«Ἀναζωπυρεῖν τὸ χάρισμα»

Δημοσθεύθηκε 15.02.2024

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὑπενθυμίζει στόν μαθητή Του καί ἐπίσκοπο Ἐφέσου (Πράξεων ιστ΄ 1) Τιμόθεον νά μή λησμονῇ να ἀναζωπυρῇ τά χάρισμα τοῦ Θεοῦ (Β΄ Τιμ α΄ 6). Ἡ ἱεραποστολική ἐργασία στήν Ἐκκλησία ἀπαιτεῖ ἡ φλόγα τῆς διακονίας νά εἶναι ζωηρά.

Ὁ ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, κι ὅταν μάλιστα ἐργάζεται μεταξύ τῶν νέων, ὀφείλει νά λαμβάνῃ ὑπ’ ὄψιν του πρός σχεδιασμόν τῆς διακονία του σύγχρονα δεδομένα, τήν ἐπικρατοῦσαν κατάστασιν στόν κόσμον καί στήν κοινωνίαν, τίς σύγχρονες τάσεις, τά ἰδεολογικά ρεύματα, τούς πειράζοντες πού διαμορφώνουν τήν κοινή γνώμη καί τό ἦθος τῶν πολιτῶν.

Οὔτε ὁ Κύριος, οὔτε οἱ Ἀπόστολοι, οὔτε οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἀγνοοῦσαν τήν ἐποχή τους, τά σύγχρονα γι’ αὐτούς προβλήματα καί τίς ἰσχυρές τάσεις πού ἐπικρατοῦσαν. Ἀντίθετα τά ἐλάμβαναν ὑπ’ ὄψιν τους καί ἐπεδίωκαν νά τά φωτίσουν μέ τό φῶς τῆς θείας ἀλήθειας ἤ νά τά ἐπιλύσουν κατά τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καί τό ἅγιο θελημά Του

-Ποιές εἶναι οἱ σύγχρονες τάσεις πού ἐπηρρεάζουν θετικῶς ἤ ἀρνητικῶς τήν ἐργασία μας;

α. Ἡ πρώτη τάσις ἡ ὁποία δημιουργεῖ μάλιστα κι ἕνα κλίμα εὐνοϊκό εἶναι ἡ πνευματική ἀφύπνισις τῶν νέων. Κι εἶναι πράγματι ἀπόδειξις τῆς δυνάμεως πού ἔχει ἡ πίστις εἰς τόν Θεόν, ἡ ὁποία ἄντεξε καί διατηρήθηκε κάτω ἀπό συνθῆκες διωγμοῦ καί μαρτυρίου σέ διάφορες χῶρες πού βίωσαν τόν ἀθεϊσμό. Αὐτή ἡ τάσις δημιουργεῖ ἕνα εὐνοϊκό κλίμα καί καλές συνθῆκες γιά τήν ποιμαντική ἐργασία μας. Σέ μᾶς ἐναπόκειται νά ἀξιοποιήσουμε αὐτό τό θετικό στοιχεῖο στήν ποιμαντική ἐργασία μας.

β. Ἡ κατάρρευσις τῆς ἀθεΐας. Τήν πτῶσι της προεφήτευσε καί προεδήλωσε ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη μέ τήν ὄρασιν τῆς μυστηριώδους «πόρνης τῆς μεγάλης πού ἐκάθητο ἐπάνω σέ πολλά νερά μέ τήν ὁποίαν ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καί ἐμέθυσαν οἱ κάτοικοι τῆς γῆς ἀπό τό κρασί τῆς πορνείας της» (Ἀποκ. ιζ΄1). Στίς μέρες μας ἔχουμε τήν ἰδιαίτερη εὐλογία νά διαπιστώσουμε τήν θαυμαστή δύναμη τοῦ μεγάλου Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος, ὁ Ὁποῖος «καθεῖλεν δυνάστας ἀπό θρόνων καί ὕψωσε ταπεινούς» (Λουκᾶ α΄ 51). Ἡ κατάρρευση τῶν ἀθέων κοινωνιῶν εἶναι ἔργο τῆς πανσθενοῦς Δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου, «ὅστις ἐπεῖδεν ἐπί τήν ταπείνωσιν καί ἐξουδένωσιν τοῦ λαοῦ Του».

Ποιός μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ αὐτήν τήν θεία δύναμιν καί μεγαλειότητά Του. Κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νά κηρύξουμε πανταχοῦ μετά δυνάμεως καί σθένους ὅτι «Κύριος ἐπεσκέψατο τόν λαόν αὐτοῦ καί οὐκ ἐγκατέλειπεν αὐτόν».

