῾Ο ᾿Ιησοῦς καὶ ἡ ἀσθένεια
«Τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν» (Ἠσαΐου νγ΄, 5)
Μέρος Β΄
῾Ο προφητικὸς λόγος (Ἠσαΐου νγ΄, 5) δὲν διδάσκει μόνο ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς θεραπεύει ἀπὸ τὴν ἀσθένεια, ἀλλὰ ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ θεάνθρωπος Κύριός μας «᾿Ετραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν» (Ἠσαΐου νγ΄, 5). Σ᾿ αὐτὸ τὸν λόγο ἐπισφραγίζονται τρεῖς ἀλήθειες ποὺ διατρέχουν σὲ ὁλόκληρη τὴν ῾Αγία Γραφή. ῾Η πρώτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὑπάρχει σχέσις καὶ σύνδεσμος ἀσθένειας καὶ ἁμαρτίας. ῾Η δεύτερη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὶς συνέπειες τῶν ἁμαρτιῶν μας, ποὺ εἶναι ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ θάνατος. Καὶ ἡ τρίτη ὅτι ὁ Κύριος ὁ ἴδιος ὑπέστη, χωρὶς νὰ εὐθύνεται Αὐτός, τὶς συνέπειες τῶν ἁμαρτιῶν μας, γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει.
Τά «σημεῖα» τῆς θείας ἐξουσίας
καί ἡ σχέση τους μέ τίς θεραπεῖες τῶν ἀνθρώπων
῾Ως σημάδια τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεσσία ἀναφέρονται καὶ οἱ θεραπεῖες τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ ἀναπηρίες καὶ ἀσθένειες. ῾Ο Κύριος ἔδωσε ὡς σημάδια τῆς παρουσίας Του στὸν κόσμο τὰ ἑξῆς· Ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπε πρός τούς μαθητές τοῦ Προδρόμου «πηγαίνετε νὰ πεῖτε στὸν ᾿Ιωάννη αὐτὰ ποὺ ἀκοῦτε καὶ βλέπετε. ῞Οτι τυφλοὶ ἀποκτοῦν τὸ φῶς τους, χωλοὶ θεραπεύονται καὶ περπατοῦν, λεπροὶ καθαρίζονται ἀπὸ τὴν λέπρα καὶ κουφοὶ ἀποκτοῦν τὴν ἀκοή τους, νεκροὶ ἀνασταίνονται, πτωχοὶ δέ, δέχονται τὴν χαρούμενη ἀγγελία τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν (Ματθαίου ις΄, 4-5)
῾Ο Κύριος ἐπαλήθευσε στὸν ἑαυτὸ Του τὴν προφητεία τοῦ ῾Ησαΐου περὶ Μεσσίου : Πνεῦμα Κυρίου μένει σὲ μένα, διότι μὲ αὐτὸ μὲ ἔχρισε ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπο καὶ μὲ ἔστειλε νὰ κηρύξω στοὺς πτωχοὺς καὶ γυμνοὺς ἀπὸ πίστι ἀνθρώπους τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς λυτρώσεως, νὰ θεραπεύσω αὐτοὺς τῶν ὁποίων ἡ καρδιὰ ἔχει συντριβεῖ ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Νὰ κηρύξω στοὺς δούλους τῆς ἁμαρτίας τὴν ἄφεσι καὶ τὴν ἀπελευθέρωσι, νὰ χαρίσω ἀνάβλεψι σ᾿ ἐκείνους ποὺ ἔχουν σκοτισμένο καὶ τυφλωμένο τὸν νοῦ ἀπὸ τὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας, νὰ στείλω ὑγιεῖς καὶ ἐλεύθερους ἀπὸ κάθε ἐνοχή ἐκείνους, ποὺ ἔχουν καταπληγωθεῖ καὶ συντριβεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία» (Λουκᾶ δ΄, 18-19)
῾Ο Κύριος ἔδωσε ἐξουσία στοὺς μαθητές Του νὰ θεραπεύουν κάθε ἀσθένεια (Ματθαίου ι΄, 1). ῾Υπόσχεται ὅτι τὸ κήρυγμα τῶν ᾿Αποστόλων θὰ τὸ συνοδεύουν θεραπεῖες ἀσθενειῶν καὶ ἀποκαταστάσεις ἀναπήρων (Μάρκου ιστ΄, 17-18). Γι᾿ αὐτὸ οἱ Πράξεις τῶν ᾿Αποστόλων ὑπογραμμίζουν πολλὲς φορὲς τὶς θαυματουργικὲς θεραπεῖες ποὺ δείχνουν τὴν δύναμι τοῦ ᾿Ονόματος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας Του καὶ τὴν ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεώς Του. ῾Ο ἀπόστολος Πέτρος θεραπεύει τὸν χωλό· (Πράξεων γ΄, 1-10). ῾Ο διάκονος Φίλιππος ἐνήργησε θεραπεῖες στὴν Σαμάρεια (Πράξεων η΄, 5-8). ῾Ο ἀπόστολος Πέτρος θεραπεύει τὸν Αἰνέα· (Πράξεων θ΄, 34-35). ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος θεραπεύει τὸν χωλὸ τῶν Λύστρων· (Πράξεων ιδ΄, 8-10). ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος θεράπευσε, ὅταν ναυάγησε καὶ βγῆκε στὴν νῆσο Μελίτη, τὸν πατέρα τοῦ Ποπλίου ἀπὸ τὸν πυρετὸ καὶ τὴν δυσεντερία· (Πράξεων κη΄, 7-10). ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος ἀνάμεσα στὰ χαρίσματα τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος μνημονεύει καὶ τὸ χάρισμα τῆς θεραπείας· (Πρός Κορινθίους ιβ΄, 9, 28, 30).
