Υἱοθεσία
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἡ φανέρωση τοῦ ἀοράτου Θεοῦ καί ἡ κοινωνία τοῦ ἀπροσίτου μέ τά δημιουργήματά Του ἦταν ὁ βαθύτερος καί ἀπόρρητος σκοπός τῆς δημιουργίας. Κατά τό ἀποκεκρυμμένο σχέδιο τῆς θείας βουλῆς αὐτό τό θαυμαστό σχέδιο ὑπηρέτησε τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση, ἔγινε ἄνθρωπος καί κατέστησε τούς ἀνθρώπους υἱούς καί θυγατέρες τοῦ Ἐπουρανίου Πατρός καί Θεοῦ καί τούς ἕνωσε ἀδιάρρηκτα μέ τήν μακαρία θεία φύση
- Ἡ υἱοθεσία μας ἀποτελεῖ κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο τόν τελικό σκοπό τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας ἐφ’ ὅσον:
«Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Πρός Γαλάτες δ΄ 5).
Δηλαδή : «Ὅταν ὅμως ἔφτασε ἡ ὥρα πού εἶχε καθορίσει ὁ Θεός, ἀπέστειλε τόν Υἱό του. Γεννήθηκε ἀπό μία γυναίκα καί ὑποτάχτηκε στό νόμο, γιά νά ἐξαγοράσει τούς ὑπόδουλους στό νόμο, γιά νά γίνουμε παιδιά τοῦ Θεοῦ».
Ἡ υἱοθεσία μας ἐπιτελέσθηκε ὡς συνέπεια καί ἀποτέλεσμα τῆς ἑκουσίας θυσίας. Μέ τόν θάνατο ἐπί τοῦ σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ προέκυψε ἡ υἱοθεσία μας ἀπό τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα (Πρός Ἑβραίους β΄ 10-11).
Ἡ πρίν ἔκπτωτος καί κατάκριτος ἀνθρώπινη φύση ἐνδύθηκε τήν εὐπρέπεια τῆς θείας υἱοθεσίας καί ἔντιμος καί ἔνδοξος ἀπεκατεστάθη στόν αἰώνιο πνευματικό κόσμο καθεσθεῖσα στό θρόνο τοῦ Θεοῦ, ὅπως τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος:
«Ὅτι δι᾿ ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε» (Πρός Κορινθίους Β΄ η΄ 9)
Δηλαδή : «Γνωρίζετε βέβαια, τή χάρη τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ· ἦταν πλούσιος κι ἔγινε γιά χάρη σας φτωχός, γιά νά μπορέσετε ἐσεῖς μέ τή φτώχεια τή δική του νά πλουτίσετε»
* * * * *
- Ὁ Θεός καθόρισε καί τόν τρόπο οἰκειοποιήσεως τῆς θείας δωρεᾶς, τῆς δικαιώσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν νόμο τῆς πίστεως
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύσσει μέ παρρησία διαβεβαιώνοντας ὅσους πιστεύουν στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό
«Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ» (Πρός Γαλάτες γ΄ 26)
Δηλαδή : «Εἶστε λοιπόν, ὅλοι παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πιστεύετε στόν Ἰησοῦ Χριστό».
Ἡ ἀποδιδομένη ἀπό τό Θεό στόν ἄνθρωπο υἱοθεσία καί ἡ ἀναγνώρισή του ὡς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ προϋποθέτει τήν πίστη τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος οὔτε ἐδικαιοῦτο οὔτε ἦταν δυνατόν νά ἀποκτήσει δικά του μέσα καί δικούς του τρόπους. Ἑπομένως ἀποκλείεται νά καυχηθεῖ ὅτι μόνος ἐπέτυχε νά ἀνυψωθεῖ.
«Ποῦ οὖν ἡ καύχησις; ἐξεκλείσθη. διὰ ποίου νόμου; τῶν ἔργων; οὐχί, ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως» (Πρός Ρωμαίους γ΄ 27)
Δηλαδή : «Τί ἔγινε λοιπόν μέ τήν καύχησή μας; Ἔσβησε. Σέ ποιό νόμο θά μποροῦσε νά στηριχτεῖ; Στό νόμο τῆς ἐπιταγῆς τῶν ἔργων; Ὄχι, ἀλλά στήν ἀρχή τῆς σωτηρίας διά τῆς πίστεως».
