Οὕτω λαμψάτω τό φῶς

Δημοσιεύθηκε 22.02.2024

Τό ἔργο τῆς ποιμαντικῆς μας εὐθύνης καί ἐργασίας τό ἐπιτελοῦμε ὄχι γιά νά δοξασθοῦμε ἐμεῖς, ἀλλά γιά νά δοξασθεῖ ὁ Θεός ὁ Τριαδικός Θεός πού μᾶς ἔσωσε ἀπό τήν ἁμαρτία καί μᾶς ἔκαμε λαό περιούσιο. Τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τήν διδασκαλία θά προσφέρουμε στόν κόσμο γιά νά φωτισθῇ καί νά ἐπιλύσει τά μεγάλα προβλήματά του. Τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τήν χάρη θά διαχειρισθοῦμε γιά νά ἁγιάσουμε τόν κόσμο καί νά τόν στηρίξουμε στήν ἐν Χριστῷ κοινωνία καί μετοχή. Μέ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τήν δύναμη θά πολεμήσουμε τήν ἁμαρτία καί πᾶσα ἀσέβεια. Μέ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τήν εὐλογία θά καλλιεργήσουμε τίς ἀρετές καί τήν ὑπακοή μας στό ἅγιο θέλημά Του. Ἡ θεολογία τῆς Ὀρθοδοξίας θά ὁδηγήσει τόν σύγχρονο κόσμο στήν ἐπίγνωση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀνθρωπολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θά βοηθήσει τούς ἀνθρώπους στό «εἰδέναι αὐτούς», στήν αὐτογνωσία ὁδηγώντας τους στήν μετάνοια. Ἡ Ἐκκλησιολογία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως θά ἑνώσει τόν κόσμον ὑπό μίαν πίστην, ἕνα ποιμένα, ἕνα Κύριο. Ἡ δική μας εὐθύνη ἔγκειται στό νά θέσωμε τήν λυχνία στόν λυχνοστάτη γιά νά λάμπει «πᾶσιν τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ».

Ἡ σύγχρονη λυχνία εἶναι τό Ὀρθόδοξο βίωμά μας. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή. Τό ζῆν κατά Θεόν. Ὁ θεῖος τρόπος ζωῆς. Αὐτό ἔχουμε καθῆκον νά προσφέρουμε στόν κόσμο, στούς νέους μας, δηλαδή τό Ὀρθόδοξο Βίωμα

α. Ὀρθόδοξο βίωμα σημαίνει ζωή μέ γνώση καί σωστές σχέσεις στά ἑξῆς τρία ἐπίπεδα-γύρω ἀπό τόν Θεό, -γύρω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τόν κόσμο, -γύρω ἀπό τόν ἑαυτό μας

Ἡ ἐργασία μας σ’ ὅλες τίς ἡλικίες εἶναι νά «περάσουμε» στά παιδιά τήν σταθερή πεποίθηση ὅτι «ὁ Θεός ὑπάρχει»καί ἐνεργεῖ μέ ὁρισμένους τρόπους. Ἔχει ὡρισμένες ἰδιότητες καί φανερώνεται στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Θά πρέπει νά παρουσιάσουμε τήν ἔννοια τοῦ Θείου Νόμου. Ἡ χριστιανική ἠθική δέν προκύπτει ἀπό μόνη της. Τά παιδιά χρειάζονται ἕνα εἶδος διορατικότητος, φαντασίας, καί σκέψι γιά νά ξεχωρίσουν τό καλό καί τό κακό ἀπό χριστιανική ἄποψη. Καθώς θά μεγαλώνουν μέ τήν ἱκανότητα ἀναγνωρίσεως καί διακρίσεως καλοῦ καί κακοῦ πρέπει νά διδαχθοῦν τήν σημασία, τήν εὐθύνη καί τό ἀναπόφευκτο τῆς ἐπιλογῆς. Νά νιώσουν τήν ἐμπειρία τῆς μετάνοιας, παρουσιάζοντας τό νόημα τῆς ζωῆς, τό νόημα τοῦ πόνου, τοῦ χρόνου τῆς σωτηρίας, τῆς εὐτυχίας.

