«Μετεμορφώθη καὶ ἔλαμψε

τὸ πρόσωπον Αὐτοῦ»

(Ματθαίου ιζ΄, 2)

Ἀπό τούς ἱερούς Εὐαγγελιστές μαρτυρεῖται, ὅτι κατά τήν ὥρα τῆς μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησου Χριστοῦ μία φωτεινή νεφέλη ἐσκέπασε τόν Κύριο καί τούς μαθητές Του καί ἀκούσθηκε μία φωνή πού βεβαίωνε, ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ ἀγαπημένος καί ἐκλεκτός Υἱός:  “Ἐνῶ μιλοῦσε (ἐννοεῖται ὁ Κύριός μας) ἀκόμα, ἕνα φωτεινό σύννεφο τούς σκέπασε, καί μέσα ἀπό τό σύννεφο ἀκούστηκε μία φωνή πού ἔλεγε: «Αὐτός εἶναι ὁ ἀγαπημένος μου γιός αὐτός εἶναι ὁ ἐκλεκτός μου· αὐτόν νά ἀκοῦτε» ”(Ματθαίου ιζ΄ 5). Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός φανερώνει καί ἀποκαλύπτει στούς ἀνθρώπους καί στήν κτίση ὁλόκληρο τό ἀθέατο καί ἀκοινώνητο Θεό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κατά τρόπο μοναδικό καί αὐθεντικό. Γράφει στό Εὐαγγελιό του (Ἰωάννου α΄ 18).  

Ὁ θεόπτης Μωϋσῆς ἐπάνω στό Σινᾶ ἐζήτησε ἀπό τόν συνομιλοῦντα μαζί του Κύριο νά τοῦ φανερώσει τό πρόσωπό Του. Ὁ Κύριος διευκρίνησε “Δέν θά μπορέσεις ὅμως νά δεῖς τό πρόσωπό μου, γιατί κανένας ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά μέ δεῖ καί νά ζήσει” (Ἐξόδου λγ΄ 21).

Μέ τούς λόγους αὐτούς κηρήσσεται τό ἀθέατον καί ἀμέθεκτον καί ἀκοινώνητον τῆς θεϊκῆς οὐσίας. Συγχρόνως ὅμως καί ὅτι ὁ ἀόρατος Θεός φανερώθηκε καί ἀποκαλύφθηκε ὅταν ἔγινε ἄνθρωπος καί ἔζησε μέ τούς ἀνθρώπους καί ἔγινε μεθεκτός, ἑνώνεται μέ τούς ἀνθρώπους κατά τρόπο μυστικό ἀλλά πραγματικό.

Οἱ λόγοι αὐτοί μαρτυροῦν τήν διαφορά τῆς Παλαιᾶς ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Στούς Δίκαιους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν καί παρέμενε ἀθέατος.     Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι βεβαιώνουν ὅτι ἐμεῖς τόν εἴδαμε καί σᾶς βεβαιώνουμε γιά ὅσα εἴδαμε καί ἀκούσαμε ἀπό τόν Μονογενῆ Υἱό τοῦ Θεοῦ.

Στό Εὐγγέλιο ἡ μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ συνέβη ἀφοῦ εἶχε προηγηθεῖ ἡ ὁμολογία τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ὅταν εὑρίσκοντος στήν Καισάρεια πού εἶχε ἐξωραϊσει ὁ Ἡρώδης Φίλιππος, ὅπου ὁ ἀπόστολος Πέτρος εἶχε ὁμολογήσει τήν θεότητα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ματθαίου ιστ΄ 13-20)

Ἀπό τόν διάλογο αὐτό συνάγεται, ὅτι οἱ Μαθητές τοῦ Κυρίου εἶχαν καταλάβει πολύ καλά ποιός ἦταν ὁ Διδάσκαλος τους, ὅτι ἦταν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Μετά ἀπό αὐτόν τόν διάλογο ὁ Κύριος ἐπεσφράγισε τήν ὁμολογία τῶν μαθητῶν Του φανερώνοντάς τους τό μυστήριο τῆς Θεανθρωπότητός Του.

