Ὁ Μεσσίας στήν Παλαιά Διαθήκη
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἡ Παλαιά Διαθήκη γράφηκε, γιά νά δημιουργήσει τήν προσδοκία καί νά προετοιμάσει τόν δρόμο τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ Ἑβραϊκοῦ ἔθνους καί ἀσχολεῖται ἐν ἐκτάσει μέ τά γεγονότα καί τίς ἀνάγκες τοῦ καιροῦ της. Ἀλλά, ὁλόκληρη τήν ἀφήγησή της τή διατρέχει ἀπό τήν ἀρχή ὡς τό τέλος ἡ προσδοκία καί ἡ πρόβλεψη τοῦ ἐρχομοῦ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, τό Ὁποῖον θά βασιλεύσει πάνω σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο καί θά κάνει ἕνα μεγάλο καί θαυμαστό ἔργο. Τό πρόσωπο αὐτό, πολύ πρίν ἔλθει, ἔγινε γνωστό σάν ὁ ΜΕΣΣΙΑΣ. Οἱ προρρήσεις καί ἡ ἀκτινοβολία τοῦ ἐρχομοῦ Του συνθέτουν καί χαράσσουν τή Μεσσιανική Γραμμή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἶναι τό χρυσό νῆμα πού ἐκτείνεται σέ ὅλο τό μῆκος της, καί συνδέει τά πολλά καί ἀνόμοια βιβλία της σέ ἕνα θαυμαστό σύνολο.
Ἀρχίζει ἡ γραμμή αὐτή μέ ἀόριστους ὑπαινιγμούς. Ὕστερα ἀρχίζουν νά κάνουν τήν ἐμφάνισή τους εἰδικές καί σαφέστερες προρρήσεις, πού ὅσο προχωρεῖ ἡ ἱστορική ἀφήγηση, γίνονται ὅλο καί πιό εἰδικές, πιό συγκεκριμένες καί πιό ἄφθονες. Καί ὅσο οἱ εἰδικές καί συγκεκριμένες προρρήσεις πολλαπλασιάζονται, τόσο τά σύμβολα, οἱ εἰκόνες, οἱ «τύποι» καί οἱ ἔμμεσες προσκιαγραφήσεις πληθαίνουν. Ἔτσι πού, ὅταν φθάνουμε στό τέλος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁλόκληρη ἡ ἱστορία τοῦ Χριστοῦ ἔχει πιά γραφεῖ ἐκ τῶν προτέρων καί ἔχει προσκιαγραφηθεῖ μέ γλώσσα καί εἰκόνες, πού στό σύνολό τους δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναφέρωνται σέ κανένα ἄλλο πρόσωπο τῆς ἱστορίας.
Παράλληλα ὅμως πρός τίς προρρήσεις καί τούς τύπους, πού τό νόημά τους εἶναι ἐμφανές, πιθανόν νά ὑπάρχουν πολλοί συγκαλυμμένοι ὑπαινιγμοί, πού δέν μπορεῖ κανείς νά τούς διακρίνει καθαρά στήν ἐπιφάνεια. Ἐν τούτοις, θεωροῦμε σωστότερο τό νά μή μεγαλοποιοῦμε τό θέμα τῶν τύπων, ἐκτός ἄν πρόκειται γιά τύπους πού αὐτή ἡ Γραφή τούς δίνει τέτοια ἔννοια ἤ εἶναι τόσο φανερό τό πράγμα, ὥστε νά μήν ὑπάρχη κίνδυνος λάθους.
Σκοπεύουμε τώρα νά δώσουµε μία σύντομη περίληψη τῶν χωρίων, τά ὁποῖα σαφέστατα δείχνουν πρός τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ.
Ἀνάλυση
«Καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γενέσεως 3 : 15)
Ἡ ἐναρκτήρια αὐτή δήλωση, ὅτι τό σπέρμα τῆς γυναικός θά συντρίψει τό κεφάλι τοῦ φιδιοῦ, φαίνεται νά λέει ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀποφασισμένος, παρά τήν ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου, νά ὁδηγήσει τό πλάσμα Του ἄνθρωπο σέ μία ἐπιτυχή ἔκβαση. Ὅπως διά τῆς γυναίκας ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε, ἔτσι διά τῆς γυναίκας θά βρῆ τήν ἀπολύτρωση. Τό ἐδάφιο θεωρεῖται ὅτι ὑπαινίσσεται τήν ἐκ παρθένου γέννηση τοῦ Λυτρωτοῦ.
*****
Γένεση
«Καὶ ῎Αβελ ἤνεγκε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τῶν πρωτοτόκων τῶν προβάτων αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τῶν στεάτων αὐτῶν. καὶ ἐπεῖδεν ὁ Θεὸς ἐπί ῎Αβελ καὶ ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ, ἐπὶ δὲ Κάϊν καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχε. καὶ ἐλυπήθη Κάϊν λίαν, καὶ συνέπεσε τῷ προσώπῳ αὐτοῦ. καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Κάϊν· ἵνα τί περίλυπος ἐγένου, καὶ ἵνα τί συνέπεσε τὸ πρόσωπόν σου; οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες; ἡσύχασον· πρὸς σὲ ἡ ἀποστροφὴ αὐτοῦ, καὶ σὺ ἄρξεις αὐτοῦ» (Γενέσεως 4 : 4 -7)
Ἡ προσφορά τοῦ Ἄβελ. Ἡ περικοπή θεωρεῖται ὅτι νά καθιερώνει εὐθύς ἀπό τήν ἀρχή τήν αἱματηρή θυσία ὡς προϋπόθεση τῆς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἀποδοχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ πρῶτος ὑπαινιγμός τοῦ ἰλαστηρίου θανάτου τοῦ Χριστοῦ γιά τήν ἀνθρώπινη ἁμαρτία.
*****
«Καὶ εὐλογήσω τοὺς εὐλογοῦντάς σε καὶ τοὺς καταρωμένους σε καταράσομαι· καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς» (Γένεσις 12 : 3)
«῾Αβραὰμ δὲ γινόμενος ἔσται εἰς ἔθνος μέγα καὶ πολύ, καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν αὐτῷ πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς» (Γενέσεως 18: 18)
«Καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, ἀνθ᾿ ὧν ὑπήκουσας τῆς ἐμῆς φωνῆς» (Γενέσεως 22 : 18)
Ἡ κλῆση τοῦ Ἀβραάμ ἀπό τόν Θεό νά γίνει ὁ Πατριάρχης ἑνός ἔθνους, διά τοῦ ὁποίου ἔμελλαν νά εὐλογηθοῦν ὅλα τά ἔθνη, ἐπαναλαμβάνεται τρεῖς φορές. Πρόκειται γιά μία φανερή καί ὁριστική δήλωση τοῦ σκοποῦ πού εἶχε ὁ Θεός δημιουργώντας τό Ἑβραϊκό ἔθνος, μέ τήν πρόρρηση ὅτι μέσα στό ἔθνος αὐτό ὁ Θεός θά ἔκανε κάτι πού θά ἀποτελοῦσε εὐλογία γιά ὁλόκληρο τόν κόσμο.
*****
«Καὶ Μελχισεδὲκ βασιλεὺς Σαλὴμ ἐξήνεγκεν ἄρτους καὶ οἶνον· ἦν δὲ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου. καὶ εὐλόγησε τὸν ῞Αβραμ καὶ εἶπεν· εὐλογημένος ῞Αβραμ τῷ Θεῷ τῷ ὑψίστῳ, ὃς ἔκτισε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. καὶ εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ ὕψιστος,
ὃς παρέδωκε τοὺς ἐχθρούς σου ὑποχειρίους σοι. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ῞Αβραμ δεκάτην ἀπὸ πάντων» (Γενέσεως 14 : 18-20)
Μελχισεδέκ, βασιλιᾶς Σαλήμ καί ἱερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, πρός τόν ὁποῖο ὁ Ἀβραάμ, καί διά τοῦ Ἀβραάμ ὁλόκληρο τό Ἑβραϊκό ἔθνος τό ὁποῖο ἵδρυε ὁ Ἀβραάμ, ἐπλήρωσε τά δέκατα. Τό γεγονός φαίνεται νά ἀποτελεῖ ἕνα εἶδος προσκιαγραφήσεως τοῦ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, πού γιά χάρη του καί πού γιά νά τό φέρει ἀκριβῶς στόν κόσµο ἱδρυόταν τό Ἑβραϊκό ἔθνος.
*****
(Γενέσεως κεφάλαιο 22)
Ὁ Ἀβραάμ προσφέρει τόν Ἰσαάκ. Ὅπως ὁ Μελχισεδέκ ἦταν, στή ζωή τοῦ Ἀβραάμ, μία ἀρχαία «σκιά» τοῦ ΠΡΟΣΩΠΟΥ πού γιά νά τό φέρει στόν κόσμο ἱδρυόταν τό ἔθνος τοῦ Ἀβραάμ, ἔτσι ἐδῶ ἔχομε μία «σκιά» τοῦ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ἐκείνου τῆς ζωῆς τοῦ ἐρχομένου ΠΡΟΣΩΠΟΥ, διά τοῦ ὁποίου θά εὐλογεῖτο ὁ κόσμος : τοῦ ἀντικαταστατικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ γιά τήν ἀνθρώπινη ἁμαρτία καί τῆς ἀναστάσεώς Του.
Νά ἡ εἰκόνα : Ὁ Πατέρας προσφέρει θυσία τόν Υἱό Του, ὁ Υἱός Νεκρός (στόν νοῦ τοῦ Ἀβραάμ, κεφάλαιο 22 : 4) ἐπί τρεῖς ἡμέρες. Ὑποκατάστασις (κεφάλαιο 22: 13), Πραγματική θυσία, καί τόπος της τό βουνό Μοριά (κεφάλαιο 22 : 2), ὁ ἴδιος ἀκριβῶς τόπος ὅπου σταυρώθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, καί ὅπου ὁ Ἀβραάμ εἶχε καταβάλει τά δέκατα στόν Μελχισεδέκ (κεφάλαιο 14 : 18).
*****
«Καὶ πληθυνῶ τὸ σπέρμα σου ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ δώσω τῷ σπέρματί σου πᾶσαν τὴν γῆν ταύτην, καὶ εὐλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου
πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς» (Γενέσεως 26 : 4)
«Καὶ δῴη σοι τὴν εὐλογίαν ῾Αβραὰμ τοῦ πατρός μου σοὶ καὶ τῷ σπέρματί σου μετὰ σέ, κληρονομῆσαι τὴν γῆν τῆς παροικήσεώς σου, ἣν ἔδωκεν ὁ Θεὸς τῷ Ἀβραάμ» (Γένεσις 28 : 4)
Ἡ ἀρχική πρός τόν Ἀβραάμ- ὑπόσχεση, ὅτι στό σπέρμα του «θέλουσιν εὐλογηθῆ πάντα τά ἔθνη», ἐπαναλαµβάνεται ἐδῶ πρός τόν Ἰσαάκ καί ὕστερα πρός τόν Ἰακώβ Ἐν ὅλῳ πέντε φορές: τρεῖς στόν Ἀβραάμ, καί ἀπό μία στούς Ἰσαάκ καί Ἰακώβ.
