ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
« Ἠγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ » : αυτό είναι το κύριο θέμα του κηρύγματος του Ιωάννου του Βαπτιστού και του Κυρίου. Για να μάθουμε σε τι συνίσταται αυτή η μυστηριώδης πραγματικότητα, που ο Κύριος ήλθε να εγκαθιδρύσει στη γη, ποια είναι η φύση της και ποιές οι απαντήσεις της πρέπει να απευθυνθούμε στην Καινή διαθήκη.
Στο κήρυγμα του Ιησού την πρώτη θέση κατέχει η βασιλεία του Θεού. Αυτά που κηρύττει στις κωμοπόλεις της Γαλιλαίας είναι το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Τα θαύματα που ενεργεί ο Κύριος συνοδεύουν τη διδασκαλία του ως σημεία της παρουσίας της βασιλείας και αφήνουν να διαφανεί κάπως η σημασία της. Με τον ερχομό της τερματίζεται η κυριαρχία του διαβόλου, της αμαρτίας και του θανάτου πάνω στους ανθρώπους : « εἰ δέ ἐγώ ἐν πνευματι Θεοῦ ἐκβάλλω τά δαιμόνια, ἄρα ἐφθασεν ἔφ΄ὑμας ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. »(Ματθ.ιβ΄28). Συνεπώς, είναι απαραίτητο για να ληφθεί μια απόφαση πρέπει κανείς να μετανοήσει, να δεχθεί τις απαιτήσεις της βασιλείας για να γίνει μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού.
- Η φύση της βασιλείας.
Η βασιλεία του Θεού είναι μια ανεξιχνίαστη πραγματικότητα της οποίας την φύση μόνο ο Ιησούς Χριστός μπορεί να μας γνωρίσει. Την αποκαλύπτει μόνο στους ταπεινούς και τους μικρούς, όχι στους σοφούς και συνετούς αυτού του κόσμου.(Ματθ.ια΄25). Την αποκαλύπτει στους μαθητές του, όχι στους έξω, με τους οποίους τα πάντα μένουν αινιγματικά. Μιλώντας για αυτή είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούμε εγκόσμια δεδομένα και πραγματικότητες της παρούσης ζωής, για να μπορέσουμε να την προσδιορίζουμε και να την περιγράψουμε. Όσο όμως και αν το επιδιώκουμε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τη συλλάβουμε διανοητικά πλήρως διότι ανήκει στο μυστήριο του Θεού. Ωστόσο όμως ως βασιλεία του Θεού εννοούμε τον χώρο εκείνο, που κυριαρχεί βασιλεύει το θέλημα του Θεού. Γίνεται δηλαδή μόνο αυτό που θέλει ο Θεός. Είναι ο χώρος, όπου πραγματοποιείται η κοινωνία Θεού και ανθρώπων. Ως χώρος της βασιλείας θεωρείται επί της γης η Εκκλησία, εντός της οποίας κυριαρχεί το θέλημα του Θεού, ο άνθρωπος συμμετέχει στη ζωή του Θεού, κοινωνεί μαζί Του και τέλος ελευθερώνεται από το κράτος της αμαρτίας του διαβόλου και του θανάτου.
Ο Κύριος ερμηνεύοντας μας τα περί της βασιλείας του Θεού μας έδωσε μερικά χαρακτηριστικά της. Είναι τα παράδοξα της βασιλείας, όπως θα διαπιστώσουμε.
α) Έχει ταπεινή αρχή και ένδοξο τέλος.
Αρχίζει ταπεινά. Έρχεται όταν ο Λόγος του Θεού απευθύνεται στους ανθρώπους. Θα αυξηθεί με την ίδια της τη δύναμη, όπως ο κόκκος του σίτου στη σχετική παραβολή(Μαρκ.δ΄26-29). Θα ζωντανέψει τον κόσμο, όπως το προζύμι μέσα στο ζυμάρι. Στην αποκάλυψη ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας παρουσιάζει την τελική δόξα της βασιλείας με την εικόνα της άνωθεν ερχόμενης Αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ.
β) Ενώ δόθηκε στο μικρό ποίμνιο των μαθητών τελικά θα συμπεριλάβει όλο τον κόσμο.
Ο Κύριος πράγματι δεν απευθύνεται παρά μόνο στους Ιουδαίους της Παλαιστίνης. Μάλιστα δε ανάμεσα σε αυτούς, μόνο στο « μικρό ποίμνιο » των μαθητών(Λουκά β΄32) δόθηκε η βασιλεία. Αλλά αυτή η ίδια πρόκειται να γίνει ένα μεγάλο δέντρο, όπου θα φωλιάζουν όλα τα πετεινά του ουρανού(Ματθ.ιγ΄31). Θα δεχθεί στους κόλπους της όλα τα έθνη.
