ΤΑ «ΜΙΚΡΑ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ

Δανιήλ

Θαυμάζουμε τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ὅταν μάλιστα ὁ Θεός χρησιμοποιεῖ μικρά καί ἀσήμαντα μέσα γιά νά τά πραγματοποιήσει, ὅπως: 

1. Μιά ἀνώνυμη ὑπηρετριούλα, γιά νά θεραπεύσει ἀπό τήν λέπρα καί νά σώσει ἕναν δοξασµένο στρατάρχη τόν Νεεμάν (Δ΄ Βασιλειῶν ε΄ 1-19).

Ἐμεῖς θά στέλναμε τόν πιό µορφωμένο, τόν πιό διάσημο καί τόν πιό ἱκανό.

2. Ἕνα συννεφάκι ὅσο ἡ ἀνθρώπινη παλάμη, γιά νά προκαλέσει θύελλα καί κατακλυσμό βροχῆς, ὅπως στήν περίπτωση τοῦ Προφήτη Ἠλία.

Ἐμεῖς σάν τόν ὑπηρέτη τοῦ Προφήτη Ἠλία, τόν μετέπειτα Προφήτη Ἐλισσαῖο, πού ἐκτίμησε τό συννεφάκι «σάν παλάμη» καί δέν περίμενε σπουδαῖα ἀποτελέσματα ἀπό φαινομενικά ἀσήμαντα μέσα (Γ΄ Βασιλειῶν ιη΄ 41-46).

3. Τό ρωγίον (δοχεῖον) τοῦ λαδιοῦ, γιά νά χορτάσει σέ περίοδο λιμοῦ «ἔτρωγεν αὐτή (ἡ χήρα τῆς Σαρεπτά στήν περιοχή Σιδώνης), αὐτὸς (ὁ Ἠλίας) καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς ἡμέρας πολλὰς» (Γ΄ Βασιλειῶν ιζ΄ 8-15).

Συμπέρασμα ὁ ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως ὁ Ἠλίας, ἀλλά καί κάθε πιστός μπορεῖ νά στηρίζεται καί σήµερα στά πτωχά μέσα γιά τήν συντήρησή του (ὅπως τό δοχεῖον) μιᾶς χήρας κατά τό ψαλμικό «ἐπίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνα σου καί αὐτός σέ διαθρέψει» (Ψαλμοῦ νδ΄. 23)

4. Λίγα ψαράκια, γιά νά χορτάσει 5.000 πεινασμένες ψυχές καὶ νά συγκεντρωθοῦν καί δώδεκα κοφίνια περισσεύματα (Ματθαίου ιδ΄, 20).

Προτροπή: Νά δώσουμε τά ὅποια μικρά καὶ λίγα στὰ χέρια τοῦ Χριστοῦ, γιά νά τά εὐλογήσει καί νά τά πολλαπλασιάσει.

5. Ἕνα μικρό παιδάκι, ὑπῆρξε τό πιό ἐντυπωσιακὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ γιά τήν ταπεινοφροσύνη, λέγοντας «ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία» (Ματθαίου ιη΄, 2).

Ἐμεῖς στήνουμε θρόνους ἐξουσίας καί μεγαλείου ἀνάμεσά μας, Ἐκεῖνος ὅμως «ἔστησεν παιδίον ἐν μέσῳ αὐτῶν».

6. Μιά σφεντόνα χρησιμοποίησε στά χέρια τοῦ μικροῦ Δαβίδ,

γιά νά χτυπήσει τόν γίγαντα ὑβριστὴ καί βλάσφημο Φιλισταῖο Γολιάθ (Α΄ Βασιλειῶν ιζ΄). Ἦταν τόσο μικρός ὁ μαχητής καί μικρό τό ὅπλο του, γι’ αὐτό ἔνιωσε τήν ἀνάγκη νά μαζέψει πέντε πέτρες καί νά τίς τοποθετήσει στό ποιμενικό σάκο του. Χρησιμοποίησε ὅμως μονάχα μία.