*****
«Οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ ᾿Ιούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἐὰν ἔλθῃ τὰ ἀποκείμενα αὐτῷ, καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν» (Γενέσεως 49 : 10)
«Σηλώ», «εἰς αὐτόν θέλει εἶσθαι ἡ ὑπακοή τῶν λαῶν». Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη σαφής καί ὁριστική πρόρρηση ὅτι ἕνα ΠΡΟΣΩΠΟ θά ἐμφανισθεῖ μέσα στό Ἑβραϊκό ἔθνος, γιά νά ἄρξει πάνω σέ ὅλα τά ἔθνη, ὑποδηλουμένου ἔτσι τοῦ ὅτι εἶναι δι’ αὐτοῦ του ἑνός προσώπου πού τό ἔθνος του Ἀβραάμ μέλλει νά ἐκπληρώσει τή θεία ἀποστολή του τῆς εὐλογίας ὅλων τῶν ἐθνῶν, Αὐτό τό ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ- ἀποκαλεῖται «Σηλώ». Θά ἐμφανισθεῖ μέσα στή φυλή τοῦ Ἰούδα.- Πρέπει νά εἶναι Ἐκεῖνος τοῦ ὁποίου ὁ Μελχισεδέκ ἦταν «σκιά»
*****
Ἔξοδος
(Κεφάλαια 11-12)
Σ’ αὐτά τά κεφάλαια ἀναφέρονται : Ὁ Θάνατος τῶν πρωτοτόκων τῆς Αἰγύπτου. Τό αἷμα στούς παραστάτες τῶν θυρῶν τῶν οἰκιῶν τῶν Ἑβραίων. Ἡ καθιέρωση τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα. Τό γεγονός ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητα μία γιγαντιαία ἱστορική προεικόνιση τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπολύτρωση, διά τοῦ θανάτου τοῦ Πρωτοτόκου, ἐκείνων πού ἔφεραν τό σημάδι τοῦ αἵματος τοῦ Ἀρνίου. Τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα, ἡ ὁποία ἐπῆρε τό ὄνομα της ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ ἐξολοθρευτής ἄγγελος «παρέτρεξε» προσπέρασε τίς πόρτες τῶν θυρῶν τῶν οἰκιῶν τῶν Ἑβραίων πού ἦταν σημαδεμένες μέ τό αἷμα τοῦ θυσιασμένου ἀμνοῦ τήν ἐτήρησαν κάθε χρόνο ἐπί 1400 χρόνια σέ ἀνάμνηση τῆς ἀπελευθερώσεως τους ἀπό τήν Αἴγυπτο. Θυσίαζαν κάθε χρόνο τά πασχαλινά ἀρνάκια, ὅπως ἀκριβῶς ἔκαναν καί τήν πρώτη ἐκείνη νύχτα, μέχρις ὅτου τέλος ὁ ΑΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ πέθανε πάνω στόν σταυρό, τήν ἴδια ἀκριβῶς ὥρα κατά τήν ὁποία χιλιάδες πασχαλινά ἀρνιά ἐσφάζονταν μέσα στήν Ἱερουσαλήμ, καί ἐχάρισε στόν λαό Του τήν ἀπολύτρωση ἀπό τήν ἁμαρτία, ὅπως τότε εἶχαν λυτρωθεῖ ἀπό τή σκλαβιά τῆς Αἰγύπτου.
*****
Λευϊτικόν
Λευϊτικοῦ, κεφάλαιο 16
Ἡ Ἡμέρα τῆς Ἐξιλεώσεως. Ὁ «ἀπολυτέος τράγος» ἀπομάκρυνε τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Ἄλλη μία εἰκόνα αὐτή τοῦ ἱλαστηρίου θανάτου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τόσο αὐτή ἐδῶ ἡ θυσία, ὅσο καί ὁλόκληρο τό σύστημα τῶν Λευϊτικῶν θυσιῶν, σάν κατ’ ἐξακολούθηση χαρακτηριστικά τῆς ζωῆς τοῦ Ἑβραϊκοῦ ἔθνους, μαρτυροῦν τήν ἐξέχουσα θέση τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ μέσα στό σχέδιο καί τή βουλή τοῦ Θεοῦ
*****
Ἀριθμοί
«Καὶ ἀπέστειλε Κύριος εἰς τὸν λαὸν τοὺς ὄφεις τοὺς θανατοῦντας, καὶ ἔδακνον τὸν λαόν, καὶ ἀπέθανε λαὸς πολὺς τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ. καὶ παραγενόμενος ὁ λαὸς πρὸς Μωυσῆν ἔλεγον· ὅτι ἡμάρτομεν, ὅτι κατελαλήσαμεν κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ σοῦ· εὖξαι οὖν πρὸς Κύριον, καὶ ἀφελέτω ἀφ ἡμῶν τὸν ὄφιν. καὶ ηὔξατο Μωυσῆς πρὸς Κύριον περὶ τοῦ λαοῦ. καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ποίησον σεαυτῷ ὄφιν καὶ θὲς αὐτὸν ἐπὶ σημείου, καὶ ἔσται ἐὰν δάκῃ ὄφις ἄνθρωπον, πᾶς ὁ δεδηγμένος ἰδὼν αὐτὸν ζήσεται. καὶ ἐποίησε Μωυσῆς ὄφιν χαλκοῦν καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ σημείου, καὶ ἐγένετο ὅταν ἔδακνεν ὄφις ἄνθρωπον, καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὸν ὄφιν τὸν χαλκοῦν καὶ ἔζη» (Ἀριθμῶν 21 : 6-9)
Τά φλογερά φίδια. Τό ἐπεισόδιο αὐτό τῆς ζωῆς τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ τό ἑρμηνεύει ἡ Καινή Διαθήκη (Ἰωάννου κεφάλαιο 3 : 14)
«καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου»
σάν ἱστορική προεικόνιση τῆς δυνάμεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νά σώζει ἀπό τήν ἁμαρτία.
*****
«Δείξω αὐτῷ, καὶ οὐχὶ νῦν· μακαρίζω, καὶ οὐκ ἐγγίζει· ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ ᾿Ιακώβ, ἀναστήσεται ἄνθρωπος ἐξ ᾿Ισραὴλ καὶ θραύσει τοὺς ἀρχηγοὺς Μωὰβ καὶ προνομεύσει πάντας υἱοὺς Σήθ...καὶ ἐξεγερθήσεται ἐξ ᾿Ιακὼβ καὶ ἀπολεῖ σῳζόμενον ἐκ πόλεως» (Ἀριθμῶν 24 : 17, 19)
Ἄλλη μία σαφής πρόρρηση γιά τό ΠΡΟΣΩΠΟ, τό ὁποῖο θά ἐμφανισθεῖ μέσα στόν Ἰσραηλιτικό λαό καί τό ὁποῖο θά εἶναι «ἄστρον» καί «σκῆπτρον». Κάποιος πού θά εἶναι «ὁ ἐξουσιάζων», ἐννοουμένου προφανῶς τοῦ ἰδίου προσώπου ὅπως καί στήν περίπτωσι τοῦ «Σηλώ» τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως 49: 10, στό ὁποῖο πρόσωπο «θέλει εἶσθαι ἡ ὑπακοή τῶν ἐθνῶν
*****
Δευτερονόμιο
«Προφήτην ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ὡς ἐμὲ ἀναστήσει σοι Κύριος ὁ Θεός σου, αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα, ὅσα ἠτήσῳ παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐν Χωρὴβ τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐκκλησίας λέγοντες· οὐ προσθήσομεν ἀκοῦσαι τὴν φωνὴν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ τὸ πῦρ τοῦτο τὸ μέγα οὐκ ὀψόμεθα ἔτι, οὐδὲ μὴ ἀποθάνωμεν. καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ὀρθῶς πάντα ὅσα ἐλάλησαν πρὸς σέ· προφήτην ἀναστήσω αὐτοῖς ἐκ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν, ὥσπερ σέ, καὶ δώσω τὰ ρήματα ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ, καὶ λαλήσει αὐτοῖς καθ᾿ ὅτι ἂν ἐντείλωμαι αὐτῷ· καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐὰν μὴ ἀκούσῃ ὅσα ἂν λαλήσῃ ὁ προφήτης ἐκεῖνος ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ἐκδικήσω ἐξ αὐτοῦ » (Δευτερονοµίου 18: 15 - 19)
Καί ἄλλη μία ἀπερίφραστη πρόρρηση γιά ἕνα ΠΡΟΣΩΠΟ, πού θά ἐμφανισθεῖ μέσα στόν Ἰσραήλιτικό λαό, ἕνα «προφήτη », «ὡς ὁ Μωϋσῆς », διά τοῦ ὁποίου ὁ Θεός θά «λαλήση» πρός τό ἀνθρώπινο γένος. Πρόκειται προφανῶς γιά ἕνα ἄλλο χαρακτηρισμό τοῦ «Σηλώ» καί τοῦ «ἄστρου», γιά τά ὁποῖα μιλήσαμε πιό πάνω.
Ἔτσι μέσα στά πρῶτα πέντε βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πέντε φορές ἐπαναλαμβάνεται ἡ εἰδική πρόρρηση ὅτι τό Ἑβραϊκό ἔθνος καθελκυόταν μέσα στόν κόσμο γιά ἕνα ὡρισμένο σκοπό : νά εὐλογηθοῦν δι’ αὐτοῦ ὅλα τά ἔθνη. Ἐπίσης καί εἰδικές προρρήσεις ὅτι μέλλει νά ἐμφανισθεῖ μέσα στό ἔθνος αὐτό ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ, ὀνοµαζόµενο «Σηλώ» ἤ «ἄστρον», ἕνας « προφήτης ὡς ὁ Μωϋσῆς», προρρήσεις πού τίς συνοδεύουν σαφεῖς ὑπαινιγμοί γιά τό ὅτι εἶναι δι’ αὐτοῦ ἀκριβῶς τοῦ προσώπου, πού τό ἔθνος μέλλει νά ἐκπληρώσει τήν ἀποστολή του πρός εὐλογία τοῦ κόσμου. Ὑπάρχουν ἀκόμα διάφορες νίξεις γιά τή φύση τοῦ ἔργου τοῦ ΠΡΟΣΩΠΟΥ αὐτοῦ, πού ἰδιαίτερα προδιαγράφουν τόν ἱλαστήριο θάνατό του. Μέ τόν τρόπο αὐτό 1400 χρόνια πρίν ἔρθει ὁ Χριστός, μέ πολύ εὐδιάκριτες γραμμές εἶχαν διαγραφεῖ μερικά ἀπό τά κύρια χαρακτηριστικά τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
*****
Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ.
Τό βιβλίο αὐτό δέν φαίνεται νά περιέχει ἄμεση πρόρρηση περί τοῦ Μεσσία, ἄν καί αὐτός ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ θεωρεῖται, ὑπό κάποια ἔννοια, ὅτι ὑπῆρξε τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί τῶν δύο τά ὀνόματα συµπίπτουν ἀπολύτως. Καί ὅπως ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ὁδήγησε τούς Ἰσραηλίτες στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἔτσι ὁ Ἰησοῦς Χριστός θά ὁδηγήσει τούς Χριστιανούς στόν οὐρανό.
*****
Ρούθ
Ἡ Ρούθ ἦταν προμάμμη τοῦ Δαυΐδ. Ἡ ἀρχή τῆς οἰκογένειας μέσα στούς κόλπους τῆς ὁποίας θά ἐμφανιζόταν ὁ Μεσσίας. Τό γεγονός ὅτι ἡ Ρούθ ἦταν Μωαβίτισα πιθανόν νά ἀποτελεῖ νίξη τῆς ἀποστολῆς τοῦ Χριστοῦ καί πρός τούς ἐθνικούς.
*****
Βασιλειῶν
Α΄ Βασιλειῶν κεφάλαιο 16
Ὁ Δαδίδ χρίεται βασιλιάς ἐπί τόν Ἰσραήλ. Ἀπό ἐδῶ καί ἐμπρός, ὁ Δαβίδ εἶναι ἡ κεντρική φυσιογνωμία τῆς ἱστορικῆς ἀφηγήσεως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Οἱ πιό σαφεῖς καί οἱ πιό ἄφθονες ἀπό ὅλες τίς Μεσσιανικές προφητεῖες συνωθοῦνται γύρω ἀπό τό ὄνομά του.
*****
«Καὶ πιστωθήσεται ὁ οἶκος αὐτοῦ καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἕως αἰῶνος ἐνώπιόν μου. καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ ἔσται ἀνωρθωμένος εἰς τὸν αἰῶνα» (Β΄ Βασιλειῶν 7: 16)
Ἐδῶ δίνεται στόν Δαβίδ ἡ ὑπόσχεση ἑνός Αἰώνιου Θρόνου. Ἡ ὑπόσχεση αὐτή ἐπαναλαμβάνεται ξανά καί ξανά σέ ὁλόκληρη τήν ὑπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη, μαζί μέ ἕνα πλῆθος λεπτομερειῶν, πού ὅλο καί αὐξάνει. Τήν συνοδεύουν τήν ὑπόσχεση αὐτή εἰδικές ἐξηγήσεις ὅτι θά βρεῖ τήν τελική της ἐκπλήρωση σέ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ, πού μέλλει νά προέλθει ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Δαδίδ καί πού μέλλει αὐτό τό ἴδιο προσωπικῶς νά ζήσει αἰωνίως καί νά ἐγκαταστήσει μία βασιλεία ἀτέρμονης διαρκείας. Αὐτός ὁ «Αἰώνιος Βασιλεύς» εἶναι καταφανῶς τό ἴδιο πρόσωπο, τό ὁποῖο ἀναφέρεται προηγουμένως σάν « Σηλώ », « ἄστρον », καί « προφήτης ὡς ὁ Μωυσῆς.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στήν ὁμιλία του πρός τόν συγκεντρωμένο πλῆθος τῶν Ἰουδαίων τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐξηγεῖ ὅτι ὅλες αὐτές οἱ Προφητεῖες ἐλέχθησαν γιά τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό (Πράξεων β΄, 29-31)
*****
«Ἵνα στήσῃ Κύριος τὸν λόγον αὐτοῦ, ὃν ἐλάλησε λέγων· ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν αὐτῶν πορεύεσθαι ἐνώπιόν μου ἐν ἀληθείᾳ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ αὐτῶν λέγων· οὐκ ἐξολοθρευθήσεταί σοι ἀνὴρ ἐπάνωθεν θρόνου ᾿Ισραήλ» (Γ΄ Βασιλειῶν 2 : 4)
«Καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς ᾿Ισραήλ, οὐκ ἔστιν ὡς σὺ Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, φυλάσσων διαθήκην καὶ ἔλεος τῷ δούλῳ σου τῷ πορευομένῳ ἐνώπιόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ » (Γ΄ Βασιλειῶν 8: 25)
«Καὶ ἀναστήσω τὸν θρόνον τῆς βασιλείας σου ἐν ᾿Ισραὴλ εἰς τὸν αἰῶνα, καθὼς ἐλάλησα Δαυὶδ πατρί σου λέγων· οὐκ ἐξαρθήσεταί σοι ἀνὴρ ἡγούμενος ἐν ᾿Ισραήλ» (Γ΄ Βασιλειῶν 9 : 5)
Ἡ ὑπόσχεση τοῦ Αἰωνίου Θρόνου ἐπαναλαμβάνεται στόν Σολομώντα καί ὁ Σολομῶν προσεύχεται γιά τήν πραγματοποίησή της.
