Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Πηγή σωτηρίας

Α΄. Μέρος

1. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου, ὁ Σωτήρας τῆς ζωῆς μας, ὁ Σωτήρας τῆς ψυχῆς μας, ὁ Σωτῆρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων.  Στήν Ἁγία Γραφή ἀναφέρονται περιπτώσεις ἀνθρώπων πού ποθοῦσαν νά σωθοῦν καί ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός τούς πρόσφερε τήν εὐκαιρία νά σωθοῦν. Συνεπῶς ὁ Θεός δέν ἀδιαφορεῖ γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

α΄. Οἱ Μάγοι.

Πολλά ἀστέρια ὑπῆρχαν στόν οὐρανό, ὅμως ἕνας «ἀστήρ προεπορεύετο αὐτῶν, ἑωσοῦ ἐλθών ἐστάθη ἐπάνω ὅπου ἦτο τό παιδίον» (Ματθαίου β΄ 9). Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἦσαν εἰδωλολάτρες, εἶχαν ὅμως πνευματικές ἀνησυχίες καί ἀναζητοῦσαν τήν ἀλήθεια καί τό φῶς. Ὁ Θεός δέν τούς ἄφησε στήν ἄγνοιά τους, τούς ὁδήγησε μέ ἕνα θαυμαστό τρόπο, μέ τό ὑπέρλαμπρο ἀστέρι μπροστά στό Λυτρωτή γιά νά Τόν προσκυνήσουν καί νά πιστέψουν σ’ Αὐτόν. Ὁ Θεός πού γνωρίζει τήν πρόθεση κάθε ἀνθρώπου πού ποθεῖ τήν σωτηρία του καί ἐπιθυμεῖ νά γνωρίσει τήν ἀλήθεια  οὐδένα θά ἀγνοήσει, ἀλλά θά ἀνταποκριθεῖ στήν ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς του.

β΄. Ἡ  αἱμορροοῦσα.

Μέγα πλῆθος ἀνθρώπων «συνέθλιβεν τόν Ἰησοῦ», καθώς Ἐκεῖνος περιόδευε στήν Γαλιλαία, ὅμως ἡ αἱμορροοῦσα γυναῖκα Τόν πλησίασε μέ πίστη «μεταξύ τοῦ ὄχλου».  Ξεχώρισε Ἐκεῖνο τόν Κύριο «καί ἤγγισε τό ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος» (Μάρκου ε΄ 29). Ἀπό τό περιστατικό τῆς αἱμορροούσας συνάγεται, ὅτι  ὁ Κύριος πού γνώριζε τήν πίστη τῆς γυναίκας, τόν σεβασμό της καί τήν μεγάλη ἐπιθυμία της νά θεραπευθεῖ ἀνταποκρίθηκε καί τῆς ἐχάρισε καί τήν θεραπεία καί τήν σωτηρία.

γ΄. Οἱ  Ἕλληνες προσκυνητές.

Τίς ἡμέρες τῶν ἑορτῶν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Πάσχα συνέρρεαν πολλοί προσκυνητές στήν Ἱερουσαλήμ ἀπ’ ὅλες τίς περιοχές καί ἐκτός τῆς τότε Παλαιστίνης. Μαζί μέ τούς ἐκ γένους Ἰσραηλῖτες μετέβαιναν καί οἱ ἐξ εἰδωλολατρῶν εἴτε ἐδιδάσκοντο τήν Ἰσραηλιτική θρησκεία καί ζωή, εἴτε τηροῦσαν τόν Μωσαϊκό Νόμο καί εἶχαν ὑποστεῖ τήν περιτομή. Οἱ ἀναφερόμενοι στήν γνωστή περικοπή τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου ἀνῆκαν σ’ αὐτή τήν κατηγορία, οἱ ὁποῖοι ὅταν εἶδαν τόν ἐνθουσιασμό τῶν Ἰουδαίων πού ὑποδέχθηκαν τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό τήν Κυριακή τῶν Βαΐων στά Ἱεροσόλυμα ζήτησαν τήν ἄλλη μέρα νά Τόν γνωρίσουν.

