Ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως

(ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ -2 Μαΐου 2016)

Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

«Ἐχάρησαν οὖν οἱ Μαθηταὶ

ἰδόντες τὸν Κύριον»

(Ἰωάννου 22, 20)

Ἡ ἐμφάνηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στούς Μαθητές, πού ἦταν συναθροισμένοι στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, τούς γέμισε ἀπό χαρά. «Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταί ἰδόντες τόν Κύριον». Μόλις ἀντίκρυσαν οἱ Μαθητές τόν ἀναστημένο Ἰησοῦ γέμισαν ἀπό χαρά καί, δέν μποροῦσε νά γίνει διαφορετικά, γιατί ἡ παρουσία τοῦ Ἰησοῦ σκορπίζει τήν χαρά καί γεμίζει τήν ψυχή τοῦ ἄνθρωπου ἀπό χαρά. Ὅπου βρίσκεται ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖ βρίσκεται καί ἡ χαρά. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ μεγάλος χαροποιός, ὁ μόνος χαροποιός κι ὁ καθεαυτοῦ χαροποιός καί ἡ ἀνάστασή Του προκαλεῖ ξεχείλισμα χαρᾶς. Γι’ αὐτό ἦρθε καί στόν κόσμο, «ἵνα ἡ χαρά αὐτοῦ πληρωθῇ» [1] στήν ζωή μας. Τήν παραμονή τοῦ πάθους Του στό Μυστικό Δεῖπνο εἶπε στούς Ἀποστόλους Του, ὅτι αὐτή εἶναι ἡ ἐπιθυμία Του νά κάνει ὅλους τούς μαθητές Του κοινωνούς τῆς χαρᾶς Του «ἵνα ἡ χαρά ἡ ἐμή ἐν ὑμῖν μείνῃ»[2]. Ὅταν ἐμφανιζόταν μετά τήν ἀνάστασή Του σέ προσφιλῆ του πρόσωπα τό πρῶτο πράγμα πού τούς εὐχόταν ἦταν ἡ χαρά: «Χαίρετε» τούς ἔλεγε. Ἀλλά καί ἡ ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἑορτή χαρᾶς, εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως.

Γιά τοῦτο ὡς θέμα τῆς μελέτης μας ἄς ἐκλέξουμε τήν χαρά καί νά δοῦμε: α) Ποιά ἡ δύναμη τῆς χαρᾶς καί β) Πώς διατηρεῖται ἡ χαρά.

1. Ἡ δύναμη τῆς χαρᾶς

Ἡ χαρά εἶναι μία ἀπό τίς  πιό ἰσχυρές δυνάμεις. Καταπραΰνει, ἀφοπλίζει, κατακτᾶ, παρασύρει, ἐνθουσιάζει. Ὅταν εἶναι κανείς χαρούμενος, τό πνεῦμα του εἶναι πιό φωτεινό, ἡ σκέψη του πιό καθαρή, ἡ ψυχή του πιό ἤρεμη, ἡ ὑπομονή του πιό σταθερή. Ὁ χαρούμενος θά πάρει ὅλα τά πράγματα ἀπό τήν καλή τους ἄποψη καί δέν θά δυσαρεστεῖται χωρίς λόγο ἤ γιά κάτι πού μπορεῖ νά ταράξει τήν ἐσωτερική του γαλήνη. Ἡ χαρούμενη ψυχή εἶναι καλύτερα διατεθειμένη γιά τήν προσπάθεια, τήν γενναιότητα, τήν θυσία.

Ἡ χαρά εἶναι ἡ καλύτερη ἐγγύηση ἐπιτυχίας καί νίκης κατά τοῦ Διαβόλου. Ὁ Διάβολος κάθε φορά πού μπορεῖ νά ἀποθαρρύνει μία ψυχή, τήν βάζει σέ ἀνησυχίες, τῆς ἀφαιρεῖ τήν χαρά γιά νά τήν ἔχει ὑποχείριό του. Γιά αὐτό καί ἅγιοι θλιμμένοι δέν ὑπάρχουν.

