Κήρυγμα Κυριακῆς 30 Ἰουλίου 2023
(Ματθαίου Η΄ Ματθαίου )
Ὁ ἄνθρωπος, ἀγαπητοί ἀδερφοί, ἀποτελεῖται ἀπό σῶμα καί ψυχή, ἀπό ὕλη καί πνεῦμα. Ἡ ἀγάπη, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ πρός τό πλάσμα του ἐκδηλώνεται ὄχι μόνο πρός τίς ἀνάγκες τίς πνευματικές, ἀλλά καί πρός τίς ὑλικές. Εἴδατε σήμερα τί ἔκανε ὁ Κύριος στήν ἔρημο. Δέν χόρτασε τά πλήθη, πού εἶχαν συναχθεῖ ἐκεῖ, μόνο μέ τό λόγο του. Ἀλλά φρόντισε νά μή μείνουν πεινασμένα καί ἀπό σωματική ἄποψη. Γι’ αὐτό, πολλαπλασίασε, μέ θαυμαστό τρόπο, τά πέντε ψωμιά καί τά δύο ψάρια, πού βρίσκονταν στά χέρια των μαθητῶν του. Καί ἔτσι, ὄχι μόνο ἔφαγαν καί χόρτασαν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, στούς ὁποίους μόνο οἱ ἄντρες ἔφταναν τούς πέντε χιλιάδες, ἀλλά καί περίσσευαν δώδεκα γεμάτα κοφίνια.
Πρίν, ὅμως, κάνει τό θαῦμα του αὐτό ὁ Ἰησοῦς, εἶπε στούς μαθητές του, πού ἦρθαν νά τοῦ ὑποδείξουν ὅτι ἔπρεπε νά ἀπολύσει τούς ὄχλους γιά νά πᾶνε στά γύρω χωριά καί νά βροῦνε φαγητό: δῶστε τους ἐσεῖς νά φᾶνε.
Δέν τούς τό εἶπε αὐτό γιά νά τό πραγματοποιήσουν οἱ μαθητές του. Διότι αὐτοί δέν μποροῦσαν νά κάνουν τό θαῦμα, πού ἐκεῖνος ἔκανε κατόπιν. Τούς τό εἶπε, γιά νά τούς δείξει, ὅτι στό μέλλον, ὅταν θά ἔβγαιναν νά συνεχίσουν τήν διδαχή του, θά ἔπρεπε νά ἔχουν στό νοῦ τους καί αὐτό τό καθῆκον.
«Δῶστε τους ἐσεῖς νά φᾶνε». Αὐτά τά λόγια τοῦ Ἰησοῦ ἦταν μιά ἐντολή πού θά χρειαζόταν στούς Ἀποστόλους ἀργότερα. Καί ὄχι μόνο στούς Ἀποστόλους, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία.
Ποιό ἦταν το ἔργο, πού περίμενε τούς Ἀποστόλους; Ποιό εἶναι πάντα το ἔργο τῆς Ἐκκλησίας; Ἡ διάχυση τῆς θείας ἀγάπης στόν κόσμο. Ἡ τροφοδοσία τῶν ψυχῶν μέ τό νοητό ἰχθύ καί τόν οὐράνιο ἄρτο , πού εἶναι ὁ Χριστός καί τό εὐαγγέλιο του. Ἀλλά συγχρόνως καί ἡ ἀνακούφιση τῶν βασανισμένων, τῶν φτωχῶν, τῶν ἀρρώστων, τῶν κατατρεγμένων, δηλαδή ὑλική βοήθεια καί συνδρομή σέ ὅσους ὑποφέρουν, θλίβονται καί ἔχουν ἀνάγκη.
