Ἡ Ἐπιστροφή μας
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων (11.06.2023)
Μιά φοβερή προειδοποίηση, πού βγῆκε ἀπό τό Ἀψευδές στόμα τοῦ Κυρίου μας, ἀκούσαμε σήμερα ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο. Πολλοί θά γίνουν ἀπό πρῶτοι τελευταῖοι, ὅπως καί πολλοί θά ἀποδειχθοῦν στό τέλος πρῶτοι ἀπό τελευταῖοι πού ἦταν πρίν. Κανείς, ὅσο βρίσκεται ἀκόμη ἐπάνω στή γῆ, δέν εἶναι βέβαιο ἄν θά μείνει ὥς τό τέλος, ὅπως τώρα παρουσιάζεται Ὁ ἄπιστος, ὁ ἄσωτος, ὁ ἐκτραχηλασμένος μπορεῖ ἀπό τή μιά ὥρα στήν ἄλλη, ἀπό τήν ἄβυσσο τῆς ἀπώλειας νά βρεθεῖ στήν κορυφή τῆς ἁγιότητος μέ τήν μετάνοια. Καί ὁ εὐσεβής, ὁ ἀναγεννημένος, ὁ καλός ἀθλητής τοῦ Εὐαγγελίου μπορεῖ ἐπίσης, μέ τήν ἀπροσεξία, νά βρεθεῖ ἀπό τήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ στά νύχια τοῦ διαβόλου.
Ὁ Ἰούδας ἦταν Ἀπόστολος, ἦταν μαθητής, ἦταν μύστης τοῦ Χριστοῦ. Ἀνῆκε στούς πρώτους. Ἀλλά τό κατάντημά του εἶναι σέ ὅλους γνωστό. Ὁ σατανᾶς «εἰσῆλθε σέ αὐτόν» γράφει ἕνας ἀπό τούς Εὐαγγελιστές. Καί ὁ πρῶτος ἔγινε ἔτσι τελευταῖος, ἀφήνοντας τόν Χριστό γιά τόν χρυσό. Πέφτοντας στήν προδοσία καί χαμένος πια ὁριστικά μέσα στήν ἀπόγνωση.
Πόσοι καί πόσοι δέν ἀκολουθοῦν τόν Ἰούδα! Ἡ Ἐκκλησία εἶχε πάντα τούς ἀποστάτες, τούς λιποτάκτες, τούς προδότες στό θεῖο στράτευμά της. Ὅλοι αὐτοί, ὅπως ὁ ἀχάριστος καί ράθυμος μαθητής, ἀντάλλαξαν τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μέ τοῦ κόσμου, ἔγιναν ἀρνητές, ψαρεύτηκαν ἀπό τόν διάβολο μέσα στή θάλασσα τῆς χάριτος.
Ἡ Καινή Διαθήκη ἀναφέρει ἐκτός ἀπό τόν Ἰούδα καί μερικούς ἄλλους ὁμοίους του, πού τά θλιβερά τούς ὀνόματα προκαλοῦν ἀνάλογο ἀποτροπιασμό. Εἶναι κάποιοι συνεργοί τοῦ Παύλου, διαλεχτοί πρίν καί κορυφαῖοι, πρῶτοι ἀνάμεσα στούς πρώτους, ὅπως ὁ Δημᾶς, πού ἐγκατέλειψε τόν Ἀπόστολο ἔχοντας ἀγαπήσει τόν τωρινό αἰώνα, καθώς καί ὁ Φύγελλος καί ὁ Ἑρμογένης. Εἶναι ἴσως ἀκόμη ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Σάρδεων, στήν Μικρασία, πρός τόν ὁποῖο γράφει ὁ Χριστός μέ τό χέρι τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου μέσα στήν Ἀποκάλυψη (γ΄, 1): «ὄνομα ἔχεις ὅτι ζεῖς, καί νεκρός εἶ». Καί κατόπιν, στό κύλημα τῶν καιρῶν, ἔρχονται ἄλλα τέτοια ὀνόματα πρώτων, πού ἔγιναν οἱ τελευταῖοι. Εἶναι οἱ ποιμένες καί οἱ χριστιανοί ἐκεῖνοι πού ὑπέκυψαν κατά τούς διωγμούς καί θυσίασαν στά εἴδωλα, γιά νά σώσουν τό σαρκίο τους. Εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἐνῶ ἀκολουθοῦσαν γιά ἕνα ὁρισμένο διάστημα τό δρόμο τῆς τελειότητας, κατόπιν ξεστράτισαν στήν ἀπιστία, στήν αἵρεση, στόν ἁμαρτωλό βίο, ἤ ἔστω στήν ἀδράνεια καί τήν ἀκηδία.
Ὅλοι αὐτοί, φτάνοντας ὡς τίς μέρες μας, εἶναι οἱ πρῶτοι πού ἔγιναν οἱ τελευταῖοι.
