Πνευματική Τύφλωση
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Α΄ Ὁ πνευματικός τυφλός
Ὁ φυσικός ἄνθρωπος ζῶντας μακρυά ἀπό τόν Θεό, εἶναι πνευματικά τυφλός
- Τυφλός ὡς πρός τήν κατάστασή του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
« Οὐκ ἔστιν ὁ συνιῶν, οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν Θεόν» (Πρός Ρωμαίους γ΄ 11)
Δηλαδή: «Δέν ὑπάρχει κανένας μέ σύνεση. Δέν ὑπάρχει κανένας πού νά ἀναζητεῖ τό Θεό».
- Τυφλός ὡς πρός τήν προσωπικότητα τοῦ Χριστοῦ
«Ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶ καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ, καὶ οὐκ οἷδε ποῦ ὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ» (Α΄ Ἰωάννου β΄ 11)
Δηλαδή: «Ὅποιος ὅμως μισεῖ τόν ἀδελφό του βρίσκεται στό σκοτάδι καί πορεύεται μέσα στό σκοτάδι· καί δέν ξέρει ποῦ πάει, γιατί τό σκοτάδι ἔχει τυφλώσει τά μάτια του»
«Διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν ῾Ησαΐας· τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς» (Ἰωάννου ιβ΄ 39-40)
Δηλαδή: «Ὁ Ἠσαΐας εἶχε πεῖ ἐπίσης γιά ποιό λόγο αὐτοί δέν μποροῦσαν νά πιστέψουν: Ὁ Θεός τύφλωσε τά μάτια τους καί σκότισε τό νοῦ τους, ἔτσι πού νά μή δοῦνε μέ τά μάτια τους, καί μέ τό νοῦ τους νά μήν καταλάβουν, κι ἐπιστρέψουν σ’ ἐμένα καί τούς γιατρέψω »
«Ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ» (Πρός Κορινθίους Β΄ δ΄ 4)
Δηλαδή: «Ὁ σατανᾶς, ὁ θεός αὐτοῦ του αἰώνα, τύφλωσε τή σκέψη αὐτῶν τῶν ἀπίστων, ὥστε νά μήν μποροῦν νά δοῦν τό φῶς τοῦ εὐαγγελίου, πού ἀποκαλύπτει τή δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ»
- Τυφλός ὡς πρός τήν χάρη τοῦ Θεοῦ
«Καθὼς γέγραπται· ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς πνεῦμα κατανύξεως, ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν, ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας. Καθὼς γέγραπται· ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς πνεῦμα κατανύξεως, ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν, ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας» (Πρός Ρωμαίους ια΄ 8)
Δηλαδή: «Ὅπως τό προεῖπε ἡ Γραφή: Ἔκανε ὁ Θεός νά ναρκωθεῖ τό πνεῦμα τους, τά μάτια τους νά μή βλέπουν καί τ’ αὐτιά τους νά μήν ἀκοῦν, ὡς τά σήμερα».
