Ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ Ἐκκλησία μας ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἑορτῆς καί πανήγυρης γιά τήν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων τό 843 μ.Χ θυμᾶται καί τιμᾶ ὅλους τούς λαμπρούς ἀγῶνες καί τούς ἄθλους τῶν ἁγίων Πατέρων ὑπέρ τῆς πίστεως στόν ἀληθινό Θεό καί τῆς σώζουσας ἀλήθειας, πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά δεσμά τῆς πλάνης κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου «γνώσεσθε τήν ἀλήθεια καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάννου η΄32). Ἔτσι στρέφουμε τό βλέμμα καί τήν σκέψη μας στήν νίκη τῆς Ἐκκλησίας κατά τούς ἀγῶνες Της γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς ἐχθρούς τῆς ἀλήθείας Της καί νά ἐμβαθύνουμε στό μυστήριο τῆς δυνάμεώς Της. Ἐνῶ ὁ κόσμος φθείρεται καί καταστρέφεται κατά τό ἀποστολικό λόγιο «παράγει γάρ τό σχῆμα τοῦ κόσμου» (Πρός Κορινθίους Α΄ ζ΄ 31) ἡ Ἐκκλησία θάλλει καί ἀναπτύσσεται. Μένει ἀσάλευτη καί ἀήττητη ἐπειδή: α-Εἶναι ἀήττητος ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας πρός Ἐφεσίους ε΄ 23). Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός ἀπευθυνόμενος στούς μαθητές Του εἶπε : «Ὁ Θεὸς μοῦ ἔδωσε ὅλη τὴν ἐξουσία στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ» (Ματθαίου κη΄ 18). Κατά τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκαλύψεως στ΄2). Τήν ἰσχύ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξαγγέλλει τό ψαλμικό: « Εἶπε ὁ Κύριος καί Θεός μου πρός τόν Κύριο καί Θεό μου· Κάθησαι στά δεξιά τοῦ θρόνου μου καί ἐγώ θά θέσω ὅλους τούς ἐχθρούς σου ὡς ὑποπόδιο τῶν ποδιῶν σου» (Ψαλμοῦ ρθ΄ (ρι΄) 1). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ πανηγυρικά τήν πνευματική ἐξουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τῶν οὐρανίων (δηλαδή τῶν ἀγγέλων), τῶν ἐπιγείων (δηλαδή τῶν ἀνθρώπων), καί τῶν καταχθονίων (δηλαδή τῶν δαιμόνων) ὅτι : «Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἀνέβασε πολὺ ψηλὰ καὶ τοῦ χάρισε τὸ ὄνομα ποὺ εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα τὰ ὀνόματα. Κι ἔτσι, στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ὅλα τὰ ἐπουράνια, τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ ὑποχθόνια θὰ προσκυνήσουν, καὶ κάθε γλώσσα θὰ ὁμολογήσει ὅτι Κύριος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γιὰ νὰ δοξάζεται ἔτσι ὁ Θεὸς Πατέρας » (Πρός Φιλιππησίους β΄ 9-11)
Ἐδόθη ἡ ἐξουσία στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό γιά νά ὑποτάξει ὅλους τούς ἐχθρούς στό θεῖο θέλημα: «Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός πρέπει νά βασιλεύει ὡσότου ὁ Θεός ὑποτάξει σ’ αὐτόν ὅλους τους ἐχθρούς. Ὁ τελευταῖος ἐχθρός πού θά συντριφθεῖ εἶναι ὁ θάνατος. Γιατί ἡ Γραφή διακηρύττει: Ὁ Θεός ὑπέταξε τά πάντα σ’ αὐτόν. Ὅταν ὅμως λέει ὅτι ἔχουν ὑποταχτεῖ σ’ αὐτόν «τά πάντα», εἶναι φανερό πώς δέν περιλαμβάνεται στά «πάντα» καί ὁ Θεός, πού ὑπέταξε σ’ αὐτόν τά πάντα. Ὅταν, λοιπόν, θά ὑποταχθοῦν σ’ αὐτόν τά πάντα, τότε καί ὁ ἴδιος ὁ Υἱός θά ὑποταχθεῖ σ’ αὐτόν πού ἔθεσε κάτω ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ τά πάντα· ἔτσι ὁ Θεός θά βασιλέψει πλήρως πάνω σέ ὅλα». (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄, 25-28). Ὁ Κύριος διευκρίνησε, ὅτι εἶναι ὁ λίθος ὁ ἀκρογωνιαῖος, ὁ ἐκλεκτός, ὁ ἔντιμος (Α΄ Πέτρου Β΄ 6) πάνω στόν ὁποῖο θεμελιώθηκε ἡ Ἐκκλησία (Πρός Ἐφεσίους β΄ 21) καί προειδοποίησε ὅτι: «Ὅποιος πέσει πάνω σ’ αὐτὸν τὸ λίθο θὰ τσακιστεῖ· καὶ σ’ ὅποιον πάνω πέσει ὁ λίθος θὰ τὸν κομματιάσει» (Ματθαίου κα΄43).
