Ἐπιμνημόσυνος Λόγος
ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ
Δ Α Ν Ι Η Λ
στό Μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς
τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος
κυροῦ Χριστοδούλου
τελεσθέν στόν Ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων Θεοδώρων Α΄ Κοιμητηρίου Ἀθηνῶν
τήν Παρασκευή 21 Ὀκτωβρίου 2016
Ἡ 21η Ὀκτωβρίου ἦταν μία ξεχωριστή ἡμέρα στή ζωή τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Χριστοδούλου. Ἄγων τήν ὀνοματική ἑορτή του δεχόταν τίς εὐχές τῶν πνευματικῶν τέκνων του, τῶν συνεργατῶν του, τῶν οἰκείων τῆς πίστεως.
Συγκεντρωθήκαμε στή σημερινή θεία Λειτουργία πού τελέσαμε γιά νά προσευχηθοῦμε:
α΄. Γιά Ἐκεῖνον πού ἀναδείχθηκε κατά τήν Πρωθιεραρχική του ἀξία ἀντάξιος τῶν προσδοκιῶν τῆς καθ’ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας. Προικισμένος μέ σπάνια θεολογική καί θύραθεν μόρφωση μέ πολυγνωσία καί εὐρυμάθεια στάθηκε ἐπί τῶν ἐπάλξεων τῆς Ἐκκλησίας ἄγρυπνος φρουρός «διαγγέλλων τό πρόσταγμα Κυρίου» (Ψαλμοῦ β΄ 6). Κυβέρνησε τό ἐμπιστευθέν σ’ αὐτόν σκάφος τῆς Ἐκκλησίας μέ πυκνή σύνεση, φιλάνθρωπο συναίσθημα, μεστός ἔνθεης πίστεως, ἔμπλεως ζήλου κατ’ ἐπίγνωση καί βαθεία Πρωθιεραρχική εὐθύνη. Γι’ αὐτό τόν λόγο ἀπολάμβανε τοῦ σεβασμοῦ τῶν οἰκείων τῆς πίστεως.
Κατά τήν πίστη μας, ὅπως ἐκτίθεται ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο καί ἦταν βαθειά πίστη τοῦ μακαριστοῦ ἐκδήμησε ἐκ τοῦ σώματος καί ἐνδήμησε πρός Κύριον γιά νά ἀναπαυθεῖ ἐκ τῶν κόπων αὐτοῦ (Ἀποκαλύψεως ιδ΄ 13) :
«Ξέρουμε πώς, ἄν ἡ ἐπίγεια σκηνή πού κατοικοῦμε, δηλαδή τό σῶμα, διαλυθεῖ, ἔχουμε στούς οὐρανούς κατοικία αἰώνια, οἰκοδομημένη ἀπό τό Θεό κι ὄχι ἀπό ἀνθρώπινα χέρια. Γι’ αὐτό τώρα στενάζουμε, περιμένοντας μέ λαχτάρα νά ντυθοῦμε τό οὐράνιο σῶμα μας. Κι ἄν νιώθουμε τό οὐράνιο σῶμα, δέ θά μείνουμε γυμνοί. Γιατί ἐμεῖς πού εἴμαστε στό ἐπίγειο σῶμα στενάζουμε ἀπό τό βάρος του. Ὄχι πώς θέλουμε νά τό ἀποβάλουμε· θέλουμε νά ντυθοῦμε ἕνα καινούργιο. Ἔτσι ἡ ζωή θά νικήσει τό θάνατο. Αὐτός πού μᾶς προετοίμασε γι’ αὐτό τό ἄφθαρτο σῶμα εἶναι ὁ Θεός. Αὐτός μας ἔδωσε τό Πνεῦμα ὡς ἐγγύηση. Ἄς ἔχουμε, λοιπόν, πάντα θάρρος κι ἄς ξέρουμε ὅτι ὅσο ζοῦμε σ’ αὐτό τό σῶμα εἴμαστε μακριά ἀπό τόν Κύριο, ζοῦμε τώρα μέ τήν πίστη, δέ βλέπουμε καθαρά. Ἀλλά ἔχουμε θάρρος, καί προτιμᾶμε νά φύγουμε ἀπ’ αὐτό τό σῶμα καί νά πᾶμε κοντά στόν Κύριο. Γι’ αὐτό κι ἀγωνιζόμαστε μέ ζῆλο, γιά νά εἴμαστε εὐάρεστοι στό Θεό, εἴτε μένοντας στό σῶμα εἴτε φεύγοντας ἀπ’ αὐτό. Γιατί ὅλοι μας πρέπει νά παρουσιαστοῦμε μπροστά στό βῆμα τοῦ Χριστοῦ, γιά νά πάρει καθένας τήν ἀμοιβή του ἀνάλογα μέ τά ὅσα καλά ἤ κακά ἔπραξε σ’ αὐτή τή ζωή » (Πρός Κορινθίους Β΄ ε΄ 1-10).
