"ὁ καιρούς ἢ χρόνους θέμενος"
Δημοσιεύθηκε 04.01.2023
Ὁ Φιλάνθρωπος Θεός καί Πατέρας μας "ὁ καιρούς ἢ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος" (Πραξ. α' 7) μᾶς ἀξιώνει νά εἰσερχόμαστε στό Νέον Ἒτος 2024.
Γιά τό γεγονός αὐτό δοξάζουμε τόν Θεό καί Πατέρα μας, πού μᾶς ἀξίωσε νά μετρήσουμε ἄλλο ἕνα εὐλογημένο ἒτος. Βιώνουμε τό γεγονός μέ ταπείνωσι καί τό προσεγγίζουμε μέ τήν προσευχή μας.
Ὁ χρόνος τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι αὐτάρκης. Σέ σχέση μέ τήν Παλαιά Διαθήκη ὁ χρόνος τῆς Ἐκκλησίας ἀνήκει ἤδη στούς «ἔσχατους καιρούς», ἀλλά τείνει ἐπίσης πρός μία μελλοντική πληρότητα καί προσανατολίζεται πρός ἕνα τέλος: τήν Ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Τώρα πού τό Πνεῦμα δόθηκε στούς ἀνθρώπους, ὅλη ἡ δημιουργία περιμένει μέ λαχτάρα τήν τελική ἀποκάλυψη τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ, τήν ἀπολύτρωση τοῦ σώματος των . Τότε μόνο θά ὁλοκληρωθεῖ τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό Α καί τό Ω, «ὁ ὧν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος» . Τήν ἡμέρα αὐτή θά καταργηθοῦν συγχρόνως ὁ «παρών αἰών» καί ὁ χρόνος τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἰησοῦς δέν κατέστησε γνωστή τήν ἡμερομηνία ὅπου θά συμβεῖ αὐτή ἡ συντέλεια τῶν αἰώνων, αὐτό τό τέλος τοῦ κόσμου: ἀποτελεῖ μυστικό πού τό γνωρίζει μόνο ὁ Πατέρας καί δέν ἀνήκει στούς ἀνθρώπους «γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς, οὕς ὁ πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσία» . Ἡ ἀρχέγονη Ἐκκλησία, στή θέρμη τῆς ἐλπίδας γιά τήν παρουσία τοῦ Κυρίου, ἔζησε μέ τή σταθερή ἐντύπωση τῆς ἐγγύτητάς της: «ὁ καιρός συνεσταλμένος» , «νῦν γάρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὄτε ἐπιστεύσαµεν, ἡ νῦξ προέκοψεν ἡ δέ ἡμέρα ἤγγικεν» . Ἡ ἐντύπωση ἦταν τόσο ζωηρή ὥστε ὁ Παῦλος, μολονότι χρησιμοποιοῦσε αὐτές τίς ἐκφράσεις, ἀναγκάστηκε νά ἀποτρέψει τούς Θεσσαλονικεῖς ἀπό κάθε ἀκριβῆ ὑπολογισμό τῆς ἀναπόφευκτης ἡμερομηνίας . Σιγά σιγά, κάτω ἀπό τήν πίεση τῆς πείρας, συνειδητοποιήθηκε ἡ ἐπέκταση τῶν «ἔσχατων καιρῶν». Ἀλλά τό ἐπικείμενο τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Κυρίου παρέμεινε ὡς οὐσιῶδες στοιχεῖο στήν ψυχολογία
Μέ τίς σκέψεις αὐτές εἰσερχόμαστε στό νέο χρόνο, πού ἂρχισε νά μετρᾶ καί ἀτενίζουμε τό μέλλον μέ τήν αἰσιοδοξία, πού μᾶς χαρίζει ἡ Ἐκκλησία μας.
Ὁ κόσμος ὁλόκληρος, οἱ ἂνθρωποι ὃπου γῆς προσβλέπουν μέ ἒντονη προσδοκία καί ἐλπίδα πρός τό μέλλον, πρός τόν ἀνατέλον νέο ἔτος, ὃτι θά λυθοῦν τά μεγάλα προβλήματα πού τούς ταλανίζουν, ὃτι θά ἐπικρατήσει εἰρήνη καί ἀσφάλεια, ὃτι ὃλοι θά εὐημεροῦν, ὃτι ὃλοι θά ἀπολαμβάνουν τήν ἀφθονία τῶν ἀγαθῶν, ὃτι θά σταματήσουν οἱ πόλεμοι, ὃτι θά ἐξαλειφθεῖ ἡ ἀθλιότης καί ἡ ὑποβάθμισι τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὃτι θά νικηθοῦν οἱ ἀσθένειες, ὃτι οἱ ἐπιστῆμες θά ἀνοίξουν νέες προοπτικές, ὃτι ἡ κοινωνία θά προοδεύσει, ὃτι θά ἐπικρατήσει ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀδελφοσύνη, ἡ ἰσότητα, ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλληλεγγύη.
