Πιστεύομεν καί  Ὁμολογοῦμε

«Ἰησοῦν τόν Ναζωραῖον ὁ Θεός ἀνέστησε, ἐλευθερώσας ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου γιατί ἦταν ἀδύνατο νά τόν κρατήσει ὁ θάνατος»

 

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ   Δανιήλ

 

Πανηγυρίζουμε οἱ πιστοί ἑορτάζοντες χαρμόσυνα τήν ἔνδοξη ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού πέθανε ἑκουσίως θυσιάζοντες τήν ζωή Του στό σταυρό ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ γιά μᾶς καί τήν σωτηρίας μας.

 

1. Μέ τήν ἀνάστασή Του ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἐπέτυχε τήν σωτηρία ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἀπό τοῦ Ἀδάμ καί μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θέτει τίς προϋποθέσεις μέ τίς ὁποῖες ὁ κάθε ἄνθρωπος δύναται νά σωθεῖ: α΄.  Πίστη καί β΄. Ὁμολογία.

α΄. Νά πιστέψει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός καί ὅτι ἀναστήθηκε  ἀπό τούς νεκρούς.

β΄. Αὐτή τήν πίστη νά τήν ὁμολογεῖ κατά τήν διάρκεια τῆς ζωῆς του.

Συγκεκριμένα γράφει : «Ἄν ὁμολογήσεις μέ τό στόμα σου πώς ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Κύριος καί πιστέψεις μέ τήν καρδιά σου πώς ὁ Θεός τόν ἀνάστησε ἀπό τούς νεκρούς θά βρεῖς τήν σωτηρία. Πραγματικά ὅποιος πιστεύει μέ τήν καρδιά τους ὁδηγεῖται στήν δικαίωση, κι ὅποιος ὁμολογεῖ μέ τό στόμα ὁδηγεῖται στήν σωτηρία» (Πρός Ρωμαίους ι΄, 9-10).

Γιά νά συμμετάσχουμε στήν πανήγυρη τῆς ἀναστάσεως ἀπαιτεῖται νά ἀπαντήσουμε, ὅτι : Πιστεύουμε καί νά Ὁμολογοῦμε ὅπως μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι

προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν τόν μόνον ἀναμάρτητον».

 

* * * * *

 

2. Μέ τήν ἀνάστασή Του ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νίκησε τόν θάνατο ἀφοῦ ἄν καί πέθανε ὡς γνήσιος καί αὐθεντικός δηλαδή πραγματικός ἄνθρωπος ἐν τούτοις οὔτε ἡ ψυχή Του ἐγκαταλήφθηκε στόν Ἅδη χωρισμένη ἀπό τόν Θεό οὔτε τό σῶμα Του διαλύθηκε καί φθάρηκε στόν τάφο, ὅπως διεκήρυξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τό ὑπερῶο τῆς Πεντηκοστῆς :

«Ἰησοῦν τόν Ναζωραῖον ὁ Θεός ἀνέστησε, ἐλευθερώσας ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου γιατί ἦταν ἀδύνατο νά τόν κρατήσει ὁ θάνατος» (Πράξεων β΄, 24).

Ἔτσι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔγινε ἀρχή τῆς νέας ἀνθρωπότητος πού ἐλευθερώθηκε ἀπό τόν θάνατο, ὁ πρωτοαναστημένος ἀπό τούς νεκρούς ὥστε νά γίνει σ’ ὅλα Ἐκεῖνος πρῶτος (Πρός Κολοσσαεῖς α΄, 18).

Ὅσο κι ἄν ὁ θάνατος ὡς λέων ὀρυόμενος ζητεῖ νά καταπιεῖ τήν ζωή (Α΄ Πέτρου ε΄, 8) δέν θά τό ἐπιτύχει. Θά θριαμβεύσει ὁ ἀναστημένος Κύριος Ἰησοῦς. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος αὐτό τόν θρίαμβο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου πανηγυρίζει μέ τούς λόγους τοῦ προφήτου Ἡσαΐου «ὁ θάνατος ἀφανίσθηκε˙ ἡ νίκη εἶναι πλήρης» (Πρός Κορινθίους Α΄, ιε΄, 54).

 

* * * * *

 

 

3. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς βεβαιώνει γιά τήν κοινή ἀνάσταση ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί γιά τήν δική μας προσωπική διαλύοντας τόν φόβο τοῦ θανάτου. Γιά τούς ἀνθρώπους ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔγινε κι ἄνθρωπος γιά νά καταργήσει μέ τόν θάνατό Του αὐτόν πού ἐξουσίαζε τόν θάνατο, δηλαδή τόν διάβολο. Μ’ αὐτό τόν τρόπο ἀπελευθέρωσε ὅσους ὁ φόβος τοῦ θανάτου τούς εἶχε καταδικάσει νά εἶναι δοῦλοι σ’ ὅλη τους τήν ζωή (Πρός Ἑβραίους β΄, 14-15).

 

* * * * *

 

4. Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης προλέγει τήν τελευταία πράξη καί τήν τελική καθοριστική νίκη τῆς Ζωῆς καί τῆς Ἀθανασίας, λέγοντας ὅτι «καί ὁ θάνατος καί ὁ Ἅδης ἐβλήσθησαν εἰς τήν λίμνη τῆς φωτιᾶς καί ὅποιος δέν βρέθηκε γραμμένος στό βιβλίο τῆς ζωῆς ρίχτηκε κι αὐτός στήν λίμνη τῆς φωτιᾶς» (Ἀποκαλύψεως κ΄, 14-15).

Γι’ αὐτό ὅταν βαπτίζεται ὁ ἄνθρωπος ἡ Ἐκκλησία εὔχεται γι’ αὐτόν πρός τόν Κύριον τῆς Ζωῆς:  «γράψον αὐτόν ἐν βίβλῳ ζωῆς».

 

Ἡ πίστη στόν ἀναστημένο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μᾶς χαρίζει τήν ζωή καί τήν ἀθανασία.

 

       Μέ ἀναστάσιμες εὐχές