ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ

 

 

Η συμπεριφορά των εννέα λεπρών, οι οποίοι ενώ καθορίστηκαν από την ασθένεια, ή οποία τους ταλαιπωρούσε δεν επέστρεψαν να ευχαριστήσουν τον Θεό για τη δωρεά και την ευσπλαχνία Του, αυτό προκάλεσε το παράπονο του Κυρίου μας. Με αφορμή λοιπόν την εκδηλωθείσα αχαριστία των λεπρών αυτών, σήμερα θα οικοδομήσουμε τον  λόγο πάνω στο θέμα, ότι  η ευχαριστία μάς στο Θεό για τις δωρεές που απολαμβάνουμε μονίμως στη ζωή μας είναι καθήκον μας πνευματικό.

Όλη η Αγία Γραφή εκθέτει την πλούσια δωρεά του Θεού στο ανθρώπινο γένος γενικώς αλλά και στον καθέναν άνθρωπο ειδικώς. Αναφέρει τις δωρεές του Θεού, τις ενέργειες εκείνες στις οποίες προήλθε ο Τριαδικός Θεός από αγάπη και ευσπλαχνία προς το δοκιμαζόμενο άνθρωπο. Όλες αυτές είναι χάρισμα χωρίς δηλαδή ο Θεός να αναμένει ανταπόδοση για αυτές από εμάς. Η συνάντηση του ανθρώπου  με τον Θεό δεν το θέτει απλώς μπροστά στο απόλυτο. Αλλά τον τελειοποιεί τον μεταμορφώνει τη ζωή του. Δείγμα αυτής της τελειότητας της τελειοποιήσεως του ανθρώπου είναι και η εκδήλωση ευχαριστίας σε Αυτόν εκ του οποίου προέρχεται « πάσα δόσης ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ». Το ‘’εὐχαριστῶ μας’’ εμφανίζεται στην ανταπόκριση σε αυτή την Προοδευτική και συνεχή Χάρη, που μια μέρα θα φθάσει στην πληρότητα της εν Χριστώ. Η πράξη ευχαριστίας σημαίνει συνειδητοποίηση των δωρεών του Θεού, σημαίνει την πιο αγνή μορφή μιας ψυχής που μένει εκστατική μπροστά σε αυτή τη μεγαλοδωρία, σημαίνει ακόμα χαρούμενη  ευγνωμοσύνη μπροστά στο θείο μεγαλείο.

            Η πράξη ευχαριστίας, το να  ευχαριστούμε δηλαδή το Θεό για τις δωρεές του, είναι ουσιώδες γνώρισμα των πιστών ανθρώπων. Αποτελεί θεμελιώδη θρησκευτική ανταπόκριση του πλάσματος που ανακαλύπτει μέσα σε ένα ρίγος χαράς και δέους κάτι από το Θεό, κάτι από το μεγαλείο του, κάτι από τη δόξα του. Το κύριο αμάρτημα των ειδωλολατρών ήταν, κατά τον Απόστολο Παύλο, ότι το Θεό, « οὔχ ὡς Θεόν ἐδόξασαν ἤ εὐχαρίστησαν »(Ρωμ.α΄21).

 Η πράξη ευχαριστίας του Κυρίου

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης ήδη στους πρώτους στίχους του Ευαγγελίου του μας φανερώνει ότι ο Χριστός ως τέλειος Θεάνθρωπος πρώτος αυτός και εξ ονόματος όλων των ανθρώπων, ως αντιπρόσωπος τους δηλαδή, προσέφερε στο Θεό πατέρα την τέλεια ευχαριστήρια πράξη με ολόκληρη τη ζωή του. Είπε δηλαδή. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Θεό πατέρα εξ ονόματος του ανθρώπινου γένους. Τον εδόξασε και εξομολογήθηκε την ευγνωμοσύνη μας σε αυτόν.

            Ευχαρίστησε ο Κύριός μας το Τριαδικό Θεό, τον πατέρα όλων των πιστών δηλώνοντας την ανταπόκριση μας στη χάρη, στο δώρο που ο Θεός μας έδωσε για να του προσφέρουμε. Ο Κύριος μας , ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός είναι η δωρεά του Θεού « πλήρης χάριτος » σε εμάς. Συγχρόνως ο Χριστός είναι και δικό μας’’ εὐχαριστῶ’’ στο Θεό πατέρα.

            Η πιο γενναία χειρονομία του Κυρίου με την οποία εκδηλώθηκε η ευχαριστία μας προς το Θεό πατέρα ήταν η θυσία του. Θυσιαζόμενος ο Κύριος προσφέρει την ζωή του  στο Τριαδικό Θεό για να αγιάσει όσους το πιστεύουν και είναι οι μαθητές του. Στο Μυστικό δείπνο και στο σταυρό ο Κύριος όπως αποκαλύπτει το κίνητρο όλης  του της ζωής  και του θανάτου του. Όλα τα ενεργεί σαν μία πράξη ευχαριστίας της θεϊκής του καρδιάς. Χρειάζεται το πάθος του και ο θάνατος του για να δοξάσει και να ευχαριστήσει πλήρως ο Ιησούς Χριστός το Θεό πατέρα(Ιωαν.ιζ΄1). Αλλά και όλη του η ζωή είναι μια αδιάκοπη πράξη ευχαριστίας, που εκδηλώνεται μερικές φορές καθαρά και επίσημα για να ελκύσει τους ανθρώπους να πιστέψουν και να ευχαριστήσουν μαζί του το Θεό(Ιωαν.ια΄42).

