Ἡ Ἐκκλησία μητέρα ὅλων μας
Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς 4.6.2023
Ὁ Ἑωσφόρος, ἀγαπητοί μου ἀδερφοί, δέν ἀφήνει κανέναν τρόπο πού νά μήν χρησιμοποιεῖ γιά νά πολεμᾶ τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα στόν καταχθόνιο σκοπό του. Ἀδίστακτα, λοιπόν, φτάνει στό σημεῖο ἀκόμη καί τήν Ἁγία Γραφή νά χειρίζεται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Διαστρέφοντας καί σκοτίζοντας τά σωτήρια νοήματα της μέσα στίς ἀπρόσεκτες διάνοιες, ὁδηγεῖ ἔτσι στό ψεῦδος ἐκείνους πού εἶχαν πιαστεῖ ἀπό τήν ἀλήθεια. Στρέφει τήν θρησκεία ἐναντίον τῆς θρησκείας. Κάνει τήν πίστη αἰχμάλωτο τῆς ἀπιστίας. Θέτει τήν εὐσέβεια στά δόκανα τῆς ἀσέβειας.
Εἴδατε τί διηγεῖται τό σημερινό εὐαγγέλιο; Μιά μερίδα ἀπό τούς Ἰουδαίους, πού δέν ὀμολόγησαν καί δέν παραδέχτηκαν τόν Χριστό, στηριζόταν στήν ἴδια τήν Γραφή. Ἀκούσατε πρίν ἀπό λίγο τό ἐπιχείρημα τούς: «μή γάρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστός ἔρχεται; Οὐχί ἡ Γραφή εἶπεν ὅτι ἐκ σπέρματος Δαυΐδ καί ἀπό Βηθλεέμ τῆς κώμης ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστός ἔρχεται;»
Ἀπό προσήλωση στό λόγο τοῦ Θεοῦ ἀρνοῦνται τόν Θεό, πού εἶχε παρουσιαστεῖ μπροστά τους. Ἀπό τήν Γραφή, πού μιλοῦσε γιά αὐτόν, ἀντλοῦν ὄχι φῶς γιά νά τόν δοῦν, τώρα πού περπατεῖ ἀνάμεσά τους, ἀλλά σκοτάδι ὥστε νά μήν εἶναι ὁρατός στήν ψυχή τους. Ὁ διάβολος στήνει τίς παγίδες του παντοῦ, γιά νά συλλαμβάνει τούς ἀνθρώπους. Καί ὅσοι ἄνθρωποι ξεφεύγουν ἀπό τήν ἀπιστία καί τίς ἀσωτίες, τόν βρίσκουν μπροστά τους μέσα στήν ἴδια τήν περιοχή τῆς πίστεως καί τῆς εὐσέβειας. Μετασχηματισμένος ἐδῶ σέ ἄγγελο φωτός, ὅπως λέει ὁ Παῦλος, προσπαθεῖ νά τούς τυλίξει μέ μιά χειρότερη θηλειά καί νά τούς σύρει στήν ἀπώλεια, μιά θήλεια καμωμένη ἀπό τά ἴδια τά λόγια τοῦ Θεοῦ.
Δέν στάθηκαν τέτοιας λογῆς θύματα τοῦ πονηροῦ μονάχα ἐκεῖνοι οἱ Ἰουδαῖοι, πού ἀναφέρει σήμερα ὁ Εὐαγγελιστής. Εἶναι καί πολλοί ἄλλοι. Ὅλοι οἱ αἱρετικοί καί οἱ σχισματικοί πῶς ἔπεσαν; πῶς χάθηκαν; Μέ ἀνάλογο τρόπο. Τά λόγια τοῦ Θεοῦ ἔγιναν γιά αὐτούς λίθος προσκόμματος, ὅπου σκόνταψαν καί συντρίφτηκαν. Μέ αὐτά τούς ἔδεσε ὁ διάβολος καί τούς τράβηξε στήν ἄβυσσο. Τά ἴδια λόγια πού ἄλλους φώτισαν καί σηκώθηκαν στήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, αὐτούς τούς γκρέμισαν στά σκοτάδια τοῦ αἰώνιου θανάτου.
Θά ρωτήσεις τώρα, ἀγαπητέ: τί πρέπει, λοιπόν, νά κάνω γιά νά προφυλαχτῶ ἀπό ἕνα τόσο φοβερό κίνδυνο; Πώς θά εἶμαι σέ θέση νά καταλάβω τί εἶναι ἐκεῖνο πού ὁ διάβολος, μιμούμενος τήν φωνή τοῦ πνεύματος, μοῦ ὑπαγορεύει; Πώς νά φυλαχτῶ ἀπό τήν σύγχυση καί τήν κακή σπορά, πού ὁ διάβολος σκορπίζει, γιά νά ἀνακατέψει μέσα μου τό ἀγαθό σιτάρι τῶν θείων λόγων μέ τά ζιζάνια τῆς πλάνης.
