Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ

Ὁ περίδοξος τῶν προφητῶν καί κλεινός Προφήτης Δανιήλ ὁ πάνυ ὡραῖος ἐν τῇ Χάριτι τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀποκληθείς ἀπό τόν Κύριο καί Θεό «ἀνήρ ὁ ἀγαπητός» (Δανιήλ θ΄ 23) πρόκειται ἐνώπιόν μας κατά τήν παροῦσα εὐφρόσυνο ἑορτή, πού τήν ὅρισε ἡ Ἐκκλησία μας ὀκτώ ἡμέρες πρό τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων γιά νά μᾶς θυμίζει, ὅτι σ’ αὐτόν τόν Προφήτη ὁ Θεός ἀπεκάλυψε τόν ἀκριβῆ χρόνο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία  μέ τήν γνωστή προφητεία, ὅτι μετά τήν παρέλευση ἑβδομήκοντα ἑβδομάδων (70Χ7=490) ἐτῶν δηλαδή ἑπταετιῶν πού θά ἄρχιζαν νά μετροῦν ἀπό τήν ἔκδοση τοῦ διατάγματος τῆς ἐπιστροφῆς τῶν Ἰουδαίων στήν πατρίδα τους καί τῆς ἐπανακτήσεως τῶν Ἱεροσολύμων (536 π.Χ.)  θά ἤρχετο ἡ «προσδοκία» (Γενέσεως μθ΄, 10) τῶν λαῶν καί τῶν ἐθνῶν, θά γεννιόταν ὁ Μεσσίας, ὅπως ἐξήγησε ὁ Ἄγγελος τό μυστικό τῶν 70 ἑπταετιῶν (Δανιήλ θ΄ 20-27).

Ὁ Προφήτης Δανιήλ ἦταν Ἰουδαῖος. Καταγόταν ἀπό ἐπίσημη γεννιά ἴσως βασιλική. Γεννήθηκε στά Ἱεροσόλυμα φθίνοντος τοῦ 6ου π.Χ. αἰῶνα περί τό 620 π.Χ. Διήνυσε μέ τήν ζωή του περισσότερα ἀπό τά μισά ἔτη  τοῦ πρώτου μισοῦ τοῦ 5ου π.Χ. αἰῶνα. Ἡ τελευταία γραπτή πληροφορία γι’ αὐτόν δίδεται τό ἔτος 536 π.Χ. Μετά τά κείμενα σιγοῦν. Ἔζησε στή Βαβυλώνα τά ἑβδομήκοντα ἔτη τῆς Βαβυλωνίου αἰχμαλωσίας τῶν Ἰουδαίων (606-536 π.Χ.). Εἶδε τήν καταστροφή τῶν Ἱεροσολύμων ἀπό τόν Ἀσσύριο Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα (606 π.Χ.), τήν λεηλασία, καί  πυρπόληση τοῦ Ναοῦ,  καί τήν ἀπαγωγή τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ στήν Βαβυλώνα, πού ἀναφέρεται ἀπό τόν εὐαγγελιστή Ματθαῖο ὡς «μετοικεσία Βαβυλῶνος» (Ματθαίου α΄, 17). Εἶδε ὅμως καί τήν ἀπελευθέρωση τῶν ὁμοεθνῶν του μέ τό διάταγμα τοῦ βασιλέα τῶν Περσῶν Κύρου (536 π.Χ.) πού ἐπέτρεψε στούς Ἰουδαίους νά ἐπιστρέψουν στήν γῆ τῶν πατέρων τους, νά ἀνοικοδομήσουν τήν πρωτεύουσα τοῦ Κράτους τους, τήν Ἱερουσαλήμ τόν Ναό καί τά τείχη.

Ὁ ἴδιος δέν γνωρίζουμε ἄν ἐπέστρεψε στήν Ἱερουσαλήμ. Ὁ τάφος του ἀναφέρεται, ὅτι εὑρίσκεται σέ μουσουλμανικό τέμενος ἐκεῖ πού ἦταν ἡ ἀρχαία πρωτεύουσα τοῦ περσικοῦ κράτους στά Σοῦσα, σήμερα ἡ πόλις ὀνομάζεται Σαμαρκάζη καί εὑρίσκεται στό Οὐζμπεκιστάν. Τιμᾶται ὡς Δανιάρ ἀπό τούς Πέρσες καί ἄλλους λαούς τῆς περιοχῆς, ἐπειδή διετέλεσε Ἄρχων στά βασίλειά τους καί Πρωθυπουργός τοῦ Κύρου βασιλέως τῶν Περσῶν.

