Π Ρ Ο Σ Ε Υ Χ Η   Σ Τ Ο Ν   Χ Ρ Ι Σ Τ Ο.

Εἶσαι πάντα ἀνάμεσά μας, ἀλλά χωρίς οἱ  περισσότεροι νά Σέ βλέπουμε. Ἐσένα μόνο ἔχουμε ἀνάγκη, Ἐσένα καί κανέναν ἄλλον. Μονάχα Σύ μᾶς ἀγαπᾶς μέ τήν ἀγάπη πού χρωστᾶμε στόν ἑαυτό μας καί πού δέν τήν ἔχουμε. Καί Σύ μονάχα μπορεῖς νά αἰσθάνεσαι τήν ἀνάγκη πού Σου ἔχουμε ἰδιαιτέρως τώρα.

Ὅλοι ἔχουν τήν ἀνάγκή Σου, κι αὐτοί ἀκόμα πού δέν τή νοιώθουν.

Πολύ περισσότερο αὐτοί πού δέν τή νοιώθουν. Ὁ πεινασμένος θαρρεῖ πώς ζητᾶ ψωμί καί ζητᾶ Ἐσένα. Ὁ ἄρρωστος ὑποθέτει ὅτι τοῦ λείπει ἡ ὑγεία κι αὐτό πού τοῦ λείπει εἶσαι Σύ. Ὅποιος γυρεύει τήν ὡραιότητα σ’ αὐτόν τόν κόσμο, γυρεύει ἀθελά του Ἐσένα πού εἶσαι ἡ μοναδική καί τελεία ὡραιότης. Ὅποιος ψάχνει γιά τήν ἀλήθεια, ψάχνει χωρίς νά τό καταλαβαίνει γιά Σένα πού εἶσαι ἡ μόνη ἀλήθεια πού ἀξίζει νά μάθει κανείς. Κι ὅποιος ἁπλώνει τό χέρι του μέ ἀγωνία πρός τήν εἰρήνη, τ’ ἁπλώνει πρός Ἐσένα, πού εἶσαι ἡ μονή εἰρήνη στήν ὁποία μποροῦν νά βροῦν ἀνάπαυση οἱ  καρδιές. Ὅλοι Σέ φωνάζουμε, χωρίς νά τό ξέρουμε.

Ἔχουμε ἀνάγκη τοῦ βλέμματός Σου, πού μοναχά μία ἀκτίνα του μπορεῖ ν’ ἀναστάτωσει καί νά σώσει τίς ψυχές μας· τῆς φωνῆς Σου, πού μία μονάχα λέξη τῆς μπορεῖ νά μᾶς βγάλει ἀπό τόν λάκκο τῆς πτώσεώς μας.

Ἄν ἦσουν ἕνας Θεός ζηλότυπος καί ἀμείλικτος, ἕνας Θεός πού μισεῖ κι ἐκδικεῖται, ἕνας Θεός πού δέν ξέρει τήν ἀγάπη, ἀλλά μόνο τή δικαιοσύνη, δέν θά μᾶς ἄκουγες. Γιατί ὅσο κακό μποροῦσαν νά Σοῦ κάμουν οἱ ἄνθρωποι, Σοῦ τό ἔκαμαν ἤδη. Ἑκατομμύρια Ἰοῦδες Σέ φίλησαν ἀφοῦ Σέ πρόδωσαν ἀνάμεσά μας. Λεγεῶνες Φαρισαίων Σέ βλασφημοῦν μέ τήν ὑποκρισία τους. Ἕνας ἀπέραντος ὄχλος μέσα στούς αἰῶνες ζητᾶ διαρκῶς τόν θάνατό Σου. Καί Πιλάτοι ἀναρίθμητοι, ντυμένοι μαῦρα καί κόκκινα, σέ παραδίνουν στόν θάνατο, ἀφοῦ ἀναγνωρίσουν τήν ἀθωότητά Σου.

Ἀλλά ὅπως τήν πρώτη φόρα, ἔτσι κι ὅλες τίς φορές Ἐσύ συγχωρεῖς. Ἐσύ πού ἔζησες ἀνάμεσά μας, ξέρεις πόσο βαθειά εἴμαστε διεφθαρμένοι. Σέ ἀπωθήσαμε, γιατί ἤσουν πολύ ἁγνός γιά μας. Σέ καταδικάσαμε νά πεθάνεις, γιατί ἤσουν ἡ κατάδικη τῆς ζωῆς μας. Ὅλες οἱ  γενεές εἶναι ἀπαράλλαχτες μέ τή γενεά πού Σέ σταύρωσε.

Ἀλλά ἐμεῖς, πού κάπως Σέ πιστεύουμε καί πού Σέ ζητᾶμε, θέλουμε νά ἔλθεις μέσα στή δόξα Σου τό γρηγορώτερο. Θά Σέ περιμένουμε κάθε μέρα, παρά τήν ἀναξιότητά μας καί τίς ἀδυναμίες μας. Κι ὅλη ἡ ἀγάπη πού ἀπόμεινε στίς φτωχές μας καρδιές, εἶναι γιά σένα, Θεῖε

Ἐσταυρωμένε, πού ὑπέφερες ἀγαπῶντας μας καί τώρα

μᾶς κάνεις νά ὑποφέρουμε ἀγαπώντας Σέ.

Μεγάλη Παρασκευή

    29 Ἀπριλίου 2016