Κυριακή Ε΄ Ματθαίου (09.07.2023)
Πιό φρικτή, πιό ἀξιοθρήνητη καί πιό ἀπονενοημένη παράκληση δέν θά μποροῦσε νά ὑπάρξει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀπό ἐκείνη πού ἔκαναν οἱ Γεργεσηνοί στόν Ἰησοῦ. Τοῦ ζήτησαν νά 'βγεῖ ἀπό τά σύνορα τους, νά φύγει ἀπό τόν τόπο τους. Ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης εἶχε ἀνατείλει πάνω τους καί αὐτοί θέλησαν νά μήν τόν ξαναδοῦν. Ὁ εὐεργέτης τούς ἐπισκέφτηκε καί αὐτοί, ἀντί νά τόν κρατήσουν ὅσο ἦταν δυνατόν περισσότερο κοντά τούς, τόν ἀπέπεμψαν. Ἡ αἰώνια ζωή καί ἡ αἰώνια ἀλήθεια βρέθηκαν ἀνάμεσα σέ αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί ὅμως τίς ἔσπρωξαν μακριά, βιάστηκαν νά τίς ἀποξενωθοῦν.
Ὁλόκληρη ἡ πόλη, σημειώνει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, βγῆκε σέ συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ. Ὅταν οἱ χοιροβοσκοί μετέδωσαν τήν εἴδηση τῶν θαυμάτων του. Τί ὡραῖο θά μποροῦσε νά ἦταν αὐτό! Τί ἀξιοθαύμαστη θά μποροῦσε νά εἶναι ἡ ἔξοδος ὅλων τῶν κατοίκων ἐκείνης τῆς πόλεως, πού ἔσπευδαν νά συναντήσουν τόν Σωτήρα ! Γιατί θά περίμενε κανείς νά τόν πιάσουν ἀπό τά ροῦχα του, νά τοῦ ἀγκαλιάσουν τά πόδια καί νά μήν τόν ἀφήσουν νά φύγει. Νά τόν παρακαλέσουν νά μείνει μαζί τους. Νά τοῦ ζητήσουν, ὅπως εἶχε κάνει στούς δύο δαιμονιζόμενους, νά κάνει καί σ’ αὐτούς. Τί δηλαδή; Νά τούς ἀπελευθερώσει ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ διαβόλου. Νά τούς φωτίσει τίς ψυχές. Νά τούς ἀνορθώσει τό βίο. Ἀλλά ἔκαναν τό ἀντίθετο. Ἔσπευσαν ὄχι γιά νά τόν κρατήσουν, ἀλλά γιά νά ἀπωθήσουν τόν Χριστό. Ἔσπευσαν ὄχι γιά νά σωθοῦν, ἀλλά γιά νά ἐξασφαλίσουν τήν ἀπώλεια τους. Ἔσπευσαν ὄχι γιά νά πολιτογραφηθοῦν στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γιά νά ζητήσουν τήν ἐξαίρεση τους ἀπό αὐτήν.
Ὅπως ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων, δαιμονοκίνητη ὅρμησε καί γκρεμίστηκε στή λίμνη, ἔτσι καί ὅλο τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἰστρηλατημένο ἀπό τόν διάβολο, χίμηξε ἐναντίον τῆς Σωτηρίας. Ἐναντίον τῆς ἀναγεννήσεως, ἐναντίον τῆς ἀπολυτρώσεως. Μέ τήν αἴτηση πού διετύπωσαν οἱ Γεργεσηνοί, μέ τήν παράκληση τους πού ὑπέβαλαν, ἀπέδειξαν ὅτι ἀγαποῦσαν τό σκοτάδι καί τούς ἦταν ἀνυπόφορο τό φῶς, ὅτι ἤθελαν τόν θάνατο καί δέν ὀρέγονταν τή ζωή, ὅτι προτιμοῦσαν τήν ἁμαρτία καί ἀπέρριπταν τήν ἁγιότητα. Ὦ φοβερή σπουδή! Ὦ ἀπόκρημνη βία! Ὦ φροντίδα καί ἔγνοια καί κίνηση πού τέθηκε σέ ἔργο γιά νά φυλάξετε τήν ἀπώλεια καί νά ἀποτρέψετε τήν Σωτηρία! Ὦ καταραμένη εὐαισθησία τῆς ἁμαρτίας, πού δέν ἀνέχτηκες τό πλησίασμα τῆς χάριτος, τό φτάσιμο τῆς θείας ἀγάπης, ἀλλά συνήγειρες αὐτούς πού ἔμελλαν νά εὐεργετηθοῦν καί τούς κίνησες ἐναντίον τοῦ εὐεργέτου καί τούς ἔκανες νά ζητήσουν μέ ἕνα στόμα τήν ἀποχώρησή του!