* * * * *

Στό βιβλίο πού φέρει τό ὄνομά του μᾶς παρέδωσε ὑψηλές διδασκαλίες ὄχι μόνο γιά τήν ἐποχή του, ἀλλά γιά τούς πιστούς κάθε ἐποχῆς, μερικές ἀπό τίς ὁποῖες θά παρουσιάσουμε συνοπτικά.

1) Τό βιβλίο ἀποτελεῖ πηγή ἐμπνεύσεως στά θέματα τῆς ἀφιερώσεως στό Θεό καί διατηρήσεως τῆς ἀκεραιότητος τῆς ψυχῆς.

α΄. Ἡ ἀφιέρωση στό Θεό  καί ἡ διατήρηση τῆς ἀκεραιότητος τῆς ψυχῆς εἶναι φῶς μέσα στό σκοτάδι (α΄ 1-21). Ὅπως ὁ Προφήτης Δανιήλ και οἱ τρεῖς Παῖδες Ἀνανίας, Μισαήλ καί Ἀζαρίας καί παρά τό γεγονός, ὅτι ἐνῶ ζοῦσαν αἰχμάλωτοι στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρείας, σέ ἐχθρικό περιβάλλον ἐν τούτοις τηροῦσαν μέ πιστότητα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, σεβόμενοι τόν νόμο Του κατά τήν Ἰουδαϊκή ἀνατροφή τους. Ἔτσι καί ὁ πιστός ζώντας στό σκοτάδι τῆς ἀγνοίας πού ὑπάρχει στό περιβάλλον του καί στήν κοινωνία ὀφείλει νά πορεύεται στήν ζωή ἔχοντας «λύχνο τοῖς ποσί καί φῶς ταῖς τρίβοις του» (Ψαλμός ριη΄ (ρμθ΄), 105) τόν νόμο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, νά τίς ὑπηρετεῖ μέ προσήλωση, ἀταλάντευτα χωρίς νά ὑποχωρεῖ καί χωρίς νά συμβιβάζεται μέ πρόσκαιρα καί ἐπισφαλῆ ἀνταλλάγματα.

β΄. Ἡ ἀφιέρωση στό Θεό καί ἡ διατήρηση τῆς ἀκεραιότητος τῆς ψυχῆς θριαμβεύει σέ καιρό δοκιμασίας (β΄ 20-22). Ὁ Θεός διαφύλαξε σώους καί ἀβλαβεῖς τούς τρεῖς Παῖδες, ὅταν ρίφθηκαν στό ὑπερπυρακτωμένο καμίνι, ἐπειδή κι ἐκεῖνοι ἔμειναν πιστοί στόν Θεό παρά τίς ἀπειλές καί τούς κινδύνους πού διέτρεχε ἡ ζωή τους. Ὁ Θεός δέν ἐγκαταλείπει τούς ἐκλεκτούς. Αὐτός προστατεύει τούς πιστούς ἀκόμη καί μέ τά ἄψυχα πού τά μετατρέπει σέ ὅπλα ἀμύνης καί προστασίας τους, κατά τό λόγο τῆς ἁγίας Γραφῆς «ὁπλοποιήσει τήν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν» (Σοφία Σολομῶντος ε΄ 17).