Ἡ χαρά δέν εἶναι ἐπιπόλαιη ἐκδήλωση ἐλαφρότητας, ἀλλά ξεχείλισμα ἀγάπης καί κατανοήσεως, δύναμη πού ἐπισύρει τήν συμπάθεια, ἐμπνέει τήν ἐμπιστοσύνη, εὐκολύνει τίς  σχέσεις μέ ὅλους καί μᾶς καθιστᾶ ἱκανούς νά ἐπιτύχουμε σέ ὅλες τίς  προσπάθειες τῆς ζωῆς μας.

Ἡ χαρά βοηθεῖ τούς ἄλλους καί τούς προσελκύει.

α΄. Ἡ χαρά βοηθεῖ τούς ἄλλους. Ὑπάρχουν τόσοι πού ἀγωνίζονται τόν δύσκολο ἀγώνα τῆς ζωῆς καί εἶναι βυθισμένοι στήν θλίψη. Πρέπει ἐμεῖς νά τούς ἐξυψώσουμε καί νά τούς μεταδώσουμε τή χαρά μας, νά τούς βοηθήσουμε.

Ἡ θλίψη εἶναι πάντα ἄγονη κι ἡ χαρά γόνιμη. Δέν εἶναι μέ τούς θρήνους καί τίς  μεμψιμοιρίες πού θά ἐμπνεύσουμε στούς ἄλλους τήν δύναμη γιά τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς, ἀλλά μέ τόν ἐνθουσιασμό, μέ τήν ὑπομονή, μέ τήν χαρά.

Ἡ χαρά πρέπει νά μᾶς πλημμυρίζει πάντα, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν στιγμή πού βρισκόμαστε, γιατί μόνον ἡ χαρά θά μᾶς κάνει ἱκανούς νά βοηθήσουμε τούς ἄλλους καί νά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό μας.

β.΄ Ἡ χαρά προσελκύει. Ἡ χαρά εἶναι μία ἑλκυστική καί κατακτητική δύναμη. Τίποτε δέν προσελκύει τούς ἄλλους ὅσο ἡ χαρά. Ἡ χαρά διπλασιάζει καί τριπλασιάζει τίς  δυνάμεις μας γιά νά ἑλκύσουμε τούς ἄλλους. Βέβαια ἡ χαρά δέν ἀφαιρεῖ τόν πόνο, ἀλλά τόν μεταμορφώνει καί τόν κάνει πιό ὑποφερτό καί πιό ἐλαφρό.

Οἱ ἄνθρωποι προστρέχουν στούς χαρούμενους καί αἰσιόδοξους, κι ἄν καταβάλλονται εἶναι γιατί ἐπιζητοῦν τήν χαρά στή δηλητηριασμένη πηγή τῆς ἡδονῆς τῆς ὑπερηφάνειας.

2. Πῶς διατηρεῖται ἡ χαρά

Ἡ χαρά τῆς ἀναστάσεως καί γενικά ἡ ἐν Κυρίῳ χαρά θά διατηρηθεῖ μέ τρεῖς κυρίως τρόπους α) Διατηρώντας πάντα τή Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ψυχή μας, β) Προσπαθώντας νά κάνουμε τούς ἄλλους εὐτυχισμένους καί γ) Ἀπομακρύνοντας τίς  τυραννικές φροντίδες καί μέριμνες.

α΄. Διατηρώντας πάντα τή Χάρι τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ψυχή μας δηλαδή μέ τό νά εἴμεθα πάντα χωρίς ἁμαρτία στήν καρδιά. Τίποτε δέν μᾶς κάνει πιό χαρούμενους ἀπό τή σκέψη, ὅτι εἴμαστε ναοί τοῦ Θεοῦ, κατοικητήρια τῆς Ἁγίας Τριάδος, φίλοι τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ σκέψη αὐτή βάζει τέτοια γαλήνη μέσα μας, πού φωτίζει κι ὅλο τό πρόσωπό μας. Γι’ αὐτό οἱ Ἅγιοι ἦταν οἱ πιό χαρούμενοι κι εὔθυμοι ἄνθρωποι καί δέν ὑπάρχει κανένας ἅγιος δύστροπος καί μελαγχολικός. Οἱ ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι πού εἶχαν τή Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ψυχή τους.

