Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

 (16.07.2023)

Ἕναν ὡραῖο χαρακτηρισμό ἀκοῦμε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδερφοί, ἀπό τόν Κύριο μᾶς Ἰησοῦ Χριστό. Ἐσεῖς εἶστε τό φῶς τοῦ κόσμου, εἶπε πρός τούς μαθητές του. Ἀλλά μόνο σέ αὐτούς; Ὄχι! Τά λόγια του ἀπευθύνονται σέ ὅλους τούς χριστιανούς, σέ ὅλους ὅσοι θά τόν πίστευαν καί θά τόν ἀκολουθοῦσαν στό διάβα τῶν αἰώνων.

 Εἴμαστε, λοιπόν, φῶς ἐκ φωτός, φῶς ἀναμμένο ἀπό τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι τό μοναδικό φῶς τοῦ κόσμου, ἡ πηγή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Καί πρέπει νά λάμπουμε ὅλοι γύρω μας, νά σκορπίζουμε τίς ἀκτίνες μας καί νά μᾶς βλέπει ὁ κόσμος.

 Ὁ Χριστός φέρνει δύο ὡραῖα παραδείγματα στήν εὐαγγελική περικοπή, πού ἀκούσαμε. Δέν εἶναι δυνατόν, λέγει, νά κρυφτεῖ μιά πόλη χτισμένη στήν ποδιά τοῦ βουνοῦ. Οὔτε ἀνάβουν τό λυχνάρι γιά νά τό τοποθετήσουν κάτω ἀπό τόν κουβά, ἀλλά τό βάζουν πάνω στόν λυχνοστάτη, γιά νά λάμπει σέ ὅλους, ὅσοι βρίσκονται μέσα στό σπίτι. Ἔτσι, λοιπόν, συμπεραίνει ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἄς λάμψει καί τό δικό σου φῶς μπροστά στούς ἀνθρώπους, γιά νά δοῦν τά καλά ἔργα σας καί νά δοξάσουν τόν οὐράνιο πατέρα σας.

Μήν κρύψετε τό φῶς, πού κατέχετε, τό φῶς πού εἶστε ὡς μύσται μου καί φίλοι μου. Ἀφῆστε τό νά χυθεῖ γύρω σας. Κάνετε νά σᾶς δοῦν, νά σᾶς προσέξουν, νά διδαχτοῦν ἀπό ἐσᾶς οἱ ἄνθρωποι. Γίνεται διαδόται τοῦ φωτός μου, τοποθετώντας τό ψηλά ὥστε νά φαίνεται ἀπό παντοῦ.

Καί γιά νά μήν πέσετε σέ καμιά παρανόηση, σπεύδω νά σᾶς ἐξηγήσω τί ἐννοῶ μέ τή λέξη φῶς. Δέν ἐννοῶ ἁπλῶς τήν πίστη ἤ τήν ἀγάπη σας σέ μένα. Δέν ἐννοῶ τό γεγονός, ὅτι ἔχετε ἀποταμιεύσει τούς λόγους μου στήν καρδιά σας, ὅτι γίνατε κοινωνοί τῆς ἀλήθειας, πού ἔφερα στόν κόσμο. Ἐννοῶ ὅλα αὐτά, ἀλλά προπαντός ἐννοῶ τά ἔργα τούς καρπούς τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης σας πρός ἐμένα. Ἐννοῶ τήν ἐφαρμογή τοῦ εὐαγγελίου μου στή ζωή σας. Διότι μονάχα ἔτσι θά εἶστε πραγματικά φῶς τοῦ κόσμου. Μονάχα ἔτσι θά ὁδηγήσετε καί τούς ἄλλους ἀνθρώπους στήν ἀγκαλιά μου.

 Τά ἔργα εἶναι ἐκεῖνα, πού μιλοῦν στίς ψυχές καί τίς κάνουν νά στραφοῦν πρός τήν σωτηρία. Θά εἶστε λοιπόν, φῶς τοῦ κόσμου, ἄν ἀνεβεῖτε στό ὕψωμα τοῦ ἁγίου βίου, ἄν τοποθετήσετε τόν χριστιανισμό σας στό λυχνοστάτη τῆς ἐμπράκτου μιμήσεως μου. Δέν θέλω νά μείνετε ἀποστηθιστές τῆς διδαχῆς μου, ἁπλοί  μνήμονες τῶν λόγων μου. Δέν θέλω νά δεχτεῖτε τό τάλαντο γιά νά τό θάψετε καί νά μήν τό ἐμπορευτεῖτε στήν ἀγορά τῶν ἀρετῶν, τῶν θλίψεων, τῶν δοκιμασιῶν, τῶν ἄθλων. Σᾶς ζητῶ νά μεταφράσετε τό εὐαγγέλιο σέ πράξεις θεάρεστες. Νά κάνετε τήν ἀλήθεια μου ζωή καί τή ζωή σας φορεῖο τῆς ἀλήθειας μου.

Τότε, καί μόνο τότε, θά εἶστε γνήσιοι μαθητές μου. Τότε, καί μόνο τότε, θά σᾶς ταιριάζει ὁ πανάκριβος τίτλος τοῦ χριστιανοῦ. Τότε, καί μόνο τότε, θά εἶστε φῶς τοῦ κόσμου, πού θά φωτίζει καί θά διαλύει τά σκοτάδια τοῦ κόσμου.

Αὐτά μᾶς λέγει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μέσα ἀπό τήν σημερινή περικοπή ὁ Χριστός. Καί χωρίς ἄλλο, τούς πιό πολλούς ἀπό ἐμᾶς τά λόγια του μᾶς βρίσκουν ἐνόχους, παραμελητές τῆς ἀπαιτήσεως του. Γιατί, οἱ πιό πολλοί, τί παρουσιάζουμε; Περισσότερη κατάνυξη καί λιγότερα ἔργα. Περισσότερη γνώση καί λιγότερη ἐφαρμογή. Μοιάζουμε μέ  πλοῖα, πού ἔχουν τό πιό πολύ φορτίο πρός τήν μιά πλευρά τους καί ἔτσι δέν μποροῦν νά πλεύσουν ἴσια, ἀλλά κινδυνεύουν νά ἀνατραποῦν. Γιατί ἐνῶ εἴμαστε πλούσιοι σέ θεωρία καί σέ αἴσθημα, εἴμαστε φτωχοί σέ πράξεις καί ἐνέργεια.

 Τί πρέπει, λοιπόν, νά κάνουμε ὅσοι παρουσιάζουμε αὐτή τήν ἔλλειψη ἰσορροπίας, ὅσοι γέρνουμε ἔτσι ἐπικίνδυνα; Νά πλουτίσουμε τό βάρος τῶν ἔργων. Νά προσπαθήσουμε ἀπό δῶ καί πέρα αὐτό: Πώς νά μή λεγόμαστε, ἀλλά καί νά εἴμαστε χριστιανοί, πώς νά περάσουμε ἀπό τά λόγια καί τά αἰσθήματα καί τούς λογισμούς στά ἔργα, πού εἶναι ὡς τώρα λίγα, ἐνῶ τά πρῶτα εἶναι πολλά.

Γιατί, σύμφωνα μέ μιά ὄμορφη φράση τοῦ Ἁγίου Ιγνατίου, ὅταν ἀποδειχτοῦμε στήν πράξη χριστιανοί, τότε θά μποροῦμε καί νά λεγόμαστε.