α) Ὁ χρόνος ἀφ' ἑαυτοῦ του οὒτε καλός εἶναι, οὒτε κακός. Δέν φέρει τήν εὐτυχία ἢ τήν δυστυχία. Μιά τέτοια ἂποψι αἰχμαλωτίζει καί ὑποτάσσει τόν ἂνθρωπο σέ τυφλές καί ἂλογες δυνάμεις, ἐνῷ ὁ ἂνθρωπος κοσμήθηκε ἀπό τόν Δημιουργό του μέ τήν λογική, τήν βούλησι, τήν ἐλευθερία.
Κατά τήν χριστιανική ἂποψι ὁ ἂνθρωπος πού ζεῖ μέσα στό χρόνο μέ τά ἒργα του, τίς σκέψεις του, τίς ἰδέες του, τίς ἐπιδιώξεις του γεμίζει τόν χρόνο μέ φῶς, χαρά, ἀγάπη, εὐτυχία, ἢ ἀντιθέτως μέ σκοτάδι, ἀπελπισία, πόνο καί δυστυχία.
β) Οἱ ἂνθρωποι, πού προσπαθοῦν νά πραγματοποιήσουν ὃλες τίς ὡραῖες καί ἰδανικές αὐτές συνθῆκες τῆς ζωῆς, στηρίζονται σέ ἐγκόσμιες δυνάμεις καί προσπάθειες καί σέ ἐξωτερικούς, ὡς πρός τόν ἀνθρωπο, παράγοντες. Τό στοιχεῖο αὐτό εἶναι ἐκεῖνο πού κάνει ὃλα αὐτά τά ὁράματα οὐτοπικά, ἀνέφικτα καί ἀπογοητεύει συνέχεια τόν ἂνθρωπο.
γ) Τήν ζωή μας, τήν κοινωνία μας, τόν κόσμο μας μόνο ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δηλαδή ὁ ἲδιος ὁ Θεός, μποροῦν νά μεταμορφώσουν καί νά ἀνακαινίσουν. Κάθε ἒτος , κάθε ἡμέρα, κάθε ὣρα τῆς ζωῆς μας ὀφείλουμε νά τήν ἀξιοποιοῦμε μέ τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά γεμίζουμε τόν χρόνο μας μέ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό μᾶς παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὃταν γράφει πρός Ἐφεσίους (ε'16-17) "Προσέχετε, λοιπόν, καλά, μή ζεῖτε ὡς ἀσύνετοι, ἀλλά ὡς συνετοί. Νά χρησιμοποιεῖτε σωστά τό χρόνο σας, γιατί ζοῦμε σέ πονηρούς καιρούς. Γι' αὐτό μήν εἶσθε ἂφρονες, ἀλλά ν' ἀντιλαμβάνεσθε τί θέλει ὁ Κύριος ἀπό σας".
δ) Οὒτε οἱ ἐνδοκόσμιες δυνάμεις, οὒτε οἱ χαρισματικοί ἡγέτες, οὒτε τά εὐφυῆ συστήματα ἒχουν τήν δύναμι νά ἀλλάξουν τόν κόσμο, γιατί τά πάντα καί οἱ πάντες φέρουν μέσα τους τήν πτῶσι καί τήν φθορά. Ὁ κάθε ἂνθρωπος ὃμως, ὃταν ἀναγεννηθεῖ ἀπό τόν Θεό καί ἀνακαινισθεῖ ἀπό τήν καθαρτική, ἁγιαστική καί θεοποιό χάρι τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά μεταμορφώσει τήν ζωή του, τόν κόσμο, τήν κοινωνία σέ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί νά λύσει ὃλα του τά προβλήματα μέ τήν ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τήν ἐφαρμογή τῶν θείων ἐντολῶν, τήν ἂσκησι γιά τήν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν.
Μέ τίς σκέψεις αὐτές εἰσερχόμαστε στό νέο χρόνο, πού ἂρχισε νά μετρᾶ καί ἀτενίζουμε τό μέλλον μέ τήν αἰσιοδοξία, πού μᾶς χαρίζει ἡ Ἐκκλησία μας.
Χ ρ ό ν ι α Π ο λ λ ά .
Εὐλογημένο καί τό Νέον Ἒτος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ 2024.
