῾Ο ᾿Ιησοῦς καὶ ἡ ἀσθένεια
«Τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν» (Ἠσαΐου νγ΄, 5)
Μέρος Α΄
Ἡ ἀσθένεια μὲ τοὺς πόνους ποὺ τὴν συνοδεύουν θέτει ἕνα πρόβλημα στοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν. ῾Η ῾Αγία Γραφή στρέφει τὴν προσοχή της στὴν σημασία τῆς ἀρρώστιας καὶ τῆς θεραπείας στὰ πλαίσια τοῦ σχεδίου τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ μὲ τὴν ἀσθένεια ἐκδηλώνεται ἡ τυραννικὴ ἐξουσία τοῦ θανάτου ἐπάνω στὸν ἄνθρωπο. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ φωτίζει ἀρκετὰ τὸ θέμα καί συμβουλεύει καὶ ὑποδεικνύει στὸν πιστὸ νὰ συμπαρίσταται στὸν ἀσθενῆ καὶ νὰ ὑπομένει μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ τὴν δοκιμασία τῆς ἀσθένειάς του.
῾Η ἐξάλειψις τῆς ἀσθένειας
῾Η ἐξάλειψις τῆς ἀσθένειας εἶναι ἐσχατολογικὴ ὑπόσχεσις καὶ θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸν νέο κόσμο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. ᾿Εκεῖ δὲν θὰ ὑπάρχουν ἀνάπηροι διότι θά ἔχει φύγει γρήγορα καί μακριά κάθε πόνος, λύπη καί στεναγμός (Ἠσαΐου λε΄, 5-10). ᾿Εκεῖ δὲν θὰ ὑπάρχει πόνος οὔτε δάκρυα (Ἠσαΐου κε΄, 8-12 βλ. καί Ἠσαΐου ξε΄, 19-25)
῾Ο ᾿Ιησοῦς καὶ ἡ ἀσθένεια
῾Ο Κύριος «διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου» (Πράξεων ι΄, 38), δηλαδή· Διῆλθε εὐεργετώντας καὶ θεραπεύοντας, ὅλους ὅσους βασανίζονταν ἀπὸ τὸν διάβολο. Εἶναι ἄξιο καὶ χρήσιμο νὰ ἀναφερθοῦν οἱ παρατηρήσεις τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ γιὰ τὸν Κύριό μας, ὅτι ὁ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἶχε τὴν δύναμι νὰ θεραπεύει (Λουκᾶ ε΄, 17) καὶ ὅτι «῞Ολος ὁ λαὸς ζητοῦσε νὰ τὸν ἐγγίσει, διότι θεία δύναμις ἔβγαινε ἀπὸ αὐτὸν καὶ θεράπευε ὅλους, ὅσοι εἶχαν πίστι σ᾿ αὐτόν» (Λουκᾶ στ΄, 19).
Στὰ θαύματα θεραπείας ἀνθρώπων μὲ δυσίατες ἀσθένειες, ὁ Κύριος, μᾶς φωτίζει ἐν μέρει, πλὴν ἐπαρκῶς, γιὰ νὰ ἐξηγήσουμε τὸ πρόβλημα τῆς αἰτίας τῆς ἀσθένειας, διανοίγοντας λυτρωτικὰ τοὺς ὁρίζοντες τῆς ἀνθρώπινης σκέψεως. ῾Ο Κύριος σὲ τρεῖς περιπτώσεις θεραπείας ἀσθενῶν ἑρμηνεύει μὲ διαφορετικὸ τρόπο τὸ πρόβλημα τῆς ἀσθένειας καὶ τοῦ πόνου ἑνὸς ἑκάστου.
α´. ῾Ο Εὐαγγελιστὴς ᾿Ιωάννης στὸ ε´ κεφάλαιο τοῦ εὐαγγελίου του στοὺς στίχους 2-15 ἀναφέρει τὴν θεραπεία τοῦ παραλύτου τῆς Βηθεσδὰ ἀπὸ τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό. ῾Ο θεραπευμένος μετὰ τὴν ἴασί του συνάντησε τὸν Κύριο στὸν Ναό. ῾Ο δὲ Κύριος τοῦ ἐπέστησε τὴν προσοχὴ λέγοντάς του τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικά· «῎Ιδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται». Τοῦ εἶπε· Πρόσεξε, λοιπὸν νὰ μὴν ἁμαρτάνεις πλέον, γιὰ νὰ μὴ σοῦ συμβεῖ τίποτε χειρότερο ἀπὸ τὴν ἀσθένεια ποὺ εἶχες. ῾Ο Κύριος μὲ τὰ λόγια αὐτὰ φανέρωσε στὸν παράλυτο τὴν αἰτία τῆς παραλύσεώς του, ἡ ὁποία τὸν εἶχε κυριεύσει ἐπὶ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη. Συνέδεσε τὴν παράλυσί του μὲ τὶς ἁμαρτίες του ἢ γενικὰ μὲ τὴν ἁμαρτία. ῎Ετσι μᾶς δίδαξε, ὅτι μία αἰτία τῆς ἀσθένειας καὶ τοῦ πόνου εἶναι ἡ ἁμαρτία.