Δέν ἀδιαφόρησαν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, οἱ Γεργεσηνοί. Δέν ἔμειναν ἀδρανεῖς. Στάθηκαν τεχνῖτες τῆς ἐνεργοῦς ἀμετανοησίας. Ἀποδοκίμασαν τόν Χριστό πρίν καλά-καλά προλάβει νά τούς φωνάξει κοντά του, πρίν ἀκούσουν τήν παραμικρή λέξη ἀπό τήν διδαχή του. Ἔβαλαν τήν παλάμη τους στά χείλη τῆς σωτηρίας καί τῆς ἔδειξαν τό δρόμο τῆς φυγῆς.
Εἶδα τόν Κύριο καί δέν τόν ἀναγνώρισαν ὡς φίλο, ἀλλά ὡς ἀνεπιθύμητο καί ἐπικίνδυνο παρείσακτο. Εἶδαν τόν Κύριο καί τόν μόνο πού σκέφτηκαν νά τοῦ ποῦν, στάθηκε ἡ παράκληση νά φύγει ἀπό τή χώρα τούς, νά 'βγει ἀπό τά σύνορά τους.
Ἔτσι ἀποδείχτηκαν πιό χαλεποί, πιό ἀνθεκτικοί μπροστά στή Χάρη ἀπό τούς δύο δαιμονιζόμενους συντοπῖτες τους. Ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής γράφει γιά ἐκείνους, ὅτι ἔβγαιναν ἀπό τά μνημεῖα καί ἦταν τόσο ἀποτροπιαστικό τό παρουσιαστικό τους, ὥστε δέν μποροῦσε νά περάσει κανείς ἀπό κεῖνο τό δρόμο. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως, δέν ὀπισθοχώρησε. Τούς ἀντιμετώπισε. Τούς ἀπάλλαξε ἀπό τά δαιμόνια, πού φωλιάζουν μέσα τους. Καί τούς ἔκανε νά μήν ξαναμποῦν στά μνημεῖα, πού χρησιμοποιοῦσαν γιά νά κατοικοῦν.
Δέν ἔγινε, ὅμως, τό ἴδιο μέ τούς ὑπόλοιπους Γεργεσηνούς. Αὐτοί βγῆκαν ἀπό τόν μεγάλο τάφο τῆς ἁμαρτωλῆς πόλεώς τους καί ἀπέκλεισαν τόν δρόμο τῆς χάριτος. Αὐτοί στάθηκαν τόσο χαλεποί τόσο δυνατοί μπροστά της, ὥστε τήν ἔκαναν νά σταματήσει καί νά ἀλλάξει κατεύθυνση, χωρίς νά τούς εὐεργετήσει. Αὐτοί ἔκαμαν τό Χριστό νά φύγει ἄπρακτος.
Κύριε, ἀξίωσέ μας νά νιώθουμε πάντα τήν ἀνάγκη σου. Νά καταλαβαίνουμε πόσο μᾶς εἶσαι ἀπαραίτητος. Νά σέ ποθοῦμε. Νά σέ κρατοῦμε κοντά μας, ἀνάμεσά μας. Ὄχι ἐπειδή θά τό ἀξίζουμε. Ἀλλά μονάχα γιατί θά σοῦ ἔχουμε δείξει, ὅτι συναισθανόμαστε ὅτι ἐσύ εἶσαι αὐτό πού μᾶς λείπει. Ἀμήν