γ΄. Ἡ ἀφιέρωση στό Θεό καί ἡ διατήρηση τῆς ἀκεραιότητος τῆς ψυχῆς δείχνει ἐμπιστοσύνη στό Θεό μέ τήν προσευχή (στ΄ 1-29). Ὁ προφήτης Δανιήλ Ἄρχων στό Μηδοπερσικό Κράτος δέν ὑπήκουσε στήν ἐντολή τοῦ βασιλέα νά μήν προσεύχεται στόν ἀληθινό καί ζωντανό Θεό. Ἐκεῖνος παρά τήν βασιλική διαταγή δημόσια ὄχι κρυφά καί στραμμένος ἀπό τό παράθυρο τῶν ἀνακτόρων πού ζοῦσε πρός τήν Ἱερουσαλήμ συνέχισε νά προσεύχεται στό Θεό. Αὐτή ἡ ἀνυπακοή στήν βασιλική διαταγή τοῦ κόστισε τήν φυλάκισή του στό λάκκο τῶν λεόντων. Ὁ Θεός ὅμως προστάτευσε τόν πιστό δοῦλο του καί τά θηρία τόν σεβάσθηκαν καί δέν τόν πείραξαν, ἐνῷ ἔμεινε μαζί τους μία νύκτα παρά τό γεγονός ὅτι ἦσαν πεινασμένα.    

Ἔτσι ὁ πιστός ὀφείλει νά ζεῖ, νά συμπεριφέρεται καί νά ἀποφασίζει σύμφωνα μέ τό νόμο πού διετύπωσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί διέπει τό ἦθος τῶν Χριστιανῶν «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξεων ε΄, 29)

* * * * *

2) Στό βιβλίο ἐμφανίζεται ὁ Θεός :

Νά ἐπιβραβεύει (κεφάλαιο α΄) τόν προφήτη Δανιήλ καί τούς τρεῖς Παῖδες γιά τήν πίστη τους, ἀναδεικνύοντας τους λαμπρότερους τῶν ἁβροδιαίτων νέων, παρά τό ὅτι νήστευαν καί προσεύχονταν στόν ἀληθινό Θεό ζώντας σέ εἰδωλολατρικό ἐχθρικό περιβάλλον.

Νά ἀποκαλύπτει (κεφάλαιο β΄) στόν προφήτη Δανιήλ τήν λύση τῶν ὁραμάτων τοῦ βασιλέα. Ἐκτός ἀπό τήν λύση τοῦ ὀράματος ὁ Θεός ἀπεκάλυψε στόν Προφήτη καί τά μέλλοντα νά συμβοῦν μέχρι τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία καί τήν ἔσχατη κρίση. Γι’αὐτό ὁ Προφήτης δοξολόγησε τόν Θεό μέ  τά λόγια «Ἐσένα Θεέ τῶν Προγόνων μου δοξάζω καί ὑμνῶ γιατί μοῦ ἔδωσες σοφία καί δύναμη καί ὅ, τι ζητήσαμε μᾶς τό ἀποκάλυψες, μᾶς φανέρωσες τό ὄνειρο τοῦ βασιλιᾶ » (β΄, 23).

Νά ἐλευθερώνει (κεφάλαιο γ΄) τούς τρεῖς Παῖδες ἀπό τό ὑπερπυρακτωμένο καμίνι.

Νά κυβερνᾶ (κεφάλαιο δ΄) ὅπως ἐξομολογήθηκε ὁ Ναβουχοδονόσορας, ὑμνώντας καί δοξολογώντας τόν Ὕψιστο Θεό ὅταν μετενόησε καί ξαναβρῆκε τά λογικά του μετά τήν περίοδο τῶν ἑπτά ἐτῶν πού ἦταν τρελλός ἕνεκα τῆς ἀλλαζονείας.

«Καί ὅταν βρῆκα τά λογικά μου, ξαναβρῆκα καί τήν μεγαλοπρέπειά μου, τήν λαμπρότητα μου καί τήν δόξα τοῦ βασιλείου μου. Οἱ σύμβουλοι μου καί οἱ μεγιστάνες μου μέ καλωσόρισαν κι ἀποκαταστάθηκα πάλι στό βασίλειό μου∙ καί μάλιστα μοῦ ἀποδόθηκαν τιμές μεγαλύτερες ἀπό πρίν.

Τώρα ἐγώ ὁ Ναβουχοδονόσορας ὑμνῶ, τιμῶ καί δοξολογῶ τό βασιλιᾶ τοῦ οὐρανοῦ ! Ὅλες του οἱ ἐνέργειες εἶναι σωστές, ὅλες οἱ πράξεις του δίκαιες. Αὐτός μπορεῖ καί ταπεινώνει ὅσους ὑπερηφανεύονται » (Δανιήλ δ΄ 33-34).  