*****
Β΄ Βασιλειῶν
Τό βιβλίο αὐτό ἱστορεῖ τήν πτώση τοῦ βασιλείου του Δαδίδ, πτώση πού προφανῶς ἐκμηδενίζει τήν περί τοῦ αἰώνιου Θρόνου ὑπόσχεση πρός τήν οἰκογένεια τοῦ Δαβίδ. Ἀλλά μέσα στή χρονική περίοδο πού καλύπτει αὐτό τό βιβλίο, ἐμφανίσθηκαν πολλοί Προφῆτες πού διαλάλησαν ὅτι παρ’ ὅλα αὐτά ἡ ὑπόσχεση θά ἐκπληρωθεῖ. Βλέπε ὑπό τούς διαφόρους προφῆτες, ὅπως σηµειώνονται κατωτέρω.
*****
« Καὶ ἐγένετό μοι λόγος Κυρίου λέγων· αἷμα εἰς πλῆθος ἐξέχεας καὶ πολέμους μεγάλους ἐποίησας· οὐκ οἰκοδομήσεις οἶκον τῷ ὀνόματί μου, ὅτι αἵματα πολλὰ ἐξέχεας ἐπὶ τὴν γῆν ἐναντίον μου. ἰδοὺ υἱὸς τίκτεταί σοι, οὗτος ἔσται ἀνὴρ ἀναπαύσεως, καὶ ἀναπαύσω αὐτὸν ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ κυκλόθεν, ὅτι Σαλωμὼν ὄνομα αὐτῷ, καὶ εἰρήνην καὶ ἡσυχίαν δώσω ἐπὶ ᾿Ισραὴλ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ. οὗτος οἰκοδομήσει οἶκον τῷ ὀνόματί μου, καὶ οὗτος ἔσται μοι εἰς υἱὸν κἀγὼ αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ ἀνορθώσω θρόνον βασιλείας αὐτοῦ ἐν ᾿Ισραὴλ ἕως αἰῶνος» (Α΄ Παραλειπομένων 22 : 8-10)
Καί πάλι ἡ περί τοῦ Αἰώνιου Θρόνου ὑπόσχεση ἐπαναλαμβάνεται στόν Σολομώντα.
*****
«Καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς ᾿Ισραήλ, φύλαξον τῷ παιδί σου τῷ Δαυὶδ τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων· οὐκ ἐκλείψει σοι ἀνὴρ ἀπὸ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ θρόνου ᾿Ισραήλ, πλὴν ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐν τῷ νόμῳ μου, ὡς ἐπορεύθης ἐναντίον μου» (Β΄ Παραλειπομένων 6: 16)
«Καὶ σὺ ἐὰν πορευθῇς ἐναντίον μου ὡς Δαυὶδ ὁ πατήρ σου καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα, ἃ ἐνετειλάμην σοι, καὶ τὰ προστάγματά μου καὶ τὰ κρίματά μου φυλάξῃ, καὶ ἀναστήσω τὸν θρόνον τῆς βασιλείας σου, ὡς διεθέμην Δαυὶδ τῷ πατρί σου λέγων· οὐκ ἐξαρθήσεταί σοι ἡγούμενος ἀνὴρ ἐν ᾿Ισραήλ» (Β΄ Παραλειπομένων 7 : 17, 18)
Καί πάλι προσευχή τοῦ Σολομῶντος νά γίνει δυνατό νά ἐκπληρωθεῖ ἡ ὑπόσχεση, συνοδευόµενη ἀπό ἐπανάληψη ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τῆς ὑποσχέσεως.
*****
Ἔσδρας, Νεεμίας, Ἐσθήρ.
Τά τρία αὐτά βιβλία ἀφηγοῦνται τό ἱστορικό τῆς ἐπανόδου ἀπό τήν αἰχμαλωσία τοῦ ξεπεσμένου καί διασκορπισμένου Ἑβραϊκοῦ ἔθνους, χωρίς ἀπ’ εὐθείας Μεσσιανικές προφητεῖες. Ἐν τούτοις, ἡ ξαναεγκατάστασις τοῦ ἔθνους στή χώρα του ἦταν ἕνα ἀναγκαῖο προηγούμενο τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσία.
*****
Ἰώβ
Μία συζήτηση πάνω στό πρόβλημα τοῦ πόνου, πού ὅσο μποροῦσε νά διακρίνουµε, δέν σχετίζεται μέ τή Μεσσιανική ἀποστολή τοῦ Ἑβραϊκοῦ ἔθνους, ἐκτός ἐάν κάτι τέτοιο βρίσκεται μέσα στό ἀνακουφιστικό ἐκεῖνο ξέσπασµα τῆς πίστεως τοῦ Ἰώβ : « Ἐξεύρω ὅτι ζῆ ὁ Λυτρωτής μου, καί θέλει ἐγερθῆ ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς ἐπί τῆς γῆς » (κεφάλαιο 19 : 25).
*****
Ψαλμοί
Φθάνουμε τώρα σέ ἕνα κύκλο βιβλίων ξέχειλα γεμάτων ἀπό Μεσσιανικές προσκιαγραφήσεις, πού ἐγράφηκαν χίλια χρόνια πρίν ἔρθει ὁ Χριστός. Μερικές ἀπό τίς προσκιαγραφήσεις αὐτές, ὑπό μία δευτερεύουσα καί περιωρισμένη ἔννοια, μπορεῖ νά ἀληθεύουν σέ σχέση μέ αὐτόν τόν Δαβίδ προσωπικά, ἀλλά πολλές ἀπό αὐτές εἶναι ἀνεφάρμοστες σέ ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόσωπο τῆς ἱστορίας, ἐκτός ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό.
*****
«Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ ᾿Εγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ, αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς. δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας» (Ψαλμοῦ 2 : 2, 6, 8, 12)
Ὁ « κεχρισµένος βασιλεύς» τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος θά « ποιμάνει τά ἔθνη», εἶναι προφανῶς ὁ Αἰώνιος Βασιλιάς, πού μέλλει νά ἐγερθεῖ στήν οἰκογένεια τοῦ Δαβίδ. Ἀποκαλεῖται ἐδῶ «Υἱός» τοῦ Θεοῦ, πράγμα πού ἀποτελεῖ πρόρρηση τῆς θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
*****
«Ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν» (Ψαλμοῦ 15: 10)
Στό χωρίο αὐτό προαναγγέλεται ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασή Του. Εἶχαν προηγηθεῖ πολλοί καί παλαιοί ὑπαινιγμοί περί τοῦ θανάτου τοῦ Μεσσία. Ἐδῶ βρίσκουμε μία φανερή καί ξεκομμένη πρόρρηση τῆς νίκης Του πάνω στόν θάνατο.
*****
«Ὁ Θεός, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου,... ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου· ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με. ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας. ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με. διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον» (Ψαλμοῦ 21 : 1, 15-19)
Μία προφητική προεικόνιση τῆς σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ. Χλευάζεται ἀπό τούς ἐχθρούς Του. Τά χέρια Του καί τά πόδια Του τά τρύπτησαν. Τά ἱμάτιά Του τά μοιράσθηκαν. Ἀκόμα προλέγονται καί αὐτά τά ἐπιθανάτια λόγια Του.
*****
«Κατ᾿ ἐμοῦ ἐψιθύριζον πάντες οἱ ἐχθροί μου, κατ᾿ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακά μοι· λόγον παράνομον κατέθεντο κατ᾿ ἐμοῦ· μὴ ὁ κοιμώμενος οὐχὶ προσθήσει τοῦ ἀναστῆναι; » (Ψαλμοῦ 40 : 8, 9)
Θά προδοθεῖ ἀπό ἕνα φίλο. Τό παράπονο τό ἐκφράζει προφανῶς ὁ Δαβίδ γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά τό χωρίο ἀναφέρεται στήν καινή Διαθήκη σέ σχέση μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό (Ἰωάννου, κεφάλαιο 13 : 18)
«οὐ περὶ πάντων ὑμῶν λέγω· ἐγὼ οἶδα οὓς ἐξελεξάμην· ἀλλ' ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, ὁ τρώγων μετ' ἐμοῦ τὸν ἄρτον ἐπῆρεν ἐπ' ἐμὲ τὴν πτέρναν αὐτοῦ»
*****
Ψαλµός 44
Ἡ ἔνδοξη βασιλεία ἑνός Βασιλιά, πού φέρει τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί κάθεται πάνω σέ ἕνα αἰώνιο θρόνο. Τά λόγια αὐτά δέν μποροῦν νά ἀναφέρωνται σέ κανένα ἄλλον ἐκτός ἀπό τόν Αἰώνιο Βασιλιά πού μέλλει νά προέλθει ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Δαβίδ.
*****
«Καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος» (Ψαλμοῦ 68 : 22)
Ἕνα ἄλλο ἐπεισόδιο τοῦ πάθους Του: τό ξύδι καί ἡ χολή πού Τόν ἐπότισαν.
*****
«Καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, πάντα τὰ ἔθνη δουλεύσουσιν αὐτῷ...ἔσται τὸ ὄνομα αὐτοῦ εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας, πρὸ τοῦ ἡλίου διαμένει τὸ ὄνομα αὐτοῦ· καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν αὐτῷ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς, πάντα τὰ ἔθνη μακαριοῦσιν αὐτόν....καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομα τῆς δόξης αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, καὶ πληρωθήσεται τῆς δόξης αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ. γένοιτο, γένοιτο» (Ψαλµοῦ 71 : 11, 17, 19)
Ἡ βασιλεία τοῦ αἰώνιου Βασιλιά μέλλει νά εἶναι καθολική καί θαυμαστά ἔνδοξη.
*****
«Ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματα ἀπ᾿ ἀρχῆς»
(Ψαλμοῦ 77 : 2)
Μία ἄλλη λεπτομέρεια τῆς ζωῆς Του τό ὅτι θά μιλήσει μέ παραβολές.
*****
«Τά ἐλέη σου, Κύριε, εἰς τὸν αἰῶνα ᾄσομαι, εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἀπαγγελῶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῷ στόματί μου, καὶ ἡ ἀλήθειά μου καὶ τὸ ἔλεός μου μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί μου ὑψωθήσεται τὸ κέρας αὐτοῦ κἀγὼ πρωτότοκον θήσομαι αὐτόν, ὑψηλὸν παρὰ τοῖς βασιλεῦσι τῆς γῆς. εἰς τὸν αἰῶνα φυλάξω αὐτῷ τὸ ἔλεός μου, καὶ ἡ διαθήκη μου πιστὴ αὐτῷ τὸ δὲ ἔλεός μου οὐ μὴ διασκεδάσω ἀπ᾿ αὐτῶν, οὐδ᾿ οὐ μὴ ἀδικήσω ἐν τῇ ἀληθείᾳ μου, οὐδ᾿ οὐ μὴ βεβηλώσω τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων μου οὐ μὴ ἀθετήσω» (Ψαλμοῦ 88 : 2, 25, 28, 29, 34, 35)
Ὁ ὅρκος τοῦ Θεοῦ, πού ξανά καί ξανά ἐπαναλαμβάνεται, σχετικά μέ τό αἰώνιο τοῦ θρόνου τοῦ Δαβίδ ὑπό τόν «πρωτότοκον » τοῦ Θεοῦ (στ. 28)
*****
«Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. ράβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι Κύριος ἐκ Σιών, καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου. μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου· ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. ὤμοσε Κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ» (Ψαλμοῦ 109 , 1-4)
Τόν καιρό τοῦ Δαβίδ τά λειτουργήματα τοῦ βασιλιά καί τοῦ ἱερέως ἦταν ξέχωρα. Ὁ Μεσσίας θά εἶναι καί Βασιλιᾶς καί Ἱερεύς.