Εἶναι πολύ εὔκολο νά ἁρματωθεῖς μπροστά σέ τέτοια ἀπειλή καί νά μείνεις ἄτρωτος. Δύο ἁπλούστατα πράγματα ἀρκοῦν γιά νά τό πετύχεις καί νά μήν ἔχεις νά φοβηθεῖς τίποτα. Φτάνει νά θωράκισεις στό νοῦ σου καί τήν καρδιά σου μέ τήν ἀκαταμάχητη ταπεινοφροσύνη καί τήν ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία.
Ἕνας ἀρχαῖος Ἅγιος διδάσκει, ὅτι τό ταπεινό φρόνημα εἶναι τό μόνο τεῖχος, πού δέν μπορεῖ πoτ;e ὁ διάβολος νά κυριεύσει. Ἄν τρέφεις ὑψηλό φρόνημα, ἄν ἔχεις ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό σου, τότε εὔκολα θά γλιστρήσεις στήν πλάνη. Ὁ ταπεινός, ὅμως, ποτέ δέν κινδυνεύει νά τό πάθει αὐτό, γιατί δέν ἀφήνετε στόν ἑαυτό του, ἀλλά μοιάζει μέ τό μικρό παιδάκι, πού εἶναι πιασμένο ἀπό τό φουστάνι τῆς μητέρας του, κατά τό ψαλμικό: «ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ δέ ἀντιλάβοιτο ἡ δεξιά σου». Ἔχει ὁδηγό του τόν Κύριο. Ὅποιος, λοιπόν, μελετᾶ τήν Ἁγία Γραφή μέ ταπεινοφροσύνη, δέν ἔχει νά φοβηθεῖ τίποτα οὔτε μπορεῖ νά ξεστρατίσει ἀπό τό μονοπάτι τῆς πίστεως.
Ἀλλά χρειάζεται καί κάτι ἄλλο: ἡ ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία. Ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἰδιοκτησία κανενός, ἀλλά ἕνα κοινό ἀγαθό. Μόνο ὅποιος τήν μοιράζεται μέ τούς ἀδελφούς του, μόνο ὅποιος κοινωνεῖ ὄντας μέλος ἀδιάσπαστο τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, μόνο αὐτός τήν κατέχει. Ὁποῖος χωρίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅποιος παύει νά ἀγαπάει τήν Ἐκκλησία, εἶναι πιά δοσμένος στό διάβολο. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται γιά αὐτή τήν ψυχή κατήφορος πρός τήν ἀπώλεια. Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος: «ὅποιος δέν μένει ἑνωμένος μέ τά ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, αὐτός εἶναι ἤδη περήφανος καί ξεχώρισε τόν ἑαυτό του. Καί ἡ Γραφή τό λέει καθαρά, ὁ Θεός «ἀντιτάσσεται στούς ὑπερήφανους». Καί ὁ ἴδιος Ἅγιος μιλᾶ ἀλλοῦ, ἀπευθυνόμενος στούς χριστιανούς τῆς Σμύρνης μέ τά ἑξῆς λόγια: δοξάζω τόν Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού σᾶς βλέπω τόσο σοφούς ἐν Κυρίῳ. Εἶστε καταρτισμένοι στήν ὀρθή πίστη εἶστε ἀμετακίνητοι πάνω σέ αὐτή. Σάν νά εἶστε καρφωμένοι στόν ἴδιο τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας σαρκικά καί πνευματικά.
Γιά νά μένουμε, λοιπόν, καρφωμένοι στήν ὀρθή πίστη, εἶναι ἀνάγκη νά μᾶς ἑνώνει ὅλους ἡ ἀγάπη, νά μή διασπᾶμε τήν Ἐκκλησία. Καί μέ αὐτό τόν τρόπο, θά ἔχουμε πάντα τήν βεβαιότητα, ὅτι βρισκόμαστε στήν ἀλήθεια.
Ἡ Πεντηκοστή, πού γιορτάζουμε σήμερα, εἶναι ἡ κατεξοχήν ἡμέρα τῆς ἐκκλησίας. Ἡ μέρα τῆς ἑνώσεως τῶν ἀνθρώπων μέσα στήν ἀλήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἴθε, ἀγαπητοί ἀδερφοί, μέ ταπεινό φρόνημα καί ἀγάπη ὁ ἕνας τόν ἄλλον, νά μείνουμε σέ ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς μας πιστά καί γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Τέκνα φωτός, κοινωνοί τῆς ἀλήθειας, ἀπρόσβλητοι ἀπό τούς ἴσκιους τῆς πλάνης, ἀπαγίδευτοι ἀπό τό ψεῦδος, ἄτρωτοι ἀπό τήν κακοδοξία.