᾿Εξ ἄλλου δὲν εἶναι ἄνευ σημασίας τὸ γεγονός, ὅτι ὁσάκις ὁ Κύριος θεράπευε ἀσθενεῖς, προηγουμένως συγχωροῦσε τὶς ἁμαρτίες τους. Αὐτὸ ἔπραξε καὶ στὴν περίπτωσι ποὺ ἀναφέραμε.
β´. Στὴν περίπτωσι τῆς θεραπείας τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος στὸν διαμαρτυρόμενο ἀρχισυνάγωγο, ἐπειδὴ θεράπευσε τὴν γυναίκα ἡμέρα Σάββατο καὶ ἐντὸς τῆς Συναγωγῆς, τοῦ εἶπε ἐπιτιμητικὰ καὶ ἐλεγκτικά· «ὑποκριτά, ὁ καθένας σας κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου δὲν λύνει τὸ βόδι του ἢ τὸν ὄνο του ἀπὸ τὴν φάτνη καὶ δὲν τὸ πηγαίνει νὰ τὸ ποτίσει; Αὐτὴ δὲ ποὺ εἶναι κόρη καὶ ἀπόγονος τοῦ ᾿Αβραάμ, δηλαδὴ ἄνθρωπος καὶ ὁμόφυλος, τὴν ὁποία ἔδεσε ὁ σατανᾶς μὲ τὴν ἀσθένεια, ὥστε ἐπὶ δέκα καὶ ὀκτὼ χρόνια νὰ μὴ μπορεῖ νὰ σηκωθεῖ ὄρθια, δὲν ἦταν πρέπον καὶ ἐπιβεβλημένο νὰ λυθεῖ ἀπὸ τὸ μακροχρόνιο αὐτὸ καὶ ὀδυνηρὸ δέσιμο κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου;»(Λουκᾶ ιγ΄, 10-17). ᾿Εδῶ ὁ Κύριος ἀποδίδει τὴν ἀναπηρία καὶ τὴν ταλαιπωρία τῆς γυναικὸς στὸν διάβολο.
῞Οπως ὁ Κύριος στὴν προηγούμενη περίπτωσι συνέδεσε τὴν ἀσθένεια μὲ τὴν ἁμαρτία, ἔτσι καὶ σ᾿ αὐτὴ συνδέει τὴν ἀσθένεια μὲ τὸν διάβολο. Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ μὴν αἰτιώμεθα, νὰ μὴν κατηγοροῦμε τὸν Θεὸ γιὰ τὶς ἀρρώστιες μας, τὸν πόνο καὶ τὰ βάσανά μας. ῾Η ἀσθένεια, ἡ φθορὰ καὶ τελικὰ ὁ θάνατος δὲν δημιουργήθηκαν ἀπὸ τὸν Θεό. Εἰσῆλθαν στὴν ζωή μας ὑπαιτιότητί μας καὶ «φθόνῳ διαβόλου» κατὰ τὴν Γραφή. ῾Ο Κύριος ἦλθε γιὰ νὰ λύσει τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου καὶ νὰ ἀποδείξει ὅτι εἶναι ἰσχυρότερος τοῦ διαβόλου. Τοὺς δὲ ἀσθενεῖς, τοὺς ἔβλεπε μὲ συμπόνοια καὶ εὐσπλαγχνία. (Ματθαίου κ΄, 34). ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς τοὺς σπλαγχνίσθηκε, ἄγγισε τὰ μάτια τους, καὶ ἀμέσως αὐτοὶ ἀπέκτησαν τὸ φῶς τους καὶ μὲ εὐγνωμοσύνη πολλὴ τὸν ἀκολούθησαν.