* * * * *
- Τήν νέα σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό ἐπιβεβαιώνει ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ στίς καρδιές τῶν πιστῶν.
«῞Οτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ» (Πρός Γαλάτες δ΄ 6)
Δηλαδή : «Κι ἐπειδή πραγματικά εἶστε παιδιά του, ὁ Θεός ἀπέστειλε τό Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ του στίς καρδιές μας, καί αὐτό φωνάζει: «Ἀββᾶ, Πατέρα μου!»
* * * * *
- Ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ προνόμια εὑρισκόμενος στήν νέα κατάσταση καί σχέση ὅπως μᾶ διαβεβαίωσε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός.
α. Ὁ υἱός μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πιστεύσει στήν Ἀλήθεια δηλαδή στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό πού διεκήρυξε «ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια» (Ἰωάννου ιδ΄ 6) ἐλευθερώνεται ἀπό τήν ὑποταγή στήν ἁμαρτία καί τήν ἐξουσία της, ὅπως καί πάλι διεβεβαίωσε ὁ Κύριος «ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάννου η΄ 32) ἐφ’ ὅσον «πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλος ἐστί τῆς ἁμαρτίας» (Ἰωάννου η΄ 34), ὡς δοῦλος τῆς ἁμαρτίας ὁ ἄνθρωπος θεωρεῖται ἐχθρός τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτό καί στερεῖται τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ, δέν γίνεται δεκτός ἀπό τόν Θεό Πατέρα ἐφ’ ὅσον ταυτίζεται μέ τήν ἁμαρτία καί ζεῖ χωρίς μετάνοια, ὅπω διευκρίνησε ὁ Κύριος ὅτι «ὁ δέ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τόν αἰώνα» (Ἰωάννου η΄ 35)
Μέ τήν πίστη καί τήν μετάνοια ὁ ἄνθρωπος ἀνυψώνεται ἀπό τήν ἀπαξία τῆς ἁμαρτίας στήν δόξα τῆς υἱοθεσίας. Συνεπῶς ὡς «υἱός μένει εἰς τόν αἰώνα ἐν τῇ οἰκίᾳ» (Ἰωάννου η΄ 35).
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὑποσχέθηκε στούς μαθητές Του ὅτι μετά τόν θάνατό Του, τήν ἀνάστασή Του καί τήν ἀνάληψή Του ἑτοίμασε τόν τόπον ἔνθα «τῶν εὐφραινομένων ἡ κατοικία» (Ψαλμοῦ πστ΄ (πζ΄) 7)
«Πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν· καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον, πάλιν ἔρχομαι καὶ παραλήψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγώ, καὶ ὑμεῖς ἦτε » (Ἰωάννου ιδ΄ 2-3 )
Δηλαδή : «Ἐγώ πηγαίνω νά σᾶς ἑτοιμάσω τόπο. 3Κι ὅταν πάω καί σᾶς ἑτοιμάσω τόπο, πάλι θά ’ρθώ καί θά σᾶς πάρω κοντά μου, ὥστε ὅπου εἶμαι ἐγώ νά εἶστε κι ἐσεῖς».
«Πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου» (Ἰωάννου ιζ΄ 24)
Δηλαδή : «Πατέρα, αὐτοί πού μοῦ ἔδωσες θέλω ὅπου εἶμαι ἐγώ νά εἶναι κι ἐκεῖνοι μαζί μου, γιά νά μποροῦν νά βλέπουν τή δόξα τή δική μου, τή δόξα πού μου χάρισες, γιατί μέ ἀγάπησες προτοῦ νά γίνει ὁ κόσμος».
β΄. Ὁ υἱός καί κληρονόμος
Ὁ Θεός κατέστησε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό Υἱό Του Μονογενῆ καί Ἀγαπητό κληρονόμο πάντων (Πρός Ἑβραίους α΄ 2· Ματθαίου κα΄ 37-39).
Μέ τήν υἱοθεσία οἱ πιστοί γίνονται κληρονόμοι Θεοῦ, συγκληρονόμοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Πρός Γαλάτες δ΄ 7).