«῾Η εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα»
῾Η θεραπεία ἀπὸ τὶς ἀσθένειες ἀποτελεῖ ἐγγύησι τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος στὴν ᾿Εκκλησία καὶ δείχνει ὅτι τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ μεταξὺ τῶν πιστῶν. Αὐτὰ ἐπισφραγίζονται στὴν περικοπὴ τοῦ ἀδελφοθέου (Ἰακώβου ε΄, 13-15).
῞Οσο διαρκεῖ ὁ κόσμος, ἡ ἀνθρωπότητα συνεχίζει νὰ ὑφίσταται τὶς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας. ῾Ο Κύριος μᾶς δίδαξε ὅτι οἱ ἀσθένειες ἔχουν λυτρωτικὴ ἀξία. ᾿Ακόμη καὶ ὅταν ὁ Κύριος δὲν σηκώνει τὴν ἀσθένεια ἀπὸ ἐπάνω μας, μᾶς δίδει τὴν δύναμι νὰ τὴν ἀντέξουμε. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωσις τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὁ ὁποῖος ἐξομολογεῖται «῞Ενεκα τῆς ὑπερβολῆς τῶν ἀποκαλύψεων ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ μοῦ δοθεῖ ξύλο ἀκανθωτὸ στὸ σῶμα, ἀρρώστια ἀθεράπευτος, ἄγγελος τοῦ σατανᾶ γιὰ νὰ μὲ κτυπᾶ κατὰ πρόσωπο καὶ νὰ μὲ ταλαιπωρεῖ, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύομαι. Γιὰ τὸν πειρασμὸ αὐτὸ τρεῖς φορὲς παρακάλεσα τὸν Κύριο νὰ μοῦ τὸν ἀπομακρύνει. Καὶ μοῦ ἔχει πεῖ ὁ Κύριος· Σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρις ποὺ σοῦ δίδω. Διότι ἡ δύναμίς μου ἀναδεικνύεται τελεία, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενὴς καὶ μὲ τὴν ἐνίσχυσί μου κατορθώνει μεγάλα καὶ θαυμαστά. Μὲ μεγάλη εὐχαρίστησι θὰ καυχῶμαι περισσότερο γιὰ τὶς ἀσθένειές μου, ὥστε νὰ μένω στὴν ταπεινοφροσύνη καὶ γιὰ νὰ κατοικεῖ ἔτσι ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ δοκιμάζω ἐσωτερικὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη στὶς ἀσθένειες, στὶς ὕβρεις, στὶς ἀνάγκες, στοὺς διωγμούς, στὶς στενοχώριες, τὶς ὁποῖες ὑφίσταμαι γιὰ τὸν Χριστό. Διότι τότε, μὲ τὴν χάρι τοῦ Χριστοῦ γίνομαι καὶ εἶμαι δυνατός» (Πρός Κορινθίους Β΄, ιβ΄, 7-10) 77. Γιὰ τοὺς κάμνοντας, προσευχόμαστε συνεχῶς στὴν προσευχή μας ἐκφράζοντες μία ἄλλη προοπτικὴ γιὰ τὸν ἀσθενῆ. ῾Ο ἀσθενὴς δὲν εἶναι ἕνας καταραμένος ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀποστρέφει κανεὶς τὸ πρόσωπό του, ἀλλὰ εἰκόνα καὶ σημεῖο τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.
῎Οχι βέβαια ὅτι εἶναι εὔκολο νὰ ὑπομένει κάποιος τὸν πόνο, τὴν ἀσθένεια, τὴν ἀναπηρία. Παραμένει πάντοτε δοκιμασία ὀδύνης καὶ ἀποτελεῖ ἔνδειξι ἀγάπης νὰ βοηθεῖ κάποιος τὸν πάσχοντα, ὥστε νὰ τὴν ὑπομένει ἐπισκεπτόμενός τον καὶ παρηγορώντας τον. ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει Ὅσοι ἔχουμε δυνατὴ πίστι ὀφείλουμε νὰ ἀνεχόμαστε τὶς ἀδυναμίες ὅσων ἔχουν ἀδύναμη πίστι καὶ νὰ μὴν κάνουμε ὅ,τι ἀρέσει σ᾿ ἐμᾶς(Πρός Ρωμαίους ιε΄, 1) καί νὰ δέχεσθε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὅπως δέχτηκε καὶ σᾶς ὁ Χριστός, γιὰ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός (Πρός Ρωμαίους ιε΄, 7)