γ. ῾Υπάρχει καὶ μία τρίτη περίπτωσις, αὐτὴ τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, τὴν ὁποία μᾶς διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστὴς ᾿Ιωάννης σὲ ὁλόκληρο τὸ ἔνατο κεφάλαιο τοῦ εὐαγγελίου του. ῞Οταν οἱ Μαθητὲς ρώτησαν τὸν Κύριο γιὰ ποιὸ λόγο ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς γεννήθηκε τυφλὸς καὶ μάλιστα ἀόμματος, χωρὶς μάτια, ὁ Κύριος ἀπάντησε, ὅτι γεννήθηκε τυφλός «ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάννου θ΄, 3). ῾Επομένως ἡ τύφλωσίς του ἔγινε, ὥστε ἡ θεραπεία του νὰ ἀποτελέσει σημεῖο ἀποδείξεως τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Τοιουτοτρόπως ὁ Κύριος συνέδεσε τὴν ἀσθένεια καὶ κάθε ταλαιπωρία σωματικὴ μὲ τὴν φανέρωσι τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Στὴν προκειμένη περίπτωσι, φανέρωσις τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ θεωρεῖται ἡ ἀποκάλυψις στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἀλήθειας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ δημιουργὸς Θεὸς καὶ ἡ ἐπιβεβαίωσις τοῦ τρόπου δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου.
Πολλὲς φορὲς στὴν ζωή μας καλούμεθα νὰ γίνουμε ὄργανα φανερώσεως καὶ ἀποδείξεως τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἄλλων θείων ἰδιωμάτων. Μία τέτοια περίπτωσις ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. ῾Ο ἴδιος ὁ ᾿Απόστολος ἐξομολογεῖται ὅτι· «῞Ενεκα τῆς ὑπερβολῆς τῶν ἀποκαλύψεων ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ μοῦ δοθεῖ ξύλο ἀκανθωτὸ στὸ σῶμα, ἀρρώστια ἀθεράπευτος, ἄγγελος τοῦ σατανᾶ γιὰ νὰ μὲ κτυπᾶ κατὰ πρόσωπο καὶ νὰ μὲ ταλαιπωρεῖ, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι. Γιὰ τὸν πειρασμὸ αὐτὸ τρεῖς φορὲς παρακάλεσα τὸν Κύριο νὰ μοῦ τὸν ἀπομακρύνει. Καὶ μοῦ ἔχει πεῖ ὁ Κύριος· σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρις ποὺ σοῦ δίδω. Διότι ἡ δύναμίς μου ἀναδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενὴς καὶ μὲ τὴν ἐνίσχυσί μου κατορθώνει μεγάλα καὶ θαυμαστά» (Πρός Κορινθίους Β΄, ιβ΄, 7-8). ῾Επομένως στὶς ἀσθένειές μας πρωτίστως θὰ πρέπει νὰ διερωτώμεθα· τί ὁ Θεὸς θέλει νὰ φανερώσει μέσῳ τῆς δικῆς μας ταλαιπωρίας καὶ τοῦ πόνου μας; Νὰ εἴμαστε σίγουροι, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μᾶς τὸ φανερώσει. Πάντως ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο δὲν πρέπει νὰ διαλάθει τῆς προσοχῆς μας εἶναι τοῦτο· ὅτι ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει μόνους στὴν ταλαιπωρία μας. ᾿Αντίθετα μᾶς ἐνισχύει μὲ τὴν χάρι Του, ὥστε νὰ ἀνταποκριθοῦμε ἐπιτυγχάνοντας τὸν βελτίονα σκοπὸ τῆς ἀρρώστιας μας.
Μὲ τὴν ἀνάστασί Του ὁ Κύριος ἐλευθέρωσε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς πτώσεώς του καὶ τόν «διεβίβασε» ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή, ἀπὸ τὴν φθορὰ στὴν ἀφθαρσία.
῾Ο ᾿Ιησοῦς καὶ ἡ ἀσθένεια
«Τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν» (Ἠσαΐου νγ΄, 5)
Μέρος Β΄
῾Ο προφητικὸς λόγος (Ἠσαΐου νγ΄, 5) δὲν διδάσκει μόνο ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς θεραπεύει ἀπὸ τὴν ἀσθένεια, ἀλλὰ ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ θεάνθρωπος Κύριός μας «᾿Ετραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν» (Ἠσαΐου νγ΄, 5). Σ᾿ αὐτὸ τὸν λόγο ἐπισφραγίζονται τρεῖς ἀλήθειες ποὺ διατρέχουν σὲ ὁλόκληρη τὴν ῾Αγία Γραφή. ῾Η πρώτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὑπάρχει σχέσις καὶ σύνδεσμος ἀσθένειας καὶ ἁμαρτίας. ῾Η δεύτερη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὶς συνέπειες τῶν ἁμαρτιῶν μας, ποὺ εἶναι ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ θάνατος. Καὶ ἡ τρίτη ὅτι ὁ Κύριος ὁ ἴδιος ὑπέστη, χωρὶς νὰ εὐθύνεται Αὐτός, τὶς συνέπειες τῶν ἁμαρτιῶν μας, γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει.