Εἶναι δύσκολο νά ἀντιμετωπίσουμε τήν πλύση τοῦ ἐγκεφάλου πού ἀσκοῦν τά μέσα ἐνημερώσεως καί τό διαδικτυακό περιβάλλον, καθώς καί τήν βαθειά σύγκρουση πού διαδραματίζεται μέσα τους ἀνάμεσα στήν κοσμική καί χριστιανική ἄποψι. Τό ὅτι οἱ νέοι μας, δέν ἔχουν πολλές ἀπορίες, δέν εἶναι συνήθως καλό σημάδι. Φανερώνει ἁπλῶς ὅτι ἡ θρησκεία καί ἡ πίστη γι’ αὐτούς εἶναι περιωρισμένη. Ὀφείλουμε νά φέρουμε στήν ἐπιφάνεια τίς συγκρούσεις καί τίς ἀπορίες, νά ψηλαφίσουμε τίς ἀμφιβολίες τους καί νά τούς ἐφοδιάσουμε μέ μία ἄποψι – κριτήριο γιά τίς καταστάσεις τῆς ζωῆς. Νά συνειδητοποιήσουν τά παιδιά, ὅτι ἡ διαδικασία τῶν σχέσεων μας μέ τόν Θεό Πατέρα εἶναι συνεχής, ἀδιάκοπη καί ἀποτελεῖ προσπάθεια.

Παράλληλα μέ τήν γνώση γύρω ἀπό τόν Θεό καί τήν πρόοδο τῶν σχέσεων μαζί Του θά πρέπει νά ἀναπτύξουμε καί τήν γνώση γύρω ἀπό τήν Ἐκκλησία, τόν κόσμο, τήν οἰκογένεια, τό περιβάλλον.

Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μαρτυρεῖ τήν πραγματικότητα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας. Μέ δημιουργικό τρόπο θά πρέπει νά διδάξουμε αὐτά πού συνιστοῦν τήν Ἐκκλησία, τήν λατρεία, τήν προσευχή, τήν κοινότητα. Μετά θά τό ἐξοικειώσουμε περισσότερο μέ τήν λειτουργική ζωή. Ὅταν τά παιδιά φθάσουν στήν ἐφηβεία πρέπει νά ἐξοικειωθοῦν μέ τήν ἔννοια ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ στήν ζωή μας. Θέλουμε οἱ αὐριανοί ἐνήλικες πιστοί νά ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία, ὅτι εἶναι μέλη τοῦ σώματος της.

Πόσο κουραστική συχνά ἠχεῖ ἡ ἐρώτησι: «Γιατί κάνει ἡ Ἐκκλησία αὐτό ἤ τό ἄλλο;» ἤ «Γιατί ἐνεργεῖ, ἔτσι ἤ ἀλλιῶς;» Ἐνῶ ἡ πραγματική ἐρώτηση εἶναι : «Γιατί ἐμεῖς κάνουμε αὐτό ἤ ἐνεργοῦμε ἔτσι;»

Θά ἔχουμε ἐπιτύχει στό ἔργο μας ἐάν ἀναφέρουμε τόν κόσμο στό σημεῖο νά διερωτηθεῖ: «Ποιός εἶμαι;»,«Τί πιστεύω;», «Τί νόημα ἔχει ἡ ζωή;», «Τί νόημα ἔχει ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία γιά μένα;». Μετά ἀρχίζει νά ἀναζητᾶ τίς ἀπαντήσεις πού δίνει ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη μας. Ἔτσι διαμορφώνει τό ὀρθόδοξο ἦθος καί γίνεται καταρτισμένος καί ἄρτιος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος.

Αὐτά σέ γενικές γραμμές ἀπαρτίζουν συνθέτουν δημιουργοῦν τό ὀρθόδοξο βίωμα. Αὐτό συνιστᾶ ἕνα ἰσορροημένο τρόπο ζωῆς. Δείχνει τά ἀληθινά ἀνθρώπινα μέτρα τά ὁποῖα συγκρίνει μέ τά θεῖα μέτρα. Καλεῖ τόν ἄνθρωπο, τόν νέο, τήν νέα, τόν ἔφηβο νά διασώσει αὐτή τήν ἀπόσταση ἀπό τήν γῆ μέχρι τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἐκκλησία στηρίζει κατευοδώνει αὐτή τήν προσπάθεια. Τό ἔργο μας καί ἡ διακονία μας δικαιώνεται ὅταν ὁδηγήσουμε τούς νέους  μας εἰδικά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Τό ὀρθόδοξο βίωμα προσφέρει στόν κόσμο αὐτή τήν λαμπρή προοπτική.

Πιστεύουμε, ὅτι αὐτό μπορεῖ νά ἀπαντήσει στίς ἐρωτήσεις κάθε ἀνθρώπου, νά ἱκανοποιήσει κάθε ἐπιθυμία, νά διαλύσει κάθε φόβο καί ἀνησυχία, νά προσφέρει σ’ αὐτόν νόημα ζωῆς, ἐλπίδα, ἐπιβεβαίωση, χαρά, πληρότητα, εἰρήνη, ἀσφάλεια καί ἄλλα ἀγαθά πού χαρίζει ὁ Θεός στούς ἐκζητοῦντες τό ἅγιο ὄνομά Του.