ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΥΤΡΩΤΟΥ
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ὁ μεγάλος διδάσκαλός μας καί θεῖος Λυτρωτής Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εὑρίσκεται καρφωμένος στό Σταυρό καί διανύει τίς τελευταῖες ὧρες τῆς ἐπί γῆς ζωῆς Του. Σ’ αὐτές τίς ὧρες τοῦ μαρτυρίου Του καί τῆς ὀδύνης Του εἶπε τούς τελευταίους λόγους Του τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του. Ἄς τούς ἀναφέρουμε, σχολιάζοντας συντόμως.
Α) Πάτερ, ἄφες, αὐτοῖς οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι.
Αὐτοί οἱ λόγοι ἀποτελοῦν προσευχή τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ γιά νά συγχωρηθοῦν οἱ σταυρωτές Του, ἐνῶ ἐκεῖνοι Τόν χλεύαζαν. Εἶναι λόγοι μακροθυμίας καί ἀνεξικακίας. Πράγματι οἱ σταυρωτές τοῦ Ἰησοῦ δέν ἤξεραν τί ἔκαναν, γιατί νόμιζαν ὅτι μέ τήν σταύρωσή Του θά ἐκμηδενιζόταν τό ἔργο Του. Ἐκεῖνος ὅμως εἶχε πεῖ «Κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (Ἰωάννη ιβ΄, 32).
Β)Σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ.
Λόγοι ἐνθαρρυντικοί πρός ἕνα ληστή, στόν ὁποῖο ὁ Ἐσταυρωμένος Κύριος ἀναγνώρισε τήν πίστη του, τήν μετάνοιά του καί τήν ὁμολογία τῆς θεότητός Του. Οἱ λόγοι αὐτοί μαρτυροῦν τήν θεότητά τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἄνθρωπος ἔπασχε, ἀλλ’ ὡς Θεός συγχρόνως διοικοῦσε τά ἐπουράνια. Μέ τούς λόγους αὐτούς δίδεται μήνυμα σ’ ὅλους τούς πιστούς. Ἄν συμμερισθοῦν τό πάθος τοῦ Κυρίου κατ’ ἄλλο τρόπο, νεκρώνοντας τά πάθη τους, θά ἀπολαύσουν καί τόν Παράδεισο. Ὁ ληστής μέ ταπείνωση ὁμολόγησε τήν ἁμαρτωλότητά του, ἀπευθυνόμενος στόν ἄλλο ληστή «Καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως· ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε» (Λουκᾶ κγ΄, 41) Ὁ Κύριος ἑκουσίως ἔπασχε κι ὁ πιστός κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο ὀφείλει νά νεκρώσει τήν δύναμη τῆς ἁμαρτίας κατά τόν λόγο του: «Οἱ τοῦ Χριστοῦ τήν σάρκα ἐσταύρωσαν σύν τοῖς παθήμασιν καί ταῖς ἐπιθυμίαις» (Πρός Γαλάτας ε΄, 25).
Γ) Ἰδού ὁ υἱός σου. Ἰδού ἡ μήτηρ σου.
Λόγια ἀγάπης πρός τήν μητέρα Του καί πρός τούς μαθητές Του. Ὁ θεῖος Ἐσταυρωμένος χαρίζει στούς ἀνθρώπους, ὅ, τι πολυτιμότερο Τοῦ ἀπέμεινε, τήν Μητέρα Του καί καλεῖ τούς πιστούς νά τιμοῦν τήν μητέρα Του ὡς δική τους μητέρα.
Δ)Θεέ μου, Θεέ μου, ἵνα τί μέ ἐγκατέλειπες;
Λόγια προσευχῆς. Οἱ Ἰουδαῖοι συνήθιζαν να ἀπαγγέλλουν τόν κβ΄, (22) Ψαλμό, ὅπως ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί τό «Πάτερ ἡμῶν». Ὁ Ἰησοῦς σάν τέλειος ἄνθρωπος καί πιστός Ἰουδαῖος προστρέχει στόν Θεό στό κορύφωμα τοῦ πόνου Του.
Ὡστόσο ὁ Ἴδιος ἀπευθυνόμενος στούς μαθητές Του, τούς διεβεβαίωσε, ὅτι ἐνῶ ἐκεῖνοι θά Τόν ἐγκατέλιπαν ἐντούτοις Ἐκεῖνος δέν θά ἦταν μόνος Του στό πάθος λέγοντάς τους, ὅτι σέ λίγο ὅλοι θά μέ ἀφήσετε μόνο ἀλλά δέν θά εἶμαι μόνος μου, θά εἶναι μαζί μου ὁ Πατέρας μου: «Ἰδοὺ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐλήλυθεν, ἵνα σκορπισθῆτε ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε· καὶ οὐκ εἰμὶ μόνος, ὅτι ὁ πατὴρ μετ' ἐμοῦ ἐστι» (Ἰωάννου ιστ΄, 32). Ἐπίσης τούς διαβεβαίωσε ὅτι : «Καὶ ἐὰν κρίνω δὲ ἐγώ, ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ ἀληθής ἐστιν, ὅτι μόνος οὐκ εἰμί, ἀλλ' ἐγὼ καὶ ὁ πέμψας με πατήρ.» (Ἰωάννου η΄, 16) καθώς καί ὅτι : «Καὶ ὁ πέμψας με μετ' ἐμοῦ ἐστιν· οὐκ ἀφῆκέ με μόνον ὁ πατήρ, ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε» (Ἰωάννου η΄, 29).
Ε) Διψῶ.
Ἡ δίψα ἀποδεικνύει τήν πραγματικότητα τοῦ πάθους Του, ὅτι ὑπέφερε ὡς γνήσιος καί αὐθεντικός ἄνθρωπος. Παραλλήλως τό αἴτημά Του ἐπιδέχεται καί πνευματική ἑρμηνεία καί κατανόηση. Δείχνει καί τήν ἐπιθυμία Του, ὅτι διψᾶ γιά ψυχές. Μέ τατεινοφροσύνη ἐκφράζει τήν ἐπιθυμία Του.
ΣΤ)Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθημι τό πνεῦμα μου.
Ὁ Ἴδιος εἶχε διαβεβαιώσει τούς μαθητές Του, ὅτι ὁ Ἴδιος ἐξουσίαζε καί τήν ζωή Του, λέγοντας ὅτι : «Τήν ζωήν μου, οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ' ἐμοῦ, ἀλλ' ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπ' ἐμαυτοῦ· ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν· ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔλαβον παρὰ τοῦ πατρός μου» (Ἰωάννου ι΄, 18).
Ζ) Τετέλεσται. Λέξεις θριάμβου. Τελείωσε ἡ ζωή Του. Τελείωσε ἡ ἀποστολή Του. Ὠλοκλήρωσε τό ἔργο Του, τήν σωτηρία μας. Συνεπής στήν διακήρυξή Του : « Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον» (Ἰωάννου δ΄, 34)
