«Ἡ ἑορτή τῶν ἑορτῶν, ἡ βασιλίς καί κυρία».

«Αὕτη ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος

ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμοῦ ριζ΄, 24).

Δημοσιεύθηκε 20.4.2023

 

Ἀνέτειλεν ἡ μεγάλη καί πανευφρόσυνος ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, «ἡ ἑορτή τῶν ἑορτῶν, ἡ βασιλίς καί κυρία», ἡ ἡμέρα τῆς νίκης τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας κατά τῶν προαιώνιων ἐχθρῶν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί τῆς τυραννίας τῶν παθῶν.

Ἡ Ἐκκλησία μας ἀναγνωρίζει, ὁμολογεῖ καί διακηρύττει τήν εὐγνωμοσύνη της στό Λυτρωτή καί Σωτῆρα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ τούς λόγους της:

«Οὐ γάρ ἔφερες Δέσποτα θεᾶσθαι ὑπό τοῦ διαβόλου τυρρανούμενον τό γένος τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἦλθες καί ἔσωσας ἡμᾶς. Ὁμολογοῦμεν τήν χάριν. Κυρρήτομεν τόν ἔλεον. Οὐ κρύπτομεν τήν εὐεργεσίαν».

Αὐτή τήν εὐγνωμοσύνη πανηγυρικά διατρανώνουμε οἱ πιστοί καθ΄ ἑκάστην Κυριακήν εἰσαγωγικῶς, ὅταν τελοῦμε τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας:

«Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ γέγονεν, ᾄσωμεν τῷ ἀναστάντι ἐκ τάφου τῷ ἀρχηγῷ τῆς ζωῆς ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ, καθελὼν γὰρ τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον, τὸ νῖκος ἔδωκεν ἡμῖν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος».

Μελετῶντες τά ἱερά κείμενα τῶν θεοφόρων πατέρων καί διδασκάλων διακρίνουμε τίς ἑξῆς διαστάσεις τῆς ἑορτῆς.

α΄. Τήν ἀνάμνηση

Κάθε χρόνο ἑορτάζουμε τό θάνατο, τήν ταφή καί τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς παραδίδεται ἀπό τούς ἁγίους Μαθητές καί Ἀποστόλους πού ἔζησαν τό σωτήριο πάθος καί τήν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στά ἱερά εὐαγγέλια γενόμενοι αὐτόπτες μάρτυρες τῶν παθημάτων καί τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ὁ Κύριος πρίν ἀναληφθεῖ ἐνδόξως στούς οὐρανούς παρήγγειλε στούς Μαθητές καί τούς Ἀποστόλους Του νά κηρύξουν σ΄ ὅλη τήν οἰκουμένη τά γεγονότα τοῦ Σταυροῦμ τῆς Ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεώς Του λέγοντάς τους : «ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε ῾Ιερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ᾿Ιουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξεων α΄, 8).

Γι΄ αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁμολογεῖ τήν ἁγία ἐπιθυμία του:  «Ὅ,τι ἐπιθυμῶ εἶναι νά γνωρίσω τό Χριστό καί τή δύναμη τῆς ἀναστάσεώς Του, νά μετάσχω στά παθήματά Του ἀκολουθώντας Τον στό θάνατο, μέ τήν ἐλπίδα νά λάβω μέρος στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν». (Πρός Φιλιππησίους γ΄, 10)

β΄. Ἡ ἑβδομαδιαία ἑορτή.

Πέραν δέ τῆς κατ΄ ἔτος ἑορτῆς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει καί ὑμνολογεῖ τά θεῖα καί σωτήρια γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ σέ κάθε τελουμένη θεία Λειτουργία, ὅπως ὁ λειτουργός ἱερεύς ἀναφέρει κατά τήν φοβερά καί ἱερή ὥρα τῆς ἁγίας Ἀναφορᾶς, τῆς θείας ἱερουργίας, ὅταν προσφέρουμε τά ἀντίτυπα τοῦ Ἁγίου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ:

«Μεμνημένοι τοίνυν (Δέσποτα) τῆς σωτηρίου ταύτης ἐντολῆς καὶ πάντων τῶν ὑπὲρ ἡμῶν γεγενημένων, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Τάφου, τῆς τριημέρου Ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανοὺς Ἀναβάσεως, τῆς ἐκ δεξιῶν Καθέδρας, τῆς δευτέρας καὶ ἐνδόξου πάλιν Παρουσίας τά σά ἐκ τῶν σῶν σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα».

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τούς πιστούς νά μετέχουν στα Ἄχραντα Μυστήρια, συνιστώντας τους: «Γιατί ὡσότου νά ἔρθει ὁ Κύριος, πάντοτε, ὅποτε τρῶτε αὐτό τό ψωμί καί πίνετε αὐτό τό ποτήριο, διακηρύττετε τό θάνατο τοῦ Κυρίου» (Πρός Κορινθίους Α΄, ια΄, 26)

Κατά ταῦτα κάθε θεία Λειτουργία εἶναι Πάσχα γιά τούς πιστούς.