Ἡ χαρά εἶναι τό ἀποτέλεσμα μίας ἥσυχης κι ἁγνῆς συνειδήσεως. εἶναι ἔνδειξη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

β΄. Προσπαθώντας νά κάνουμε τούς ἄλλους εὐτυχισμένους. Ἡ προσπάθεια νά μεταδώσουμε τήν χαρά στούς ἄλλους θά συμβάλει στό νά διατηρηθεῖ ἡ δική μας χαρά. Γι’ αὐτό ἄς τούς δεχόμαστε, ὅπως εἶναι, μέ τό χαρακτήρα τους καί τήν ἰδιοσυγκρασία τους. Νά μή τούς ταπεινώνουμε, νά μή τούς κατακρίνουμε, νά εἴμαστε εὐχαριστημένοι γιά τίς  ἐπιτυχίες τους. Ἡ χαρά τους ἄς εἶναι καί χαρά μας. Εἴμαστε σάν τά συγκοινωνοῦντα δοχεῖα. Ἀπό τή δική μας χαρά ἄς ἔχουν πάντα νά λαμβάνουν. Ἡ προσπάθειά μας αὐτή θά μᾶς διατηρεῖ καί θά αὐξάνει τήν χαρά μας. Ἡ μοιρασμένη χαρά γίνεται διπλή, ἐνῶ ἀντιστρόφως δέν θά ὑπάρξει οὔτε γιά μᾶς ἀληθινή χαρά ἄν δέ ζοῦμε στήν ἀγάπη. Ἡ χαρά εἶναι δύναμη κατακτήσεως γιά τούς ἄλλους, ἀλλά καί δύναμη ἠρεμίας καί γαλήνης γιά μᾶς.

γ΄. Ἀπομακρύνοντας τίς  τυραννικές φ ρ ο ν τ ί δ ε ς  κ α ί  μ έ ρ ι-   μ ν ε ς. Οἱ ὑποθετικές δυσκολίες καί στενοχώριες οὔτε στιγμή νά φωλιάζουν στήν ψυχή μας. Τό μέλλον εἶναι στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἐμᾶς ἐνδιαφέρει ἡ παρούσα στιγμή, πού θέλουμε νά τήν περάσουμε στή χάρη τοῦ Θεοῦ κι ὁλότελα ἐγκαταλελειμμένοι στό ἅγιο Θέλημα Του. Ἄν ἐμφανισθοῦν μελλοντικά οἱ δυσκολίες, ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἀφήσει. Μέ τήν δύναμή Του γενναῖα καί χαρούμενα θά ἀντιμετωπίσουμε καί ἐκεῖνες τίς  δυσκολίες.

Τό νά εἶναι κανείς χαρούμενος εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀτομικῆς προσπαθείας κι ὄχι τῶν περιστάσεων. Μπορεῖ νά χρειάζεται ἡρωισμός γιά νά ἁπλό χαμόγελο, σέ ὁρισμένες ὧρες, ἀλλά ἐκεῖνος πού χαμογελᾶ εἶναι ὁ πρῶτος ἀνταμειβόμενος, γιατί τό ἐξωτερικό ἐπηρεάζει τό ἐσωτερικό. Καταλήγει κανείς πάντα νά γίνει ὅ,τι συνηθίζει νά φαίνεται. Τό χαμόγελο τῶν χειλέων προετοιμάζει τό χαμόγελο τῆς ψυχῆς.

Ἡ χαρά εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐσωτερικῆς ἐγκαταλείψεως στό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος πού ἐμπιστεύεται τήν ζωή του, τούς οἰκείους του, τό μέλλον του στόν Θεό εἶναι καί ὁ πιό χαρούμενος.

[1] Ἰωάννου ιε΄, 11.

[2] Ἰωάννου ιε΄, 11.