Ὁ Κύριός μας «ἔμπροσθεν καί προάγων»
(ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ)
Λουκᾶς ιθ΄ 28 - 48
Δημοσιεύθηκε 6 Ἀπριλίου 2023
Μιά ἔντονη χριστοκεντρικότητα, χαρακτηρίζει τά περιστατικά πού συνθέτουν τά σκηνικά τῆς Μεγάλης Ἑβδοµάδας. Καί θά ΄ταν αὐτόχρημα τραγικό, ἐπισκεπτόμενοι τό χώρο τοῦτο τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου, πού ἀποτελεῖ τά ἅγια τῶν ἁγίων τῆς Προσωπικότητας καί τοῦ ἔργουτου, ν᾿ ἀρκεστοῦμε περιεργαζόµενοι κι ἀσχολούμενοι μ’ ὅ,τιδήποτε ἄλλο, ἐκτός ἀπ᾿ Αὐτόν. Θαυμάζοντας τόν περίγυρο κι ὄχι τόν κορυφαῖο Πρωταγωνιστή τοῦ θείου ὁράµατος. Τοῦ δράµατος τῆς σωτηρίας µας.
Ἡ Κυριακή λοιπόν τῶν Βαΐων, μᾶς παρουοιάζει:
1. Ἕναν ἀποφασισμένο Κύριο
Τό κείµενο τοῦ Λουκᾶ μᾶς ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἰησοῦς «ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων εἰς Ἱεροσόλυμα» καί ὁ Μᾶρκος τονίζει ὅτι «ἦν προάγων αὐτούς ὁ Ἰησοῦς» (ι΄, 32). Τά «ἔμπροσθεν» καί «προάγων», ἐκφράζουν τήν αὐθόρμητη προσφορά τοῦ Ἰησοῦ. Τήν ἀταλάντευτη ἀποφασιστικότητα, νά γευτεῖ τήν κρίση τοῦ Θεοῦ πάνω του γιά μᾶς. Ἕναν µελλοθάνατο τόν ὁδηγοῦν στόν τόπο τῆς ἐκτέλεσης. Ἕνας Λυτρωτής, προχωράει µέ δικό του προβάδισμα στόν τόπο τῆς θυσίας. «Οὐδείς ἀφαιρεῖ... ἐγώ βάλλω αὐτήν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ» (Ἰωάννης ι΄, 18).
2. Ἕναν καταδεκτικό Κύριο
Ὁ ψωροπερήφανος ἄνθρωπος, πολύ ἀρέσκεται νά μπορεῖ νά πεῖ˙ «τά μπράτσα µου νά ᾽ναι καλά καί δέν ἔχω ἀνάγκη κανενός». Ἤ στή βιβλική γλώσσα˙ «ἐπλούτησα καί δέν ἔχω χρείαν οὐδενός» (Ἀποκάλυψη γ΄, 17). Ὁ Κύριος ἀντίθετα, δέν ντράπηκε νά πεῖ δηµόσια ὅτι εἴχε ἀνάγκη ἀπό ἕνα γαϊδουράκι. Ὁ Κύριος, πού ἔθρεψε τίς 5.000 ψυχές, πού γαλήνεψε τήν τρικυμία, πού... Καί ἄν ὁ Κύριος ἔχει ἀνάγκη τῆς µικρῆς ταπεινῆς σου προσφορᾶς, τότε... α) πόσο ἀνάγκη ἔχεις ἐσύ τοῦ Κυρίου, β) πόσο δύσκολα θά πρέπει νά ὑποβαθμίσεις ἤ ἐξουθενώσεις τήν ὅποια προσφορά τοῦ ἄλλου.
3. Ἕναν ταπεινό Κύριο
Στήν ἐποχή τῆς Ρωμαιοκρατίας, ἦλθε κι ἔζησε ὁ Κύριος στή γῇ µας. Θά μποροῦσε συνεπῶς - ἄν ἦταν «ἡ βασιλεία του ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωάννης ιη΄, 36) -ν᾿ ἀντιγράψει τό θρίαμβο κάποιου ρωμαίου αὐτοκράτορα ἤ στρατηγοῦ, λόγου χάρη τοῦ Αἰμίλιου Παύλου µετά τή νίκη του στήν Πύδνα (δές, Πλουτάρχου, Αἰμ. Παῦλο, § 32-37). Ὅμως, ὄχι. Ὁ Ἰησοῦς, δέν ἔχει ἀνάγκη νά σύρει πίσω του ἁλυσοδεμένους δούλους, γιά νά δείξει ὅτι εἶναι Κύριος. Ἔρχεται «πραῦς καί καθήµενος σ’ ἕνα (ταπεινό) ὑποζύγιο» (Ματθαῖος κα΄, 5).