- Τυφλός στά πράγματα τοῦ Θεοῦ
«Ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. ἡμῖν δὲ ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψε διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ· τὸ γὰρ Πνεῦμα πάντα ἐρευνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ. τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ; οὕτω καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν. ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿ ἐν διδακτοῖς Πνεύματος ῾Αγίου, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται» (Πρός Κορινθίους Α΄ β΄ 9-14)
Δηλαδή: «’Aλλά, ὅπως λέει ἡ Γραφή: Μάτι δέν τά ’δε κι οὔτε τ’ ἄκουσε αὐτί κι οὔτε πού τά ’βαλε ὁ λογισμός τοῦ ἀνθρώπου, ὅσα ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά κείνους πού τόν ἀγαποῦν. Σ’ ἐμᾶς ὅμως τά φανέρωσε ὁ Θεός μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί τό Πνεῦμα ἐξετάζει τά πάντα, ἀκόμη καί τά πιό βαθιά κρυμμένα σχέδια τοῦ Θεοῦ. Ἀλήθεια, ποιός ἀπό τούς ἀνθρώπους ξέρει τά μυστικά τοῦ ἄλλου, ἐκτός ἀπό τό πνεῦμα τοῦ ἴδιου του ἀνθρώπου ποῦ βρίσκεται μέσα του; Ἔτσι καί τά μυστικά τοῦ Θεοῦ κανένας δέν μποροῦσε νά τά ξέρει ἐκτός ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Κι ἐμεῖς δέν λάβαμε τό πνεῦμα τοῦ κόσμου, ἀλλά τό Πνεῦμα πού στέλνει ὁ Θεός, γιά νά μποροῦμε νά μάθουμε ὅσα ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά χάρη μας. Γι’ αὐτά μιλάω, κι ὄχι μέ λόγια πού διδάσκει ἡ ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά μέ λόγια πού διδάσκει τό ἴδιο τό Πνεῦμα, ἑρμηνεύοντας σ’ αὐτούς πού ἔχουν τό Πνεῦμα αὐτά τά πνευματικά πράγματα. Ὅποιος ὅμως δέν ἔχει τό Πνεῦμα, δέν παραδέχεται τά δῶρα πού φανερώνει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ γιά κεῖνον ὅλα αὐτά εἶναι μωρία· καί δέν μπορεῖ νά τά καταλάβει, γιατί αὐτά τά πράγματα κατανοοῦνται μόνο μέ τή βοήθεια τοῦ Πνεύματος».
«῞Οτε δὲ ἐγένετο κατὰ μόνας, ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖς δώδεκα τὴν παραβολήν. καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται, ἵνα βλέποντες βλέπωσι καὶ μὴ ἴδωσι, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσι καὶ μὴ συνιῶσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖς τὰ ἁμαρτήματα » (Μάρκου δ΄ 10-12)
Δηλαδή : «Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἔμεινε μόνος, ὅσοι ἦταν μαζί του, καθώς κι οἱ δώδεκα μαθητές, τόν ρώτησαν γιά τό νόημα τῆς παραβολῆς. Κι ἐκεῖνος τούς ἔλεγε; «Σ’ ἐσᾶς ἔχει δοθεῖ νά γνωρίσετε τά μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, σ’ ὅσους ὅμως βρίσκονται ἔξω ὅλα παρουσιάζονται μέ παραβολές, ὥστε, ὅσο κι ἄν κοιτάζουν νά μή βλέπουν, ὅσο κι ἄν ἀκοῦν νά μήν καταλαβαίνουν· μήπως μετανοήσουν καί τούς συγχωρήσει ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες»
- Τυφλός ὡς πρός τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ
«Συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριον ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς. ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον» (Ἀποκαλύψεως γ΄ 18,19)
Δηλαδή: «Γι’ αὐτό σέ συμβουλεύω ν’ ἀγοράσεις ἀπό μένα χρυσάφι καθορισμένο στή φωτιά, γιά ν’ ἀποκτήσεις πλούτη, λευκά ροῦχα γιά νά ντυθεῖς καί νά μήν ντρέπεσαι πού φαίνεται ἡ γύμνια σου, κολλύριο γιά ν’ ἀλείψεις τά μάτια σου καί ν’ ἀποκτήσεις τό φῶς σου. Ἐγώ ὅσους ἀγαπῶ τούς διαπαιδαγωγῶ μέ αὐστηρότητα. Γι’ αὐτό δεῖξε ζῆλο καί μετανόησε. Δές μέ, στέκομαι μπροστά στήν πόρτα καί χτυπῶ. Ἄν κάποιος ἀκούσει τή φωνή μου καί μ’ ἀνοίξει τήν πόρτα, θά μπῶ στό σπίτι του καί θά δειπνήσω μαζί του, κι αὐτός μαζί μου».
