Κυριακή Γ΄ Ματθαίου (25.06.2023)

«οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων»

(Ματθαίου στ΄, 32)

   

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Τό θέμα τῆς περικοπῆς εἶναι κυρίως ἡ ὡραία ἐκείνη ξεγνοιασιά πού πρέπει νά ἔχει ὁ ἀληθινός χριστιανός ἀπέναντι στίς ὑλικές ἀνάγκες.

Μή μεριμνᾶτε, λέγει ὁ Κύριος, τί θά φᾶτε, τί θά πιεῖτε, καί τί θά ντυθεῖτε. Ρίξτε τά μάτια σας στά πουλιά τοῦ ἀέρα καί θά δεῖτε ὅτι δέν σπέρνουν οὔτε θερίζουν οὔτε μαζεύουν σέ ἀποθῆκες. Τά τρέφει ὁ οὐράνιος Πατέρας σας. Πόσο μᾶλλον δέν θά κάνει τό ἴδιο γιά σᾶς τούς ἀνθρώπους, πού τόσο διαφέρετε ἀπό αὐτά. Μιά καί εἶστε ἡ εἰκόνα του καί ἡ ὁμοίωση του;

Ἀλλά κι ἄν νοιάζεται, ποιός ἀπό σᾶς μπορεῖ νά προσθέσει στό ἀνάστημα του ἔστω καί ἕνα πήχη; Καί γιά φορέματα, μήν μεριμνᾶτε. Πάρτε μάθημα ἀπό τά κρινολούλουδα τῆς ἐξοχῆς. Πώς μεγαλώνουν; Οὔτε κοπιάζουν οὔτε γνέθουν. Κι ὅμως οὔτε ὁ βασιλέας Σολομών σέ ὅλη του τήν λαμπρότητα δέν εἶχε ποτέ ντυθεῖ σάν ἕνα ἀπό αὐτά.

Κι ἄν λοιπόν στό χορτάρι τῆς ἐξοχῆς, πού σήμερα εἶναι καί αὔριο τό πετοῦν στό φοῦρνο, ὁ Θεός φτιάχνει τέτοια ἀμφίεση, δέν θά κάνει παραπάνω γιά σᾶς κάτι ἀνάλογο, ὀλιγόπιστοι;

Μή μεριμνᾶτε, λοιπόν, λέγοντας τί θά φᾶμε καί τί θά πιοῦμε ἤ τί θά φορέσουμε. Γιατί ὅλα αὐτά εἶναι ἐπιδίωξη καί λαχτάρα τῶν εἰδωλολατρῶν. Ὁ οὐράνιος Πατέρας σας ξέρει, ὅτι τά χρειάζεσται ὅλα αὐτά. Νά ζητᾶτε, λοιπόν, πρῶτα τήν βασιλεία καί τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, καί ὅλα αὐτά θά σᾶς δοθοῦν μαζί μέ ἐκεῖνες.

Εἶναι ἄξιο ἀπορίας καί θρήνου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, πώς κατορθώνει ἡ ἁμαρτωλή ἀνθρώπινη φύση καί δέν κατανύττεται ἀπό τόσο καθαρά καί εὐθύτατα λόγια, ὅπως εἶναι ὅσα ἀκούσαμε ἀπό τό ἱερό εὐαγγέλιο σήμερα. Εἶναι φοβερό τό κατόρθωμα της νά πλαγιοδρομεῖ, νά παρακάμπτει ὁρισμένα μέρη τοῦ εὐαγγελίου, πού δέν θά ἔπρεπε νά τήν ἀφήσουν ἥσυχη  ὥσπου νά τά δεχθεῖ καί νά τά ἐφαρμόσει.

Γιατί ἐλάχιστοι εἶναι πάντα οἱ χριστιανοί, πού λένε ἀνεπιφύλακτα «ναί» σέ κάτι τέτοιες ἐντολές καί ἀπαιτήσεις τοῦ Ἰησοῦ οἱ πιό πολλοί ξεφεύγουν τίς βάζουν στό περιθώριο τίς ἀφήνουν ἀναίσθητα μακριά τους. Ἐλάχιστοι πάντα εἶναι χριστιανοί πού ξεκολλοῦν ὁλότελα, ὅπως θέλει ὁ Χριστός, τήν καρδιά τούς ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες καί παραδίνονται ὁλόψυχα στήν πρόνοια τοῦ Οὐρανίου Πατρός.

Γιά τούς πιό πολλούς ἄν ὑπάρχει κάτι πού τούς ἀπορροφᾶ περισσότερο τούς λογισμούς, τούς ἐνδιαφέρει καί τούς ἀπασχολεῖ πιό πολύ, εἶναι ἀκριβῶς αὐτό. Ποιό; Τό τί θά φᾶμε. Τό τί θά πιοῦμε. Τό τί θά ντυθοῦμε.

Λοιπόν, ὁ Ἰησοῦς μιλᾶ ξεκάθαρα. Ἡ κρυστάλλινη γλώσσα του, σέ αὐτό τό ζήτημα δέν ἐπιδέχεται ἀμφιβολίες καί δέν ἀφήνει σκιές. Ξεριζῶστε, προστάζει, αὐτή τήν μέριμνα ἀπό τήν καρδιά σας. Πᾶψτε νά εἶστε δεμένοι στίς βιοτικές ἔγνοιες.

