ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Αφυπνιστικό είναι το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα. Είναι ώρα να ξυπνήσουμε, η νύχτα προχώρησε, η ημέρα πλησίασε, φωνάζει σήμερα ο Απόστολος Παύλος. Ας ξεντυθούμε λοιπόν τα νυχτικά και ας ντυθούμε με τα ρούχα της ημέρας. Μας ξαφνιάζουν ίσως οι προτροπές του Αποστόλου, αλλά και μας προκαλούν να τις μελετήσουμε βαθύτερα.
Ας δούμε λοιπόν : ποιά είναι η νύχτα που φεύγει, ποιά η μέρα που έρχεται, και σε ποιά κατάσταση καλούμαστε να βρισκόμαστε όλοι εμείς.
Νύχτα ονομάζει εδώ ο Απόστολος ολόκληρη την επίγεια ζωή μας, από την ώρα που θα γεννηθούμε μέχρι την ώρα που θα πεθάνουμε. Και την ονομάζει νύχτα, διότι η επίγεια ζωή μας πράγματι μοιάζει με νύχτα για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτον για το σκοτάδι, που επικρατεί σε αυτήν, όπως και στη νύχτα. Πνιγμένη στο σκοτάδι η νύχτα δεν επιτρέπει να δούμε καθαρά το περιβάλλον και όσα συμβαίνουν γύρω μας, παρά μόνο όσα μας επιτρέπει το λιγοστό φως των άστρων και του φεγγαριού. Το ίδιο γίνεται και στη ζωή μας. Πνευματικό σκοτάδι επικρατεί και εδώ. Σύγχυση στις ιδέες των ανθρώπων. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν για ποιό λόγο ζουν, ποιός είναι ο σκοπός της ζωής τους. Περπατούν στο σκοτάδι, όπου τύχει. Σύγχυση και στον τρόπο ζωής. Η αμαρτία καλύπτει τα πάντα. Και η αμαρτία είναι το κατεξοχήν σκοτάδι. Κλοπές, ψεύδη, ανηθικότητες, συκοφαντίες, μίση, ζήλιες, θυμοί, φόνοι, πόλεμοι · όλα αυτά τα σκοτεινά έργα σαν κατάμαυρα σύννεφα καλύπτουν όλη τη γη και τις καρδιές των πολλών ανθρώπων.
Νύχτα ονομάζεται όμως η επίγεια ζωή μας και για το ότι μοιάζει με όνειρο. Όπως τη νύχτα βλέπουμε όνειρα και μπορεί να δούμε τον εαυτό μας ακόμα και βασιλιά ή αστροναύτη, και όταν ξυπνήσουμε όλη η δόξα και η ομορφιά να χαθεί, έτσι και στη ζωή αυτή . Μπορεί να περάσουμε εβδομήντα, ογδόντα χρόνια με τιμές και δόξες, αλλά κάποια στιγμή αναπόφευκτα έρχεται ο θάνατος, οπότε αργά πια διαπιστώνουμε πως όλα αυτά ήταν ένα όνειρο και τίποτε παραπάνω.
Η νύχτα λοιπόν της ζωής μας προχώρησε, λέγει ο Απόστολος, αφού κάθε ώρα που περνάει, μας φέρνει πιο κοντά προς τον θάνατο, αλλά και προς το ίδιο το τέλος όλου του κόσμου. Προχώρησε , και η ημέρα όπου να ναι, ξημερώνει. Ποιά είναι λοιπόν αυτή η μέρα;
Το πράγμα είναι πλέον ολοφάνερο. Εφόσον νύχτα χαρακτήρισε την επίγεια ζωή, ημέρα δεν εννοεί τίποτε άλλο παρά την αιώνια ζωή, τη ζωή μετά το θάνατο και κυρίως μετά τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου μας και την Ανάσταση των νεκρών σωμάτων μας.
Και πολύ επιτυχημένα ονομάζεται ημέρα η αιώνια ζωή. Πρωτίστως γιατί δεν υπάρχει εκεί τίποτε το σκοτεινό και κρυφό. Όλα όσα εδώ θολώνουν το νου των ανθρώπων, εκεί θα εξαφανιστούν. Οι άπιστοι και άθεοι θα αντιληφθούν τότε πως αυτά, που εδώ περιφρονούσαν η περιγελούσαν ως παραμύθια, είναι πέρα για πέρα αληθινά. Όλα πάλι τα έργα, πράξεις ρυπαρές, σκέψεις πονηρές, συνήθως κρυφές, που μάτι ανθρώπου δεν τα είδε, κατά την ημέρα της Δευτέρας παρουσίας θα φανερωθούν. «ἑκάστου τό ἔργον φανερόν γεννήσετε · ἡ γάρ ἡμέρα δηλώσει,ὅτι ἐν πυρι ἀποκαλύπτεται» (Α’κοριν.γ’13). Γράφει αλλού ο Απόστολος Παύλος. Του καθενός δηλαδή το έργο θα φανερωθεί. Διότι η ημέρα εκείνη θα τον ξεσκεπάσει, εφόσον τότε όλα θα περάσουν από τη φωτιά της Θεϊκής κρίσεως.
