«Ἀποκάλυψον πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου»

Ἡ Ἐκκλησία μας τήν 1 Σεπτεμβρίου ὁριοθετεῖ τήν ἀρχή τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Εἶναι ἡ ἀρχή τῆς νέας ἑορταστικῆς ἐκκλησιαστικῆς πορείας μας καί καλούμεθα νά τήν διανύσουμε μέ ἀρχές σύμφωνα καί μέ τήν βιβλικὴ προτροπὴ ἀπό τόν 36 Ψαλμό πού ἀναφέρει «ἀποκάλυψον πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου » (Ψαλμός 36, στίχος 5).

Αὐτή ἡ ἀποκάλυψη θά μᾶς ἐνισχύσει καί θά μᾶς καθοδηγήσει στίς μεγάλες ἑορτές καί τά θαυμαστά ἑορταστικά γεγονότα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅλου δηλαδή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κύκλου, πού σάν ἄλλοι ὁδοδεῖκτες θά μᾶς καθοδηγοῦν τό διάστημα αὐτό μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐλογίες τοῦ Κυρίου μας.

Ἐὰν ἐνεργήσουμε μέ αὐτό τόν τρόπο, ἐὰν κάθε μας σχέδιο καὶ πρόγραμμα ἐμπιστευθοῦμε στὸν Θεό, τότε θὰ γευτοῦμε ὅλο τὸ χρόνο αὐτό πλούσια τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἡ «ὁδός σου» δέ, ἄν τὴν ἐμπιστευθεῖς «εἰς τὸν Κύριο», θὰ εἶναι ὁδός γιά:

1. Ἐσωτερική θεία γαλήνη («Μή παραζήλου ἐν πονηρευομένοις μηδὲ ζήλου τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν» Ψαλμός 36 στίχος 1)

Ἡ περισσότερη δυστυχία μας ἔρχεται ἀπὸ τὴν σύγκριση τῶν ἑαυτῶν μας μὲ τοὺς ἄλλους. Γιατὶ ἐκεῖνοι νὰ ὑπερτεροῦν ... ἀπολαμβάνουν καί νά ἀποκτοῦν, ἐνῶ ἐμεῖς; Ἔτσι μπαίνει μέσα μας τὸ σκουλήκι τῆς βαρυγκόμιας, τῆς ζήλειας, τοῦ μίσους κ.λ.π. Ἔχοντας ἐμπιστευτεῖ τὸ δρόμο σου στὸ Νέο ἐκκλησιαστικό ἔτος στὸν Θεό, θά ἔχουμε μιὰ ἀπελευθέρωση ἀπ’ αὐτὰ καὶ μιὰ ἐσωτερικὴ θεία γαλήνη. Γι᾿ αὐτό: «ὑποτάγηθι τῷ Κυρίῳ καὶ ἱκέτευσον αὐτόν»(ὅπ. παραπ. στίχος 7).

2. Θετική διευθέτηση τῶν θεμάτων μας καί τῶν ἐκδηλώσεών μας: «ἔλπισον ἐπὶ Κύριον καὶ ποίει χρηστότητα καὶ κατασκήνου τὴν γῆν, καὶ ποιμανθήσῃ ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτῆς» (ὅπ. παραπ. στίχος  3)

Ἄν πραγματικὰ ἔχεις ἐμπιστευτεῖ τὸ δρόμο σου στὸ Θεό καί  στὸν Κύριο καὶ σ' Αὐτὸν ἐλπίζεις γιὰ κάθε ἔκβαση, τότε δικό σου καθημερινὸ μερίδιο εἶναι τὸ ἥσυχο πνευματικὸ περπάτημα. Σύ, θά εἶσαι θετικὸς κι’ ὄχι ἀρνητικὸς σὲ κάθε ἐκδήλωσή σου. Σκοπιμότητα καὶ ὑστεροβουλία δέν θά σέ ἀγγίξουν. ᾿Αφοῦ ἀνάθεσες τὴν ὁδό σου στὸν Κύριο, Αὐτὸς «θέλει ἐνεργήσει».