Τό μήνυμα πού δίδεται μέ τά γεγονότα αὐτά εἶναι ὅτι ὁ κόσμος δέν πορεύεται ἀκυβέρνητος. Οἱ ἐγκόσμιοι Κυβερνῆτες θεωροῦν, ὅτι κρατοῦν τήν τύχη τοῦ κόσμου στά χέρια τους. Ἀπατῶνται ὅμως διότι Κυβερνήτης τοῦ κόσμου εἶναι ὁ παντοδύναμος Θεός. Αὐτός ἀνάγει καί κατάγει, ἀνυψοῖ καί ταπεινώνει. 

Νά κρίνει (κεφάλαιο ε΄) καθώς ἡ μυστηριώδης χείρα ἔγραψε στόν τοῖχο τῆς αἴθουσας τοῦ συμποσίου τοῦ βασιλέα Βαλτάσαρ, ἐγγονοῦ τοῦ Ναβουχοδονόσορα τήν τριμερή ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ, α΄. ὅτι μέτρησε τήν βασιλεία του καί τήν ἔφερε στό τέλος, β΄. ὅτι ζυγίστηκε στήν πλάστιγγα καί βρέθηκε ἐλλιπής καί γ΄. ὅτι διαιρέθηκε τό βασίλειό του στά δύο.

Ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ εἶναι καί δίκαιη καί ἀληθινή, ὅπως διακηρύσσεται στήν Ἀποκάλυψη ἀπό τό οὐράνιο θυσιαστήριο «ναί, Κύριε ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις σου» (Ἀποκαλύψεως ιστ΄ 7).

Ἐκτός αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως τοῦ Θεοῦ πού πραγματοποιήθηκε τό βράδυ ἐκεῖνο ἀμέσως μετά τήν ἐξαγγελία τῆς ἀποφάσεως τοῦ Θεοῦ. Ὁ Προφήτης Δανιήλ προφήτευσε καί τήν μέλλουσα κρίση τῶν ἐσχάτων μέ μία μεγαλειώδη περιγραφή.

Νά εἶναι παντοδύναμος (κεφάλαιο στ΄ ) καθώς προστατεύει τόν Δανιήλ στό λάκκο τῶν λεόντων.

«οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα» (Λουκᾶ α΄, 37)

* * * * *

3) Βασική προφητεία τοῦ προφήτου Δανιήλ γιά τά ἔθνη, ἀνάμεσα στά ὁποῖα ἐμφανίζεται καί ὁ Μεσσίας, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ὡς τό δυνατό καί σκληρό λιθάρι δόθηκε μέ τήν ἐξήγηση τοῦ ὁράματος πού εἶδε ὁ βασιλιᾶς Ναβουχοδονόσορας. Κατά τό ὅραμα ὁ βασιλιᾶς εἶδε ἕνα ἄγαλμα ἀνθρώπου ἀποτελούμενο ἀπό διάφορα ὑλικά στά τμήματα τοῦ σώματός του (χρυσό, ἀσήμι, χαλκό, σίδηρο καί πηλό) πού τό συνέτριψε, τό κατέστρεψε καί τό ἐξαφάνισε ἕνας Λίθος πού ἐμφανίσθηκε ξαφνικά χωρίς ἀνθρώπινη ἐπέμβαση καί τό κτύπησε .

Αὐτός ὁ Λίθος εἶναι Ἐκεῖνος τόν Ὁποῖο, ἄν καί οἱ οἰκοδομοῦντες τήν ζωή καί τήν πορεία τῶν Ἐθνῶν Τόν ἀποδοκίμασαν καί Τόν ἀπέρριψαν, Αὐτός ὅμως « ἔγινε κεφαλή γωνίας» (Ψαλμοῦ ριη΄ 22, 23· Ματθαίου κα΄ 42). Αὐτός ὁ ζωντανός καί στερεός λίθος εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Εἶναι κατά τόν ἀπόστολο Πέτρο τό ζωντανό λιθάρι, τό ὁποῖο ἐνῶ ἀποδοκιμάσθηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἐκλέχθηκε ἀπό τόν Θεό καί ἀποδείχθηκε ἀνεκτίμητο (Α΄ Πέτρου β΄, 4).