- Τυφλός ὡς πρός τήν ἀνάγκη τῆς ἀναγεννήσεως
« Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Νικόδημος· πῶς δύναται ἄνθρωπος γεννηθῆναι γέρων ὤν; μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γεννηθῆναι; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. τὸ γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστι, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος πνεῦμά ἐστι. μὴ θαυμάσῃς ὅτι εἶπόν σοι, δεῖ ὑμᾶς γεννηθῆναι ἄνωθεν» (Ἰωάννου γ΄ 3-7)
Δηλαδή: «Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: “Σέ βεβαιώνω, πώς ἄν δέ γεννηθεῖ κανείς ξανά, δέν μπορεῖ νά δεῖ τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τόν ρώτησε ὁ Νικόδημος: «Πῶς εἶναι δυνατό ἕνας ἄνθρωπος ἡλικιωμένος πιά νά γεννηθεῖ ξανά; Μήπως μπορεῖ νά μπεῖ στήν κοιλιά τῆς μάνας του καί νά γεννηθεῖ ἄλλη μία φορά;» Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: “Σέ βεβαιώνω πώς ἄν κανείς δέ γεννηθεῖ ἀπό τό νερό κι ἀπό τό Πνεῦμα, δέν μπορεῖ νά μπεῖ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι γεννιέται ἀπό τόν ἄνθρωπο εἶναι ἀνθρώπινο, ἐνῶ ὅ,τι γεννιέται ἀπό τό Πνεῦμα εἶναι πνευματικό. Μήν ἀπορεῖς πού σου εἶπα, «πρέπει νά γεννηθεῖτε ξανά».
«Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰς κρῖμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται. καὶ ἤκουσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων ταῦτα οἱ ὄντες μετ' αὐτοῦ, καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν; εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει» (Ἰωάννου θ΄ 39-41)
Δηλαδή : «Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «Ἦρθα γιά νά φέρω σέ κρίση τόν κόσμο, ἔτσι ὥστε αὐτοί πού δέ βλέπουν νά βροῦν τό φῶς τους, κι ἐκεῖνοι πού βλέπουν ν’ ἀποδειχτοῦν τυφλοί». Μερικοί Φαρισαῖοι πού ἦταν ἐκεῖ μαζί του, ἄκουσαν τά λόγια αὐτά καί τοῦ εἶπαν: «Μήπως εἴμαστε κι ἐμεῖς τυφλοί;» «Ἄν ἤσασταν τυφλοί», τούς ἀπάντησε ὁ Ἰησοῦς. «δέ θά ἤσασταν ἔνοχοι· ἀφοῦ ὅμως τώρα λέτε μέ βεβαιότητα «ἐμεῖς βλέπουμε», ἡ ἐνοχή σᾶς παραμένει»
- Τυφλός ὡς πρός τό κακό πού τόν περιβάλλει
«Ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας· ἐν οἷς καὶ ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημέν ποτε ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς σαρκὸς ἡμῶν, ποιοῦντες τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν, καὶ ἦμεν τέκνα φύσει ὀργῆς, ὡς καὶ οἱ λοιποί» (Πρός Ἐφεσίους β΄ 2,3)
Δηλαδή: «Ζούσαμε τότε σύμφωνα μέ τίς ἀπαιτήσεις αὐτοῦ ἐδῶ του κόσμου, ὑπακούοντας στόν ἄρχοντα τῶν πονηρῶν δυνάμεων πού βρίσκονται ἀνάμεσα σ’ οὐρανό καί γῆ, στό σατανικό Πνεῦμα πού ἐξακολουθεῖ νά ἐξουσιάζει ὅσους δέν ὑπακοῦν στό Θεό. Ἔτσι, σάν κι αὐτούς, ζούσαμε κάποτε κι ἐμεῖς ὅλοι: ἤμασταν δοῦλοι στίς ἐπιθυμίες μας καί κάναμε ὅ,τι ἤθελε τό ἁμαρτωλό ἐγώ μας. Κι ἡ ἁμαρτωλή μας φύση μᾶς ὁδηγοῦσε, ὅπως καί τούς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους, σέ πράξεις πού προκαλοῦσαν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ».