3. Πνευματική προσδοκία («ὑποτάγηθι τῷ Κυρίῳ καὶ ἱκέτευσον αὐτόν· μὴ παραζήλου ἐν τῷ κατευοδουμένῳ ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐν ἀνθρώπῳ ποιοῦντι παρανομίαν» ὅπ. παραπ. στίχος 7)

᾿Ενῶ θὰ ζεῖς τὴ θετικὴ καθημερινὴ ζωὴ στό Νέο ἘκκλησιαστικόἜτος, θὰ συναντᾶς σπάνια ἤ συχνότερα τὴν ἐξωτερικὴ κακομεταχείριση καὶ τὴν ἐσωτερικὴ ἀπορία. Μὴ σὲ ταλαντεύσουν ὅμως αὐτά. Ἐμεῖς ὑπομονετικά θά προτίνουμε σέ ὅλους καί στούς ἑαυτούς μας «πρόσμενε τὸν Κύριον». Στὸ δικό Του χρόνο καὶ μὲ τὸν δικό Του τρόπο, «θά ἐνεργήσει» («ἀποκάλυψον πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ αὐτὸς ποιήσει» ὅπ. παραπ.  στίχος 5). Κανένας ποὺ «πρόσμενε» τὸν Κύριο, δὲν ἀπογοητεύτηκε, δέν ἐγκατέλειψε τόν ἀγῶνα του καί τήν προσδοκία του στό πανάγιο θέλημά Του.

4. Πραότητα («οἱ δὲ πραεῖς κληρονομήσουσι γῆν καὶ κατατρυφήσουσιν ἐπὶ πλήθει εἰρήνης» ὅπ. παραπ. στίχος 11)

Αὐτός ὁ στίχος εἶναι ταυτόσημο μὲ τὸν τρίτο μακαρισμὸ (Ματθαῖος ε΄, 5: «μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν») καὶ μιλεῖ γιὰ τὴν ἀκατανίκητη δύναμη ποὺ ὁ Θεὸς χαρίζει σ᾽ ἐκείνους, ποὺ τὴν πραότητα κι᾽ ὄχι τὴν ἐκρηκτικότητα κάνουνε ὅπλο τους, στὴν ἀντιμετώπιση τῆς ζωῆς. Αὐτοὶ «κληρονομοῦν τὴ γῆ», δηλαδὴ πετυχαίνουν κι' ἀποκτοῦν, ὅσα ἡ βία καὶ ἡ ἔξαλλη διεκδικητικότητα δὲν μποροῦν νὰ ἐξασφαλίσουν.

5. ᾿Ανορθώσεις πνευματικές («παρὰ Κυρίου τὰ διαβήματα ἀνθρώπου κατευθύνεται, καὶ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ θελήσει σφόδρα· ὅταν πέσῃ, οὐ καταῤῥαχθήσεται, ὅτι Κύριος ἀντιστηρίζει χεῖρα αὐτοῦ» ὅπ. παραπ. στίχοι 23, 24)

᾿Εὰν προσωπικὰ καὶ οὐσιαστικὰ ἐμπιστευθεῖς τό Νέα Ἐκκλησιαστικό Ἔτος στὸν Κύριο, «ἡ ὁδός σου (θὰ) εἶναι ἀρεστὴ εἰς Αὐτόν». Θὰ «περιπατεῖ μαζύ σου ὁ Κύριος» (Γένεση ε΄, 22). Καὶ «ἐὰν πέσης» ἤ «ὀλισθήσεις» (ὅπ. παραπ. στίχος 31), ἡ πτώση σου δὲν θά ᾿ναι τραγικὴ καὶ μοιραία. Στὸ δρόμο τοῦ Κυρίου ὅποιος βαδίζει, ποτὲ «δὲν συντρίβεται». Ὁ Κύριος θὰ «ὑποστηρίξει τὴν χεῖρα σου». Ὁ Κύριος θὰ σ᾽ ἀνορθώσει, ἀφοῦ «τῶν δικαίων ἡ σωτηρία εἶναι παρὰ Κυρίου» (ὅπ. παραπ. στίχος 39).