Αὐτή τήν ἐσχατολογική προοπτική ἀνέφερε ὁ Κύριος μέ τούς λόγους Του περί τῆς μελλούσης κρίσεως
«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (Ματθαίου κε΄ 34)
Δηλαδή : «Ἐλᾶτε, οἱ εὐλογημένοι ἀπ’ τόν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τή βασιλεία πού σᾶς ἔχει ἑτοιμαστεῖ ἀπ’ τήν ἀρχή τοῦ κόσμου»
- Υἱοί Θεοῦ - Τέκνα Θεοῦ
Ἡ υἱοθεσία συνεπάγεται καί κανόνες συμπεριφορᾶς τούς ὁποίους ὑπέδειξε ὁ Κύριός μας
α΄. Οἱ εἰρηνοποιοί θά κληθοῦν υἱοί τοῦ Θεοῦ τῆς εἰρήνης.
«Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται» (Ματθαίου ε΄ 9).
Δηλαδή : «Μακάριοι ὅσοι φέρνουν τήν εἰρήνη στούς ἀνθρώπους, γιατί αὐτοί θά ὀνομαστοῦν παιδιά τοῦ Θεοῦ».
β΄. Ὅσοι ἀγαποῦν καί εὐεργετοῦν τούς ἐχθρούς τους καί προσεύχονται γι’ αὐτούς θά ἀναδειχθοῦν υἱοί τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου.
«Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς» (Λουκᾶ στ΄ 35).
Δηλαδή : «Ἀντίθετα, ἐσεῖς ν’ ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας, νά κάνετε τό καλό καί νά δανείζετε, χωρίς νά περιμένετε νά πάρετε πίσω τίποτε. Κι ἔτσι, ὁ Θεός, πού εἶναι καλός ἀκόμα καί μέ τούς ἀχάριστους καί τούς κακούς, θά σᾶς ἀνταμείψει μέ τό παραπάνω καί θά σᾶς κάνει παιδιά του».
γ΄. Ὅσοι δέχονται μέσα τους τό ἅγιο πνεῦμα πού εἶναι ἡ δύναμη τῆς ζωῆς ἀποτελοῦν καλό σπόρο πού φυτρώνει καί καρποφορεῖ.
«Ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος· τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ» (Ματθαίου ιγ΄ 38)
Δηλαδή : «Τό χωράφι εἶναι ὁ κόσμος, ὁ καλός σπόρος εἶναι ὅσοι ἀνήκουν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τά ζιζάνια εἶναι ὅσοι ἀνήκουν στόν πονηρό».
δ΄. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καλεῖται υἱός εἰρήνης.
«Καὶ ἐὰν ᾖ ἐκεῖ υἱὸς εἰρήνης, ἐπαναπαύσεται ἐπ' αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν· εἰ δὲ μήγε, ἐφ' ὑμᾶς ἐπανακάμψει» (Λουκᾶ ι΄ 6)
Δηλαδή : «Ἄν ἐκεῖ μένει κάποιος εἰρηνικός ἄνθρωπος, ἡ εὐχή σας θά πιάσει τόπο, ἀλλιῶς θά γυρίσει πίσω σ’ ἐσᾶς»
ε΄. Ὅσοι πιστεύουν στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό πού εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου γίνονται υἱοί φωτός.
«Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ' αὐτῶν» (Ἰωάννου ιβ΄ 36)
Δηλαδή : «Ὅσο ἔχετε τό φῶς πιστεύετε στό φῶς, γιά νά γίνετε παιδιά τοῦ φωτός. Αὐτά εἶπε ὁ Ἰησοῦς, κι ἔφυγε καί κρύφτηκε μακριά τους»
«Πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους» (Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄ ε΄ 5)
Δηλαδή : «Γιατί ὅλοι σας εἶστε ἄνθρωποι τοῦ φωτός καί τῆς ἡμέρας. Δέν ἀνήκουμε στή νύχτα οὔτε στό σκοτάδι»
«Ὡς τέκνα φωτός περιπατεῖτε» (Πρός Ἐφεσίους ε΄ 8).
Δηλαδή : «Νά ζεῖτε, λοιπόν, σάν ἄνθρωποι πού ἀνήκουν στό φῶς»
στ΄. Υἱοί Θεοῦ ὀνομάζονται ὅσοι καθοδηγοῦνται ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα.
«Ὅσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ» (Πρός Ρωμαίους η΄ 14)
Δηλαδή : «Πραγματικά, ὅσοι καθοδηγοῦνται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, αὐτοί εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ»
ζ΄. Υἱοί τοῦ Θεοῦ ἀναδεικνύονται ὅσοι πιστεύουν στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
«Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Πρός Γαλάτας γ΄ 26)
Δηλαδή : «Εἶστε λοιπόν, ὅλοι παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πιστεύετε στόν Ἰησοῦ Χριστό»
«Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ» (Πρός Γαλάτας δ΄ 4-7)
Δηλαδή : «Ὅταν ὅμως ἔφτασε ἡ ὥρα πού εἶχε καθορίσει ὁ Θεός, ἀπέστειλε τόν Υἱό του. Γεννήθηκε ἀπό μία γυναίκα καί ὑποτάχτηκε στό νόμο, για νά ἐξαγοράσει τούς ὑπόδουλους στό νόμο, γιά νά γίνουμε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Κι ἐπειδή πραγματικά εἶστε παιδιά του, ὁ Θεός ἀπέστειλε τό Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ Του στίς καρδιές μας, καί αὐτό φωνάζει: «Ἀββᾶ, Πατέρα μου!» Συνεπῶς, δέν εἶσαι πιά δοῦλος, ἀλλά παιδί τοῦ Θεοῦ. Καί σάν παιδί του πού εἶσαι, θά γίνεις κληρονόμος του διά τοῦ Χριστοῦ»
η΄. Οἱ Υἱοί τοῦ Θεοῦ δέχονται εὐχάριστα τήν παιδαγωγία τοῦ Κυρίου πού ἀποσκοπεῖ στήν τελειότητα.
«Καὶ ἐκλέλησθε τῆς παρακλήσεως, ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς διαλέγεται· υἱέ μου, μὴ ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ' αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. εἰ παιδείαν ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεός· τίς γάρ ἐστιν υἱὸς ὃν οὐ παιδεύει πατήρ;» (Πρός Ἑβραίους ιβ΄ 5-7)
Δηλαδή : «Κι ὅμως λησμονήσατε τή νουθεσία πού σᾶς δόθηκε σάν σέ γιούς: Παιδί μου, μήν περιφρονεῖς τή διαπαιδαγώγηση τοῦ Κυρίου, καί μή χάσεις τό θάρρος σου ὅταν ἐλέγχεσαι ἀπ’ αὐτόν. Γιατί ὅποιον ἀγαπάει ὁ Κύριος τόν διαπαιδαγωγεῖ, καί μαστιγώνει καθέναν πού παραδέχεται γιά παιδί του. Δείξτε ὑπομονή κατά τή διαπαιδαγώγησή σας ὁ Θεός σᾶς μεταχειρίζεται σάν παιδιά του. Γιατί ποιό παιδί δέν τό διαπαιδαγωγεῖ ὁ πατέρας του;»
θ΄. Γιά τήν θέση τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσα στούς διεφθαρμένους ἀνθρώπους ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
«Ἵνα γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ» (Πρός Φιλιππησίους β΄ 15)
Δηλαδή : «Γιά νά γίνετε ἄψογοι καί ὁλοκληρωμένοι, παιδιά τοῦ Θεοῦ ἁγνά, ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους κακούς καί διεφθαρμένους. Ἀνάμεσά τους νά λάμπετε σάν ἀστέρια στόν κόσμο»
ι΄. Τά γνωρίσματα τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν Πατέρα καί ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του.
«Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν τὸν Θεὸν ἀγαπῶμεν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν» (Α΄ Ἰωάννου ε΄ 2)
Δηλαδή : «Μ’ αυτόν τόν τρόπο γνωρίζουμε ὅτι ἀγαπᾶμε τά παιδιά τοῦ Θεοῦ: Ὅταν ἀγαπᾶμε τό Θεό καί τηροῦμε τίς ἐντολές του»
ια΄. Ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἐξηγεῖ τήν μεγάλη τιμή, δόξα καί εὐλογία πού θά ἀπολαύσουν οἱ πιστοί πού θεωροῦνται τέκνα Θεοῦ.