Β΄. Οἱ συνέπειες τῆς πνευματικῆς τυφλώσεως
- Ἡ ἀπόρριψη ἀπό τόν ἄνθρωπο τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας καί τῆς ζωῆς.
«Καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν» (Ἰωάννου α΄ 5)
Δηλαδή : «Τό φῶς αὐτό ἔλαμψε μέσα στοῦ κόσμου τό σκοτάδι, μά τό σκοτάδι δέν τό δέχτηκε»
«Ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται» (Πρός Κορινθίους Α΄ β΄ 14)
Δηλαδή : «Ὅποιος ὅμως δέν ἔχει τό Πνεῦμα, δέν παραδέχεται τά δῶρα πού φανερώνει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ γιά κεῖνον ὅλα αὐτά εἶναι μωρία· καί δέν μπορεῖ νά τά καταλάβει, γιατί αὐτά τά πράγματα κατανοοῦνται μόνο μέ τή βοήθεια τοῦ Πνεύματος».
- Ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐξαιτίας της.
« Ὅτι πεπότικεν ὑμᾶς Κύριος πνεύματι κατανύξεως καὶ καμμύσει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν καὶ τῶν προφητῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχόντων αὐτῶν, οἱ ὁρῶντες τὰ κρυπτά» (Ἡσαΐου κθ΄ 10)
Δηλαδή : «Γιατί ὁ Κύριος σᾶς ἀποκοίμισε. Ἔκλεισε τά μάτια σας δηλαδή τούς βλέποντες, σκέπασε τά κεφάλια σας δηλαδή τούς βλέποντες»
«Ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; » (Ματθαίου στ΄ 23)
Δηλαδή : «Ἄν ὅμως τά μάτια σου εἶναι χαλασμένα, ὅλο τό σῶμα σου θά εἶναι στό σκοτάδι. Κι ἄν τό φῶς πού ἔχεις, μεταβληθεῖ σέ σκοτάδι, σκέψου πόσο θά ’ναι τό σκοτάδι!»
«Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. 20 πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ» (Ἰωάννου γ΄ 19, 20)
Δηλαδή : «Καί νά ποιά εἶναι ἡ καταδίκη: τό φῶς ἦρθε στόν κόσμο, οἱ ἄνθρωποι ὅμως ἀγάπησαν περισσότερο τό σκοτάδι παρά τό φῶς, γιατί οἱ πράξεις τούς ἦταν πονηρές. Κάθε ἄνθρωπος πού πράττει ἔργα φαῦλα μισεῖ τό φῶς καί δέν ἔρχεται στό φῶς, γιατί φοβᾶται μήπως φανοῦν τά ἔργα του καί κριθοῦν»
- Ἡ αἰώνια καταδίκη στό σκότος τό ἐξώτερον.
«Εἰ δὲ καὶ ἔστι κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶ κεκαλυμμένον, ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ» (Πρός Κορινθίους Β΄ δ΄ 3, 4)
Δηλαδή : «Κι ἄν ἀκόμα φαίνεται συγκαλυμμένο τό μήνυμα τῆς σωτηρίας, πού ἐμεῖς κηρύττουμε, εἶναι συγκαλυμμένο γιά ὅσους ὁδεύουν πρός τήν καταστροφή. Ὁ σατανᾶς, ὁ θεός αὐτοῦ του αἰώνα, τύφλωσε τή σκέψη αὐτῶν τῶν ἀπίστων, ὥστε νά μήν μποροῦν νά δοῦν τό φῶς τοῦ εὐαγγελίου, πού ἀποκαλύπτει τή δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ»
- Τό μῖσος ἀποδιώκει τήν ἀγάπη ἀπό τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου
«Ὁ λέγων ἐν τῷ φωτὶ εἶναι, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶν, ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν ἕως ἄρτι....Ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶ καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ, καὶ οὐκ οἷδε ποῦ ὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ» (Α΄ Ἰωάννου β΄ 9, 11)
Δηλαδή: «Ὅποιος, λοιπόν, λέει πώς βρίσκεται ἤδη μέσα στό φῶς ἀλλά μισεῖ τόν ἀδελφό του, αὐτός βρίσκεται ἀκόμα μέσα στό σκοτάδι. Ὅποιος ὅμως μισεῖ τόν ἀδελφό του βρίσκεται στό σκοτάδι καί πορεύεται μέσα στό σκοτάδι· καί δέν ξέρει πού πάει, γιατί τό σκοτάδι ἔχει τυφλώσει τά μάτια του».