Ὁ Κύριος εἶπε πρός τήν Μάρθα, ὅτι ὅποιος πιστεύει θά δεῖ τήν δόξα τοῦ Θεοῦ (Ἰωάννου ια΄ 40).

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας κατεκεραύνωσε τούς ἀπιστοῦντες Ἰουδαίους δείχνοντας τήν πνευματική κατάστασή λέγοντας τους ὅτι:

“Ὁ Πατέρας πού μὲ ἔστειλε, αὐτὸς ὁ ἴδιος ἔχει δώσει μαρτυρία γιά μένα. Ἐσεῖς ὅμως οὔτε τή φωνή του ἔχετε ποτέ ἀκούσει οὔτε τή μορφή του ἔχετε δεῖ, καὶ τὸ λόγο του δέν τὸν ἔχετε μόνιμα μέσα στήν καρδία σας, γιατὶ ἐσεῖς δέν πιστεύετε σ’ αὐτόν πού ἔστειλε ἐκεῖνος ”  (Ἰωάννου ε΄ 37-38).

Ἡ ἐπισκίασις τῆς φωνῆς τῆς νεφέλης.

Ἐπειδή εἶναι ἀδύνατη σύμφωνα μέ τά προηγούμενα ἡ θέα τοῦ Θεοῦ σ’ ὅσους σάρκα φοροῦν καί οἰκοῦν στόν κόσμο, ἀπαιτεῖται ἡ ἐνέργεια τοῦ ἁγίου Πνεύματος γιά νά μεταστοιχειωθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν σαρκικότητα του καί τήν ἁμαρτωλότητα του γιά νά μετάσχει στή ζωή τοῦ Θεοῦ, ὅπως συνέβη στή μεταμόρφωση καί διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 50-52)

Ὁ Κύριός μας ἀποκαλεῖται ἀπό τόν Θεό Πατέρα Υἱός ἐκλεκτός, Υἱός εὐδοκίας, στόν Ὁποῖο θά ἀναπαυθεῖ τό Πνεῦμα Του, γιά νά ἐκτελέσει τήν ἀποστολή Του στόν κόσμο, ὅπως προανήγγειλε ὁ Προφήτης Ἠσαΐας (Ἡσαΐου μβ΄ 1-4).

Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἐξηγεῖ ὅτι αὐτή ἡ προφητεία πού ἀναφέρθηκε, ἐπαληθεύθηκε στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ματθαίου ιβ΄ 17-21).

Ὁ Κυριός μας Ἰησοῦς Χριστός Υἱός ὁ ἀγαπητός:

Στήν μεταμόρφωση, στήν Βάπτιση Του (Ματθαίου γ΄ 17) ὁ Κύριος μας ἀναγνωρίσθηκε καί ἀποκλήθηκε Υἱός ἀγαπητός ἀπό τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα. Ἀλλά καί σέ παραβολές πού εἶπε ὁ Κύριος αὐτοχαρακτηρίσθηκε Υἱός ἀγαπητός (Μάρκου ιβ΄6 καί Λουκᾶ κ΄ 13).

Μελετῶντες τήν ἁγία Γραφή θά διδαχθοῦμε γιατί ἔλαβε τήν τιμητική καί ἔνδοξη αὐτή ὀνομασία. Σύμφωνα μέ τόν θεόπνευστο λόγο τῆς ἁγίας Γραφῆς οἱ ἁμαρτίες μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Θεό, ὅπως συνέβη στήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων. Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας κατηγορεῖ τό ἔθνος του καί τούς ἐπισημαίνει, ὅτι οἱ ἁμαρτίες τούς χωρίζουν ἀπό τόν Θεό (Ἡσαΐου μθ΄ 1-2). Στήν ἀρχιερατική προσευχή ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός δήλωσε πρός τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα ὅτι (Ἰωάννου ιζ΄ 4)

