ΟΜΙΛΙΑ

τοῦ ἀρχιμανδρίτου Ἀνθίμου Ρεγγίδη

στήν παρουσίαση τοῦ τόμου

«Χριστόδουλος. Ὁ πνευματικός Ἡγέτης»

τοῦ κ. Σωτηρίου Μπαλατσούκα –Ἀναπληρωτοῦ Καθηγητοῦ

τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης

Ἀλεξανδρούπολη 2.11.2013

(Προσφωνήσεις)

          Διακατεχόμενος ἀπό μεγάλη συγκίνηση θά προσπαθήσω νά ψελλίσω μερικές σκέψεις μου ἀπό τόν ἱερά καί πολύτιμα βιώματά μου πού σφράγησαν τήν ζωή μου καί τήν ἱερατική πορεία μου ἀπό τήν διακονική ὑπηρεσία μου ὡς Διακόνου τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου.

          Ἡ δυσκολία μου γίνεται ἐντονώτερη καθώς δέν κρίνω τόν ἑαυτό μου ἱκανό καί κατάλληλο νά ὁμιλήσει γιά τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο καί μάλιστα νά ἀναδείξει τά στοιχεῖα ἐκεῖνα πού τόν ἀνέδειξαν καί τόν προσδιόρισαν ὡς πνευματικό Ἡγέτη. Οἱ μεγάλοι Ἡγέτες μόνο ἀπό μεγάλους ρήτορες ἐγκωμιάζονται καί διαζωγραφίζονται μέ λόγους καί σχήματα ἀντάξια τῆς μεγαλοσύνης τους καί τῆς πλουσίας προσφορᾶς τους. Δέν θεωρῶ, ὅτι ἀνήκω σ’ αὐτή τήν κατηγορία. Δειλιάζω μπροστά στήν εὐθύνη, καί τό δυσχερέστατο ἐγχείρημα, ἀναλογιζόμενος μήπως δέν πῶ ὅσα δικαίως θά ἐξυψώσουν τόν ἐκκλησιαστικό ἄνδρα στόν νοῦ σας καί στήν καρδιά σας.

          Τό μέγεθος τοῦ ἀνδρός καί ἡ ἀκτινοβολοῦσα προσωπικότητά του ἀποθαρρύνει κάθε ἕνα πού θά τολμοῦσε νά ἀναλάβει τό δυσεπίτευκτο τοῦτο ἔργο.

          Στήν συγκίνησή μου καί στήν συστολή μου νά ὁμιλήσω γιά τόν μακαριστό  Ἀρχιεπίσκοπο προστίθεται ἕνας ἀκόμη λόγος πού μέ ἀποτρέπει, ὅτι ὅσα ἔζησα πλησίον του, διδάχθηκα, εἶδα καί θαύμασα ἀποτελοῦν ἕνα προσωπικό θησαυρό μέ τόν ὁποῖο μέ πλούτισε καί ὀφείλω νά τόν κρατήσω καλά φυλαγμένο στήν καρδιά μου γιά νά μήν εὐτελισθεῖ δημοσιευόμενος.

          αὐτοί οἱ τρεῖς ἰσχυροί λόγοι μέ ἀποτρέπουν νά ἀναλάβω τό ἐγχείρημα.

          Ἐπειδή ὅμως ὀφείλω νά ὑπακούσω στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη καί Ποιμενάρχη μας κ. Ἄνθιμο θά σᾶς περιγράψω μέ λόγους ἀπό τήν καρδιά μου τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο.

          Στό βιβλίο τοῦ ἐλλογιμωτάτου κ. Σωτηρίου Μπαλατσούκα θά διαβάσετε κείμενά του καί ἐνέργειές του κατανεμημένα μέ ἐπιμέλεια σέ ἐνδιαφέρουσες ἑνότητες ἀπό τόν διατελέσαντα ἐκλεκτό συνεργάτη τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί διακεκριμένο ἐπιστήμονα. Ἀπό μένα θά ἀκούσετε ἐλάχιστα πτωχά ὡς κατάθεση στήν μνήμη του.

          α΄. Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ἐργαζόταν χωρίς νά κουράζεται. Ἐάν δέν διεκπεραίωνε τίς ὑποθέσεις τῆς ἡμέρας δέν ἀποσυρόταν. Ἔλεγε αὐτά πρέπει νά γίνουν σήμερα. Αὔριο θά ἔχουμε ἄλλα. Ἑπομένως πρέπει νά ὁλοκληρώσουμε τά σημερινά.

          Διάβαζε τά πάντα. Ἔγραφε. Τηλεφωνοῦσε γιά νά ἐπικοινωνήσει μέ ὅσους εἶχε κάποιο λόγο. Ὑπέγραφε ἔγγραφα. Διώρθωνε ἀκόμη καί τά ἐκδιδόμενα ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο Περιοδικά «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ». Διάβαζε καθημερινῶς τήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου στό Διαδίκτυο. Παρατηροῦσε τίς δημοσιεύσεις τῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν καί Ὀργάνων καί πρότεινε τόν ἐμπλουτισμό τους μέ νέα κείμενα. Ἀπαντοῦσε σέ ἐρωτήσεις. Σχολίαζε. Ἄκουε συνεχῶς τό Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἐκκλησίας καί ἔκαμε παρατηρήσεις σέ παραγωγούς καί τεχνικούς. Ἤθελε νά ἔχει μπροστά του ὁλόκληρη τήν Ἀρχιεπισκοπή καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

          β΄. Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος παρακολουθοῦσε τίς ἐξελίξεις στήν κοινωνία. Ἤθελε νά εἶναι σύγχρονος καί ἐπίκαιρος. Διάβαζε ἐφημερίδες, περιοδικά γνώμης, ἀποδελτίωνε γιά τό Ἀρχεῖο του ὅ, τι τόν ἐνδιέφερε.

