Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.

1. Ἡ μάχη καί ἡ νίκη

Στό Σταυρό ὁ Κύριος μας ἔδωσε τήν πιό σκληρή καί ἀδυσώπητη μάχη καί ἐπέτυχε τήν πιό περιφανῆ νίκη. Ὡς ἔνδοξο πολεμιστή βλέπει τόν Κύριό μας ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψι (Ἀποκαλύψεως στ΄ 2). Συγκρούσθηκε μέ τόν διάβολο καί τόν ἐνίκησε : “Ἀνέβηκε ψηλά, πῆρε μαζί του αἰχμάλωτους”, ὅπως πανηγυρικά διακηρύσσει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Πρός Ἐφεσίους δ΄ 8)

Αὐτό προεφήτευσε ὁ Προφήτης Δαυΐδ (Ψαλμός ξζ΄ (ξη΄) 67, 19)

Ὁ Κύριος μας δέν νίκησε ἁπλῶς τόν διάβολο, ἀλλά τόν ἀπογύμνωσε ἀπό κάθε δύναμι καί ἐξουσία πού εἶχε πάνω στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί μάλιστα τῶν δικαίων (Πρός Ρωμαίους ε΄, 12-14) 

Ὁ Κύριος μας προεφήτευσε τήν ὁλοσχερῆ ἐξουδένωσι τοῦ διαβόλου καί τήν ἀφαίρεσι τῆς ἐξουσίας του κατά τόν λόγο Του : (Ἰωάννου ιβ΄, 31).

Ὡς πολεμιστή καί ἐκδικητή τοῦ λαοῦ Του παρουσιάζει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας τόν Κύριο μας (Ἡσαΐου ξγ΄ 1-6).

                                                                       

                                                2. Ἡ αἰτία τῆς νίκης

Ἄς δοῦμε γιατί νίκησε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.

α. Διότι δέν Τόν ἐξουσίαζε ὁ ἀντικείμενος Του διάβολος. Εἶπε :     “Γιατί ὁ κυρίαρχος τοῦ αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἔρχεται νά μέ θανατώσει, ἄν καί δέν ἔχει πάνω μου καμία ἐξουσία” (Ἰωάννου ιδ΄ 30).

Αὐτό σημαίνει, ὅτι ὅταν σέ ἐξουσιάζει ὁ διάβολος δέν μπορεῖς νά τόν πολεμήσεις, διότι κατά τόν ἰσχύοντα πνευματικό νόμο : “Γιατί ὁ ἄνθρωπος γίνεται δοῦλος ἐκείνου ἀπό τόν ὁποῖο ἔχει νικηθεῖ”  (Β΄ Πέτρου β΄ 19).

Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας διευκρινίζει ἀπό τόν ὄγδοο πρό Χριστοῦ αἰῶνα, ὅτι ὁ Κύριος δέν ὑπέστη τό Πάθος τιμωρούμενος ἀπό τόν Θεό ὡς ἁμαρτωλός καί ἀσεβής.

“Ἐβυθίσθη στόν πόνο καί τήν ὀδύνη, καί ἐμεῖς στήν πλάνη μας ἐνομίσαμε, ὅτι αὐτός εὑρίσκετο στήν ὀδυνηράν αὐτήν πληγή καί συμφορά, ἐπειδή ἐτιμωρεῖτο ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ γιά δικές του ἁμαρτίες. Αὐτός ὅμως ἐτραυματίσθη γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες, ἐταλαιπωρήθη καί ὑπέφερε γιά τίς ἀνομίες μας. Παιδευτική τιμωρία ἔπεσεν ἐπάνω του γιά τήν ἰδικήν μας εἰρήνη καί σωτηρία. Χάρις δέ στήν πληγή ἐκείνου ἡμεῖς θεραπευθήκαμε ” (Ἠσαΐου νγ΄, 5).

β. Διότι ὑπέμεινε ἀδιαμαρτύρητα μέ καρτερία τούς πόνους τοῦ πάθους Του “ἄφωνος” (νγ΄ 7) κατά τόν προφήτη Ἠσαΐα :

Μέ τό παράδειγμα Του μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγῶνα γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς κατά τήν παρήγορη διαβεβαίωσι τοῦ ἀποστόλου Παύλου : “Ἔτσι, ἐπειδή ὁ ἴδιος ὑπέφερε καί δοκιμάστηκε, μπορεῖ τώρα νά βοηθήσει αὐτούς πού δοκιμάζονται ” (Πρός Ἑβραίους β΄ 18).