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἐπεσήμανε στούς μαθητές Του λίγο προτοῦ παραδοθεῖ γιά νά ὑποστεῖ τό Πάθος καί τόν σταυρικό θάνατο:

“ γιατί ὁ κυρίαρχος αὐτοῦ του κόσμου ἔρχεται νά μέ θανατώσει, ἄν καί δέν ἔχει πάνω μου καμιά ἐξουσία ” (Ἰωάννου ιδ΄ 30)

Ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος, ὁ ἀδελφόθεος διευκρινίζει, ὅτι ἡ ἁμαρτία γεννιέται ἀπό τίς ἐπιθυμίες μας. Ὅταν πραγματοποιηθεῖ ἡ ἁμαρτία φέρει τόν θάνατο. Ὁ Κύριός μας ἐπειδή ἦταν ἀναμάρτητος ἦταν καί ἐλεύθερος ἀπό τόν θάνατο (βλ. Ἰακώβου α΄ 14-15).

 Τό ἔργο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας ἐξαγγέλλει τό παράπονο τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐνῷ ἐγέννησε νέους καί θυγατέρες αὐτοί ἀποξενώθηκαν ἀπ’ Αὐτόν καί τόν ἐγκατέλειψαν (Ἡσαΐου α΄ 2-3). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀποκαλεῖ ὅσους ἁμαρτάνουν ἀσεβεῖς “υἱούς ἀπειθείας  καί τέκνα ὀργῆς” (Πρός Ἐφεσίους β΄ 2-3).

Ἡ ἀπαξιωτική καί ἀπορριπτική γνώμη καί κρίση τοῦ Θεοῦ Πατέρα γιά τούς ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλούς ἄλλαξε μέ τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Μονογενοῦς καί ἀναγγέλθηκε ἀπό τούς Ἀγγέλους στόν γνωστό δοξολογικό ὕμνο τῆς γεννήσεώς Του: “ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία” (Λουκᾶ β΄ 11)

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν σωτήριον οἰκονομία Του γιά μᾶς καί τόν λυτρωτικό θάνατό Του ἐπέτυχε νά ἀναγνωρισθοῦμε ἐμεῖς οἱ πολλοί υἱοί καί θυγατέρες τοῦ ἐπουρανίου Θεοῦ Πατέρα (Πρός Ἑβραίους β΄ 10).

 Ἡ εὐθύνη μας “Αὐτοῦ ἀκούετε”.

Ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στόν Μωϋσῆ ὅτι μέτά τόν θάνατό Του θά γεννηθεῖ ἕνας ἄλλος προφήτης πού θά κήρυττε τίς ἐντολές Του (Δευτερονόμιο ιη΄ 18).

 Ἡ ἐλπίδα μας

Ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης διανοίγει λυτρωτικά τούς ὁρίζοντες τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς στήν αἰωνιότητα : “ Κοιτάξτε μέ πόση ἀγάπη μᾶς ἀγάπησε ὁ Πατέρας! Ἡ ἀγάπη του εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε νά ὀνομαστοῦμε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ὁ κόσμος δέ μᾶς καταλαβαίνει, γιατί δέ γνωρίζει τό Θεό Πατέρα.  Ἀγαπητοί μου, τώρα εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Τί πρόκειται νά γίνουμε στό μέλλον δέν ἔχει ἀκόμα φανερωθεῖ. Ξέρουμε ὅμως πώς ὅταν ὁ Χριστός φανερωθεῖ στή δευτέρα παρουσία Του, θά γίνουμε ὅμοιοι μ’ αὐτόν, γιατί θά τόν δοῦμε ὅπως πραγματικά εἶναι. Ὅποιος, λοιπόν, μ’ ἐμπιστοσύνη στό Χριστό ἔχει αὐτή τήν ἐλπίδα, προετοιμάζεται, καθαρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἁμαρτία, ἔχοντας ὡς πρότυπο τήν καθαρότητα ἐκείνου ” (Ἰωάννου Α΄ γ΄ 1-3).