Εἶναι ἀήττητη ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Κύριος τόνισε στούς μαθητές Του, ὅτι οἱ ἀντίπαλοί τους δέν θά μποροῦν νά ἀντιμετωπίσουν τήν θεόσδοτη σοφία πού θά τούς δόσει: «Νιῶστε το καλά, πώς δέ χρειάζεται νά ἑτοιμάζετε ἀπό πρίν τήν ἀπολογία σας, γιατί ἐγώ θά σᾶς δώσω λόγια καί σοφία, καί σ’ αὐτά δέ θά μπορέσουν νά ἀντισταθοῦν ἤ νά τά ἀντικρούσουν οἱ ἀντίπαλοί σας » (Λουκᾶ κα΄ 14-15). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει, ὅτι τό εὐαγγέλιο εἶναι «Αὐτό (ἐν. τό εὐαγγέλιο) εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, πού σώζει καθέναν πού πιστεύει» (Πρός Ρωμαίους α΄16). Ὁ Κύριος εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν Διδάσκαλος (Ἰωάννου ιγ΄ 3), πού ὁμιλοῦσε «ὡς ἐξουσίαν ἔχων» (Ματθαίου ζ΄ 29).
Εἶναι ἀήττητη ἡ πίστη.
Μεγάλα καί θαυμαστά εἶναι τά τῆς πίστεως κατορθώματα, ὅπως ἀναφέρονται στό ια΄ (11ο) κεφάλαιο τῆς πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς γιά τήν ἐποχή τῆς οἰκονομίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού ἐπιβεβαιώνονται ὅμως κι ἀπό τήν δισχιλιετῆ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας.
Τό ἀήττητο τῆς Ἐκκλησίας ἐξαίρει πανηγυρικώτατα ἡ χρυσῆ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἅγιος πατέρας μας Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος : «Ἄς ἀκούσουν οἱ εἰδωλολάτρες, ἄς ἀκούσουν οἱ Ἰουδαῖοι τά κατορθώματά μας καί τήν πρωτοκαθεδρία (τά πρωτεῖα) τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπό πόσους πολεμήθηκε ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά ποτέ δέν νικήθηκε; Πόσοι τύραννοι; Πόσοι στρατηγοί; Πόσοι βασιλεῖς; Ὁ Αὔγουστος, ὁ Τιβέριος, ὁ Γάϊος, ὁ Κλαύδιος, ὁ Νέρων, ἄνθρωποι τιμώμενοι γιά τήν μόρφωσή τους, δυνατοί τόσο πολύ (τήν) πολέμησαν, ἐνῶ βρισκόταν ἀκόμη στήν νεανική της ἡλικία, ἀλλά δέν τήν ξερίζωσαν. Ἀλλά ἐκεῖνοι μέν, οἱ ὁποῖοι τήν πολέμησαν, δέν ἀκούγονται πλέον καί ἔχουν λησμονηθεῖ, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία, πού πολεμήθηκε, ὑψώνεται ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ. Διότι νά μήν κοιτάξεις αὐτό, ὅτι δηλαδή ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται στήν γῆ, ἀλλά