Ἀλλά σέ αὐτό τό δοῦναι - λαβεῖν, πού γίνεται ἀνάμεσα οὐρανοῦ καί γῆς, ἀνάμεσα Χριστοῦ καί ἁμαρτίας, ὑπάρχει πλάϊ στό παθητικό τῆς Ἐκκλησίας καί ἕνα πλούσιο ἐνεργητικό. Δέν εἶναι μονάχα ὅσοι ἀπό πρῶτοι ἔγιναν οἱ τελευταῖοι. Εἶναι καί ἐκεῖνοι πού στάθηκαν ὥς τό τέλος πρῶτοι, ἔγιναν οἱ ἀκλόνητοι στήν πίστη οἱ ἀμετάθετοι στήν ἀγάπη, οἱ ἀδιάκοπα καρφωμένοι στό θεῖο θέλημα . Οἱ μάρτυρες, οἱ ὁμολογητές, οἱ ἀσκητές, οἱ πολύαθλες ψυχές, πού ἀνταποκρίθηκαν ὥς τό τέρμα στήν θεία κλήση καί δέν πλαγιοδρόμησαν. Εἶναι ἀκόμη ἐκεῖνοι οἱ χριστιανοί, πού ἔπεφταν ἀλλά ἤξεραν εὐθύς νά σηκώνονται, ἔχοντας πάντα τόν ἑαυτό τους προσανατολισμένο στόν Κύριο, ὅπως τό ἡλιοτρόπιο εἶναι προσανατολισμένο στό ἄστρο τῆς ἡμέρας. Ἀλλά προπαντός εἶναι οἱ τελευταῖοι, πού ἔγιναν πρῶτοι. Ἐκείνοι πού ἁμάρτησαν πολύ καί ὅμως ἀνένηψαν καί διάνυσαν τήν μεγάλη ἀπόσταση, πού χωρίζει τόν πυθμένα τοῦ κακοῦ ἀπό τήν ὀροφή τοῦ οὐρανοῦ, ἐκεῖνοι πού ἀπό μεγάλοι ἁμαρτωλοί ἔγιναν μεγάλοι ἅγιοι.
Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδερφοί, ἡ Ἐκκλησία τελεῖ τήν μνήμη ὅλων μαζί τῶν Ἁγίων της. Ὁ ἀριθμός τους εἶναι σάν τήν ἄμμο τῆς θαλάσσης. Εἶναι ἡ ἀπροσμέτρητη συγκομιδή τῆς χάριτος. Πολλοί ἀνάμεσα σ’ αὐτούς τούς Ἁγίους, εἶναι ἀσφαλῶς οἱ ἀνέκαθεν καθαροί, οἱ ἀφορισμένοι ἐκ κοιλίας μητρός. Οἱ ἀπό τήν ἀρχή ὥς τό τέλος πρῶτοι. Ἀλλά χωρίς ἄλλο, πιό πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι, πού δέν ἦταν πάντα πρῶτοι, ἀλλά ἔγιναν πρῶτοι ἀπό τελευταῖοι. Ἐκεῖνοι δηλαδή, πού γεύθηκαν πολύ τήν ἁμαρτία πρίν γευτοῦν πολύ τή Χάρη, ἐκείνοι πού ἡ Χάρις τούς φώτισε καί τούς ἀναγέννησε, ἀναζητώντας τους στίς ἐσχατιές τοῦ κακοῦ. Αὐτοί ὅλοι, ἔχοντας ἐπικεφαλῆς τους τήν πόρνη καί τόν ληστή, τόν τελώνη Ζακχαῖο καί τόν ἴδιο τόν Παῦλο, πού ἀπό διώκτης τῆς Ἐκκλησίας ἔγινε ἀρχιστράτηγός της, εἶναι ἀναρίθμητοι.
Ἄς προσέχεις λοιπόν, ἄν περπατᾶς στό δρόμο τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν τρυφερή σου ἡλικία. Γιατί δέν ἀποκλείεται ἀπό πρῶτος νά γίνεις τελευταῖος, νά πέσεις στήν ἀπώλεια. Χρειάζεται ἀδιάκοπος ἀγώνας, παντοτινή ἐγρήγορση, ἀκατάπαυστη προσπάθεια.
Λαβέ θάρρος, ἄν εἶσαι ὥς τώρα τελευταῖος, ἄν εἶσαι ὑποχείριο τοῦ διαβόλου, ἄν δέν ἀκολούθησες ὥς τώρα τόν Ἰησοῦ. Μπορεῖς νά γίνεις πρῶτος ἀπό τελευταῖος, ὅπως ἔγιναν καί τόσοι ἄλλοι πρίν ἀπό σένα. Πώς; Μέ τήν μετάνοια. Ἀπόταξε τόν σατανᾶ καί συντάξου μέ τόν Χριστό. Ἀπομακρύνσου ἀπό τήν ἁμαρτία, ὅπως ὁ Λώτ ἀπό τά Σόδομα, χωρίς νά στρέψεις ξανά τό κεφάλι πρός αὐτήν. Παραδώσου στήν Χάρη καί ἄφησε νά σέ κυβερνήσει ἀπό δῶ καί πέρα ὁ Χριστός. Ἄν τό κάνεις αὐτό τό ἁπλούστατο πράγμα, ὅλα θά ἀλλάξουν μονομιᾶς. Ἀπό τελευταῖος βρέθηκες πρῶτος. Ὁ οὐρανός σέ κέρδισε.
Εὔχομαι, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅλοι μας νά βρεθοῦμε στό δεύτερο μέρος τῆς προειδοποιήσεως τοῦ Κυρίου. Εἴθε ὅλοι μας νά μείνουμε πρῶτοι ἤ νά γίνουμε ἀπό τελευταῖοι πρῶτοι.