*****
«λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας» (Ψαλμοῦ 118 : 22)
Θά ἀπορριφθεῖ ἀπό τούς ἀρχηγούς τοῦ ἴδιου Του τοῦ ἔθνους.
*****
Ἆσμα Ἀσµάτων
Θεωρεῖται γενικά σάν μία ἀλληγορική προεικόνιση, ἄν καί δέν τό λέει αὐτό τοῦ Γάμου τοῦ Μεσσία μέ τήν Ἐκκλησία Του.
*****
Ἡσαΐας
Τό κατ’ ἐξοχή Μεσσιανικό προφητικό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
«῞Οτι ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμφανὲς τὸ ὄρος Κυρίου καὶ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ἐπ᾿ ἄκρων τῶν ὀρέων καὶ ὑψωθήσεται ὑπεράνω τῶν βουνῶν· καὶ ἥξουσιν ἐπ᾿ αὐτὸ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ πορεύσονται ἔθνη πολλὰ καὶ ἐροῦσι· δεῦτε καὶ ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ᾿Ιακώβ, καὶ ἀναγγελεῖ ἡμῖν τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ πορευσόμεθα ἐν αὐτῇ· ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος καὶ λόγος Κυρίου ἐξ ῾Ιερουσαλήμ. καὶ κρινεῖ ἀναμέσον τῶν ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν, καὶ συγκόψουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα, καὶ οὐ λήψεται ἔθνος ἐπ᾿ ἔθνος μάχαιραν, καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν» (Ἡσαΐου 2 : 2-4)
Μεγαλειώδης ὅραση τοῦ Μεσσιανικοῦ αἰῶνος. Τά ἔθνη σφυρηλατοῦν τά µαχαίρια τους σέ ὑνία καί τίς λόγχες τους σέ δρεπάνια. Τελική ἔκβαση τῆς Μεσσιανικῆς Βασιλείας.
*****
« Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐπιλάμψει ὁ Θεὸς ἐν βουλῇ μετὰ δόξης ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ ὑψῶσαι καὶ δοξάσαι τὸ καταλειφθὲν τοῦ ᾿Ισραήλ καὶ ἔσται τὸ ὑπολειφθὲν ἐν Σιών, καὶ τὸ καταλειφθὲν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ ἅγιοι κληθήσονται, πάντες οἱ γραφέντες εἰς ζωὴν ἐν ῾Ιερουσαλήμ· ὅτι ἐκπλυνεῖ Κύριος τὸν ρύπον τῶν υἱῶν καὶ τῶν θυγατέρων Σιὼν καὶ τὸ αἷμα ἐκκαθαριεῖ ἐκ μέσου αὐτῶν ἐν πνεύματι κρίσεως καὶ πνεύματι καύσεως. καὶ ἥξει, καὶ ἔσται πᾶς τόπος τοὺς ὄρους Σιὼν καὶ πάντα τὰ περικύκλῳ αὐτῆς σκιάσει νεφέλη ἡμέρας καὶ ὡς καπνοῦ καὶ ὡς φωτὸς πυρὸς καιομένου νυκτός, καὶ πάσῃ τῇ δόξῃ σκεπασθήσεται· καὶ ἔσται εἰς σκιὰν ἀπὸ καύματος καὶ ἐν σκέπῃ καὶ ἐν ἀποκρύφῳ ἀπὸ σκληρότητος καὶ ὑετοῦ» (Ἡσαΐου 4 :2-6)
« Κλάδος», «ὡραῖος καί ἔνδοξος», θά ξεπεταχθεῖ ἀπό τήν οἰκογένεια του Δαβίδ (κεφάλαιο 11 : 1), ὁ ὁποῖος θά εἶναι στόν λαό του «νεφέλη τήν ἡμέραν καί πῦρ ἐν τῇ νυκτί», ὅπως ἡ «νεφέλη» πού ὡδήγησε τόν Ἰσραήλ διά τῆς ἐρήμου (Ἀριθμῶν 8 : 15-23)
«Καὶ μετὰ ταῦτα εἰσελεύσονται οἱ Λευῖται ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ καθαριεῖς αὐτοὺς καὶ ἀποδώσεις αὐτοὺς ἔναντι Κυρίου· ὅτι ἀπόδομα ἀποδεδομένοι οὗτοί μοί εἰσιν ἐκ μέσου υἱῶν ᾿Ισραήλ· ἀντὶ τῶν διανοιγόντων πᾶσαν μήτραν πρωτοτόκων πάντων ἐκ τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ εἴληφα αὐτοὺς ἐμοί. ὅτι ἐμοὶ πᾶν πρωτότοκον ἐν υἱοῖς ᾿Ισραὴλ ἀπὸ ἀνθρώπων ἕως κτήνους· ᾗ ἡμέρᾳ ἐπάταξα πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτου, ἡγίασα αὐτοὺς ἐμοὶ καὶ ἔλαβον τοὺς Λευίτας ἀντὶ παντὸς πρωτοτόκου ἐν υἱοῖς ᾿Ισραήλ. καὶ ἀπέδωκα τοὺς Λευίτας ἀπόδομα δεδομένους ᾿Ααρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ ἐκ μέσου υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου καὶ ἐξιλάσκεσθαι περὶ τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ, καὶ οὐκ ἔσται ἐν τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ προσεγγίζων πρὸς τὰ ἅγια. καὶ ἐποίησε Μωυσῆς καὶ ᾿Ααρὼν καὶ πᾶσα ἡ συναγωγὴ υἱῶν ᾿Ισραὴλ τοῖς Λευίταις καθὰ ἐνετείλατο Κύριος τῷ Μωυσῇ περὶ τῶν Λευιτῶν, οὕτως ἐποίησαν αὐτοῖς οἱ υἱοὶ ᾿Ισραήλ. καὶ ἡγνίσαντο οἱ Λευῖται καὶ ἐπλύναντο τὰ ἱμάτια, καὶ ἀπέδωκεν αὐτοὺς ᾿Ααρὼν ἀπόδομα ἔναντι Κυρίου, καὶ ἐξιλάσατο περὶ αὐτῶν ᾿Ααρὼν ἀφαγνίσασθαι αὐτούς. καὶ μετὰ ταῦτα εἰσῆλθον οἱ Λευῖται λειτουργεῖν τὴν λειτουργίαν αὐτῶν ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου ἔναντι ᾿Ααρὼν καὶ ἔναντι τῶν υἱῶν αὐτοῦ· καθὰ συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ περὶ τῶν Λευιτῶν, οὕτως ἐποίησαν αὐτοῖς. Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων»
*****
« Καὶ εἶπεν· ἀκούσατε δή, οἶκος Δαυίδ· μὴ μικρὸν ὑμῖν ἀγῶνα παρέχειν ἀνθρώποις; καὶ πῶς Κυρίῳ παρέχετε ἀγῶνα; διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ» (Ἡσαΐου 7: 13, 14)
Κάποιος μέσα στήν οἰκογένεια τοῦ Δαβίδ θά γεννηθεῖ ἐκ παρθένου. Προφανῶς ὁ «Κλάδος » (κεφάλαιο 4 : 2), τό «παιδίον» (κεφάλαιο 9 : 6)
*****
«Τοῦτο πρῶτον πίε, ταχὺ ποίει, χώρα Ζαβουλών, ἡ γῆ Νεφθαλὶμ ὁδὸν θαλάσσης καὶ οἱ λοιποὶ οἱ τὴν παραλίαν κατοικοῦντες καὶ πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, τὰ μέρη τῆς ᾿Ιουδαίας. ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδετε φῶς μέγα· οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς λάμψει ἐφ᾿ ὑμᾶς. τὸ πλεῖστον τοῦ λαοῦ, ὃ κατήγαγες ἐν εὐφροσύνῃ σου, καὶ εὐφρανθήσονται ἐνώπιόν σου ὡς οἱ εὐφραινόμενοι ἐν ἀμήτῳ καὶ ὃν τρόπον οἱ διαιρούμενοι σκῦλα. διότι ἀφῄρηται ὁ ζυγὸς ὁ ἐπ᾿ αὐτῶν κείμενος καὶ ἡ ράβδος ἡ ἐπὶ τοῦ τραχήλου αὐτῶν· τὴν γὰρ ράβδον τῶν ἀπαιτούντων διεσκέδασε Κύριος, ὡς τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἐπὶ Μαδιάμ. ὅτι πᾶσαν στολὴν ἐπισυνηγμένην δόλῳ καὶ ἱμάτιον μετὰ καταλλαγῆς ἀποτίσουσι καὶ θελήσουσιν εἰ ἐγενήθησαν πυρίκαυστοι. ὅτι παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελός, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, εἰρήνην καὶ ὑγίειαν αὐτῷ. μεγάλη ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ, καὶ τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον ἐπὶ τὸν θρόνον Δαυὶδ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ κατορθῶσαι αὐτὴν καὶ ἀντιλαβέσθαι αὐτῆς ἐν κρίματι καὶ ἐν δικαιοσύνῃ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ ζῆλος Κυρίου σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα» (Ἡσαΐου 9 : 1 – 7)
« Παιδίον » θά γεννηθεῖ μέσα στήν οἰκογένεια τοῦ Δαδίδ, πού τό ὄνομά του θά ἀποκληθεῖ « ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ, ΘΕΟΣ ΙΣΧΥΡΟΣ, ΠΑΤΗΡ.- ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ, ΑΡΧΩΝ ΕΙΡΗΝΗΣ», γιά νά καθήσει «ἐπί τόν θρόνον τοῦ Δαβίδ », στοῦ ὁποίου τή βασιλεία δέν θέλει εἶσθαι τέλος ». Θά διακονήσει στή « Γαλιλαία» (κεφάλαιο 1, 2). Αὐτό τό « παιδίον », δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ὑπεσχημένο στήν οἰκογένεια τοῦ Δαδίδ ΑΙΩΝΙΟ ΒΑΣΙΛΗΑ. Τό ἴδιο πρόσωπο πού, αἰῶνες πρίν, ἀναφέρεται σάν ὁ «Σηλώ», τό «ἄστρον », ὁ «προφήτης ὡς ὁ Μωϋσῆς»
*****
«Καί ἐξελεύσεται ράβδος ἐκ τῆς ρίζης ᾿Ιεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται. καὶ ἀναπαύσεται ἐπ᾿ αὐτὸν πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καὶ ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως καὶ εὐσεβείας· ἐμπλήσει αὐτὸν πνεῦμα φόβου Θεοῦ. οὐ κατὰ τὴν δόξαν κρινεῖ οὐδὲ κατὰ τὴν λαλιὰν ἐλέγξει, ἀλλὰ κρινεῖ ταπεινῷ κρίσιν καὶ ἐλέγξει τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς· καὶ πατάξει γῆν τῷ λόγῳ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἐν πνεύματι διὰ χειλέων ἀνελεῖ ἀσεβῆ· καὶ ἔσται δικαιοσύνῃ ἐζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἀληθείᾳ εἰλημένος τὰς πλευράς. καὶ συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ ἀρνός, καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφω, καὶ μοσχάριον καὶ ταῦρος καὶ λέων ἅμα βοσκηθήσονται, καὶ παιδίον μικρὸν ἄξει αὐτούς· καὶ βοῦς καὶ ἄρκος ἅμα βοσκηθήσονται, καὶ ἅμα τὰ παιδία αὐτῶν ἔσονται, καὶ λέων καὶ βοῦς ἅμα φάγονται ἄχυρα. καὶ παιδίον νήπιον ἐπὶ τρώγλην ἀσπίδων καὶ ἐπὶ κοίτην ἐκγόνων ἀσπίδων τὴν χεῖρα ἐπιβαλεῖ. καὶ οὐ μὴ κακοποιήσουσιν, οὐδὲ μὴ δύνωνται ἀπολέσαι οὐδένα ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου, ὅτι ἐνεπλήσθη ἡ σύμπασα τοῦ γνῶναι τὸν Κύριον ὡς ὕδωρ πολὺ κατακαλύψαι θαλάσσας. Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἡ ρίζα τοῦ ᾿Ιεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ᾿ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσι, καὶ ἔσται ἡ ἀνάπαυσις αὐτοῦ τιμή. καὶ ἔσται τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη προσθήσει Κύριος τοῦ δεῖξαι τὴν χεῖρα αὐτοῦ τοῦ ζηλῶσαι τὸ καταλειφθὲν ὑπόλοιπον τοῦ λαοῦ, ὃ ἂν καταλειφθῇ ἀπὸ τῶν ᾿Ασσυρίων καὶ ἀπὸ Αἰγύπτου καὶ Βαβυλωνίας καὶ Αἰθιοπίας καὶ ἀπὸ ᾿Ελαμιτῶν καὶ ἀπὸ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ ἐξ ᾿Αραβίας» (Ἡσαΐου 11 : 1 – 10)
Ἡ βασιλεία τοῦ «Κλάδου», δηλαδή τοῦ « Θαυμαστοῦ Βασιλέως » θά εἶναι ἔνδοξη, καί θά καλύπτει ὁλόκληρη τή γῆ