γ. Ἡ πείνα καί ἡ δίψα τῶν νέων γιά ἐμπειρίες καί νόημα ζωῆς. Στίς ἡμέρες μας διαπιστώνουμε, ὅτι ἀνθοῦν φαινόμενα παραθρησκείας καί καταστροφικῶν λατρειῶν καί αἱρέσεων. Μιά «ἐπικερδής ἐπιχείρηση» προσφέρει προϊόντα καί ὑπηρεσίες στούς πεινασμένους καί διψασμένους πολίτες τοῦ κόσμου. Διάφοροι σύγχρονοι «Μεσσίες» «Χριστοί» «Φωτισμένοι» Διδάσκαλοι ἔχουν ἀναλάβει τό ὑψηλό ἔργο νά σώσουν τήν ἀνθρωπότητα καί ὄχι πάντως δωρεάν. Κοινόβια, Σχολές, Ὀργανώσεις καί πολλά ἄλλα, ὑπόσχονται στούς νέους νά τούς λύσουν ὅλα τά προβλήματα αὐτόματα καί ἄμεσα. Ὅλα αὐτά δείχνουν μιά ἀναζήτησι. Ὅλα αὐτά μᾶς προκαλοῦν γιά νά ἐπέμβουμε δυναμικά καί ἀποφασιστικά προσφέροντας τήν γνησιότητα τῆς θείας ἀλήθειας πληρώνοντας τό ἐσωτερικό κενό τῶν νεανικῶν ψυχῶν μέ τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού κάνει τόν ἀνθρωπο ὄχι ἁπλῶς εὐτυχισμένο ἀλλά «υἱό Θεοῦ» δηλαδή κατά χάριν.

Ποιός ἀπό μᾶς μπορεῖ νά ἀγνοήσει τήν κραυγή τῆς ἀγωνίες τῶν νέων πού παγιδεύοντας καθημερινά ἀπό τούς αὐτόκλητους «ψευδόχριστους καί ψευδοπροφῆτες» ἠλεκτρονικούς καί μή.

δ. Τά παντός εἶδους Ναρκωτικά, ἡ θεοποίσις τῆς πορνείας καί πάσης ἀκαθαρσίας καί ἄλλα φαινόμενα παρακμῆς μαρτυροῦν τήν ἔκπτωσι τῆς ζωῆς. Ἡ Ἐκκλησία μέ τούς ἐργάτες της τούς καλούς Σαμαρεῖτες της ἄς σκύψει μέ στοργή πάνω ἀπό τούς ἡμιθανεῖς γιά νά τούς παριθάλψει καί θεραπεύσει ἀπό τίς ὀδυνηρές πληγές τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς τους.

ε. Κι ἔπειτα ἡ συνεχῶς μεταβαλόμενη ψηφιακή καί ταχύτατη πλέον κοινωνίας μας. Μιά καινούργια πραγματικότητα σέ λίγο θά εἶναι παροῦσα. Εἶναι μᾶλλον παροῦσα. Ἔχουμε ἑτοιμασθεῖ γιά νά δώσουμε τήν μαρτυρία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς σέ τόσα ἑκατομμύρια ἀνθρώπων νέων. Αὐτές εἶναι ἕνας ἀκόμη παράγοντας πού ὀφείλουμε νά λάβουμε ὑπ’ ὄψιν μας.

στ. Ἡ ἔκρηξις τῆς τεχνολογίας, ἡ ἀνάπτυξη τῶν ἐπιστημῶν, ἡ πλήθυνσις τῆς γνώσεως, οἱ ἐπιδόσεις καί τά ἐπιτεύγματα ὅλνω τῶν ἐπιστημῶν ἀκόμη κι αὐτῶν πού ἀναφέρονται στήν ἱερά ὑπόθεσι τῆς ἀναπαραγωγῆς τῶν ἀνθρώπων μᾶς καλοῦν σέ προβληματισμούς καί ἀποφάσεις. Ἡ ἐποχή μας ἀποτελεῖ ὁρόσημο καί μᾶς προκαλεῖ νά ἑτοιμαστοῦμε γιά νά προσφέρουμε τό εὐαγγέλιο ὡς τήν μοναδική πρότασι ἀνοθεύτου καί γνήσιας ζωῆς.

Πάντως ὅλα αὐτά ὁδηγοῦν πρός μίαν κατεύθυνσιν καί λύση. Κι αὐτή ἡ κατεύθυνση κάι λύση εἶναι ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΙΩΜΑ

Τό σύνθημα πού ἀκούεται ἀπό παντοῦ ἀπ’ ὅλες τίς κατευθύνσεις εἶναι ἡ «Ἡ Ὀρθοδοξίας ἐπί τῶν ἐπάλξεων »..

Σ’ αὐτή τήν πνευματική ἐκστράτευσι γιά τήν μάχη τῆς ζωῆς ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί πρέπει νά ἀνταποκριθοῦμε καί κυρίως οἱ ἐμεῖς οἱ ποιμένες. Ὅταν λέμε, ὅτι ὁ κόσμος ἀναμένει ἀπό τήν Ὀρθοδοξία νά ἀναλάβει ἕνα συγκεκριμένο ρόλο γιά νά ὁδηγήσει τόν κόσμο ἐννοοῦμε ὅτι αὐτό εἶναι ἔργο τῶν συγκεκριμένων ἀνθρώπων πού σήμερα ἱστορικά δέχονται τήν πρόκληση καί πρόσκληση. Αὐτό τό ἔργο εἶναι δικό μας ἔργο. Βαρύ τό καθῆκον καί μεγάλη ἡ εὐθύνη.