Ἡ τελείωση τοῦ Εὐαγγελίου
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ὅλες τίς ἡμέρες τοῦ ἔτους ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας ἔχει θεσπίσει νά ἑορτάζονται ἅγια καί ἱερά πρόσωπα ὥστε οἱ ἀγωνιζόμενοι χριστιανοί νά ἔχουν ἐνώπιόν τους τίς ἀποδείξεις τῆς ζωῆς σύμφωνα μέ τήν εὐαγγελική διδασκαλία. Ἡ δόξα τῶν ἁγίων εἶναι ὁ μισθός τοῦ ἀγῶνα τους. Αὐτή περιγράφεται στήν ἁγία Γραφή μέ θαυμαστούς χαρακτηρισμούς, ὅπως:
- «Ἀπαρχές τῆς φύσεως»
Οἱ ἅγιοι θεωροῦνται «οἱ ἀπαρχές τῆς φύσεως». «Ἀπαρχές» ἤ «πρωτογεννήματα» στήν ἁγία Γραφή καλοῦνται οἱ πρῶτοι καί οἱ καλλίτεροι καρποί τῆς συγκομιδῆς πού προσφέρονταν ἀπό τούς Ἰσραηλῖτες θυσία εὐχαριστίας γιά τήν καρποφορία τῆς γῆς ἀπό τόν παραγωγό στό Ναό τοῦ Θεοῦ.
Κατ’ αὐτή τήν ἔννοια οἱ ἅγιοι εἶναι πρῶτοι καί καλλίτεροι καρποί τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τῆς ἀνθρωπότητος, πού προσφέρονται στό Θεό, πού παρήχθησαν ἤ ἀναδείχθησαν ἀπό Ἐκεῖνον πού εἶναι «Φυτουργός τῆς κτίσεως» δηλαδή Αὐτός πού καλλιεργεῖ μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τήν ἀνθρωπότητα πού Τοῦ ἀποδίδει αὐτούς τούς εὐκλεεῖς καρπούς. Τό δῶρο τοῦ Θεοῦ ζητεῖ ἕνα δῶρο ἀπό τόν ἄνθρωπο.
- Ἡ ἔνδοξη κατάστασή τους
Οἱ ἅγιοι προέρχονται ἀπό κάθε τόπο, φυλή, γένος καί γλῶσσα ἀνθρώπων (Ἀποκαλύψεως ζ΄ 9 καί ἑξῆς). Στήν περικοπή αὐτή περιγράφεται ἡ ἔνδοξη κατάστασή τους στόν οὐράνιο πνευματικό κόσμο. Οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων παρίστανται ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ, φοροῦν λευκό χιτώνα (σύμβολο τῆς καθαρότητος), κρατοῦν φοίνικα (σύμβολο ἀθανασίας) καί ἔχουν στό κεφάλι στεφάνι (σύμβολο τῆς νίκης).
- Ἡ ἑνότητα τῆς ἀνθρωπότητος.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττει μέ πανηγυρικό τρόπο
Ἡ ἁμαρτία καί τά πάθη διέσπασαν τό ἀνθρώπινο γένος σέ διάφορες ὁμάδες πού ἡ μία ἐστρέφετο ἐναντίον τῆς ἄλλης γιά διάφορους καί πολλούς σκοπούς. Ὁ Θεός ὅμως ἐργάσθηκε γιά νά ἑνώσει τό ἀνθρώπινο γένος σέ ἕνα λαό, τήν Ἐκκλησία «ἕνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάννου ιζ΄ 21).
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τούς χριστιανούς πώς νά διαφυλλάτουν αὐτή τήν ἑνότητα μεταξύ τους (Πρός Ἐφεσίους δ΄ 2-6).
- «Οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ»
Οἱ ἅγιοι χαρακτηρίζονται «οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Πρός Ἐφεσίους β΄ 19) δηλαδή οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὁ κατά φύσιν εἷς ἀγαπητός Υἱός Μονογενής τοῦ Θεοῦ ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό Πατέρα, πού Τοῦ ἐχάρισε τήν Μοναδικότητα τῆς Υἱότητος ἐπλάτυνε – διεύρυνε τήν πατρότητά Του προσάγοντας στόν Θεό Πατέρα πολλούς υἱούς καί θυγατέρες (Πρός Ἑβραίους β΄ 10) πού τούς δόθηκε τό δικαίωμα νά θεωροῦν καί νά προσφωνοῦν τόν Θεό Πατέρα «Πατέρα μας»
- «Κοινωνοί θείας φύσεως».
Οἱ ἅγιοι γίνονται «κοινωνοί θείας φύσεως» μετέχουν δηλαδή στήν ζωή τοῦ Θεοῦ, στίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.
Ἡ μετοχή αὐτή σημαίνει ἕνωση μέ τόν Θεό πού ἀποτελεῖ τό τῶν ἐφετῶν τό ἀκρότατο, δηλαδή τήν πιό ὑψηλή, εὐγενική, ἅγια ἐπιδημία τοῦ ἀνθρώπου.
- «Πρωτότοκοι υἱοί τοῦ Θεοῦ»
Οἱ ἅγιοι ἀποκαλοῦνται «πρωτότοκοι υἱοί τοῦ Θεοῦ».
Οἱ πρωτότοκοι υἱοί ἀποκτοῦσαν στήν Ἰσραηλιτική κοινωνία ἰδιαίτερα οἰκογενειακά, κληρονομικά, κοινωνικά ἀκόμη καί ἱερατικά προνόμια.
Κατ’ αὐτή τήν ἔννοια ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός κατέχει ὅλα αὐτά τά πνευματικά δικαιώματα ἐφ’ ὅσον ὁ Θεός κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο Αὐτόν ὅρισε κληρονόμο πάντων (Πρός Ἑβραίους α΄ 2).
Ἐνῶ ὁ Κύριος ὑπέστη τό Πάθος, τό Σταυρό καί τόν θάνατο μόνος ἐν τούτοις τήν δόξα Του μοιράσθηκε μέ τούς μαθητές Του (Ἰωάννου ιζ΄ 24)