*****
« Καὶ ποιήσει Κύριος Σαβαὼθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο. πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον, χρίσονται μύρον. ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη. κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλε Κύριος ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε. ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καὶ εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ γῇ· ἡ γὰρ δρόσος ἡ παρὰ σοῦ ἴαμα αὐτοῖς ἐστιν, ἡ δὲ γῆ τῶν ἀσεβῶν πεσεῖται» (Ἡσαΐου 25 : 6 – 8· 26 : 19)
« Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρα», ἐννοεῖ τήν ἡμέρα τοῦ « Θαυµαστοῦ Βασιλέως », «ὁ θάνατος θέλει καταπωθῆ ἐν νίκῃ », καί « Κύριος ὁ Θεός θέλει σπογγίσει τά δάκρυα ἀπό πάντων τῶν προσώπων». Σέ τί λοιπόν μποροῦν ὅλα αὐτά νά ἀναφέρωνται, ἄν ὄχι στήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ;
*****
«Ἰδού γὰρ βασιλεὺς δίκαιος βασιλεύσει, καὶ ἄρχοντες μετὰ κρίσεως ἄρξουσι. καὶ ἔσται ὁ ἄνθρωπος κρύπτων τοὺς λόγους αὐτοῦ καὶ κρυβήσεται ὡς ἀφ᾿ ὕδατος φερομένου· καὶ φανήσεται ἐν Σιὼν ὡς ποταμὸς φερόμενος ἔνδοξος ἐν γῇ διψώσῃ. καὶ οὐκέτι ἔσονται πεποιθότες ἐπ᾿ ἀνθρώποις, ἀλλὰ τὰ ὦτα ἀκούειν δώσουσι. καὶ ἡ καρδία τῶν ἀσθενούντων προσέξει τοῦ ἀκούειν, καὶ αἱ γλῶσσαι αἱ ψελλίζουσαι ταχὺ μαθήσονται λαλεῖν εἰρήνην. καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσι τῷ μωρῷ ἄρχειν, καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσιν οἱ ὑπηρέται σου· σίγα. ὁ γὰρ μωρὸς μωρὰ λαλήσει, καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ μάταια νοήσει τοῦ συντελεῖν ἄνομα καὶ λαλεῖν πρὸς Κύριον πλάνησιν, τοῦ διασπεῖραι ψυχὰς πεινώσας καὶ τὰς ψυχὰς τὰς διψώσας κενὰς ποιῆσαι. ἡ γὰρ βουλὴ τῶν πονηρῶν ἄνομα βουλεύσεται καταφθεῖραι ταπεινοὺς ἐν λόγοις ἀδίκοις καὶ διασκεδάσαι λόγους ταπεινῶν ἐν κρίσει. οἱ δὲ εὐσεβεῖς συνετὰ ἐβουλεύσαντο, καὶ αὕτη ἡ βουλὴ μενεῖ» (Ἡσαΐου 32 : 1 -8)
« Εὐφράνθητι, ἔρημος διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρίνον, καὶ ἐξανθήσει καὶ ὑλοχαρήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ ἔρημα τοῦ ᾿Ιορδάνου· καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου ἐδόθη αὐτῇ καὶ ἡ τιμὴ τοῦ Καρμήλου, καὶ ὁ λαός μου ὄψεται τὴν δόξαν Κυρίου καὶ τὸ ὕψος τοῦ Θεοῦ. ἰσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα· παρακαλέσατε, οἱ ὀλιγόψυχοι τῇ διανοίᾳ· ἰσχύσατε, μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ ὁ Θεὸς ἡμῶν κρίσιν ἀναταποδίδωσι καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸς ἥξει καὶ σώσει ἡμᾶς. τότε ἀνοιχθήσονται ὀφθαλμοὶ τυφλῶν, καὶ ὦτα κωφῶν ἀκούσονται. τότε ἁλεῖται ὡς ἔλαφος ὁ χωλός, τρανὴ δὲ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων, ὅτι ἐρράγη ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ καὶ φάραγξ ἐν γῇ διψώσῃ· καὶ ἔσται ἡ ἄνυδρος εἰς ἕλη, καὶ εἰς τὴν διψῶσαν γῆν πηγὴ ὕδατος ἔσται· ἐκεῖ ἔσται εὐφροσύνη ὀρνέων, ἐπαύλεις καλάμου καὶ ἕλη. ἐκεῖ ἔσται ὁδὸς καθαρὰ καὶ ὁδὸς ἁγία κληθήσεται, καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ ἐκεῖ ἀκάθαρτος, οὐδὲ ἔσται ἐκεῖ ὁδὸς ἀκάθαρτος· οἱ δὲ διεσπαρμένοι πορεύσονται ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ οὐ μὴ πλανηθῶσι. καὶ οὐκ ἔσται ἐκεῖ λέων, οὐδὲ τῶν πονηρῶν θηρίων οὐ μὴ ἀναβῇ ἐπ᾿ αὐτήν, οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐκεῖ, ἀλλὰ πορεύσονται ἐν αὐτῇ λελυτρωμένοι καὶ συνηγμένοι διὰ Κύριον· καὶ ἀποστραφήσονται καὶ ἥξουσιν εἰς Σιὼν μετ᾿ εὐφροσύνης, καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος ὑπὲρ κεφαλῆς αὐτῶν· ἐπὶ γὰρ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν αἴνεσις καὶ ἀγαλλίαμα, καὶ εὐφροσύνη καταλήψεται αὐτούς. ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός» (Ἡσαΐου 35 : 1 – 10)
Εὐλογία καί χαρά τῆς βασιλείας τοῦ Θαυμαστοῦ Βασιλιά. Καί μία ματιά στά θαύματα θεραπείας (κεφάλαιο 35: 5,6)
*****
«Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τὸν λαόν μου, λέγει ὁ Θεός. ἱερεῖς, λαλήσατε εἰς τὴν καρδίαν ῾Ιερουσαλήμ, παρακαλέσατε αὐτήν· ὅτι ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσις αὐτῆς, λέλυται αὐτῆς ἡ ἁμαρτία· ὅτι ἐδέξατο ἐκ χειρὸς Κυρίου διπλᾶ τὰ ἁμαρτήματα αὐτῆς. φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου. εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται, καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν καὶ ἡ τραχεῖα εἰς ὁδοὺς λείας· καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου, καὶ ὄψεται πᾶσα σάρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ, ὅτι Κύριος ἐλάλησε. φωνὴ λέγοντος· βόησον· καὶ εἶπα· τί βοήσω; πᾶσα σάρξ χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε, τὸ δὲ ρῆμα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μένει εἰς τὸν αἰῶνα. ἐπ᾿ ὄρος ὑψηλὸν ἀνάβηθι, ὁ εὐαγγελιζόμενος Σιών· ὕψωσον ἐν ἰσχύϊ τὴν φωνή σου, ὁ εὐαγγελιζόμενος ῾Ιερουσαλήμ· ὑψώσατε, μὴ φοβεῖσθε· εἰπὸν ταῖς πόλεσιν ᾿Ιούδα· ἰδοὺ ὁ Θεὸς ὑμῶν. ἰδοὺ Κύριος Κύριος μετὰ ἰσχύος ἔρχεται καὶ ὁ βραχίων μετὰ κυρίας· ἰδοὺ ὁ μισθὸς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ τὸ ἔργον ἐναντίον αὐτοῦ. ὡς ποιμὴν ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ καὶ τῷ βραχίονι αὐτοῦ συνάξει ἄρνας καὶ ἐν γαστρὶ ἐχούσας παρακαλέσει» (Ἡσαΐου 40 : 1 – 11)
Ἐκεῖνος θά ἀποκαλύψει τή δόξα του Θεοῦ. Ἡ γῆ θά ἀγαλλιασθεῖ μέ τόν ἐρχομό Του. Θά καταπιαστεῖ τρυφερά μέ τόν ἀδύναμο.
*****
«Ἰακώβ ὁ παῖς μου, ἀντιλήψομαι αὐτοῦ· ᾿Ισραὴλ ὁ ἐκλεκτός μου, προσεδέξατο αὐτὸν ἡ ψυχή μου· ἔδωκα τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἐξοίσει. οὐ κεκράξεται οὐδὲ ἀνήσει, οὐδὲ ἀκουσθήσεται ἔξω ἡ φωνὴ αὐτοῦ. κάλαμον τεθλασμένον οὐ συντρίψει καὶ λίνον καπνιζόμενον οὐ σβέσει, ἀλλὰ εἰς ἀλήθειαν ἐξοίσει κρίσιν. ἀναλάμψει καὶ οὐ θραυσθήσεται, ἕως ἄνθῇ ἐπὶ τῆς γῆς κρίσιν· καὶ ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ πήξας αὐτόν, ὁ στερεώσας τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ καὶ διδοὺς πνοὴν τῷ λαῷ τῷ ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ πνεῦμα τοῖς πατοῦσιν αὐτήν· ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ἐκάλεσά σε ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κρατήσω τῆς χειρός σου καὶ ἐνισχύσω σε καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς ἐθνῶν ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς τυφλῶν, ἐξαγαγεῖν ἐκ δεσμῶν δεδεμένους καὶ ἐξ οἴκου φυλακῆς καθημένους ἐν σκότει. ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός, τοῦτό μού ἐστι τὸ ὄνομα· τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω οὐδὲ τὰς ἀρετάς μου τοῖς γλυπτοῖς. τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἰδοὺ ἥκασι, καὶ καινά, ἃ ἐγὼ ἀναγγέλλω, καὶ πρὸ τοῦ ἀναγγεῖλαι ἐδηλώθη ὑμῖν. ῾Υμνήσατε τῷ Κυρίῳ ὕμνον καινόν, ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ· δοξάζετε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς, οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πλέοντες αὐτήν, αἱ νῆσοι καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτάς. εὐφράνθητι, ἔρημος, καὶ αἱ κῶμαι αὐτῆς, ἐπαύλεις καὶ οἱ κατοικοῦντες Κηδάρ· εὐφρανθήσονται οἱ κατοικοῦντες Πέτραν, ἀπ᾿ ἄκρων τῶν ὀρέων βοήσουσι· δώσουσι τῷ Θεῷ δόξαν, τὰς ἀρετὰς αὐτοῦ ἐν ταῖς νήσοις ἀναγγελοῦσι. Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων ἐξελεύσεται καὶ συντρίψει πόλεμον, ἐπεγερεῖ ζῆλον καὶ βοήσεται ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ μετὰ ἰσχύος » (Ἡσαΐου 42 : 1-13)
Καλωσύνη καί δικαιοσύνη τῆς βασιλείας τοῦ Θαυμαστοῦ Βασιλιά. Θά εἶναι φῶς στά ἔθνη. Θά φέρει νέο ἄσμα στή γῆ. Καί ἄλλη μία ματιά στά θαύματα τῆς θεραπείας (7).
*****
Ἡσαΐου κεφάλαιο 53
Τό πάθος Του. Ὁ ἐρχόμενος ἔνδοξος Βασιλιάς ἀποκαλεῖται ἐδῶ « δοῦλος» τοῦ Θεοῦ (11). Θά εἶναι ἄνθρωπος θλίψεων » καί θά φερθεῖ « ὡς ἀρνίον ἐπί σφαγήν». Θά πεθάνει « μετά τῶν κακούργων», σάν « προσφορά περί ἁμαρτίας », ἀλλά θά σταθεῖ « εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ μετά τοῦ πλουσίου ». Ἕνα ἀπό τά ἐμφανέστερα στοιχεῖα τῶν προφητειῶν γιά τόν Βασιλιά εἶναι ὅτι Ἐκεῖνος θά πάθει. Βῆμα πρός βῆμα, προστίθενται ἐδῶ ὅλο καί καινούργιες λεπτομέρειες στίς προηγούμενες προφητεῖες, λεπτομέρειες πού ὅλο καί καθαρώτερη κάνουν τήν εἰκόνα.
*****
Ἡσαΐου κεφάλαια 54, 55, 60, 61.
Ὁ Πάσχων Βασιλιάς θά γεμίσει τή γῆ μέ τραγούδια χαρᾶς. Θαυµαστές προρρήσεις τῆς Χριστιανικῆς ἐποχῆς.