Εἶναι ὁ «ἐκλεκτός, ἔντιμος καί ἀκρογωνιαῖος λίθος, τό ἀσφαλές θεμέλιο» πού προεφήτευσε ὁ Ἡσαΐας (κη΄ 16) ἐπάνω στόν ὁποῖο οἱ πιστοί τοποθετοῦνται ὡς λίθοι ζωντανοί γιά νά κτισθεῖ ὁ πνευματικός οἶκος πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία κατά τόν ἀπόστολο Πέτρο (Α΄ Πέτρου β΄, 5).

Τήν στερεότητα τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ λίθου διακηρύσσει προειδοποιητικά ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου «ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν» (Ματθαίου κα΄, 44).

* * * * *

4) Ὅσοι ἀπειλοῦνται καί κινδυνεύουν στήν ζωή τους ἄς ἔχουν ἐμπιστοσύνη στό Θεό ὅπως οἱ τρεῖς Παῖδες πού μέ παρρησία εἶπαν στόν σκληρό καί ἀλαζόνα βασιλέα Ναβουχοδονόσορα, ὅτι δέν φοβοῦνται τίς ἀπειλές του, γιατί ὁ Θεός, στόν Ὁποῖο πιστεύουν καί τόν Ὁποῖο ἐμπιστεύονται μπορεῖ νά τούς ἐλευθερώσει ἀπό τό ὑπερπυρακτωμένο καμίνι καί τά χέρια του. Καμία ἐξουσία δέν εἶναι ἀνώτερη καί ἰσχυρότερη τῆς θελήσεως καί τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ.

Εἶπαν ἄφοβοι καί μέ θάρρος:

«Ἔστι ὦ Βασιλεῦ γάρ Θεός ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ᾧ ἡμεῖς λατρεύομεν, δυνατός ἐξελέσθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρός τῆς καιομένης, καί ἐκ τῶν χειρῶν σου βασιλεῦ, ρύσεται ἡμᾶς» (Δανιήλ γ΄ 17).

Ὁ πιστός διακηρύσσει ἐπίσημα μέ βεβαιότητα καί ἐμπιστοσύνη  τήν πεποίθησή του, ὅτι «Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω; » (Ψαλμοῦ κστ΄ (κζ΄) 1)

* * * * *

5) Ὁ Θεός ἔδωσε στόν Ναβουχοδονόσορα τρεῖς εὐκαιρίες νά πιστέψει καί νά μετανοιώσει.

Ἡ πρώτη μέ τό ὅραμα τοῦ ἀγάλματος πού τό συνέτριψε ὁ ἀχειρότμητος λίθος γιά νά τόν βοηθήσει νά ἀντιληφθεῖ τήν ἀδυναμία καί ἀστάθεια τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας ἀπέναντι στήν ἀνώτερη καί παντοδύναμη ἐξουσία τοῦ ὑπερκόσμιου Θεοῦ. Ἀλλά ὁ ἐπηρμένος νοῦς τοῦ βασιλιᾶ δέν ἐννόησε τό ἀβέβαιο καί ἐπισφαλές τοῦ ἀξιώματός του.

Ἡ δεύτερη μέ τήν διάσωση τῶν τριῶν Παίδων πού ρίφθηκαν στό ὑπερπυρακτωμένο καμίνι καί διασώθηκαν μέ θεία ἐπέμβαση ἀβλαβεῖς γιά νά τοῦ δείξει, ὅτι πάνω ἀπό τούς ἐπίγειους Κυβερνῆτες καί τούς νόμους τους εὑρίσκεται ὁ οὐράνιος καί παντοδύναμος Θεός στόν Ὁποῖο πειθαρχοῦν καί ὑπακούουν οἱ πιστοί.  Γιά λίγο ἐντυπωσιάσθηκε ἀλλά ἐπιφανειακά καί ἐξωτερικά.