4. Ἕναν σπλαχνιζόµενο Κύριο
Δύο φορές ἡ Καινή Διαθήκη μᾶς μιλάει γιά δάκρυα τοῦ Ἰησοῦ˙ στόν τάφο τοῦ Λαζάρου τήν πρώτη (Ἰωάννης ια΄, 35) καί τώρα ἀτενίζοντας τήν Ἱερουσαλήμ. Καί γιά τῆς πόλης (τοῦ συνόλου) τό ἀπομάκρυσμα, ἀλλά καί τοῦ ἀτόμου τό δράµα, ἐνδιαφέρεται ὁ Κύριος. Καί ἴσως τούτη τήν Κυριακή τῶν Βαϊων, τό «ἰδών τήν πόλιν» (41), δίνει τή θέση του στό «ἰδών... σέ, ἔκλαυσε», Μπορεῖς νά φανταστεῖς, ἕναν Κύριο νά κλαίει γιά σένα! Γιά σένα καί τήν ἁμαρτία σου! Γιά σένα κι αὐτά πού σέ περιμένουν, ἄν ἐπιµείνεις στήν ἀμετανοησία καί σκληροκαρδία σου!
Μπορεῖς!..
5. Ἕναν ἐπισκεπτόμενο Κύριο
Στήν παραβολή τοῦ οἰκοδεσπότη (Ματθαῖος κα΄, 33-46). ὁ Ἰησοῦς µίλησε γιά τίς ἐπισκέψεις του στίς ψυχές. Εἶπε˙ «ἀπέστειλεν τούς δούλους του... πάλιν ἀπέστειλεν...ὕστερον δέ ἀπέστειλεν». Πολλές καί ποικίλες, οἱ ἐπισκέψεις τοῦ Σωτήρα σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους. «Πολλάκις καί πολυτρόπως», ὁ Θεός μᾶς μιλεῖ (Ἑβραίους α΄, 1). Ὅμως φαίνεται νά ὑπάρχει καί κάποια ἰδιαίτερα προσωπική στιγµή στή ζωή µας, πού συνθέτει «τόν καιρό τῆς ἐπισκέψεώς σου». Κρίμα, ἄν τοῦτος ὁ καιρός εἶναι αὐτό τό μήνυμα, «νά µή τό γνωρίσεις». Νά µή τό ἀντιληφθεῖς.
6. Ἕναν ἅγιο Κύριο
Σέ λίγο ὁ Κύριος, θ' ἀνέβαινε στό Σταυρό καί μετά στή δόξα. Ἔνιωσε λοιπόν ἄλλη μιά φορά (Ἰωάννης β΄, 13-23) τήν ἀνάγκη, νά καθαρίσει τό Ναό ἀπ' ὅ,τι εἶχε καταντήσει κερδοσκοπία καί ἐπαγγελματικοποίηση τῆς πίστης. ᾽Απ’ αὐτά ὅλα, πού ὁ Παῦλος ἀργότερα θά ὀνόμαζε: «ἅ µή δεῖ, αἰσχροῦ κέρδους χάριν» (Τίτος α΄, 11). Πόσο «οἶκος προσευχῆς» εἶναι οἱ µνηµειακοί καί µουσειακοί ναοί σήµερα, δέν εἶναι δύσκολο ν᾿ ἀντιληφθεῖ κανείς. Πόση φροντίδα πνευματική θά πρέπει νά καταβάλουµε, γιά νά καταστοῦν οἱ ἐκκλησίες µας ἁμιγῶς˙ «οἶκοι προσευχῆς».
7. Ἕναν µοναδικό Κύριο
᾿Αρχιερεῖς καί γραμματεῖς, χαμένα τά ᾿χαν. «Νά τόν πιάσουν ζητοῦσαν», ἀλλά ἀπό ποῦ. Ποιά ἐλάχιστη κηλίδα στή ζωή του, νά µεγεθοποιήσουν; ᾽Από ποιό ἄστοχο λόγο του νά πιαστοῦν: Ποιόν ἀνικανοποίητο ἀκροατή του νά βροῦν, νά συμμαχήσουν µαζί του; Ποιόν, πού νά μήν τόν ἔχει κερδίσει ἡ ἀγάπη του; Μάταιη προσπάθεια. «Οὐχ εὕρισκον». Ὁ λαός, «ἅπας ὁ λαός», κρεµόντουσαν ἀπό τά χείλη του. Τέτοιος εἶναι ὁ Κύριός µας: Ἀποφασισµένος, Καταδεκτικός, Ταπεινός, Σπλαχνιζόµενος, Ἐπισκεπτόμενος, Ἅγιος, Μοναδικός. Ἄς γονατίσουµε εὐλαβικά, µπροστά στό μεγαλεῖο του.