Γράφει τό ἱερό εὐαγγέλιο, ὅτι ὁ Κύριος πέρασε ἀπό τή γῆ εὐεργετώντας καί γιατρεύοντας. Βλέπουμε στίς «Πράξεις» τῶν Ἀποστόλων νά σηκώνουν παραλυτικούς, νά ἀνασταίνουν νεκρούς, νά οἰκονομοῦν ἔτσι τή ζωή τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, ὥστε νά μή μένει κανείς νηστικός, οὔτε ἀπό τό λόγο τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἀπό τό γήινο ψωμί. Παρατηροῦμε τούς πατέρες καί τούς Ἁγίους νά σκορπίζουν τό ἔλεός τους στούς φτωχούς νά φτιάχνουν νοσοκομεῖα, γηροκομεῖα, ξενῶνες καί κάθε λογῆς συναφή ἱδρύματα. Ἀκοῦμε ἕνα ἀπό αὐτούς νά λέει, «πώς οἱ φτωχοί εἶναι ὁ θησαυρός της Ἐκκλησίας». Θέλοντας νά τονίσει μέ αὐτή τήν ὡραία φράση, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει μεγάλη της ἔννοια τήν βοήθεια στούς ἐνδεεῖς.
Λοιπόν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τό «δῶστε τους ἐσεῖς νά φᾶνε», πού εἶπε ὁ Κύριος στούς μαθητές του ἐκείνη τήν ἡμέρα, δέν ἦταν μιά ἁπλή λαβή, γιά νά τοῦ ἀπαντήσουν ὅτι δέν εἶχαν ἄλλο ἀπό πέντε ψωμιά καί δύο ψάρια καί ἔτσι νά κάνει κατόπιν τό μεγάλο του θαῦμα. Εἶναι μιά μόνιμη ἐντολή τοῦ Κυρίου, ἄσβεστη καί ἀξεθωριαστη στούς αἰῶνες, πάντα δυνατά ἀκουστή στά βάθη κάθε χριστιανικῆς ψυχῆς.
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πρέπει νά ἐφαρμόζουμε τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης, προστρέχοντας ὄχι μόνο στίς πνευματικές, ἀλλά καί στίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ πλησίον μας. Δίνοντας ἕνα πιάτο φαγητό στό νηστικό, ἕνα ροῦχο στόν γυμνό, περιποιούμενοι τούς ἀσθενεῖς, φιλοξενώντας τούς ἄστεγους, ὑπερασπιζόμενοι τούς ἀπροστάτευτους, παίρνοντας ἐπάνω μας τά ὀρφανά καί τίς χῆρες.
Θυμᾶστε τί προειδοποιεῖ ὁ Κύριος γιά τήν ἐξέταση, πού θά μᾶς γίνει μπροστά στό φοβερό του βῆμα κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως; Δέ θά μᾶς ρωτήσει πόσους σταυρούς κάναμε, πόσες ὧρες προσευχηθήκαμε, οὔτε ἀκόμη πόσο συχνά πηγαίναμε στήν Ἐκκλησία. Ἀλλά τί θά μας ρωτήσει;
Ἄν πράξαμε αὐτά, πού ἀναφέρθηκαν προηγουμένως. Ἄν ἀσκήσαμε τήν ἀγάπη του ὄχι μόνο μέ πνευματικό, ἀλλά καί ὑλικό τρόπο.
Μήν ξεχάσεις, λοιπόν, ἀγαπητέ μου, τήν ἐντολή αὐτή τοῦ Κυρίου, πού εἶδες νά λάμπει στήν σημερινή περικοπή. Μήν ἀμελήσεις τήν ἐφαρμογή της. Δίνε νά τρῶνε σέ ὅσους γύρω σου δέν ἔχουν νά φᾶνε. Καί μήν ξεχνᾶς, ὅτι ἔτσι δέν πρόκειται νά στερηθεῖς καί νά μείνεις ὁ ἴδιος νηστικός, ἄν καί γι’ αὐτό ἀκόμη ἡ ἀγάπη εἶναι ἕτοιμη. Γιατί, ὅπως ὁ Κύριος εὐλόγησε καί πλήθυνε ἐκεῖνα τά πέντε ψωμιά καί ἐκεῖνα τά δύο ψάρια, ἔτσι θά εὐλογεῖ καί θά πληθύνει ὅ,τι κι ἐσύ θά σκορπίζεις γύρω σου μέ τήν ἐλεημοσύνη.