*****
«Καὶ ὄψονται ἔθνη τὴν δικαιοσύνην σου καὶ βασιλεῖς τὴν δόξαν σου, καὶ καλέσει σε τὸ ὄνομά σου τὸ καινόν, ὃ ὁ Κύριος ὀνομάσει αὐτό. καταλείψετε γὰρ τὸ ὄνομα ὑμῶν εἰς πλησμονὴν τοῖς ἐκλεκτοῖς μου, ὑμᾶς δὲ ἀνελεῖ Κύριος· τοῖς δὲ δουλεύουσί μοι κληθήσεται ὄνομα καινόν» (Ἡσαΐου 62 : 2 · 65 : 15)
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ «θέλει ὀνομασθῆ μέ νέον ὄνομα». Στήν Παλαιά Διαθήκη λεγόταν « Ἰσραήλ », ἀφοῦ ἦρθε ὁ Χριστός λέγεται «Χριστιανοί».
*****
«Ἔσται γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, καὶ οὐ μὴ μνησθῶσι τῶν προτέρων, οὐδ᾿ οὐ μὴ ἐπέλθῃ αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν (Ἡσαΐου 65: 17)
«᾿Ιδοὺ γὰρ Κύριος ὡς πῦρ ἥξει καὶ ὡς καταιγὶς τὰ ἅρματα αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐν θυμῷ ἐκδίκησιν αὐτοῦ καὶ ἀποσκορακισμὸν αὐτοῦ ἐν φλογὶ πυρός. ἐν γὰρ τῷ πυρὶ Κυρίου κριθήσεται πᾶσα ἡ γῆ καὶ ἐν τῇ ρομφαίᾳ αὐτοῦ πᾶσα σάρξ· πολλοὶ τραυματίαι ἔσονται ὑπὸ Κυρίου. οἱ ἁγνιζόμενοι καὶ καθαριζόμενοι εἰς τοὺς κήπους καὶ ἐν τοῖς προθύροις ἔσθοντες κρέας ὕειον καὶ τὰ βδελύγματα καὶ τὸν μῦν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀναλωθήσονται, εἶπε Κύριος, κἀγὼ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ τὸν λογισμὸν αὐτῶν ἐπίσταμαι. ἔρχομαι συναγαγεῖν πάντα τὰ ἔθνη καὶ τὰς γλώσσας, καὶ ἥξουσι καὶ ὄψονται τὴν δόξαν μου. καὶ καταλείψω ἐπ᾿ αὐτῶν σημεῖα καὶ ἐξαποστελῶ ἐξ αὐτῶν σεσωσμένους εἰς τὰ ἔθνη, εἰς Θαρσὶς καὶ Φοὺδ καὶ Λοὺδ καὶ Μοσὸχ καὶ εἰς Θοβὲλ καὶ εἰς τὴν ῾Ελλάδα καὶ εἰς τὰς νήσους τὰς πόρρω, οἳ οὐκ ἀκηκόασί μου τὸ ὄνομα οὐδὲ ἑωράκασί μου τὴν δόξαν, καὶ ἀναγγελοῦσι τὴν δόξαν μου ἐν τοῖς ἔθνεσι. καὶ ἄξουσιν τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν δῶρον Κυρίῳ μεθ᾿ ἵππων καὶ ἁρμάτων ἐν λαμπήναις ἡμιόνων μετὰ σκιαδίων εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν ῾Ιερουσαλήμ, εἶπε Κύριος, ὡς ἂν ἐνέγκαισαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ τὰς θυσίας αὐτῶν ἐμοὶ μετὰ ψαλμῶν εἰς τὸν οἶκον Κυρίου. καὶ ἀπ᾿ αὐτῶν λήψομαι ἐμοὶ ἱερεῖς καὶ Λευίτας, εἶπε Κύριος. ὃν τρόπον γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, ἃ ἐγὼ ποιῶ, μένει ἐνώπιον ἐμοῦ, λέγει Κύριος, οὕτω στήσεται τὸ σπέρμα ὑμῶν καὶ τὸ ὄνομα ὑμῶν. καὶ ἔσται μῆνα ἐκ μηνὸς καὶ σάββατον ἐκ σαββάτου ἥξει πᾶσα σάρξ τοῦ προσκυνῆσαι ἐνώπιον ἐμοῦ ἐν ῾Ιερουσαλήμ, εἶπε Κύριος. καὶ ἐξελεύσονται καὶ ὄψονται τὰ κῶλα τῶν ἀνθρώπων τῶν παραβεβηκότων ἐν ἐμοί· ὁ γὰρ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτήσει, καὶ τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ σβεσθήσεται, καὶ ἔσονται εἰς ὅρασιν πάσῃ σαρκί» (Ἡσαΐου 66: 15-24)
Ὁ Βασιλιᾶς θά κάνει «νέους οὐρανούς καί νέαν γῆν», καί αἰώνιο διαχωρισμό ἀνάμεσα στούς δικαίους καί τούς ἀσεβεῖς.
*****
Ἰερεμίας
«Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριος, καὶ ἀναστήσω τῷ Δαυὶδ ἀνατολὴν δικαίαν, καὶ βασιλεύσει βασιλεὺς καὶ συνήσει καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς. ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ σωθήσεται ᾿Ιούδας, καὶ ᾿Ισραὴλ κατασκηνώσει πεποιθώς, καὶ τοῦτο τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ὃ καλέσει αὐτὸν Κύριος ᾿Ιωσεδέκ» (Ἱερεμίας 23 : 5, 6)
« Ἀλλ’ ἢ γνόντες γνώσεσθε ὅτι, εἰ ἀναιρεῖτέ με, αἷμα ἀθῷον δίδοτε ἐφ ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐν αὐτῇ· ὅτι ἐν ἀληθείᾳ ἀπέσταλκέ με Κύριος πρὸς ὑμᾶς λαλῆσαι εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους. καὶ εἶπον οἱ ἄρχοντες καὶ πᾶς ὁ λαὸς πρὸς τοὺς ἱερεῖς καὶ πρὸς τοὺς ψευδοπροφήτας· οὐκ ἔστι τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ κρίσις θανάτου, ὅτι ἐπὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐλάλησε πρὸς ἡμᾶς. καὶ ἀνέστησαν ἄνδρες τῶν πρεσβυτέρων τῆς γῆς καὶ εἶπαν πάσῃ τῇ συναγωγῇ τοῦ λαοῦ» (Ἱερεμίου 33 : 15- 17)
Ἕνας «βλαστός» θά ἀναφανεῖ μέσα στήν οἰκογένεια τοῦ Δαβίδ, ὁ ὁποῖος «θέλει βασιλεύση», καί ὁ ὁποῖος θά ὀνομασθεῖ μέ τό ὄνομα « Ὁ Κύριος ἡ Δικαιοσύνη ἡμῶν ». Εἶναι ὁ ἴδιος « βλαστός », γιά τόν ὁποῖο μίλησε ὁ Ἡσαΐας, δηλαδή τό νέο βλαστάρι πού θά προβάλει ἀπό τόν νεκρό κορμό τοῦ ξεπεσμένου βασιλείου τοῦ Δαβίδ.
*****
« Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶ Κύριος, καὶ διαθήσομαι τῷ οἴκῳ ᾿Ισραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ ᾿Ιούδα διαθήκην καινήν, οὐ κατὰ τὴν διαθήκην, ἣν διεθέμην τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου, καὶ ἐγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, φησὶ Κύριος. ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη μου, ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ ᾿Ισραὴλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, φησὶ Κύριος· διδοὺς δώσω νόμους εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν γράψω αὐτούς· καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν. καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν ἕκαστος τὸν πολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ λέγων· γνῶθι τὸν Κύριον· ὅτι πάντες εἰδήσουσί με ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν ἕως μεγάλου αὐτῶν, ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι. ᾿Εὰν ὑψωθῇ ὁ οὐρανὸς εἰς τὸ μετέωρον, φησὶ Κύριος, καὶ ἐὰν ταπεινωθῇ τὸ ἔδαφος τῆς γῆς κάτω, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀποδοκιμῶ τὸ γένος ᾿Ισραήλ, φησὶ Κύριος, περὶ πάντων, ὧν ἐποίησαν» (Ἰερεμίου 38 :31 -35)
«Καὶ ἄνθρωπος ἦν προφητεύων τῷ ὀνόματι Κυρίου, Οὐρίας υἱὸς Σαμαίου ἐκ Καριαθιαρίμ, καὶ ἐπροφήτευσε περὶ τῆς γῆς ταύτης κατὰ πάντας τοὺς λόγους ῾Ιερεμίου. καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς ᾿Ιωακεὶμ καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες πάντας τοὺς λόγους αὐτοῦ καὶ ἐζήτουν ἀποκτεῖναι αὐτόν· καὶ ἤκουσεν Οὐρίας καὶ εἰσῆλθεν εἰς Αἴγυπτον» (Ἰερεμίου 33 : 20-21)
Αὐτός ὁ « Βλαστός », τό ἴδιο πρόσωπο μέ τόν « Θαυμαστόν Βασιλέα» τοῦ
Ἡσαΐα, θά κάνει μία « Νέα Διαθήκη », ἡ ὁποία « θέλει γραφῇ ἐν ταῖς καρδίαις » τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἐρχομός Του εἶναι τόσο βέβαιος ὅσο καί «αἱ διατάξεις τῆς ἡμέρας καί τῆς νυκτός».
*****
Ἰεζεκιήλ
« Καὶ ἀναστήσω ἐπ' αὐτοὺς ποιμένα ἕνα καὶ ποιμανεῖ αὐτούς, τὸν δοῦλόν μου Δαυίδ, καὶ ἔσται αὐτῶν ποιμήν· καὶ ἐγὼ Κύριος ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, καὶ Δαυὶδ ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν· ἐγὼ Κύριος ἐλάλησα» (Ἰεζεκιήλ 34 : 23, 24)
« Καὶ ὁ δοῦλός μου Δαυὶδ ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν ἔσται ποιμὴν εἷς πάντων· ὅτι ἐν τοῖς προστάγμασί μου πορεύσονται καὶ τὰ κρίματά μου φυλάξονται καὶ ποιήσουσιν αὐτά. καὶ κατοικήσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν, ἣν ἐγὼ δέδωκα τῷ δούλῳ μου ᾿Ιακώβ, οὗ κατῴκησαν ἐκεῖ οἱ πατέρες αὐτῶν· καὶ κατοικήσουσιν ἐπ' αὐτῆς αὐτοί, καὶ Δαυὶδ ὁ δοῦλός μου ἄρχων αὐτῶν ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰεζεκιήλ 37 : 24, 25)
«Διότι ὁ ἡγούμενος, οὗτος καθήσεται ἐν αὐτῇ τοῦ φαγεῖν ἄρτον ἐναντίον Κυρίου. κατὰ τὴν ὁδὸν αἰλὰμ τῆς πύλης εἰσελεύσεται καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐξελεύσεται» (Ἰεζεκιήλ 44 : 3)
«Καὶ τῷ ἡγουμένῳ ἐκ τούτου καὶ ἀπὸ τούτου εἰς τὰς ἀπαρχὰς τῶν ἁγίων εἰς κατάσχεσιν τῆς πόλεως, κατὰ πρόσωπον τῶν ἀπαρχῶν τῶν ἁγίων καὶ κατὰ πρόσωπον τῆς κατασχέσεως τῆς πόλεως τὰ πρὸς θάλασσαν καὶ ἀπὸ τῶν πρὸς θάλασσαν πρὸς ἀνατολάς, καὶ τὸ μῆκος ὡς μία τῶν μερίδων ἀπὸ τῶν ὁρίων τῶν πρὸς θάλασσαν καὶ τό μῆκος ἐπὶ τὰ ὅρια τὰ πρὸς ἀνατολὰς τῆς γῆς» (Ἰεζεκιήλ 45 : 7)
« Τάδε λέγει Κύριος Θεός· ἐὰν δῷ ὁ ἀφηγούμενος δόμα ἑνὶ ἐκ τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἐκ τῆς κληρονομίας αὐτοῦ, τοῦτο τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ ἔσται κατάσχεσις ἐν κληρονομίᾳ. ἐὰν δὲ δῷ δόμα ἑνὶ τῶν παίδων αὐτοῦ, καὶ ἔσται αὐτῷ ἕως τοῦ ἔτους τῆς ἀφέσεως, καὶ ἀποδώσει τῷ ἀφηγουμένῳ· πλὴν τῆς κληρονομίας τῶν υἱῶν αὐτοῦ, αὐτοῖς ἔσται. καὶ οὐ μὴ λάβῃ ὁ ἀφηγούμενος ἐκ τῆς κληρονομίας τοῦ λαοῦ τοῦ καταδυναστεῦσαι αὐτούς· ἐκ τῆς κατασχέσεως αὐτοῦ κατακληρονομήσει τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ, ὅπως μὴ διασκορπίζηται ὁ λαός μου ἕκαστος ἐκ τῆς κατασχέσεως αὐτοῦ» (Ἰεζεκιήλ 46: 16- 18)
«Τὸ δὲ περισσὸν τῷ ἀφηγουμένῳ ἐκ τούτου καὶ ἐκ τούτου ἀπὸ τῶν ἀπαρχῶν τοῦ ἁγίου καὶ εἰς τὴν κατάσχεσιν τῆς πόλεως ἐπὶ πέντε καὶ εἴκοσι χιλιάδας μῆκος ἕως τῶν ὁρίων τῶν πρὸς ἀνατολὰς καὶ πρὸς θάλασσαν ἐπὶ πέντε καὶ εἴκοσι χιλιάδας ἕως τῶν ὁρίων τῶν πρὸς θάλασσαν ἐχόμενα τῶν μερίδων τοῦ ἀφηγουμένου· καὶ ἔσται ἡ ἀπαρχὴ τῶν ἁγίων καὶ τὸ ἁγίασμα τοῦ οἴκου ἐν μέσῳ αὐτῆς» (Ἰεζεκιήλ 48 : 21)
Ἡ βασιλεία τοῦ ἐρχομένου «Ἄρχοντος» στόν οἶκο τοῦ Δαδίδ. « Αἰώνια διαθήκη » μέ τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Ὅπως καί προκειμένου γιά τόν « Βλαστόν» τοῦ Ἰερεμία.