 Ἄν ὁ οὐράνιος πατέρας τρέφει πλουσιοπάροχα τά πουλάκια τοῦ οὐρανοῦ καί ντύνει μέ ἐκεῖνες, πιό ὄμορφες στολές ἀπό τῶν βασιλιάδων, τά ἐφήμερα ἄνθη τοῦ ἀγροῦ, πώς εἶναι δυνατόν νά παραμελήσει ἐσᾶς, νά ἀφήσει ἐσᾶς χωρίς τροφή καί ἔνδυμα, ἐσᾶς πού εἶστε ὄχι ἁπλῶς δημιουργήματά του, ἀλλά ἀντίγραφά του καί ἔχετε προορισμό ἀθάνατο.

Δέ σᾶς λέει νά μήν ἐργάζεστε, γιατί ἡ πρώτη ἐντολή πού σᾶς ἔδωσε, εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἐργασία. Ἔβαλε, ὅπως γράφει ἡ Παλαιά Διαθήκη, τούς πρωτόπλαστους «στόν παράδεισο γιά νά τόν δουλεύουν». Δέ σᾶς λέγει νά μήν συλλογίζεστε τίς ὑλικές ἀνάγκες πού ἔχετε. Ἐκεῖνο πού σᾶς ζητάω, εἶναι νά μήν κάνετε τήν ἐργασία ὄργανο γηΐνων ἐπιδιώξεων καί τίς ἐπιδιώξεις αὐτές κέντρο τῆς διάνοιά σας. Ποιό εἶναι ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἔχει τήν πρώτη θέση στούς λογισμούς καί στά αἰσθήματα σας; Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ὁ νόμος του. Ὅταν, λοιπόν, αὐτά τά δύο σᾶς ἔχουν αἰχμαλωτίσει, ὅταν αὐτά τά δύο ἀγαπᾶτε καί ποθεῖτε διακαῶς, τότε καί ὅλα τ’ ἄλλα θά σᾶς προστεθοῦν. Ὁ Θεός δέν θά σᾶς ἀφήσει νά πεινάσετε, δέν θά σᾶς ἀφήσει γυμνούς. Ἡ εὐλογία του θά ξεχειλίσει γύρω σας.

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι ἐκεῖνος πού ἀναστηλώνει καί διορθώνει ὅ,τι ἔριξε κάτω καί παραποίησε ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία γκρέμισε τά ὕψιστα καί ἔβαλε στή θέση τους τά χαμηλά. Μαθαίνει τόν ἄνθρωπο νά περπατάει μέ τά πόδια στόν οὐρανό καί τό κεφάλι στή γῆ. Νά ἐνδιαφέρεται γιά τά ὑλικά καί νά καταπατεῖ τά πνευματικά. Νά θεωρεῖ πολύτιμα τά ἐφήμερα, τά φθαρτά. Καί νά μή λογαριάζει τά αἰώνια καί τά ἄφθαρτα. Ὁ Χριστός, λοιπόν, θέλει νά μᾶς βγάλει ἀπό αὐτή τήν ὀλέθρια ψευδαίσθηση, νά μᾶς ἀναποδογυρίσει τήν σκέψη καί νά μᾶς κάνει νά βλέπουμε ὀρθά τήν πραγματικότητα.

Μή φοβᾶστε, λέγει, αὐτό τό ἀναποδογύρισμα. Ἡ συνήθεια νά βλέπετε ἀνάποδα, σᾶς κάνει νά τό φοβᾶστε. Ἀλλά, ἄν τό ἀποφασίσετε, θά δεῖτε ὅτι καλά κάνετε καί μέ ἀκούσατε. Γιατί, ἄν ἀφήσετε μακριά ἀπό τήν καρδιά σας τά ἐπίγεια, ὁ Θεός δέν θά σᾶς ἐγκαταλείψει. Αὐτός ξέρει, ὅτι τά ἔχετε ἀνάγκη. Καί σάν πατέρα σας πού εἶναι, δέν θά σᾶς παρατήσει. Ζητώντας τήν βασιλεία του, θά δεῖτε ὅτι καί οἱ ὑλικές ἀνάγκες θά ἐκπληρωθοῦν.

Ἄς τελειώσουμε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μέ μερικά δυνατά λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου πάνω σέ αὐτό τό ζήτημα: «δέν κατάλαβες, ρωτᾶ ὁ Ἅγιος πατήρ τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι εἶναι πρόσκαιρος καί διαβατικός ὁ παρών βίος; Δέν εἶσαι ἐγκατεστημένος ἐδῶ, ἀλλά ὁδοιπόρος. Ἐννόησες τί εἶπα; Δέν εἶσαι ἐγκατεστημένος ἐδῶ . Ἀλλά ἁπλῶς διαβάτης. Μήν πεῖς, λοιπόν ἔχω αὐτή τήν πόλη ἤ ἐκείνη ἤ τήν ἄλλη. Κανείς δέν ἔχει δική του πόλη. Ἡ πόλη εἶναι ἐκεῖ ψηλά. Τά παρόντα εἶναι ὁδός. Ὁδεύουμε, λοιπόν, κάθε μέρα ὅσο ζοῦμε ἐδῶ κάτω. Ὅταν μπεῖς σέ πανδοχεῖο, πές μου, στολίζεις τό πανδοχεῖο; Ὄχι, ἀλλά τρῶς καί πίνεις καί βιάζεσαι νά συνεχίσεις τό ταξίδι σου. Γι’ αὐτό δέν πρέπει νά προσκολλᾶσε στά ἐπίγεια»