Η πράξη ευχαριστίας της Εκκλησίας.

            Εμείς οι χριστιανοί πιστεύουμε ότι:  μόνο ο Χριστός είναι η ευχαριστία μας - η μόνη αντάξια του Θεού πατέρα  αυτός και μόνο είναι η δοξολογία μας.  Πρώτος αυτός ευχαριστεί το Θεό Πατέρα,  και οι χριστιανοί μετά από αυτόν και δι αυτού : « δί Αὐτοῦ, μέτ Αὐτοῦ καί ἐν Αὐτῷ ».

            Επειδή έχουμε συνείδηση όλων των δωρεών του Θεού σε μας, τις μνημονεύουμε, τις ενθυμούμεθα  δηλαδή κάθε φορά που τελούμε θεία λειτουργία: « Μεμνημένοι…..καί πάντων τῶν ὑπέρ ἠμων γεγενημένων», ενθυμούμενοι δηλαδή όλα όσα έγιναν για μας, « τοῦ Σταυροῦ, τοῦ τάφου, τῆς τριήμερου Ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανούς ἀναβάσεως, τῆς ἐκ δεξιῶν καθέδρας, τῆς Δευτέρας καί ἔνδοξου  πάλι παρουσίας  ». « τά σά ἐκ τῶν σῶν , σοῖ προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα  ».

            Με τη θεία λειτουργία ευχαριστούμε το Τριαδικό Θεό  « ὑπέρ τούτων  » απάντων ευχαριστούμε σοι, και τον Μονογενή σου Υιόν , και τω  Πνεύματι σου τω Αγιω , υπερ παντων ,ων ισμεν /γνωριζουμε δηλ./και ων ουκ ισμεν,των φανερών και αφανών ευεργεσιών των εις ημας γεγενημένων. ». Για τούτο και η θεία λειτουργία ονομάζεται και θεία ευχαριστία.

            Ύστερα από όλα αυτά προκύπτουν μερικά συμπεράσματα, τα οποία υπαγορεύουν μερικά καθήκοντα μας όπως:

            H συμμετοχή στη θεία λειτουργία είναι πρώτιστο καθήκον. Μέσα από αυτήν ευχαριστούμε ο καθένας μας χωριστά και όλη η Εκκλησία συνολικά  τον Τριαδικό Θεό και πατέρα μας για ότι έκανε, κάνει και θα κάνει για μας τα παιδιά του. Η συμμετοχή μας στη θεία λειτουργία δεν είναι πάρεργο, αλλά ουσιαστική πράξη ευχαριστίας. Ακόμα θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο Κύριός μας αυτή την εντολή μας έδωσε, ότι δηλαδή όταν θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Θεό πατέρα μόνο μέσα από  τη θεία λειτουργία είναι δυνατό να το κάνουμε. Επομένως μόνο την θεία λειτουργία ο Θεός δέχεται ως την κατεξοχήν πράξη ευχαριστίας μας σε αυτόν.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ποιο μεγάλο καθήκον τους δεν εκπληρώνουν όσοι δεν εκκλησιάζονται τακτικώς, ποια υποχρέωση τους δεν τηρούν όσοι βιαστικά και τυπικά έρχονται στη θεία λειτουργία.

Αδελφοί μου, όσες φορές και αν τελέσουμε τη θεία λειτουργία λίγες πάντα θα είναι για να ευχαριστήσουμε το Θεό για όλες του τις δωρεές. Οι Άγιοι μας είχαν φθάσει σε  τέτοια κατάσταση πνευματική, ώστε όλη τους τη ζωή να είναι μια θεία ευχαριστία. Στη ψυχή τους αισθάνονταν τις δωρεές του Θεού και η καρδιά τους αλλοιωνόταν από τη χαρά της δοξολογίας και ευχαριστίας τους προς το Θεό.

            Ευχαριστούμε επίσης το Θεό, όταν πιστεύουμε σε αυτόν και δεχόμαστε ως έκανε για μας.

            Και τέλος ευχαριστούμε το Θεό με την άγια ζωή μας. Όταν τηρούμε τις εντολές του. Όταν  ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του. Όταν αγωνιζόμαστε να ανταποκριθούμε στην αγάπη Του και την εύνοιά Του.

Στην αποκάλυψη ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας διδάσκει ότι η αιώνια ζωή θα είναι μια πράξη ευχαριστίας των δημιουργημάτων προς το δημιουργό τους, των παιδιών προς τον πατέρα τους. Στην ουράνια Ιερουσαλήμ, αφού το λυτρωτικό έργο του Κύριου θα έχει τελειώσει, η πράξη ευχαριστίας θα μεταβληθεί σε καθαρή δοξολογία της δόξης του Θεού. Θα  ζούμε μέσα στο εκθαμβωτικό μεγαλείο του Θεού και των αιωνίων θαυμασίων του. Γι  αυτό δε που θα αξιωνόμαστε να βιώνουμε συνεχώς θα δοξάζουμε και θα ευχαριστούμε το Θεό πατέρα μας.