*****
«Καί εἰσήγαγέ με ἐπὶ τὰ πρόθυρα τοῦ οἴκου, καὶ ἰδοὺ ὕδωρ ἐξεπορεύετο ὑποκάτωθεν τοῦ αἰθρίου κατὰ ἀνατολάς, ὅτι τὸ πρόσωπον τοῦ οἴκου ἔβλεπε κατὰ ἀνατολάς, καὶ τὸ ὕδωρ κατέβαινεν ἀπὸ τοῦ κλίτους τοῦ δεξιοῦ ἀπὸ νότου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. καὶ ἐξήγαγέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῆς πρὸς βορρᾶν καὶ περιήγαγέ με τὴν ὁδὸν ἔξωθεν πρὸς τὴν πύλην τῆς αὐλῆς τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ ἰδοὺ τὸ ὕδωρ κατεφέρετο ἀπὸ τοῦ κλίτους τοῦ δεξιοῦ. καθὼς ἔξοδος ἀνδρὸς ἐξεναντίας, καὶ μέτρον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ διεμέτρησε χιλίους ἐν τῷ μέτρῳ, καὶ διῆλθεν ἐν τῷ ὕδατι ὕδωρ ἀφέσεως· καὶ διεμέτρησε χιλίους, καὶ διῆλθεν ἐν τῷ ὕδατι ὕδωρ ἕως τῶν μηρῶν· καὶ διεμέτρησε χιλίους, καὶ διῆλθεν ὕδωρ ἕως ὀσφύος· καὶ διεμέτρησε χιλίους, καὶ οὐκ ἠδύνατο διελθεῖν, ὅτι ἐξύβριζε τὸ ὕδωρ ὡς ροῖζος χειμάρρου, ὃν οὐ διαβήσονται. καὶ εἶπε πρός με· ἑώρακας, υἱὲ ἀνθρώπου; καὶ ἤγαγέ με καὶ ἐπέστρεψέ με ἐπὶ τὸ χεῖλος τοῦ ποταμοῦ. ἐν τῇ ἐπιστροφῇ μου καὶ ἰδοὺ ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ ποταμοῦ δένδρα πολλὰ σφόδρα ἔνθεν καὶ ἔνθεν. καὶ εἶπε πρός με· τὸ ὕδωρ τοῦτο τὸ ἐκπορευόμενον εἰς τὴν Γαλιλαίαν τὴν πρὸς ἀνατολὰς καὶ κατέβαινεν ἐπὶ τὴν ᾿Αραβίαν καὶ ἤρχετο ἕως ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἐπὶ τὸ ὕδωρ τῆς διεκβολῆς, καὶ ὑγιάσει τὰ ὕδατα. καὶ ἔσται πᾶσα ψυχὴ τῶν ζῴων τῶν ἐκζεόντων ἐπὶ πάντα, ἐφ᾿ ἃ ἂν ἐπέλθῃ ἐκεῖ ὁ ποταμός, ζήσεται. καὶ ἔσται ἐκεῖ ἰχθὺς πολὺς σφόδρα, ὅτι ἥκει ἐκεῖ τὸ ὕδωρ τοῦτο, καὶ ὑγιάσει καὶ ζήσεται· πᾶν ἐφ᾿ ὃ ἂν ἔλθῃ ὁ ποταμὸς ἐκεῖ, ζήσεται. καὶ στήσονται ἐκεῖ ἁλιεῖς ἀπὸ Αἰνγαδεὶν ἕως ᾿Εναγαλείμ· ψυγμὸς σαγηνῶν ἔσται, καθ᾿ ἑαυτὴν ἔσται, καὶ οἱ ἰχθύες αὐτῆς ὡς οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης τῆς μεγάλης, πλῆθος πολὺ σφόδρα. καὶ ἐν τῇ διεκβολῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ ἐπιστροφῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ ὑπεράρσει αὐτοῦ οὐ μὴ ὑγιάσωσιν· εἰς ἅλας δέδονται. καὶ ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ ἀναβήσεται, ἐπὶ τοῦ χείλους αὐτοῦ ἔνθεν καὶ ἔνθεν πᾶν ξύλον βρώσιμον, οὐ μὴ παλαιωθῇ ἐπ᾿ αὐτοῦ, οὐδὲ μὴ ἐκλείπῃ ὁ καρπὸς αὐτοῦ· τῆς καινότητος αὐτοῦ πρωτοβολήσει, διότι τὰ ὕδατα αὐτῶν ἐκ τῶν ἁγίων ταῦτα ἐκπορεύεται, καὶ ἔσται ὁ καρπὸς αὐτῶν εἰς βρῶσιν καὶ ἀνάβασις αὐτῶν εἰς ὑγίειαν» (Ἰεζεκιήλ 47: 1-12)
Ὁ ζωοδότης ποταμός. Μία ἐξαιρετικά ὄμορφη εἰκόνα τῶν εὐλογημένων ἐπιδράσεων, πού πηγάζοντας ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ θά κατακλύσουν τόν κόσμο
ὅλο, ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ ἐρχομένου « Ἄρχοντος » τοῦ οἴκου τοῦ Δαδίδ.
*****
Δανιήλ 2, 7, 8, 9
Ἡ θαυμαστή βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέλλει νά ἔλθει στίς μέρες τῆς «τετάρτης » βασιλείας (κεφάλαιο 2), δηλαδή τῆς Ρωµαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ στό μεταξύ ἱστορία προδιαγράφεται λεπτομερῶς (κεφάλαια 7, 8). Καί προσδιορίζεται ὁ ἀκριβής χρόνος τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ «Ἄρχοντος» (κεφάλαιο 9) « ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες» χρόνια μετά τό διάταγμα τῆς ἀνοικοδομήσεως τῆς Ἱερουσαλήμ (538 π.Χ.). Ὁ « Ἄρχων », ὁ « κεχρισµένος » θά « ἐκκοπῆ») (κεφάλαιο 9: 25, 26).
*****
Ὠσηέ
«Λόγος Κυρίου, ὃς ἐγενήθη πρὸς ῾Ωσηὲ τὸν τοῦ Βεηρεὶ ἐν ἡμέραις ᾿Οζίου καὶ ᾿Ιωάθαμ καὶ ῎Αχαζ καὶ ᾿Εζεκίου βασιλέων ᾿Ιούδα καὶ ἐν ἡμέραις ῾Ιεροβοὰμ υἱοῦ ᾿Ιωὰς βασιλέως ᾿Ισραήλ. ᾿Αρχὴ λόγου Κυρίου εἰς ῾Ωσηέ. καὶ εἶπε Κύριος πρὸς ῾Ωσηέ· βάδιζε, λαβὲ σεαυτῷ γυναῖκα πορνείας καὶ τέκνα πορνείας, διότι ἐκπορνεύουσα ἐκπορνεύσει ἡ γῆ ἀπὸ ὄπισθεν τοῦ Κυρίου. καὶ ἐπορεύθη καί ἔλαβε τὴν Γόμερ θυγατέρα Δεβηλαΐμ, καὶ συνέλαβε καὶ ἔτεκεν αὐτῷ υἱόν. καὶ εἶπε Κύριος πρὸς αὐτόν· κάλεσον τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιεζραέλ, διότι ἔτι μικρὸν καὶ ἐκδικήσω τὸ αἷμα τοῦ ᾿Ιεζραὲλ ἐπὶ τὸν οἶκον ᾿Ιούδα καὶ καταπαύσω βασιλείαν οἴκου ᾿Ισραήλ. καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ συντρίψω τὸ τόξον τοῦ ᾿Ισραὴλ ἐν κοιλάδι τοῦ ᾿Ιεζραέλ. καὶ συνέλαβεν ἔτι καὶ ἔτεκε θυγατέρα, καὶ εἶπεν αὐτῷ· κάλεσον τὸ ὄνομα αὐτῆς, Οὐκ-ἠλεημένη, διότι οὐ μὴ προσθήσω ἔτι ἐλεῆσαι τὸν οἶκον ᾿Ισραήλ, ἀλλ᾿ ἢ ἀντιτασσόμενος ἀντιτάξομαι αὐτοῖς. τοὺς δὲ υἱοὺς ᾿Ιούδα ἐλεήσω καὶ σώσω αὐτοὺς ἐν Κυρίῳ Θεῷ αὐτῶν καὶ οὐ σώσω αὐτοὺς ἐν τόξῳ οὐδὲ ἐν ρομφαίᾳ οὐδὲ ἐν πολέμῳ οὐδὲ ἐν ἵπποις οὐδὲ ἐν ἱππεῦσι. καὶ ἀπεγαλάκτισε τὴν Οὐκ-ἠλεημένην, καὶ συνέλαβεν ἔτι καὶ ἔτεκεν υἱόν. καὶ εἶπε· κάλεσον τὸ ὄνομα αὐτοῦ Οὐ-λαός-μου, διότι ὑμεῖς οὐ λαός μου, καὶ ἐγώ οὐκ εἰμὶ ὑμῶν» (Ὠσηέ 1 : 1-9)
«Ὄρθρου ἀπερρίφησαν, ἀπερρίφη βασιλεὺς ᾿Ισραήλ· ὅτι νήπιος ᾿Ισραήλ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐξ Αἰγύπτου μετεκάλεσα τὰ τέκνα αὐτοῦ» (Ὠσηέ 11, 1)
Οἱ εἰδωλολάτρες θά συμπεριληφθοῦν καί αὐτοί στή βασιλεία τοῦ Μεσσία.
Ὁ Μεσσίας θά περάσει τά νηπιακά τοῦ χρόνια στήν Αἴγυπτο. Ἡ προφητεία αὐτή ἐκπληρώθηκε στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ( Ματθαίου 2: 15)
*****
Ἰωήλ κεφάλαιο 2
«Καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα καὶ ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται· καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου. 3 καὶ δώσω τέρατα ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ· ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ. καὶ ἔσται, πᾶς, ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου, σωθήσεται· ὅτι ἐν τῷ ὄρει Σιὼν καὶ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ ἔσται ἀνασῳζόμενος, καθότι εἶπε Κύριος, καὶ εὐαγγελιζόμενοι, οὓς Κύριος προσκέκληται» (Ἰωήλ 3 : 1-5)
Ἡ ἐρχόμενη ἐποχή του παγκόσμιου εὐαγγελισμοῦ κάτω ἀπό τήν ὁδηγία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
*****
«ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀναστήσω τὴν σκηνὴν Δαυὶδ τὴν πεπτωκυῖαν καὶ ἀνοικοδομήσω τὰ πεπτωκότα αὐτῆς καὶ τὰ κατεσκαμμένα αὐτῆς ἀναστήσω καὶ ἀνοικοδομήσω αὐτὴν καθὼς αἱ ἡμέραι τοῦ αἰῶνος» (Ἀμώς 9 : 11, 12)
Ὁ πεσμένος θρόνος τοῦ Δαβίδ θά ἀναστηλωθεῖ καί θά βασιλεύσει πάνω στόν κόσμο.
*****
«Καὶ ἀναβήσονται ἀνασῳζόμενοι ἐξ ὄρους Σιὼν τοῦ ἐκδικῆσαι τὸ ὄρος ῾Ησαῦ, καὶ ἔσται τῷ Κυρίῳ ἡ βασιλεία» (Ὀβδιοῦ 21)
«Σωτῆρες» θά ἀνεβοῦν στό ὅρος Σιών, περιλαμβανομένου καί τοῦ Σωτῆρος.
*****
Ἰωνᾶς
Μία τριήμερη θαυματουργική εἰκόνα τῆς ἀναστάσεως ἀπό τόν τάφο τοῦ Μεσσία. Καί ἕνας ὑπαινιγμός τῆς βασιλείας Του πάνω στούς ἐθνικούς.