Ονομάζεται λοιπόν ημέρα η αιωνιότητα, γιατί όλα εκεί θα βγουν στο φως. Αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Διότι ακριβώς η κατάσταση εκείνη θα είναι αιώνια, δεν θα έχει τέλος, δεν θα μοιάζει με όνειρο μιας νύχτας, όπως επίγεια ζωή. Θα είναι για τους λυτρουμένους πιστούς αιώνια δόξα, άπειρη χαρά, ατέλειωτη ευτυχία.
Καθώς λοιπόν, λέγει ο Απόστολος, η νύχτα της επί γης ζωής μας φεύγει και η μεγάλη μέρα της αιωνιότητας, όπου να ναι, ξημερώνει, ας ετοιμαστούμε οι πιστοί, για να βρεθούμε έτοιμοι σε αυτήν. Ας ξυπνήσουμε, ας πετάξουμε από πάνω μας τα σκοτεινά έργα της αμαρτίας και ας φορέσουμε τα φωτεινά όπλα μας, τα έργα της Αρετής.
Στα όπλα! Επομένως μας φωνάζει, έχουμε πόλεμο! Προσέξτε, διότι οι εχθροί παραμονεύουν και ζητούν να σας καταστρέψουν. Αφήστε τις παλιές κακές συνήθειες και πιάστε τα όπλα να πολεμήσετε. «ἐνδύσασθαι τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμας στηναι πρός τᾶς μεθοδίας τοῦ διαβόλου»(Εφες.στ΄11). Ντυθείτε το θεϊκό οπλισμό, για να μπορείτε να αντισταθείτε στα πονηρά τεχνάσματα του διαβόλου.
Να οπλιστούμε λοιπόν, παραγγέλλει ο Απόστολος. Και βέβαια τα θεϊκά όπλα, τα όπλα του φωτός, όπως τα χαρακτηρίζει, τα γνωρίζουμε λίγο ως πολύ όλοι μας. Είναι η θερμή πίστη, είναι η ζωντανή προσευχή, τα υπέροχα λόγια του Ευαγγελίου, η συμμετοχή μας στα σωστικά μυστήρια της Αγίας μας Εκκλησίας, και άλλα ακόμη.
Ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία, τα γνωρίζουμε. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Δεν φτάνει τώρα να τα αναγνωρίσουμε. Απαιτείται οπωσδήποτε και να τα χρησιμοποιούμε , αλλιώς δε γίνεται τίποτε. Και μάλιστα να τα χρησιμοποιούμε σωστά, διότι υπάρχει κίνδυνος, χρησιμοποιώντας τα κακώς, να αυτοτραυματιστούμε. Πανίσχυρο όπλο είναι η θεία Κοινωνία πράγματι !Αλλά αν κοινωνούμε ανεξομολόγητοι και αμετανόητοι, η θεία Κοινωνία αντί για φως, γίνεται φωτιά, που καίει εμάς τους ίδιους, και επομένως αντί να επιτύχουμε άφεση των αμαρτιών μας, προσθέτουμε και άλλη βαρύτατη αμαρτία.
Αδελφοί , η μεγάλη μέρα, όπου να ναι, ξημερώνει! Ας μην ξεγελιόμαστε από το πολύ κακό, που επικρατεί γύρω μας. Να μη λησμονούμε πως το πιο πυκνό σκοτάδι επικρατεί λίγο πριν ροδίσει η Αυγή. Ιδού! η νύχτα των επί γης ταλαιπωριών μας τελειώνει. Η ημέρα της μεγάλης χαράς ξημερώνει. Στα όπλα, λοιπόν! Στον αγώνα τον πνευματικό.
Και όλα αυτά μας τα υπενθυμίζει σήμερα ο Απόστολος Παύλος, κατά την εορτή της Γεννήσεως του Τιμίου Προδρόμου. Μιας γιορτής που ξεσηκώνει τους χριστιανούς για να επιδοθούν με μεγαλύτερο ζήλο στα πνευματικά γυμνάσματα. Ο Πρόδρομος Ιωάννης ήταν εκείνος ο οποίος ετοίμασε τον δρόμο για να οδηγήσει όλους τους πιστούς προς τη σωτηρία και προς την βασιλεία του Θεού. Ήταν εκείνος που βάπτισε τους ανθρώπους και τους έβγαλε από το σκοτάδι της αθείας και της ειδωλολατρίας. Και εκείνος που έδειξε σε όλους εμάς τον αμνό του Θεού τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου. Για αυτό η Εκκλησία αναγινώσκει αυτό το αποστολικό ανάγνωσμα ,για να μας υπενθυμίσει ότι με την γέννηση του Προδρόμου παύει το σκοτάδι της αμαρτίας και έρχεται το φως της χάριτος.