6. Ὑλική  ἐπάρκεια τῶν ἀγαθῶν μας («νεώτερος ἐγενόμην καὶ γὰρ ἐγήρασα καὶ οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον, οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους· ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεεῖ καὶ δανείζει ὁ δίκαιος, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς εὐλογίαν ἔσται» ὅπ. παραπ.  στίχοι 25, 26)

Πόσα γίνονται, γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τοῦ «ἐπιούσιου»! Πῶς ὁ ἄνθρωπος σκοτώνεται, ἀγωνίζεται καὶ ἀγωνιᾶ! Μ' ἀποτελέσματα πότε ἀβέβαια, πότε ἀρνητικά. Δὲς ὅμως τὴν πείρα τοῦ Δαβίδ! Ὄχι, κανένας ποὺ «προσμένει τὸν Κύριο καὶ φυλάττει τὴν ὁδὸν Αὐτοῦ» (στίχος 34), δὲν στερήθηκε τὶς ὑλικὲς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ.

7. Πλούσια Εἰρήνη («καὶ κατατρυφήσουσιν ἐπὶ πλήθει εἰρήνης» ὅπ. παραπ. στίχος 11β)

Τὰ ψίχουλά της ζητάει ὁ ἄνθρωπος μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν ἡ εἰρήνη γίνεται ρευστή καί κινδυνεύει νά χαθεῖ μέ πολλές συνέπειες. Πλουσιότατη, σταθερή καί μόνιμη τὴν προσφέρει ὁ Κύριος σ’ ὅσους Τὸν ἐμπιστεύονται καὶ Τὸν προσμένουν (ὅπ. παραπ. 9). Αὐτοί, «κατατρυφοῦν ἐν πολλῇ εἰρήνῃ». Ἔτσι, ὅ,τι καὶ ἄν γίνει στὸν κόσμο γύρω  σου τὸ Νέο Ἐκκλησιαστικό Ἔτος, ὅσες ἐξωτερικὲς προσβολὲς κι’ ἄν ὑποστεῖς,  ἐσὺ ποὺ «στὸν Κύριο ἀναθέτεις τὴν ὁδόν... ποὺ σ᾽ Αὐτὸν ἐλπίζεις... καὶ Αὐτὸν προσμένεις.... θέλεις κατατρυφᾶ ἐν πολλῇ εἰρήνῃ».

Οἱ πιστοὶ πού βιώνουν τό Ἐκκλησιαστικόι ἔτος μέ τίς παραπάνω προϋποθέσεις καί στήν προοπτική τῆς ἁγιότητος τοῦ βίου τους μποροῦν νά ὀνομαστοῦ 1. «Τέκνα» - ἀπό τήν συγγένεια τους μέ τόν Θεό (βλ. α΄ Ἰωάννου γ΄, 1, 2). 2.«Ἅγιοι» - ἐφόσον καλοῦνται στόν ἁγιασμό τῆς ζωῆς τους (βλ. Α΄ Κορινθίους α΄, 2). 3.«Χριστιανοί» ἐφόσον ἡ ζωή τους ταυτίζεται μέ τήν ἐν Χριστῷ ζωή (βλ. Πράξεις κα΄, 26). 4.«Ἀδελφοί» ἐφόσον ζοῦν σέ πνευματική κοινωνία μέ τούς ἀδελφύς τους (βλ. Πρός Ἑβραίους β΄, 11). 5.«Πρόβατα» - πού χαρακτηρίζει τόν μέ ἥπιο καί πρᾶο χαρακτῆρα πιστό (βλ. Ἰωάννης ι΄, 3). 6.«Ὑπηρέτη» ἐφόσον τελεῖ τήν διακονία του ἐν Χριστῷ καί στήν Ἐκλησία (βλ. Ματθαῖος κε΄, 14). 7.«Φίλοι» πού εἶναι τό χαρακτηριστικό τῆς ἐγκαρδιότητα καί τῆς ἐμπιστοσύνης μας πρός τούς ἀδελφούς μας ἐν Χριστῷ (Ἰωάννης ιε΄,  15). Ἔχουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὀνόματα καί καλούμεθα κατά τό ἀρξάμενο Ἐκκλησιαστικό Ἔτος νά ζήσουμε τόν συμβολισμό τους καί νά ἐμπνευστοῦμε ἀπό τούς χαρακτηρισμούς αὐτούς ὥστε νά βιώσουμε ἀληθινά τό θεῖο Θέλημά Του σέ κοινωνία μαζί Του.