- Ἡ ἀπιστία
«Ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ» (Πρός Κορινθίους Β΄ δ΄ 4)
Δηλαδή : «Ὁ σατανᾶς, ὁ θεός αὐτοῦ του αἰώνα, τύφλωσε τή σκέψη αὐτῶν τῶν ἀπίστων, ὥστε νά μήν μποροῦν νά δοῦν τό φῶς τοῦ εὐαγγελίου, πού ἀποκαλύπτει τή δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ»
- Ὁδηγεῖ σέ κάθε κακό
«Τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ, ὄντες ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν ἄγνοιαν τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς διὰ τὴν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν, οἵτινες, ἀπηλγηκότες, ἑαυτοὺς παρέδωκαν τῇ ἀσελγείᾳ εἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίας πάσης ἐν πλεονεξίᾳ» (Πρός Ἐφεσίους δ΄ 17-19)
Δηλαδή : «Τοῦτο σᾶς λέω καί τό τονίζω, στό ὄνομα τοῦ Κυρίου: νά μή ζεῖτε πιά ὅπως ζοῦν οἱ εἰδωλολάτρες, πού ἀκολουθοῦν τούς μάταιους διαλογισμούς τους. Τό μυαλό τούς εἶναι σκοτισμένο καί ἀποξενώθηκαν ἀπ’ τή ζωή πού δίνει ὁ Θεός, γιατί ἔχουν ἄγνοια, κι ἡ καρδιά τούς ἔχει πωρωθεῖ. Εἶναι ἀναίσθητοι, ἀσελγοῦν ἀδιάντροπα, καί χωρίς φραγμό ἐκτελοῦν βρώμικες πράξεις»
- Διακόπτει τήν κοινωνία μέ τόν Θεό.
«Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν· ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τὸ αἷμα ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωάννου α΄ 6, 7)
Δηλαδή : «Ἄν, λοιπόν, ἰσχυριστοῦμε πώς ἔχουμε κοινωνία μέ τό Θεό, ἐνῶ ζοῦμε στό σκοτάδι, λέμε ψέματα, καί οἱ πράξεις μας δέ συμφωνοῦν μέ τήν ἀλήθεια. Ἄν ὅμως ζοῦμε μέσα στό φῶς, ὅπως ὁ Θεός εἶναι στό φῶς, τότε ἔχουμε κοινωνία καί μεταξύ μας, καί τό αίμα πού πρόσφερε μέ τό θάνατό του ὁ Υἱός του ὁ Ἰησοῦς μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία»
- Ἡ πτώση σέ βάθη κακίας
«Ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» (Ματθαίου ιε΄ 14)
Δηλαδή : «Ἀφῆστε τούς αὐτούς, εἶναι τυφλοί πού ὁδηγοῦν τυφλούς. Κι ὅταν τυφλός ὁδηγεῖ τυφλόν, θά πέσουν κι οἱ δύο στό χαντάκι»
* * * * *
Γ΄. Τυφλοί πνευματικά εἶναι :
- Οἱ ἀσεβεῖς πού βαδίζουν χωρίς πίστη:
«Οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς» (Ψαλμοῦ πα΄ 5)
Δηλαδή : «Χωρίς νά ἔχουν γνώση οὔτε ἐπίγνωση βαδίζουν στό σκοτάδι, κλονίζονται ὅλα τά θεμέλια τῆς γῆς».