                                                            *****

γ. Διότι τό πάθος καί ὁ θάνατός Του ἦτο θυσία ἀπό ἀγάπη γιά τούς ἀνθρώπους. Ὁ Κύριος μας νίκησε τόν ἄρχοντα τῆς κακίας μέ τήν ἀγάπη Του, μέ τήν φιλανθρωπία Του, ὅπως διδάσκει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ :  “ Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τὸν κόσμο, ὥστε παρέδωσε στὸ θάνατο τὸ μονογενὴ Του Υἱό γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ ὅποιος πιστεύει σ’ αὐ­τὸν ἀλλὰ νὰ ἔχει ζωή αἰώνια ” (Ἰωάννου γ΄ 16)

δ. Διότι ἦτο θυσία ἀπό ὑπακοή καί ταπείνωσι, πού τιμήθηκε ἀπό τόν Θεό Πατέρα μέ τήν θεία δόξα. Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας προφητεύει τήν ἀπόφασι γιά τήν θυσία τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὡς ἑξῆς :

“ Ρομφαία ἂς ὑψωθῆ ἐναντίον τῶν κακῶν ποιμένων μου καὶ ἐναντίον κάθε κακοῦ συμπολίτου μου, λέγει Κύριος ὁ παντοκράτωρ. Κτυπήσατε τοὺς ποιμένας, διὰ νὰ ἀποσπάσετε καὶ γλυτώσετε ἀπὸ τὰ χέρια των τὰ πρόβατα. Ἐγὼ δὲ θὰ ἐπιφέρω βαρεῖαν καὶ τιμωρὸν τὴν χεῖρά μου ἐναντίον ποιμένων ”.  (Ζαχαρίου ιγ΄, 7)

Ὁ Κύριός μας στόν κῆπο τῆς Γεσθμανῆ κατά τήν ὑπερφυᾶ προσευχή παρεκάλεσε τόν Θεόν Πατέρα : “Πατέρα μου, ἄν εἶναι δυνατὸ, ἄς μήν πιῶ αὐτὸ τὸ ποτήρι” (Ματθαίου κστ΄ 39 ). Τελικῶς ὅμως ὑποτάχθηκε στή θεία βουλή καί μέ ταπείνωσι συγκατατέθηκε νά θυσιασθεῖ μέ τούς λόγους Του : “πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ' ὡς σύ ” (Ματθαίου κστ΄ 39)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει τούς σταθμούς τῆς πορείας τῆς κενώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν οὐρανό στή γῆ, ἀπό τήν γῆ στόν Ἄδη, ἀπό τόν Ἄδη στήν δόξα:

α. “ Ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων” (Πρός Φιληππησίους β΄ 6).

Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ ἀπόστολος ἀναφέρεται στήν ἔνδοξη προΰπαρξι τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ

β. “Ἑαυτόν ἐκένωσεν μορφήν δούλου λαβών” (Πρός Φιληππησίους β΄ 6).

 Μέ τούς λόγους αὐτούς καί τούς ἑπόμενους ἀναφέρεται στήν σάρκωσι τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ πού ἦταν ἀθάνατος καί ἔγινε θνητός ἄνθρωπος. Αὐτός εἶναι ὁ πρῶτος σταθμός τῆς κενωτικῆς πορείας Του.

γ. “Γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου θανάτου δέ σταυροῦ ” (Πρός Φιληππησίους β΄ 8).

Αὐτός εἶναι ὁ δεύτερος σταθμός τῆς κενωτικῆς πορείας ἡ κάθοδος στόν ᾃδη. Σκοπός τῆς καθόδου Του στόν ᾃδη ἦταν νά κηρύξει “τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι ” (Α΄ Πέτρου γ΄ 19). Ὁ Χριστός εἶναι παράδειγμα ταπεινώσεως.

                                                         

ε. Διότι ἦτο θυσία γιά νά θεμελιωθεῖ ἡ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων γύρω ἀπό τό πρόσωπο Του καί τήν δύναμι τῆς θυσίας Του “ Ἐγώ, ὅταν ὑψωθῶ ἀπό τή γῆ, ὅλους τούς ἀνθρώπους θά τούς τραβήξω κοντά μου ”. (Ἰωάννου ιβ΄ 32).

Ἡ ἕλξι τῆς μεγαλειώδους θυσίας Του προσελκύει ὅλα τά πνεύματα κάτω ἀπό τήν σκιά τοῦ Σταυροῦ ἐπιδεικνύοντα τήν ἀληθινή πίστι καί τίς λάμπουσες ἀρετές πού τά κοσμοῦν.

 

 

 

3. Τό ἔπαθλο τῆς νίκης

Σ’ ἕνα διάλογο πού εἶχε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέ  τούς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦσαν τήν ἐξουσίαν Του πάνω στά δαιμόνια, ἀποκρούει τήν κατηγορία ὅτι μέ τήν δύναμι τῆς δαιμονικῆς ἐξουσίας ἐκβάλλει τά δαιμόνια ἀπό τούς ἀνθρώπους μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι ἐάν ὁ ἕνας δαίμονας πολεμεῖ τόν ἄλλο τότε διαλύθηκε ἡ ἐξουσία τους καί τούς προβληματίζει γιά νά σκεφθοῦν μήπως συμβαίνει κάτι ἄλλο, δηλαδή νά ἐκβάλλει δαιμόνια μέ τήν δύναμι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος :   ( Mατθαίου ιβ΄ 28).                                          

Γι’ αὐτό ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης διακηρύττει πανηγυρικά : “ Νὰ πῶς μποροῦμε νὰ νικοῦμε τὸν κόσμο: μὲ τὴν πίστη μας. Ποῖος μπορεῖ νὰ νικάει τὸν κόσμο; Μόνον ὁποῖος πιστεύει πώς ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ” (Α΄ Ἰωάννου ε΄ 4-5).