Συνάντησαν τούς μαθητές πρῶτα, ὅμως δέν ἱκανοποιήθηκαν ἀπ’  αὐτούς. Τό ἐπίμονο αἴτημά τους ἦταν «θέλομεν νά ἴδωμεν τόν Ἰησοῦν» (Ἰωάννου ιβ΄ 21). Ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Κύριο φαίνεται, ὅτι ἱκανοποίησε καί αὐτούς καί τόν Κύριό μας ὁ Ὁποῖος γνωρίζοντας τίς ἀπόκρυφες διαθέσεις τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας τῶν Ἰουδαίων, πού Τόν ἀπέρριπταν διεκήρυξε, ὅτι θά δοξασθεῖ μέ τήν  πίστη καί ἀποδοχή τῶν εἰδωλολατρῶν. 

δ΄. Ὁ πατέρας τοῦ σεληνιαζομένου νέου.

          Ὁ βασανισμένος καί ἀπογοητευμένος Πατέρας τοῦ νέου ἐκείνου ἀπευθύνθηκε καί ἀλλοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ γιοῦ του. Παρακάλεσε καί τούς μαθητές τοῦ Κυρίου. Ὅμως «δέν ἠδυνήθησαν» νά θεραπεύσουν τόν γιό του. Ἔτσι «γονυπέτησε» στόν Κύριο καί Τόν ἐπικαλέσθηκε : «Κύριε, σπλαχνίσου τό γιό μου, γιατί εἶναι ἐπιληπτικός καί ὑποφέρει· πολλές φορές μάλιστα πέφτει στή φωτιά καί στό νερό» (Ματθαίου ιζ΄ 15)

Συνεχῶς οἱ ἄνθρωποι ἀπογοητεύονται ὅταν αὐτοί στούς ὁποίους ἀναζητοῦν βοήθεια καί σωτηρία ἀδυνατοῦν νά ἀνταποκριθοῦν. Ὁ Χριστός ὅμως κανένα δέν ἀπωθεῖ, κανένα δέν ἀπογοητεύει, κανενός δέν διαψεύδει τίς ἐλπίδες.

Ὅταν ὁ Κύριος μᾶς ἀνοίξει ὁδό σωτηρίας στήν ζωή μας μή διστάσουμε νά τήν βαδίσουμε θά σέ ὁδηγήσει μᾶς ἀσφάλεια καί βεβαιότητα στήν σωτηρία.

2. Ζήτησε καί σύ ἀπό τόν Χριστό τήν σωτηρία σου, διότι:

α΄. ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μοναδικός Σωτήρας πού μᾶς χαρίσθηκε ἀπό τόν Θεό, ὅπως βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ἀπό κανέναν ἄλλο δέν μπορεῖ νά προέλθει ἡ σωτηρία οὔτε ὑπάρχει ἄλλο πρόσωπο κάτω ἀπό τόν οὐρανό δοσμένο στούς ἀνθρώπους μέ τό ὁποῖο νά μποροῦμε νά σωθοῦμε» (Πράξεων δ΄ 12)

β΄.  Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μεσιτεύει γιά μᾶς στόν οὐράνιο θρόνο τοῦ Θεοῦ  : «Γιατί ἕνας εἶναι ὁ Θεός κι ἕνας ὁ μεσίτης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ὁ ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός» (Α΄ Τιμόθεον  β΄ 5)

γ΄. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός πού τελειοποιεῖ-στεφανώνει τόν δικό μας ἀγῶνα εἶναι ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεως καί ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας : «Ἄς ἔχουμε τά μάτια μᾶς προσηλωμένα στόν Ἰησοῦ, πού μᾶς ἔδωσε τήν πίστη, τήν ὁποία καί τελειοποιεῖ. Αὐτόν πού, ἀντί γιά τή χαρά πού θά μποροῦσε νά ἔχει, ὑπέμεινε τό σταυρικό θάνατο περιφρονώντας τήν ἀτίμωση, καί κάθισε στά δεξιά τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ» ( Πρός Ἑβραίους ιβ΄ 2)

δ΄. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός θυσιάσθηκε γιά ὅλους μας 

Αὐτός ἔπαθε γιά τίς ἁμαρτίες μας καί ἀνέστη γιά τήν δικαίωσή μας : «Ὁ Ἰησοῦς παραδόθηκε στό θάνατο γιά τίς ἀνομίες μας κι ἀναστήθηκε γιά τή σωτηρία μας» (Πρός Ρωμαίους δ΄ 25)