Τά «σημεῖα» τῆς θείας ἐξουσίας
καί ἡ σχέση τους μέ τίς θεραπεῖες τῶν ἀνθρώπων
῾Ως σημάδια τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσσία ἀναφέρονται καὶ οἱ θεραπεῖες τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ ἀναπηρίες καὶ ἀσθένειες. ῾Ο Κύριος ἔδωσε ὡς σημάδια τῆς παρουσίας Του στὸν κόσμο τὰ ἑξῆς· Ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπε πρός τούς μαθητές τοῦ Προδρόμου «πηγαίνετε νὰ πεῖτε στὸν ᾿Ιωάννη αὐτὰ ποὺ ἀκοῦτε καὶ βλέπετε. ῞Οτι τυφλοὶ ἀποκτοῦν τὸ φῶς τους, χωλοὶ θεραπεύονται καὶ περπατοῦν, λεπροὶ καθαρίζονται ἀπὸ τὴν λέπρα καὶ κουφοὶ ἀποκτοῦν τὴν ἀκοή τους, νεκροὶ ἀνασταίνονται, πτωχοὶ δέ, δέχονται τὴν χαρούμενη ἀγγελία τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν (Ματθαίου ις΄, 4-5)
῾Ο Κύριος ἐπαλήθευσε στὸν ἑαυτὸ Του τὴν προφητεία τοῦ ῾Ησαΐου περὶ Μεσσίου : Πνεῦμα Κυρίου μένει σὲ μένα, διότι μὲ αὐτὸ μὲ ἔχρισε ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπο καὶ μὲ ἔστειλε νὰ κηρύξω στοὺς πτωχοὺς καὶ γυμνοὺς ἀπὸ πίστι ἀνθρώπους τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς λυτρώσεως, νὰ θεραπεύσω αὐτοὺς τῶν ὁποίων ἡ καρδιὰ ἔχει συντριβεῖ ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Νὰ κηρύξω στοὺς δούλους τῆς ἁμαρτίας τὴν ἄφεσι καὶ τὴν ἀπελευθέρωσι, νὰ χαρίσω ἀνάβλεψι σ᾿ ἐκείνους ποὺ ἔχουν σκοτισμένο καὶ τυφλωμένο τὸν νοῦ ἀπὸ τὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας, νὰ στείλω ὑγιεῖς καὶ ἐλεύθερους ἀπὸ κάθε ἐνοχή ἐκείνους, ποὺ ἔχουν καταπληγωθεῖ καὶ συντριβεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία» (Λουκᾶ δ΄, 18-19)
῾Ο Κύριος ἔδωσε ἐξουσία στοὺς μαθητές Του νὰ θεραπεύουν κάθε ἀσθένεια (Ματθαίου ι΄, 1). ῾Υπόσχεται ὅτι τὸ κήρυγμα τῶν ᾿Αποστόλων θὰ τὸ συνοδεύουν θεραπεῖες ἀσθενειῶν καὶ ἀποκαταστάσεις ἀναπήρων (Μάρκου ιστ΄, 17-18). Γι᾿ αὐτὸ οἱ Πράξεις τῶν ᾿Αποστόλων ὑπογραμμίζουν πολλὲς φορὲς τὶς θαυματουργικὲς θεραπεῖες ποὺ δείχνουν τὴν δύναμι τοῦ ᾿Ονόματος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας Του καὶ τὴν ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεώς Του. ῾Ο ἀπόστολος Πέτρος θεραπεύει τὸν χωλό· (Πράξεων γ΄, 1-10). ῾Ο διάκονος Φίλιππος ἐνήργησε θεραπεῖες στὴν Σαμάρεια (Πράξεων η΄, 5-8). ῾Ο ἀπόστολος Πέτρος θεραπεύει τὸν Αἰνέα· (Πράξεων θ΄, 34-35). ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος θεραπεύει τὸν χωλὸ τῶν Λύστρων· (Πράξεων ιδ΄, 8-10). ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος θεράπευσε, ὅταν ναυάγησε καὶ βγῆκε στὴν νῆσο Μελίτη, τὸν πατέρα τοῦ Ποπλίου ἀπὸ τὸν πυρετὸ καὶ τὴν δυσεντερία· (Πράξεων κη΄, 7-10). ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος ἀνάμεσα στὰ χαρίσματα τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος μνημονεύει καὶ τὸ χάρισμα τῆς θεραπείας· (Πρός Κορινθίους ιβ΄, 9, 28, 30).
