Μετάνοια, καρπός μεγάλης ἀγάπης πρός τόν Θεό
(ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ-27 Ἀπριλίου 2016)
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Οἱ τέσσερις Εὐαγγελιστές ἀναφέρουν ἕνα περιστατικό μέ μία γυναίκα πού ἀλείφει μέ μῦρα τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
Οἱ Ματθαῖος (κστ΄ 6-13) καί Μᾶρκος (ιδ΄ 3-9) περιγράφουν τό ἴδιο περιστατικό πού συμβαίνει τό βράδυ τῆς Μεγάλης Τετάρτης ὅπου ὁ Κύριος παρακάθεται μέ τούς Μαθητές Του σέ δεῖπνο στήν Βηθανία στό σπίτι τοῦ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ. Δέν ἀναφέρουν τό ὄνομα τῆς γυναίκας οὔτε τήν ποιότητά της, ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός.
Ὁ Ἰωάννης (ιβ΄ 1-8) γράφει ὅτι ἡ γυναίκα ἦταν ἡ Μαρία ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου καί ὅτι στό δεῖπνο παρακαθόταν καί ὁ Λάζαρος μέ τίς ἀδελφές του.
Καί οἱ τρεῖς (Ματθαῖος, Μᾶρκος, Ἰωάννης) ἀναφέρουν τήν ἀντίδραση τῶν μαθητῶν γιά τήν «σπατάλη» αὐτή πού ἀνέχθηκε ὁ Κύριος καί τήν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου.
Ὁ Λουκᾶς (ζ΄ 36-50) διηγεῖται τό ἴδιο περιστατικό πού συνέβηκε σέ διαφορετικό χρόνο στήν Καπερναούμ στήν ἀρχή τῆς δημοσίας δράσεώς Του καί ὄχι δύο ἡμέρες πρίν τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅτι ὁ οἰκοδεσπότης λεγόταν Σίμων καί ἦταν Φαρισαῖος. Δέν ἀναφέρει τό ὄνομα τῆς γυναίκας, ἀλλά ὅτι ἦταν πόρνη.
Ὁ Λουκᾶς παραθέτει καί τόν διάλογο πού διεξήχθηκε μεταξύ τοῦ Κυρίου καί τοῦ Σίμωνος, ἐπειδή ὁ Σίμων βλέποντας τήν ἐνέργεια τῆς γυναίκας διαρωτήθηκε γιατί ὁ Κύριος ἐπιτρέπει σέ μία πόρνη γυναίκα νά τόν ἀγγίζει. Ἀγνοεῖ τήν κατάστασή της. Ἄν τήν ἀγνοεῖ δέν μπορεῖ νά εἶναι προφήτης. Δικαιολογοῦσε μέ τήν ἀμφιβολία τήν δυσπιστία του καί τήν ἀπόρριψη τοῦ Κυρίου.
Ὁ Κύριος δέν ἄφησε ἀσχολίαστες τίς σκέψεις τοῦ Φαρισαίου καί ἐξηγεῖ γιατί ὄχι μόνο ἀποδέχθηκε τήν ἐνέργεια τῆς γυναίκας καί τήν ἴδια τήν γυναίκα, ἀλλά καί γιατί τῆς συγχώρησε τίς ἁμαρτίες της.
Στήν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου οἱ ὕμνοι ἀναφέρονται στό περιστατικό τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου περί πόρνης γυναικός ἐνῶ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα διηγεῖται τό περιστατικό τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου.
Ὁ Φαρισαῖος κάλεσε τόν Κύριο σέ δεῖπνο, ἀλλά παρέλειψε νά προβεῖ σέ συγκεκριμένες ἐνέργειες τιμῆς πρός τόν προσκεκλημένο του, ὅπως προβλεπόταν ἀπό τόν Ἰουδαϊκό Νόμο νά τοῦ πλύνει τά πόδια, νά τοῦ δώσει ἀσπασμό καί νά τοῦ ἀλείψει μέ λάδι τό κεφάλι του.
Ὁ Κύριος ἐλέγχοντάς τον γιά τίς παραλείψεις του, πού ἦταν ἀδιανόητες γιά ἕνα Φαρισαῖο, ἀποκάλυψε ὅτι αὐτή ἡ ὑποτιμημένη γι’ Αὐτόν συμπεριφορά ὀφειλόταν ἐπειδή δέν ἀγαποῦσε, δέν σεβόταν, δέν πίστευε στόν Κύριο.
Πόσοι ἀλήθεια σήμερα διακατέχονται ἀπό τίς ἴδιες σκέψεις καί συμπεριφορές ἀπέναντι στόν Κύριο.
Ἡ πόρνη γυναίκα ἀντίθετα ἀκολούθησε ἄλλη διαδρομή ἀπ’ αὐτή τοῦ Φαρισαίου· σεβάσθηκε τόν Κύριο, πίστεψε σ’ Αὐτόν, μετανόησε γιά τήν βορβορώδη ζωή της, αἰσθάνθηκε εὐγνωμοσύνη καί ἔλαβε τήν ἄφεση τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν της.
Ἔτσι ἡ πίστη της τήν ἔσωσε, ἡ ἀγάπη της τήν ὁδήγησε στήν μετάνοια κι ἔγινε παράδειγμα μετάνοιας καί σωτηρίας.
Ὁ Κύριός μας πού δέχεται τῶν ἁμαρτωλῶν τήν μετάνοια ἐνῶ ἀντίθετα ἀποκρούει τήν Φαρισαϊκή ὑποκριτική νοοτροπία ἐκείνων, πού δέν αἰσθάνωνται καμμία εὐγνωμοσύνη πρός τόν Φιλάνθρωπο Κύριο, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι δέν ὀφείλουν στόν Θεό τίποτε.