«Ἀκούσατε δὴ ταῦτα, λαὸς μωρὸς καὶ ἀκάρδιος, ὀφθαλμοὶ αὐτοῖς καὶ οὐ βλέπουσιν, ὦτα αὐτοῖς καὶ οὐκ ἀκούουσι» (Ἱερεμίου ε΄ 21)
Δηλαδή : «Πρόσεξε λοιπόν λαέ ἀνόητε καί πεισματάρη. Ἔχετε μάτια ἀλλά δέν βλέπετε, αὐτιά ἀλλά δέν ἀκοῦτε»
- Οἱ αὐτοδικαιούμενοι πού ἀδυνατοῦν νά ἐννοήσουν τήν ἀλήθεια τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ.
«Μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον;...... Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν» (Ματθαίου κγ΄19, 26)
Δηλαδή : «Ἀνόητοι καί τυφλοί, τί εἶναι μεγαλύτερο: τό δῶρο ἤ τό θυσιαστήριο, πού ἁγιάζει τό δῶρο;.... Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισε πρῶτα τά ἐσωτερικό του ποτηριοῦ καί τοῦ πιάτου, γιά νά ἔχει ἀξία καί ἡ ἐξωτερική τους καθαρότητα»
«Ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς χρείαν ἔχω, - καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός» (Ἀποκαλύψεως γ΄ 17)
Δηλαδή : «Καυχιέσαι πώς εἶσαι πλούσιος, πώς ἀπόχτησες μεγάλη περιουσία, πώς δέν ἔχεις ἀνάγκη ἀπό τίποτε. Ξεχνᾶς, φαίνεται, πώς στήν πραγματικότητα εἶσαι ταλαίπωρος κι ἀξιοθρήνητος, φτωχός, τυφλός καί γυμνός»
- Οἱ ἀσεβεῖς πού ἑκούσια δέν ἀντιλαμβάνονταιτίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.
«Κύριε, ὑψηλός σου ὁ βραχίων, καὶ οὐκ ᾔδεισαν, γνόντες δὲ αἰσχυνθήσονται. ζῆλος λήψεται λαὸν ἀπαίδευτον, καὶ νῦν πῦρ τοὺς ὑπεναντίους ἔδεται» (Ἡσαΐου κστ΄ 11)
Δηλαδή : «Τό χέρι σου εἶναι ὑψωμένο Κύριε μά οἱ ἐχθροί σου δέν τό βλέπουν. Ἄς δοῦν τό ζῆλο σου γιά τό λαό σου καί ἄς ντραποῦν, ναί ἡ φωτιά ἄς κατακάψει τούς ἐχθρούς σου»
«Διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε. τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία» (Πρός Ρωμαίους α΄ 19-21)
Δηλαδή : «Κι αὐτό γίνεται γιατί ὅ,τι μποροῦσαν νά γνωρίζουν γιά τό Θεό τούς ἦταν γνωστό, ἀφοῦ ὁ Θεός τούς τό φανέρωσε. Δηλαδή, παρ’ ὅ,τι εἶναι ἀόρατες καί ἡ αἰώνια δύναμη τοῦ Θεοῦ καί ἡ θεϊκή του ἰδιότητα μποροῦσαν νά τίς δοῦν μέσα στή δημιουργία, ἀπό τότε πού ἔγινε ὁ κόσμος. Γι’ αὐτό καί δέν ἔχουν καμιά δικαιολογία. Γιατί ἐνῶ γνώρισαν τό Θεό μέσα ἀπό τή δημιουργία, οὔτε τόν δόξασαν οὔτε τόν εὐχαρίστησαν ὡς Θεό. Ἀντίθετα, ἡ σκέψη τούς ἀκολούθησε λαθεμένο δρόμο, καί ἡ ἀσύνετη καρδιά τούς βυθίστηκε στό σκοτάδι τῆς πλάνης»
* * * * *
Δ΄. Ἡ ἀντιμετώπιση τῆς πνευματικῆς τυφλώσεως
- Θά πρέπει νά προσευχόμεθα γιά τήν ἀπομάκρυνσή της
«Ἕως τίνος θήσομαι βουλὰς ἐν ψυχῇ μου, ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας καὶ νυκτός; ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾿ ἐμέ; ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον» (Ψαλμοῦ ιγ΄ 3-4)