γ. Ἡ οὐράνια πανήγυρη

«εὐφραίνεσθε, οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω, ἡ γῆ»

(Ἡσαΐα μθ΄, 13)

Ἡ οὐράνια πανήγυρη καθ’ ἥν ἑορτάζουμε τήν ἀποβολή τοῦ διαβόλου ἀπό τήν αἰώνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀφαίρεση τῆς πονηρῆς ἐξουσίας του. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός προφητικά προανήγγειλε: τήν πτώση τῆς δαιμονικῆς ἐξουσίας στούς Μαθητές καί Ἀποστόλους Του, διαβεβαιώνοντάς τους, ὅτι: «Ἐγώ ἔχω δεῖ τό σατανᾶ νά πέφτει ἀπό τόν οὐρανό σάν ἀστραπή»(Λουκᾶ ι΄, 18).

Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης σέ ὄραμά του στήν Ἀποκάλυψη φανερώνει, ὅτι οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι καί τά οὐράνια πνευματικά ὄντα χαίρονται διότι ἀπεβλήθη μέ τήν σταύρωση καί ἀνάσταστη τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ διάβολος ἀπό τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ:

Κι ἄκουσα μία δυνατή φωνή στόν οὐρανό νά λέει: «Ἔφτασε τώρα ἡ σωτηρία καί ἡ δύναμη κι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μας κι ἡ ἐξουσία τοῦ Μεσσία του. Διώχτηκε ἀπό τόν οὐρανό ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν μας, πού τούς κατηγοροῦσε μέρα νύχτα μπροστά στό Θεό μας» (Ἀποκαλύψεως ιβ΄, 10).

Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ διάβολος καί ἡ πονηρία εἶναι ἕνας ἡττημένος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ὁποίου ἡ δύναμη καί ἡ ἐξουσία καταπατήθη ἀπό τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Κύριο.

δ΄. Ἐσχατολογική καί αἰώνια προοπτική.

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἔχει καί τήν ἐσχατολογική καί αἰώνια προοπτική κατά τήν ὁποία στήν αἰωνιότητα ὁλόκληρος ὁ πνευματικός κόσμος θά χαίρεται καί θά ἑορτάζει αἰωνίως τήν νίκη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔνθα ἦχος καθαρός καί ἡ θέα τοῦ ἀρρήτου κάλλος τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θά ἀποτελεῖ πηγή θείας εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως.  Ἡ ἑορτή αὐτή θά εἶναι ἄληκτη καί θά συμμετάσχουν σ΄ αὐτή ὅσοι καθαρίσθηκαν ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀναγεννήθηκαν μέ τά ἅγια μυστήρια, ὅπως ὁ Κύριος διακήρυξε στόν νυκτερινό μαθητή καί ἐπισκέπτη Του Νικόδημο, καί στολίσθηκαν μέ τήν δωρεά τοῦ ἁγίου Πνεύματος : «Σέ βεβαιώνω πώς ἄν κανείς δέ γεννηθεῖ ἀπό τό νερό κι ἀπό τό Πνεῦμα, δέν μπορεῖ νά μπεῖ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάννου γ΄, 5).

ε΄. Ἡ κοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπων

Ἑορτάζουμε καί χαιρόμαστε οἱ πιστοί κατά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα καί γιά ἕνα ἀκόμη σημαντικό λόγο. Ἐπειδή μέ τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐγκαινιάσθηκε ἡ κοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπων, πού εἶχε διακοπεῖ μέ τήν συμβουλή τοῦ διαβόλου στό Παράδεισο πού οἱ Πρωτόπλαστοι Ἀδάμ καί Εὔα παρήκουσαν καί παρέβησαν τήν ἐντολή Του. Αὐτό πού ἐπιτεύχθη ὅπως ὑψηγορεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος : «ἵνα ᾖ ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν» (Α΄ Πρός Κορινθίους ιε΄, 28), δηλαδή : «Ὁ Θεός θά εἶναι τά πάντα γιά ὅλους»

 Αὐτή τήν κατοικία μεγαλοπρεπῶς καί ἱερῶς ἀναγγέλλει εὐφοροσύνως ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη:

«Τότε ἄκουσα μία δυνατή φωνή ἀπ’ τόν οὐρανό νά λέει: «Τώρα πιά ἡ κατοικία τοῦ Θεοῦ εἶναι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους. Θά κατοικήσει μαζί τους, κι αὐτοί θ’ ἀποτελοῦν τό λαό του. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός θά εἶναι μαζί τους» (Ἀποκαλύψεως κα΄, 3)

Καμμία δύναμη δέν δύναται νά διασπάσει αὐτή τήν ἑνότητα καί νά ἐπιφέρει τόν χωρισμό τῶν πιστῶν ἀπό τόν Κύριο μακριά ἀπό τόν Θεό.

Αὐτή τήν κοινωνία ἐξασφαλίζει ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας: «Κι ἄκουσα κάτι σάν φωνή ἀπό μεγάλο πλῆθος καί σάν βοή καταρράκτη καί σάν κρότο ἀπό δυνατές βροντές νά λέει: «Ἀλληλούια! Ὁ Κύριός μας, ὁ Θεός ὁ παντοκράτορας  εἶναι πιά κυρίαρχός τοῦ κόσμου! Ἄς χαροῦμε, ἄς ἀναγαλλιάσουμε κι ἄς τόν δοξάσουμε, γιατί ἔφτασε ἡ ὥρα γιά τό γάμο τοῦ Ἀρνίου κι ἡ νύφη στολίστηκε· τῆς δόθηκε γιά νά ντυθεῖ λινό καθάριο καί λαμπερό. Τό λινό θέλει νά δείξει τίς δίκαιες πράξεις τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ» (Ἀποκαλύψεως ιθ΄ 6-8).