          γ΄. Ἰδιαιτέρως πρέπει νά ἀναφέρω, ὅτι δέν παρέλειπε νά λειτουργεῖ, ὄχι ἁπλῶς τακτικῶς, ἀλλά θεωροῦσε τήν θεία Λατρεία καθῆκον του. Ὁμιλοῦσε σέ κάθε εὐκαιρία ὅπου τόν προσκαλοῦσαν. Ἐπιδίωκε νά ἐπικοινωνεῖ μέ τόν λαό τοῦ Θεοῦ μέ κάθε πρόσφορο τρόπο.

          δ΄. Στίς σχέσεις του μέ τούς συνεργάτες του ἦταν τρυφερός καί καταδεκτικός, εὐσυγκίνητος καί στοργικός, ἀπαιτητικός καί συγχωρητικός.

          ε΄. Ζοῦσε λιτά καί ἀπέφευγε νά προκαλεῖ. Ἀπέφευγε τήν ματαιοδοξία καί τήν ἔπαρση. Ἤξερε ἀλλά δέν κόμπαζε. Ἦταν ἱκανός, ἀλλά καί ταπεινός. Κρατοῦσε τό μέτρο σ’ ὅλα. Ἀπέφευγε τίς ὑπερβολές καί τούς συμβιβασμούς στίς ἀρχές του.

          στ΄. Ἔθετε τήν Ἐκκλησία πάνω ἀπό ὅλα καί ἀπό τόν ἑαυτό του. Ὑπερσπιζόταν μέ αὐτοθυσία τά δίκαια τῆς Ἐκκλησίας καί τήν πνευματική ταυτότητα τῶν πιστῶν. Ἀγωνιοῦσε γιά τίς ἐξελίξεις πού θά ἐπηρέαζαν τήν Ἐκκλησία, τήν θέση της στήν κοινωνία καί τήν σχέση της μέ τίς Ἀρχές. Πονοῦσε ὅταν ἀδικοῦσαν ἤ ἐπιβουλευόταν τήν Ἐκκλησία. Τό ὄραμά του ἦταν μία ζωντανή καί ἐλευθέρα Ἐκκλησία δυναμένη νά ἐπιτελεῖ τήν εὐεργετική ἀποστολή της κατά τίς ἐπιταγές τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τίς ἀρχές τῆς πατερικῆς ποιμαντικῆς. Ἐργαζόταν ὥστε ἡ Ἐκκλησία νά ἀγκαλιάζει μέ τήν χάρη καί τήν δύναμή Της ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλες τίς ἡλικίες σέ ὅλες τίς καταστάσεις.

          Μέ ἐπιμέλεια ἐφρόντιζε νά ἀκούεται ἡ φωνή καί ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας καί δέν ἀνεχόταν νά σιωπᾶ ἡ Ἐκκλησία μπροστά στίς προκλήσεις.

          ζ΄. Στούς λίγους πενιχρούς αὐτούς λόγους ἀσφαλῶς πρέπει νά συμπεριλάβω καί τήν ἀγάπη τοῦ μακαριστοῦ γιά τούς νέους πρός τούς ὁποίους συμπεριφερόταν μέ πατρική ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον. Μάτωνε ἡ ψυχή του κάθε φορά πού οἱ μάστιγες ἔπλητταν τήν νέα γενιά, ἀνεργία, ναρκωτικά, ἐγκληματικότητα, παρασιτισμός, πορνεία, ἀνηθικότητα, ἐκμετάλλευση τῆς ἀκριβῆς καί ἄλκιμης νιότης.

          Σεβασμιώτατε

          Μέ ὅσα κατέθεσα στήν σύναξη αὐτή προσεπάθησα ὑπακούοντας στήν ἐντολή σας νά ἀποτίσω τόν ὀφειλόμενο σεβασμό μου, τήν εὐγνωμοσύνη μου καί τήν προσήκουσα τιμή στόν μακαριστό ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο πού τόν ὑπηρέτησα μέ ἀφοσίωση, πιστότητα, αὐτοθυσία καί συνέπεια. Ἦταν γιά μένα καί Ἀρχιεπίσκοπος καί στοργικός πνευματικός πατέρας καί ἔμπειρος διδάσκαλος, ἀψεγάδιαστος καί ἐν μηδενί λειπόμενος  σέ χαρίσματα, σέ ἱκανότητες, σέ ὀξύνοια, σέ διορατικότητα, στήν διαλεκτική.

          Πετοῦσε πράγματι καί ὅσο προσφερόταν θυσιαζόταν γιά τήν Ἐκκλησία πετοῦσε ὑψηλότερα μέ τήν δύναμη τῆς πίστεως καί τήν προφητική ἔμπνευση, τήν ἀποστολική παρρησία, τήν μαρτυρική γενναιότητα, τήν ὁσιακή βιοτή του.

Αἰωνία ἡ μνήμη του.