* * * * *
β΄. Προσευχόμαστε γιά Ἐκεῖνον ἀναγνωρίζοντας ὅτι:
Ἐργάσθηκε γιά τόν Κύριο μέ μεγάλη ταπείνωση, μέ πολλά δάκρυα καί μέ συχνές δοκιμασίες πού τόν ἔπληξαν καί τόν ἔθλιψαν ἐξαιτίας διαφόρων ἐπιβουλῶν, ἀλλά δέν τόν κατέβαλαν ἐπειδή βίωνε τούς ἀποστολικούς λόγους, ὅπως τούς ἔγραψε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
«Ἄν καί μᾶς πιέζουν ἀπό παντοῦ, δέ μᾶς καταβάλλουν. Βρισκόμαστε σέ ἀδιέξοδο, ὅμως δέν ἀπελπιζόμαστε. Μᾶς καταδιώκουν, ὁ Θεός ὅμως δέ μᾶς ἐγκαταλείπει. Μᾶς ρίχνουν κάτω, μά δέ χάνουμε τόν ἀγώνα» (Πρός Κορινθίους Β΄ δ΄ 8).
Δέν ἀπέκρυψε ἀπό φόβο ἤ δειλία τά συμφέροντα στίς ψυχές τῶν πιστῶν, ἀλλά μέ παρρησία καί λόγο «τομώτερο ὑπέρ πᾶσαν ἀμφίστομον μάχαιραν» (Πρός Ἑβραίους δ΄ 12) ὑπεστήριξε τά δίκαια τῆς Ἐκκλησίας.
Προέτρεπε τούς πάντες νά ἐπιστρέψουν στό Θεό καί νά πιστέψουν στόν Ἰησοῦ Χριστό πού εἶναι ἡ Ζωή, ἡ Ἀλήθεια καί ὁ Βράχος πάνω στόν Ὁποῖο στεκόμαστε καί δέν παρασυρόμαστε ἀπό τήν δύνη τῶν ταραγμένων κυμάτων, ἀπό τίς θύελλες καί τίς τρικυμίες πού συμβαίνουν στήν ζωή (Ματθαίου ζ΄ 24-27).
Δέν ἐπτοεῖτο ἀπό τούς διωγμούς καί τούς πειρασμούς του, οὔτε θεωροῦσε τήν ζωή του πολύτιμη δηλαδή μέ μεγαλύτερη ἀξία ἀπό τίς ἀρχές καί ἀξίες τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πού ὑπεστήριζε καί ἀγωνιζόταν γι’ αὐτές.
Γιά τό μόνο πού ἐνδιαφέρθηκε ἦταν τό νά ὁλοκληρώσει μέ χαρά τήν ἀποστολή του καί τό ἔργο πού τοῦ ἀνέθεσε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δηλαδή νά κηρύξει τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ (Πράξεων κ΄ 18-24)
* * * * *
γ΄. Προσευχόμαστε γιά Ἐκεῖνον ὥστε ὁ Δικαιοκρίτης Κύριος κατά τήν ἔσχατη κρίση νά τοῦ ἀποδώσει τό στέφανο τῆς δικαιοσύνης πού θά ἀποδώσει «πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ» (Πρός Τιμόθειον Β΄ δ΄ 8)
Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου
Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος
Χριστοδούλου
αἰωνία ἡ μνήμη !