Ὁ Θεός «ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν» (Α΄ Πέτρου ε΄, 5)

7. Μιά μικρή βελόνα, θαυματούργησε στά χέρια μιᾶς Δορκάδας κι’ ἀνάστησε μιά εὐεργέτιδα (Πράξεων θ΄, 36-43).

 Ὑπάρχουν σήµερα γυναῖκες πού κυνηγώντας τό µεγάλο κι’ ἐντυπωσιακό, ξεχνοῦν ὅτι μέ μιά μόνο ἀσήμαντη βελόνα μποροῦν νά ἐπιτύχουν νά ἑλκύσουν τήν θαυματουργική δύναμη τοῦ Θεοῦ.

8. Μικρά παιδιά «τεκνία», κατά τόν ἀπόστολο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή εἶναι αὐτά πού νικοῦν τόν ᾿Αντίχριστο (Α΄ Ἰωάννου δ΄, 4). Γιατί «μεγάλος εἶναι Ἐκεῖνος πού κατοικεῖ µέσα τους». Γινόμαστε ἐμεῖς μικροί, γιά νά φανεῖ ἡ δική Του μεγαλωσύνη στή ζωή μας;

9. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συνοψίζει μέ τήν ρητορική δυνότητά του καί τό διεισδυτικό του λόγο αὐτή τήν παράξενη γιά μᾶς καί τήν ἐπίγεια νοοτροπία μας, ἀλλά καί θαυμαστή συμπεριφορά τοῦ Θεοῦ. Γράφει στήν πρός Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολή του ὅτι

«Ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί. Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς, ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, 28 καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις, ἵνα, καθὼς γέγραπται, ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω» (Πρός Κορινθίους Α΄, α΄, 25-31)

Δηλαδή : «Γιατί αὐτό πού μοιάζει μέ μωρία τοῦ Θεοῦ εἶναι σοφότερο ἀπ’ τή σοφία τῶν ἀνθρώπων, κι αὐτό πού μοιάζει μέ ἀδυναμία τοῦ Θεοῦ εἶναι πιό δυνατό ἀπό τή δύναμη τῶν ἀνθρώπων. Ἐξάλλου, ἀδελφοί μου, βλέπετε ποιοί εἶστε ἐσεῖς πού σᾶς κάλεσε ὁ Θεός· δέ βρίσκονται ἀνάμεσά σας πολλοί σοφοί μέ τά ἀνθρώπινα κριτήρια. Οὔτε πολλοί μέ ἰσχύ πολιτική οὔτε πολλοί μέ ἀριστοκρατική καταγωγή. Ἀλλά ὅσους ὁ κόσμος θεωρεῖ μωρούς, ἐκείνους διάλεξε ὁ Θεός γιά νά ντροπιάσει τελικά τους σοφούς· κι ὅσους ὁ κόσμος θεωρεῖ ἀνίσχυρους, ἐκείνους διάλεξε ὁ Θεός γιά νά ντροπιάσει τελικά τους κατά κόσμο ἰσχυρούς. Κι ὅσους ὁ κόσμος θεωρεῖ παρακατιανούς καί περιφρονημένους, ἐκείνους διάλεξε ὁ Θεός, τά μηδενικά, γιά νά καταργήσει ὅσους θαρροῦν πώς εἶναι κάτι. Ἔτσι ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά καυχηθεῖ γιά κάτι μπροστά στό Θεό. Χάρη σ’ αὐτόν ὅμως ἐσεῖς βρίσκεστε μέσα στήν πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐκείνου πού ἔγινε ἀπό τό Θεό σοφία δική μας καί δικαίωση καί ἐξαγιασμός καί ἀπολύτρωση. Ὥστε, καθώς λέει ἡ Γραφή, ὅποιος καυχᾶται, μόνο γιά τόν Κύριο ἄς καυχᾶται»

Ὁ Θεός ἐπεσήμανε στόν ἀπόστολο Παῦλο τόν νόμο τῶν ἐνέργειῶν Του :

«Ἡ γάρ δυνάμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» (Πρός Κορινθίους Β΄, ιβ΄, 9)

Δηλαδή : «Γιατί ἡ δύναμή μου φανερώνεται στήν πληρότητά της μέσα σ’ αὐτή τήν ἀδυναμία σου»