Ἡ τρίτη μέ τό ὅραμα πού τοῦ προανακοινώθηκε, ὅτι θά τρελλαθεῖ καί ὁ κραταιός καί κομπορρήμονας βασιλέας θά ζεῖ μέ «τά θηρία τοῦ δάσους» γιά νά τοῦ δείξει, ὅτι ἡ ἀλαζονεία καί ἡ κομπορρημοσύνη, ἡ ἔπαρση καί ἡ προσβολή τοῦ Θεοῦ ἔχει συνέπειες τήν ἐγκατάλειψη τῶν ἀλαζόνων ἀπό τόν Θεό, τήν ἀπώλεια τῆς ἀξιοπρέπειας καί τοῦ σεβασμοῦ τους ἀπό τούς ἀνθρώπους καί τελικῶς τόν ἔσχατο ἐξευτελισμό καί τήν περιφρόνηση. Αὐτή ἡ τρίτη ἔφερε ἕνα ἀποτέλεσμα.

Δύο εἶναι τά διδάγματα ἀπό αὐτές τίς περιπτώσεις

α΄. Ὅτι ὁ Θεός ἐργάζεται γιά τήν σωτηρία κάθε ἀνθρώπου καί δέν ἐγκαταλείπει τό σχέδιό Του μέχρι νά ἐπιτύχει αὐτό πού θέλει.

β΄. Ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νά ἔχει τά πνευματικά αἰσθητήριά του λειτουργοῦντα γιά νά συλλαμβάνει τά μυστήρια καί μηνύματα τοῦ Θεοῦ. 

* * * * *

    6) Ὁ Προφήτης Δανιήλ γιά πρώτη φορά στήν ἁγία Γραφή χρησιμοποίησε δύο χαρακτηρισμούς γιά τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό ἀποκαλώντας Τον:

α΄. «Υἱό ἀνθρώπου» (Δανιήλ ζ΄ 13) σημαίνοντας τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

β΄. «Παλαιό τῶν ἡμερῶν» (Δανιήλ ζ΄ 9) σημαίνοντας τήν προαιώνια ὕπαρξη τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ πού θά ἐμφανισθεῖ ἔνδοξος καί μετά μεγάλης δυνάμεως στό τέλος τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας γιά νά κρίνει τόν κόσμο.

Ἔτσι ἀναφέρθηκε στό μυστήριο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πού συνοπτικά ἀνακεφαλαίωσε ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης  «ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καί Θεός ἦν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» (Ἰωάννου α΄, 14). Καί πάλιν ἐρχόμενος μετά δόξης κρίναι ζώντας καί νεκρούς, ὅπως πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε.

Μέ τούς χαρακτηρισμούς αὐτούς ὁ προφήτης Δανιήλ προεφήτευσε τίς δύο παρουσίες τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τήν ταπεινή τῆς ἐνανθρωπήσεώς του καί τήν ἔνδοξη τῆς Κρίσεως τῶν πάντων. 

* * * * *

7) Οἱ προφητεῖες του ὁλοκληρώνονται στό ὅραμα μέ τά θηρία (τοῦ κεφαλαίου ζ΄) φανερώνοντας τήν προοδευτική ἀδυναμία καί τήν σταδιακή ἐξασθένηση  τῶν κοσμικῶν ἐπίγειων βασιλείων καί ἐξουσιῶν πού ἐμφανίζονται καί ἐξαφανίζονται ἀλληλοδιαδόχως.

Ὅπου τελικῶς ἡ αὐλαία τῶν γηΐνων ἐξουσιῶν καί συστημάτων θά πέσει μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Ὑψίστου Κριτοῦ πού θά κρίνει μέ δικαιοσύνη καί ἀλήθεια τά ἀνθρώπινα. Ἐξάλλου καί τό ὄνομα τοῦ Προφήτου αὐτό δηλώνει «ὁ Θεός κρίνει» Αὐτός εἶναι ὁ τελικός Κριτής γιά ὅλους.

* * * * *

8) Στήν σημερινή σύναξή μας προσευχόμαστε ἰδιαιτέρως γιά τόν Ἐπίσκοπο καί Ποιμενάρχη μας παρακαλώντας τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό νά τόν ἀναδεικνύει ἄνδρα ἀγαπητό του ὅπως τόν προφήτη Δανιήλ

ὥστε ὅπως φέρει τό ὄνομά του νά  ἔχει καί τά χαρίσματά του.

Εἰς ἔτη πολλά Δέσποτα.