«῾Η εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα»
῾Η θεραπεία ἀπὸ τὶς ἀσθένειες ἀποτελεῖ ἐγγύησι τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος στὴν ᾿Εκκλησία καὶ δείχνει ὅτι τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ μεταξὺ τῶν πιστῶν. Αὐτὰ ἐπισφραγίζονται στὴν περικοπὴ τοῦ ἀδελφοθέου (Ἰακώβου ε΄, 13-15).
῞Οσο διαρκεῖ ὁ κόσμος, ἡ ἀνθρωπότητα συνεχίζει νὰ ὑφίσταται τὶς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας. ῾Ο Κύριος μᾶς δίδαξε ὅτι οἱ ἀσθένειες ἔχουν λυτρωτικὴ ἀξία. ᾿Ακόμη καὶ ὅταν ὁ Κύριος δὲν σηκώνει τὴν ἀσθένεια ἀπὸ ἐπάνω μας, μᾶς δίδει τὴν δύναμι νὰ τὴν ἀντέξουμε. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωσις τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὁ ὁποῖος ἐξομολογεῖται «῞Ενεκα τῆς ὑπερβολῆς τῶν ἀποκαλύψεων ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ μοῦ δοθεῖ ξύλο ἀκανθωτὸ στὸ σῶμα, ἀρρώστια ἀθεράπευτος, ἄγγελος τοῦ σατανᾶ γιὰ νὰ μὲ κτυπᾶ κατὰ πρόσωπο καὶ νὰ μὲ ταλαιπωρεῖ, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι. Γιὰ τὸν πειρασμὸ αὐτὸ τρεῖς φορὲς παρακάλεσα τὸν Κύριο νὰ μοῦ τὸν ἀπομακρύνει. Καὶ μοῦ ἔχει πεῖ ὁ Κύριος· Σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρις ποὺ σοῦ δίδω. Διότι ἡ δύναμίς μου ἀναδεικνύεται τελεία, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενὴς καὶ μὲ τὴν ἐνίσχυσί μου κατορθώνει μεγάλα καὶ θαυμαστά. Μὲ μεγάλη εὐχαρίστησι θὰ καυχῶμαι περισσότερο γιὰ τὶς ἀσθένειές μου, ὥστε νὰ μένω στὴν ταπεινοφροσύνη καὶ γιὰ νὰ κατοικεῖ ἔτσι ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ δοκιμάζω ἐσωτερικὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη στὶς ἀσθένειες, στὶς ὕβρεις, στὶς ἀνάγκες, στοὺς διωγμούς, στὶς στενοχώριες, τὶς ὁποῖες ὑφίσταμαι γιὰ τὸν Χριστό. Διότι τότε, μὲ τὴν χάρι τοῦ Χριστοῦ γίνομαι καὶ εἶμαι δυνατός» (Πρός Κορινθίους Β΄, ιβ΄, 7-10) 77. Γιὰ τοὺς κάμνοντας, προσευχόμαστε συνεχῶς στὴν προσευχή μας ἐκφράζοντες μία ἄλλη προοπτικὴ γιὰ τὸν ἀσθενῆ. ῾Ο ἀσθενὴς δὲν εἶναι ἕνας καταραμένος ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀποστρέφει κανεὶς τὸ πρόσωπό του, ἀλλὰ εἰκόνα καὶ σημεῖο τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.
῎Οχι βέβαια ὅτι εἶναι εὔκολο νὰ ὑπομένει κάποιος τὸν πόνο, τὴν ἀσθένεια, τὴν ἀναπηρία. Παραμένει πάντοτε δοκιμασία ὀδύνης καὶ ἀποτελεῖ ἔνδειξι ἀγάπης νὰ βοηθεῖ κάποιος τὸν πάσχοντα, ὥστε νὰ τὴν ὑπομένει ἐπισκεπτόμενός τον καὶ παρηγορώντας τον. ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει Ὅσοι ἔχουμε δυνατὴ πίστι ὀφείλουμε νὰ ἀνεχόμαστε τὶς ἀδυναμίες ὅσων ἔχουν ἀδύναμη πίστι καὶ νὰ μὴν κάνουμε ὅ,τι ἀρέσει σ᾿ ἐμᾶς(Πρός Ρωμαίους ιε΄, 1) καί νὰ δέχεσθε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὅπως δέχτηκε καὶ σᾶς ὁ Χριστός, γιὰ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός (Πρός Ρωμαίους ιε΄, 7)