*****
Μιχαίας
«Διὰ τοῦτο δώσει αὐτοὺς ἕως καιροῦ τικτούσης τέξεται, καὶ οἱ ἐπίλοιποι τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ. καὶ στήσεται καὶ ὄψεται καὶ ποιμανεῖ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ ἐν ἰσχύϊ Κύριος, καὶ ἐν τῇ δόξῃ ὀνόματος Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν ὑπάρξουσι, διότι νῦν μεγαλυνθήσονται ἕως ἄκρων τῆς γῆς. καὶ ἔσται αὕτη εἰρήνη· ὅταν ᾿Ασσύριος ἐπέλθῃ ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν καὶ ὅταν ἐπιβῇ ἐπὶ τὴν χώραν ὑμῶν, καὶ ἐπεγερθήσονται ἐπ᾿ αὐτὸν ἑπτὰ ποιμένες καὶ ὀκτὼ δήγματα ἀνθρώπων· καὶ ποιμανοῦσι τὸν ᾿Ασσοὺρ ἐν ρομφαίᾳ καὶ τὴν γῆν τοῦ Νεβρὼδ ἐν τῇ τάφρῳ αὐτῆς· καὶ ρύσεται ἐκ τοῦ ᾿Ασσούρ, ὅταν ἐπέλθῃ ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν καὶ ὅταν ἐπιβῇ ἐπὶ τὰ ὅρια ὑμῶν» (Μιχαίου 5 : 2-5)
Ἕνας ἡγούμενος τοῦ κόσμου, πού θά προέρχεται ἀπό τήν αἰωνιότητα, θά γεννηθῆ στή Βηθλεέμ. Προφανῶς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Βασιλιά, γιά τόν Ὁποῖο γίνεται τόσος λόγος στά προηγούμενα.
*****
«ὅτι ἐπλησθήσεται ἡ γῆ τοῦ γνῶναι τὴν δόξαν Κυρίου, ὡς ὕδωρ κατακαλύψει αὐτούς» (Ἀββακούμ 2: 14)
Ἡ δόξα του θά καλύψει ὁλόκληρη τή γῆ
*****
Σοφονίας
«Ὅτι τότε μεταστρέψω ἐπὶ λαοὺς γλῶσσαν εἰς γενεὰν αὐτῆς τοῦ ἐπικαλεῖσθαι πάντας τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ δουλεύειν αὐτῷ ὑπὸ ζυγὸν ἕνα» (Σοφονίου 3 : 9)
« Γλώσσα καθαρά» θά εἰσαχθεῖ στή γῆ, δηλαδή ἕνας σωστός τρόπος τοῦ σκέπτεσθαι περί τοῦ Θεοῦ. Προφανῶς ἐννοεῖται τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
*****
Ἀγγαῖος
«Καὶ συσσείσω πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἥξει τὰ ἐκλεκτὰ πάντων τῶν ἐθνῶν, καὶ πλήσω τὸν οἶκον τοῦτον δόξης, λέγει Κύριος παντοκράτωρ...ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος παντοκράτωρ, λήψομαί σε Ζοροβάβελ τὸν τοῦ Σαλαθιήλ, τὸν δοῦλόν μου, λέγει Κύριος, καὶ θήσομαί σε ὡς σφραγῖδα, διότι σὲ ᾑρέτισα, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» (Ἀγγαίου 2 : 7, 23)
Ὁ «ἐκλεκτός πάντων τῶν ἐθνῶν» μέλλει νά ἔρθει. Αὐτή θά εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς στέψεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Δαβίδ (πού ἐδῶ τόν ἐκπροσωπεῖ σάν τύπος ὁ Ζοροβάβελ).
*****
Ζαχαρίας
Ζαχαρίας (κεφάλαιο 3 : 8) Ὁ «Βλαστός» θά ἔρθει. Ἡ ἁμαρτία «θέλει ἐξαλειφθῇ ἐν μία ἡμέρα» (κεφάλαιο 3:9). Ὁ « Βλαστός», ἱερεύς καί βασιλιᾶς μαζί, « θέλει οἰκοδομήση τόν ναόν τοῦ Κυρίου », «οὐχί διά δυνάμεως, οὐδέ διά ἰσχύος, ἀλλά διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Κυρίου» (κεφάλαιο 4:6· 6:12, 13). Σάν «βασιλεύς» θά μπεῖ στήν Ἱερουσαλήμ « καθήμενος ἐπί ὄνου, καί ἐπί πώλου υἱοῦ ὑποζυγίου », καί ἡ ἐξουσία του θά εἶναι καθολική (κεφάλαιο 9:9,10). Θά Τόν προδώσουν γιά «τριάκοντα ἀργύρια », πού θά ριχθοῦν «ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου εἰς τόν κεραμέα» (κεφάλαιο 11:12,13). Θά εἶναι « ὡς Θεός » (κεφάλαιο 12 : 8), καί θά Τόν « ἐκκεντήσουν» (κεφάλαιο 12:10). «Πηγή διά τήν ἁμαρτίαν θέλει εἶσθαι ἀνεωγμένη» (κεφάλαιο 13:1). Θά εἶναι «ὁ παταγμένος ποιμήν », καί θά πληγωθεῖ «ἐν τῷ οἴκω τῶν φίλων Του» (κεφάλαιο 13:6, 7).
*****
Μαλαχίας
«Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου, καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε, καὶ ὁ ἄγγελος τῆς διαθήκης, ὃν ὑμεῖς θέλετε· ἰδοὺ ἔρχεται, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» (Μαλαχίου 3 : 1)
«Ὅς ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καρδίαν ἀνθρώπου πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, μὴ ἐλθὼν πατάξω τὴν γῆν ἄρδην» (Μαλαχίου 4 : 5)
Τόν ἔρχομό Του θά τόν διακηρύξει ἕνας « ἄγγελος » σάν τόν Ἡλία, ὁ ὁποῖος « καί θέλει «κατασκευάση τήν ὁδόν ἔμπροσθέν Του»
Ἀνακεφαλαίωσις
Στήν ἀρχή περίπου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δηλώνεται ὅτι τό Ἑβραϊκό ἔθνος ἱδρυόταν μέ τόν σκοπό « νά εὐλογηθοῦν πάντα τά τά ἔθνη». Ὕστερα, ἀρχίζει νά διαγράφεται ἡ φυσιογνωμία ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, διά τοῦ ὁποίου τό ἔθνος θά ἐκπληρώσει τήν ἀποστολή του.
Πρῶτα, τό πρόσωπο αὐτό ἀποκαλεῖται « Σηλώ », καί μέλλει νά προέλθη ἀπό τή φυλή τοῦ Ἰούδα καί νά ἐξουσιάσει πάνω στά ἔθνη. Ἔπειτα, ἀποκαλεῖται «Ἄστρον », πού θά ἔχει κυριαρχία. Ὕστερα, « Προφήτης », «ὡς ὁ Μωϋσῆς », διά τοῦ ὁποίου ὁ Θεός θά μιλήσει στό ἀνθρώπινο γένος. Καί τέλος ξανά καί ξανά - γίνεται λόγος γιά Αὐτόν σάν τόν «Βασιλέα», πού θά σηκωθεῖ μέσα στήν οἰκογένεια τοῦ Δαβίδ καί θά ὀνομασθεῖ «Βλαστός » ( ἤ « Κλάδος » ), « Ἄρχων », « ὁ Κεχρισμένος », « Πρωτότοκος » τοῦ Θεοῦ, « Θαυμαστός », « Θεῖος Ἰσχυρός », « Πατήρ τοῦ Μέλλοντος Αἰῶνος », « Ἄρχων Εἰρήνης».
Προειπώθηκε ὁ ἀκριβής χρόνος τοῦ ἐρχομοῦ Του. Θά γεννιόταν ἐκ παρθένου. Στή Βηθλεέμ. Τά παιδικά Του χρόνια θά τά περνοῦσε στήν Αἴγυπτο. Θά μεγάλωνε στή Ναζαρέτ. Τήν εἴσοδό Του στό ἔθνος Του θά τήν προετοίμαζε ἕνας πρόδρομος σάν τόν Ἡλία. Ἡ Γαλιλαία θά εἶναι ἡ σκηνή τῆς διακονίας Του.-Θά κάνει θαύματα θεραπείας. Θά μιλήσει μέ παραβολές. Θά ἀπορριφθεῖ ἀπό τούς ἀρχηγούς τοῦ ἴδιου Του τοῦ ἔθνους. Θά παταχθεῖ σάν ποιμήν. Θά πάθει. Θά μπεῖ στήν Ἱερουσαλήμ πάνω στή ράχη ἑνός πώλου; Θά εἶναι ἄνθρωπος θλίψεων. Θά προδωθεῖ ἀπό ἕνα φίλο γιά 30 κομμάτια ἀσήμι, πού μετά θά δοθοῦν γιά τόν ἀγρό τοῦ κεραμέως. Θά ὁδηγηθεῖ σάν ἀρνί στή σφαγή. Θά πεθάνει μαζί μέ κακούργους, ἀνοίγοντάς μία πηγή γιά τήν ἁμαρτία καί ἐξαλείφοντας τήν ἁμαρτία μέσα σέ μία μέρα. Προειπώθηκαν ἀκόμα καί αὐτά τά ἐπιθανάτια λόγια Του. Μέσα στήν ἀγωνία Του, θά Τόν ποτίσουν χολή καί ξύδι. Θά Τοῦ τρυπήσουν τά χέρια καί τά πόδια. Δέν θά Τοῦ σπάσουν τά κόκκαλα. Γιά τά ροῦχα Του θά βάλουν κλῆρο. Θά ταφεῖ πλούσια. Θά μείνη στόν τάφο τρεῖς μέρες. Θά ἀναστηθεῖ ἀπό τούς νεκρούς. Θά ἀναληφθεῖ στά δεξιά τοῦ Θεοῦ. Εἶχε προειπωθεῖ ὅτι Ἐκεῖνος θά ἔφερνε μία καινούργια γλώσσα στή γῆ, δηλαδή μία νέα ἰδέα: τή σωτηρία. Ὅτι θά πρόσφερνε μία νέα διαθήκη στήν ἀνθρωπότητα, καί θά ἔδινε στόν λαό τοῦ Θεοῦ ἕνα καινούργιο ὄνομα. Ὅτι Αὐτός θά ἐγκαινίαζε τήν ἐποχή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅτι ἡ Βασιλεία Του θά περιλάμβανε τούς ἐθνικούς, καί θά ἦταν καθολική καί ἀτελείωτη.
Τά πράγματα αὐτά ἐγράφηκαν ὁλόκληρες ἑκατονταετηρίδες, πρίν ἔρθει ὁ Χριστός. Μέ τέτοιες ἐκπληκτικές λεπτοµέρειες, πού διαβάζοντάς τα νομίζεις πώς διαδάζεις μίαν-ἀφήγηση τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου Του, γραμμένη ἀπό κάποιον αὐτόπτη μάρτυρα. Ἄν κάποτε ὁρισμένοι ἄνθρωποι ἔρχονταν κάπου - ἀπό διάφορες χῶρες, χωρίς ποτέ νά ἔχουν πρίν συναντηθεῖ καί χωρίς ποτέ νά ἔχουν κατά κάποιο τρόπο ἐπικοινωνήσει- μεταξύ τους φέρνοντας ὁ καθένας τους ἀπό ἕνα μικρό κομμάτι λαξεμένο μάρμαρο, καί συναρμολογοῦσαν τά κομμάτια τους, καί ἡ συναρμολόγηση αὐτή ἀπέδιδε ἕνα θαυμάσιο ἄγαλμα, τί θά λέγατε; Θά λέγατε ἀσφαλῶς, πῶς κάποιος εἶχε κάνει τό σχέδιο τοῦ ἀγάλματος καί εἶχε ὁδηγήσει τόν καθένα ἀπό τούς ἀνθρώπους αὐτούς νά κάνει τό δικό του τό κομμάτι σύμφωνα- μέ τό ἕνα καί ἑνιαῖο αὐτό σχέδιο τοῦ ἑνός! Πάρτε τώρα τά κομμάτια τῆς ἱστορίας τῆς ζωής καί τοῦ ἔργου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού - γραμμένα πολύ πρίν ἔρθει ὁ Χριστός στόν κόσμο μας ἀπό διάφορους ἀνθρώπους διαφόρων αἰώνων - ἀποτελοῦν τίς Μεσσιανικές προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί δῶστε μία ἐξήγηση στό θαυμαστό φαινόμενο τῆς τέλειας ἀνάμεσά τους ἁρμονίας. Τί ἄλλη ἐξήγηση θά δίνατε, ἄν ὄχι τό ὅτι κάποιος ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΟΥΣ ἐπέβλεψε τή συγγραφή τῶν κομματιῶν αὐτῶν;