γ) Είναι συγχρόνως εγκόσμια και υπερκόσμια
Ενώ υπάρχει εδώ στη γη, στο μέτρο που οι άνθρωποι αποδέχονται και πιστεύουν στον Χριστό, συγχρόνως « οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ». Η βασιλεία του Θεού ήγγικε, αλλά και το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει ,είναι βασικές διδασκαλίες της Καινής διαθήκης.
δ) Είναι ορατή και αόρατη.
Η έλευση της δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο παρατηρήσεως όπως τα άλλα φαινόμενα(Λουκά ιζ΄20). Και όμως, εκδηλώνεται εξωτερικά, όπως το σιτάρι του αγρού που φυτρώνει μαζί με τα ζιζάνια.
ε) Είναι παρούσα και ερχομένη.
Ήλθε στη γη. Οι άνθρωποι ζουν εντός αυτής. Βλέπουν τα σημάδια της. Παρά ταύτα η βασιλεία καλείται να αυξηθεί η. Ως χρόνος ελεύσεως της εγκαταστάσεως της στη γη θεωρείται η επί γης ζωή του Θεανθρώπου Κυρίου μας. Θα φθάσει όμως την πληρότητα της με την δεύτερη εμφάνιση του Κυρίου. Σε αυτό το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα η βασιλεία του Θεού θα φθάσει στην πληρότητα της. Αυτό θα είναι ο χρόνος της μαρτυρίας, ο χρόνος της Εκκλησίας(Πραξ.α΄8-Ιωαν.ιε΄27). Στο τέλος αυτού του χρόνου θα φανερωθεί η δόξα της βασιλείας. Τότε θα είναι το τραπέζι του Πάσχα, το εσχατολογικό δείπνο. ,στο οποίο οι καλεσμένοι που θα έλθουν από όλα τα μέρη της γης θα πάρουν μέρος στο συμπόσιο μαζί με τους Πατριάρχες.
Αυτή τη βασιλεία στην πληρότητα της καλούνται οι πιστοί να « κληρονομήσουν » μετά την Ανάσταση και τη σωματική μεταμόρφωσή τους. Ως τότε θα προσεύχονται για τον ερχομό της : « ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου ».
2.Η Είσοδος των ανθρώπων στην βασιλεία. Η βασιλεία είναι το κατεξοχήν δώρο του Θεού ,η ουσιαστική αξία, που πρέπει να την αποκτήσει κανείς δίνοντας όλα όσα κατέχει. Αλλά για να την λάβει κανείς, πρέπει να εκπληρώσει ορισμένες προϋποθέσεις. Αυτό όμως με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως οφειλόμενη δίκαια αμοιβή : ο Θεός ελευθέρα μισθώνει τους ανθρώπους στον αμπελώνα του και δίνει στους εργάτες του, ότι ευαρεστείται.
Οπωσδήποτε, αν τα πάντα προέρχονται ως χάρη, οι άνθρωποι οφείλουν να ανταποκριθούν σε αυτή την χάρη : οι σκληροτράχηλοι αμαρτωλοί που εμμένουν στο κακό « βασιλεία τοῦ Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι ».
Απ΄Αυτόν που θέλει να εισέλθει στη βασιλεία και να την κληρονομήσει τελικά απαιτείται : « φτώχεια » πνεύματος, διάθεση παιδιού, ενεργός αναζήτηση της βασιλείας και της Δικαιοσύνης της, υπομονή στους διωγμούς, θυσία κάθε πράγματος που κατέχει, με μια λέξη απαιτείται η εκπλήρωση του θελήματος του Θεού πατέρα, ιδίως στο θέμα της αδελφικής αγάπης. Γιατί αν όλοι είναι καλεσμένοι στη βασιλεία, δεν είναι όλοι εκλεκτοί : θα διωχθεί ο συνδαιτυμόνας του δεν έχει « ἔνδυμα γάμου ».
Απαιτείται κυρίως μετάνοια, Αναγέννηση, χωρίς την οποία δεν μπορεί κανείς να δει τη βασιλεία του Θεού.
Στους έσχατους καιρούς, ο Χριστός νικητής όλων των εχθρών του, θα παραδώσει« την Βασιλεία τω Θεω και Πατρί ». Τότε « γεννήσεται ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ Κυρίου ἠμῶν καί τοῦ Χρήστου αὐτοῦ καί οἱ πιστοί θά λάβουν κληρονομίαν ἐν τή βασιλεία τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Θεοῦ ». Έτσι, θα βασιλεύσει Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και οι μαθητές του Ιησού θα κληθούν να μοιραστούν τη δόξα αυτής της βασιλείας, γιατί ήδη από τώρα, ο Ιησούς « ἐποίησεν αὐτούς βασιλείαν, ἱερεῖς τῷ Θεῳ οὐ καί Πατρι αὐτοῦ ».