ὅτι ἔχει τό πολίτευμά της στόν οὐρανό. Ἀπό ποῦ εἶναι φανερό αὐτό; Τό δείχνει ἡ ἀπόδειξη τῶν πραγμάτων. Πολεμήθηκαν ἕντεκα μαθητές καί ἡ οἰκουμένη πολεμοῦσε, αὐτοί δέ, πού πολεμήθηκαν ἐνίκησαν, ἐνῶ αὐτοί πού πολέμησαν καταλύθηκαν (ἀφανίσθηκαν). Τά πρόβατα νίκησαν τούς λύκους. Εἶδες ποιμένα νά ἀποστέλει τά πρόβατα ἀνάμεσα στούς λύκους, γιά νά μήν σωθοῦν οὔτε μέ τήν φυγή; Ποιός ποιμήν κάνει αὐτό; ’Αλλά ὁ Χριστός τό ἔκανε γιά νά σοῦ δείξει, ὅτι τά κατορθώματα γίνονται ὄχι κατά τήν (φυσικήν) ἀλληλουχίαν τῶν πραγμάτων, ἀλλά κατά τρόπον ἀνώτερον τῆς φύσεως καί τῆς ἀλληλουχίας αὐτῆς. Διότι, ἡ Ἐκκλησία εἶναι στερεωμένη περισσότερο ἀπό τόν οὐρανό. Ἀλλ’ ἴσως ὁ εἰδωλολάτρης μέ κατηγορεῖ γιά ἀνοησία (ἀκρισία). Ἀλλ’ ἄς ἀναμένει τήν ἀπόδειξη τῶν πραγμάτων καί ἄς μανθάνει τήν δύναμη τῆς ἀλήθειας, πῶς δηλαδή εἶναι εὐκολώτερο νά σβησθεῖ ὁ ἥλιος παρά νά ἐξαφανισθεῖ ἡ Ἐκκλησία» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, δ΄ ὁμιλία στό χωρίο Ἡσαΐου στ΄ 1 PG 56, 121-122).
Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης διακηρύττει ἐμφαντικότατα, ὅτι «αὕτη ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Ἰωάννου ε΄4)
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἰσχυρότερη
ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις τοῦ κακοῦ.
Τό ἀήττητο τῆς Ἐκκλησίας διεκήρυξε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος πού εἶπε, «Δέ θά τήν κατανικήσουν (ἐν. τήν Ἐκκλησία) οἱ δυνάμεις τοῦ Ἅδη (Ματθαίου ιστ΄ 8), ὅτι εἶναι ἀνίκητη ἀκόμη καί ὅταν τήν πολεμοῦν ὀργανωμένα οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ.
Γι’ αὐτό προειδοποίησε καί τόν Σαούλ τόν μετάπειτα ἀπόστολο Παῦλο λέγοντάς του «Σαούλ, Σαούλ, γιατί μέ καταδιώκεις; Εἶναι ὀδυνηρό νά κλοτσᾶς στά καρφιά » (Πράξεων κστ΄ 14). Ὁ πόλεμος κατά τῆς Ἐκκλησίας ὁμοιάζει μέ κλοτσιές σέ καρφιά. Ἀπό τήν ἐπίθεση αὐτή πληγώνεται καί αἱμορραγεῖ ὅποιος κλοτσᾶ τά καρφιά. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν δύναμή Της ἐνισχύει τά μέλη Της γιά νά μήν ἐκπέσουν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί στερηθοῦν τίς θεῖες δωρεές. Οὐσιαστικά ἡ νίκη τῆς Ἐκκλησίας καθιστᾶ ἀσφαλῆ καί βεβαία τήν σωτηρία τῶν μελῶν Της.
