Διακονία καί Φιλανθρωπικό ἔργο

στήν Ἐκκλησία μας

τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

 

          Ἡ διακονία στά Συσσίτια τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ἐκκλησίας μας καί τό προσφερόμενο συνολικῶς σημαντικό καί μεγάλο φιλανθρωπικό  ἔργο της διεγείρει τό πνεῦμα μας νά προσεγγίσουμε τό θέμα τῆς πείνας καί τῆς δίψας στήν διδασκαλία τῆς  ἁγίας Γραφῆς.

          Ἡ πείνα καί ἡ δίψα ἐπειδή ἐκφράζουν μία οὐσιαστική ἀνάγκη τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτουν τό νόημα τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

          Τά ἱερά κείμενα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας τονίζουν ὅτι:

1. Ὁ Κύριος χορηγεῖ τήν τροφή. Εἶναι ὁ «διδοὺς τροφὴν πάσῃ σαρκί» (Ψαλμός ρκε΄ (ρκστ΄) 25 καί Ματθαίου στ΄ 31).

         

* * * * *

2. Τό νά ὑποφέρει κάποιος ἀπό πείνα καί δίψα εἶναι μία ἐμπειρία πού ὠθεῖ τόν ἄνθρωπο γιά νά στραφεῖ πρός τόν Θεό πού εἶναι ὁ σιτοδότης καί ἡ ρέουσα πηγή ὕδατος ζῶντος, νά ἐμπιστευθεῖ τόν Δοτῆρα τῶν ἀγαθῶν κατά τήν προτροπή :

          «Ἄφησε στόν Κύριο τίς ἔγνοιες σου κι αὐτός θά σέ φροντίσει» (Ψαλμοῦ νδ΄ (νε΄) 54, 23)

* * * * *

3. Ἡ κατάσταση τοῦ πεινασμένου καί διψασμένου εἶναι ἕνα κακό πού ὁ Θεός δέν τό δέχεται καί πού πρέπει νά ἐπιδιώκεται ἡ κατάργησή του.

* * * * *

4. Ὡ πείνα καί δίψα ἐκλαμβάνεται ἡ ἐπιθυμία «τοῦ ἀκοῦσαι τόν λόγον τοῦ Κυρίου» (Ἀμώς η΄ 11).

* * * * *

5. Μία ἀπό τίς πρωταρχικές ὑποχρεώσεις τοῦ πιστοῦ εἶναι νά δίνει ψωμί καί νερό στόν πεινασμένο καί διψασμένο ἀδελφό του, στόν καθένα πού ἔχει ἀνάγκη ἀπ’ αὐτά, ἀκόμη καί στόν ἐχθρό του: «Ὅταν πεινάει ὁ ἐχθρός σου δῶστου νά φάει ψωμί. Καί πάλι ὅταν διψάει δῶστ’ του νερό νά πιεῖ» (Παροιμιῶν κε΄ 21)

          Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος νά ἐφαρμόζει ὁ πιστός τήν δικαιοσύνη (Ἰεζεκιήλ ιη΄ 5, 16)

          Μ’ αὐτόν τόν τρόπο ἡ νηστεία τοῦ πιστοῦ γίνεται ἀποδεκτή καί εὐάρεστη στόν Θεό κατά τό προφητικό κήρυγμα (Ἠσαΐου νη΄ 7, 10)

* * * * *

6. Ἡ ἀνάγκη καί ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου γιά τά ἀγαθά πού ὁ Θεός ἐπιφυλάσσει σ’ ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν ἐκφράζονται συνεχῶς μέ τίς εἰκόνες τοῦ δείπνου, τοῦ ψωμιοῦ, τοῦ νεροῦ ἤ τοῦ κρασιοῦ.

          α΄. Ὁ Θεός δίδει σ’ ὅποιον ποθήσει τήν τροφή πού χορταίνει, τό καθαρό νερό καί τό μοναδικό κρασί πού ἡ μέθη του ὁδηγεῖ στήν ζωή, δηλαδή στόν Ἴδιο τόν Θεό, χωρίς ἀνταλλάγματα κατά τήν προτροπή τοῦ προφήτου Ἠσαΐου (Ἠσαΐου νε΄ 1)

          β΄. Ὁ προσκαλεῖ τόν διψασμένο ἄνθρωπο γιά τήν σοφία πού ξεδιψᾶ Κύριος νά προσέλθει στήν πνευματική τράπεζα πού παραθέτει (Παροιμιῶν θ΄ 5).

* * * * *

7. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἀφ’ ἑνός ἀνακούφιζε τήν πείνα τοῦ λαοῦ πού Τόν ἀκολουθοῦσε, χορταίνοντας ἄλλοτε πέντε χιλιάδες (Ματθαίου ιδ΄ 17-21) καί ἄλλοτε ἑπτά χιλιάδες (Ματθαίου ιε΄ 32-39) ἄνδρες

          ἀφ’ ἑτέρου διέγειρε τήν ἐπιθυμία γιά τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν ἀληθινό Ἄρτο πού εἶναι ὁ Ἴδιος καί γιά τό «ὕδωρ τό ζῶν» πού εἶναι τό Πνεῦμα Του (Ἰωάννου ζ΄ 37-40):

* * * * *

8. Γιά τούς μαθητές τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τό καθῆκον τῆς διατροφῆς τῶν πεινασμένων εἶναι ἀκόμη πιό ἐπιτακτικό.

         

          Πάνω σ’ αὐτό τό σημεῖο θά κριθεῖ ὁ ἄνθρωπος γιατί ὅταν τρέφει τόν πεινασμένο καί ποτίζει τόν διψασμένο σημαίνει, ὅτι καταπραΰνει διά μέσου τῶν ἀδελφῶν του τήν πείνα καί τήν δίψα τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως μᾶς δίδαξε ὁ Κύριός μας στήν γνωστή περικοπή τῆς μελλούσης κρίσεως (Ματθαίου κε΄ 34).

          Πάντα θά πρέπει νά διψᾶμε γι’ αὐτή τήν φιλανθρωπία μέ τήν ὁποία ἐλαφρύνουμε τά βάσανα τῶν ἄλλων.

          Ἡ πηγή αὐτῆς τῆς φιλανθρωπίας εἶναι ἀνοιχτή καί δωρεάν γιά τίς ψυχές πού ἔχουν τήν ἐπιθυμία πού διψοῦν γιά τόν Θεό καί γιά τήν θέα τοῦ προσώπου του, πού διψοῦν τήν ἀληθινή ζωή (Ἠσαΐου νε΄ 1 καί Ἀποκαλύψεως κα΄ 6, κβ΄17).