«Ἴδετε ποταπὴν ἀγάπην δέδωκεν ἡμῖν ὁ πατὴρ ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν. διὰ τοῦτο ὁ κόσμος οὐ γινώσκει ἡμᾶς, ὅτι οὐκ ἔγνω αὐτόν. Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καὶ οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐὰν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι…ἐν τούτῳ φανερά ἐστι τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου. πᾶς ὁ μὴ ποιῶν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ» (Α΄ Ἰωάννου γ΄ 1,2,10)
Δηλαδή : «Κοιτάξτε μέ πόση ἀγάπη μᾶς ἀγάπησε ὁ Πατέρας! Ἡ ἀγάπη του εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε νά ὀνομαστοῦμε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ὁ κόσμος δέ μᾶς καταλαβαίνει, γιατί δέ γνωρίζει τό Θεό Πατέρα. Ἀγαπητοί μου, τώρα εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Τί πρόκειται νά γίνουμε στό μέλλον δέν ἔχει ἀκόμα φανερωθεῖ. Ξέρουμε ὅμως πώς ὅταν ὁ Χριστός φανερωθεῖ στή δευτέρα παρουσία του, θά γίνουμε ὅμοιοι μ’ αὐτόν, γιατί θά τόν δοῦμε ὅπως πραγματικά εἶναι… Ἔτσι διακρίνονται τά παιδιά τοῦ Θεοῦ ἀπό τά παιδιά τοῦ διαβόλου: Ὅποιος δέν κάνει τό σωστό δέν εἶναι παιδί τοῦ Θεοῦ. Τό ἴδιο καί ὅποιος δέν ἀγαπάει τόν ἀδελφό του»
* * * * *
- Χαρακτηριστικά τοῦ τέκνου τοῦ Θεοῦ.
Τό τέκνο τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἔχει:
α΄. Τόν Χριστό στήν καρδιά του
«Οἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστι Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης» (Πρός Κολοσσαεῖς α΄ 27)
Δηλαδή : «Σ’ αὐτούς θέλησε ὁ Θεός νά κάνει γνωστό πόσο πλούσιο κι ἔνδοξο εἶναι τό μυστήριο αὐτό, πού ἐκτείνεται καί στούς εἰδωλολάτρες. Καί τό μυστήριο αὐτό δέν εἶναι ἄλλο παρά ὁ Χριστός, πού βρίσκεται ἀνάμεσά σας καί ἀποτελεῖ τήν ἐλπίδα τῆς συμμετοχῆς σας στή μελλοντική δόξα»
β΄. Δόξα στό πρόσωπό του
«Καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου» (Πράξεων στ΄ 15)
Δηλαδή : «Ὅλα τά μέλη τοῦ συνεδρίου κοίταξαν τό Στέφανο καί εἶδαν ὅτι τό πρόσωπό του ἔλαμπε σάν νά ἦταν πρόσωπο ἀγγέλου»
γ΄. Τό Πνεῦμα διδάσκαλό του
«Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρ' ὑμῖν μένων» (Ἰωάννου ιδ΄ 25)
Δηλαδή : «Αὐτά σᾶς δίδαξα ὅλον αὐτό τόν καιρό πού βρίσκομαι κοντά σας»
δ΄. Τό φόβο τοῦ Θεοῦ νά τόν ὁδηγεῖ
«Φόβος Κυρίου μισεῖ ἀδικίαν, ὕβριν τε καὶ ὑπερηφανίαν καὶ ὁδοὺς πονηρῶν· μεμίσηκα δὲ ἐγὼ διεστραμμένας ὁδοὺς κακῶν» (Παροιμιῶν η΄ 13)
Δηλαδή : «Ὅποιος τόν Κύριο σέβεται, τό κακό ἀπεχθάνεται. Μισῶ τήν ἔπαρση καί τήν ὑπεροψία, τό δρόμο τόν κακό, τό στόμα πού διαστρέφει».
ε΄. Τόν οὐρανό προορισμό του
«Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν· εἰ δὲ μή, εἶπον ἂν ὑμῖν· πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν» (Ἰωάννου ιδ΄ 2)
Δηλαδή : «Στό σπίτι τοῦ Πατέρα μου ὑπάρχουν πολλοί τόποι διαμονῆς ἄν δέν ὑπῆρχαν, θά σᾶς τό ’λεγα· ἐγώ πηγαίνω νά σᾶς ἑτοιμάσω τόπο»
