«Θυσία τῷ Θεῷ»

τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ

Δανιήλ

Τό Πάσχα ἐτελεῖτο κατά τίς διατάξεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Ἐξόδου ιβ’) ἡ θυσία τοῦ Ἀμνοῦ. Αὐτή ἡ θυσία καταργήθηκε ἀπό τήν θυσία τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν Σταυρό γιά νά συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν ἐποχῶν καί ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.

Ἡ θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀνώτερη καί μοναδική (Πρός Ἑβραίους θ΄, 23-28) καί κατήργησε ὅλες τίς Ἰουδαϊκές θυσίες (Πρός Ἑβραίους κ΄)

Αὐτή τήν θυσία ἐπαναλαμβάνουμε συνεχῶς τελοῦντες τήν θεία Λειτουργία, ὅπου µέ μυστικό τρόπο, πού ἐμεῖς δέν εἴμαστε σέ θέση νά κατανοήσουμε, ὁ Ἰησοῦς Χριστός θυσιάζεται γιά μᾶς πού ζοῦμε στήν παροῦσα ἐποχή.

Ὡστόσο ὅμως ἐνῶ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός δέν ἐπιθυμεῖ τίς αἱματηρές θυσίες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ζητεῖ πνευματικές θυσίες ἀπό τούς πιστούς μαθητές Του.

α΄. Τήν θυσία τῆς ἀποκοπῆς τοῦ διεφθαρμένου καί μολυσμένου θελήματός τους ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ἐκτέλεση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή ἡ θυσία συμπεριλαμβάνεται στήν Κυριακή προσευχή «Γεννηθήτω τὸ θέλημά σου». Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στήν Γεθσηµανή ὅταν προσευχήθηκε πρίν τήν σύλληψή Του δήλωσε τήν ὑποταγή Του στό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα «Πάτερ μου εἰ δυνατόν ἐστί, παρελθέτω ἀπ᾽ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο: πλὴν οὖχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾽ ὡς σύ». (Ματθαῖος κστ΄ 39, 42).

β΄. Τήν θυσία τῆς ταπεινώσεως πού «ἁγνίζιε ἑαυτόν» (Α΄ Ἰωάννου γ΄, 3), ὅπως μᾶς τήν δίδαξε ὁ Κύριός μας.

«Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ᾽ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών». (Πρός Φιλιππησίους β΄ 5-7).

Μᾶς ὑπέδειξε νά ἀποβάλουμε τήν ὑπερηφάνεια καί τόν ἐγωϊσμό μας. «Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον» (Ψαλμοῦ Ν΄ 19).

γ΄. Τήν θυσία τής καθάρσεως ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρχός καί πνεύματος κατά, τήν ἐντολή

«Καθαρίζετε πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν» (Ματθαίου κγ΄, 25).

«Καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ». (Πρός Κορινθίους Β΄ ζ΄ 1). -

δ΄. Τήν θυσία τῆς εὐποιΐας.

Μιά εὐάρεστη στόν Θεό θυσία πού μπορεῖ νά προσφέρεται πάντοτε ἰδιαιτέρως ὅμως τήν περίοδο τοῦ Τριωδίου εἶναι ἡ θυσία τῆς εὐποιΐας κατὰ τόν ἀποστολικό λόγο: «τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε: τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός». (Πρός Ἑβραίους ιγ΄ 16).

ε΄. Τήν θυσία τῆς εὐχαριστίας καί δοξολογίας τοῦ Θεοῦ «θυσία αἰνέσεως » κατά τό πρός Ἑβραίους ιγ΄, 15-16

 Ὁ πιστός ὀφείλει νά εὐχαριστεῖ καί νὰ δοξολογεῖ τόν Θεό γιά ὅλα καί γι’ αὐτά πού γνωρίζει καί γι αὐτά πού δέν γνωρίζει. Ἡ εὐχαριστία στόν Θεό εἶναι εὐάρεστη θυσία πού προσφέρεται κατά τήν θεία Λειτουργία καί ὅλες τίς Ἱερές Ἀκολουθίες.

Προσφέροντες αὐτές τίς θυσίες προσερχόµαστε νά ἑορτάσουμε τό Πάσχα Κυρίου.