Δηλαδή : «Ἕως πότε θά ἔχω ἔγνοιες στήν ψυχή μου, θλίψεις μές στήν καρδιά μου καθημερινά; Ὡς πότε θά θριαμβεύει ὁ ἐχθρός μου ἐναντίον μου; Ρίξε τό βλέμμα σου σέ μένα καί ἀποκρίσου μου, Κύριε καί Θεέ μου, κραταίωσε μέ γιά νά ἀποκοιμηθῶ τόν ὕπνο τοῦ θανάτου »
«Ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου σου» (Ψαλμοῦ ριθ΄ 18)
Δηλαδή : «Τά μάτια μου ἄνοιξε νά δῶ τά θαυμαστά τοῦ νόμου σου»
- Ὁ Χριστός εἶναι δυνατός νά μεταθέτει καί νά ἀφαιρεῖ
«Ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς τυφλῶν, ἐξαγαγεῖν ἐκ δεσμῶν δεδεμένους καὶ ἐξ οἴκου φυλακῆς καθημένους ἐν σκότει» (Ἡσαΐου μβ΄ 7)
Δηλαδή : «Τά μάτια γιά νά ἀνοίξεις τῶν τυφλῶν, τούς αἰχμαλώτους ἀπό τά δεσμά νά ἐλευθερώσεις καί αὐτούς πού κατοικοῦν στά σκότη ἀπό τήν ὑπόγεια φυλακή»
«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν» (Λουκᾶ δ΄ 18)
Δηλαδή : «Το Πνεῦμα τοῦ Κυρίου μέ κατέχει, γιατί ὁ Κύριος μέ ἔχρισε καί μ’ ἔστειλε»
«Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰωάννου η΄ 12)
Δηλαδή : «Τότε ὁ Ἰησοῦς τούς μίλησε πάλι καί τούς εἶπε: «Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου· ἐκεῖνος πού μέ ἀκολουθεῖ δέ θά πλανιέται μέσα στό σκοτάδι, ἀλλά θά ἔχει τό φῶς πού φέρνει στή ζωή»
«Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰς κρῖμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται» (Ἰωάννου θ΄ 39)
Δηλαδή : «Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «Ἦρθα γιά νά φέρω σέ κρίση τόν κόσμο, ἔτσι ὥστε αὐτοί πού δέ βλέπουν νά βροῦν τό φῶς τους, κι ἐκεῖνοι πού βλέπουν ν’ ἀποδειχτοῦν τυφλοί»
«Ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Πρός Κορινθίους Β΄ δ΄ 6)
Δηλαδή : «Ὁ Θεός πού εἶπε: «Μέσα ἀπό τό σκοτάδι νά λάμψει τό φῶς», αὐτός ἔλαμψε μέσα στίς καρδιές μας καί μᾶς φώτισε νά γνωρίσουμε τή δόξα του στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»
- Οἱ ἐργάται τοῦ Χριστοῦ εἶναι φῶτα γιά νά τήν ἀπομακρύνουν
«῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθαίου ε΄ 14)
Δηλαδή : «Ἐσεῖς εἶστε τό φῶς γιά τόν κόσμο· μία πόλη χτισμένη ψηλά στό βουνό δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ»
«Ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ» (Πράξεων κστ΄ 18)
Δηλαδή : «Για ν’ ἀνοίξεις τά μάτια τους, ὥστε νά ἐπιστρέψουν ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς κι ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ στό Θεό. Γιατί, ἄν πιστέψουν σ’ ἐμένα θά λάβουν τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καί μία θέση ἀνάμεσα σ’ ἐκείνους πού ἀνήκουν στό Θεό»
- Οἱ ἅγιοι εἶναι ἐλευθερωμένοι ἀπ’ αὐτή.
« Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰωάννου η΄ 12)
Δηλαδή : «Τότε ὁ Ἰησοῦς τούς μίλησε πάλι καί τούς εἶπε: «Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου· ἐκεῖνος πού μέ ἀκολουθεῖ δέ θά πλανιέται μέσα στό σκοτάδι, ἀλλά θά ἔχει τό φῶς πού φέρνει στή ζωή»
« Ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε» (Πρός Ἐφεσίους ε΄ 8)
Δηλαδή : «Κάποτε ἤσασταν στό σκοτάδι, τώρα ὅμως, πού πιστεύετε στόν Κύριο, εἶστε στό φῶς· νά ζεῖτε, λοιπόν, σάν ἄνθρωποι πού ἀνήκουν στό φῶς»
«Ὅς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ» (Πρός Κολοσσαεῖς α΄ 13)
Δηλαδή : «Ὁ Θεός Πατέρας μᾶς λύτρωσε ἀπό τή σκοτεινή ἐξουσία τοῦ σατανᾶ καί μᾶς πολιτογράφησε στή βασιλεία τοῦ ἀγαπητοῦ Υἱοῦ του»
«Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους» (Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄ ε΄ 4, 5)
Δηλαδή : «Ἐσεῖς ὅμως, ἀδελφοί, δέ ζεῖτε στό σκοτάδι, γιά νά σᾶς αἰφνιδιάσει σάν τόν κλέφτη ἡ ἡμέρα τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου. Γιατί ὅλοι σας εἶστε ἄνθρωποι τοῦ φωτός καί τῆς ἡμέρας. Δέν ἀνήκουμε στή νύχτα οὔτε στό σκοτάδι»
«Ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς» (Α΄ Πέτρου β΄ 9)
Δηλαδή : «Ἐσείς ὅμως εἶστε ἡ διαλεκτή γενιά, τό βασιλικό ἱερατεῖο, τό ἅγιο ἔθνος ὁ λαός τόν ὁποῖο διάλεξε ὁ Θεός, ὥστε νά διακηρύξετε τά μεγαλεία ἐκείνου πού σᾶς ὁδήγησε ἀπ’ τό σκοτάδι στό θαυμαστό του φῶς»
- Ἡ ἀφαίρεσή της ἀπεικονίζεται
«Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.
.... ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος ᾿Ιησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα....ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω» (Ἰωάννου θ΄ 7, 11,25)
Δηλαδή : «Καί τοῦ εἶπε: «Πήγαινε νά νιφτεῖς στήν «κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ» — πού σημαίνει «ἀπεσταλμένος ἀπό τό Θεό». Ξεκίνησε, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος, πῆγε καί νίφτηκε καί, ὅταν γύρισε πίσω, ἔβλεπε.... Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ἕνας ἄνθρωπος πού τόν λένε Ἰησοῦ ἔκανε πηλό, μοῦ ἄλειψε τά μάτια καί μοῦ εἶπε: πήγαινε στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ καί νίψου· πῆγα λοιπόν ἐκεῖ, νίφτηκα καί βρῆκα τό φῶς μου».... Ἐκεῖνος τότε τούς ἀπάντησε: «Ἄν εἶναι ἁμαρτωλός, δέν ξέρω· ἕνα ξέρω, πώς, ἐνῶ ἤμουν τυφλός, τώρα βλέπω»
«Καὶ εὐθέως ἀπέπεσον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡσεὶ λεπίδες, ἀνέβλεψέ τε, καὶ ἀναστὰς ἐβαπτίσθη, καὶ λαβὼν τροφὴν ἐνίσχυσεν» (Πράξεων θ΄ 18)
Δηλαδή : «Ἀμέσως τότε ἔπεσαν ἀπό τά μάτια τοῦ κάτι σάν λέπια καί ξαναβρῆκε τό φῶς του. Σηκώθηκε, βαφτίστηκε, καί κατόπιν ἔφαγε καί συνῆλθε»
«Συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριον ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς» (Ἀποκαλύψεως γ΄ 18)
Δηλαδή : «Γι’ αὐτό σέ συμβουλεύω ν’ ἀγοράσεις ἀπό μένα χρυσάφι καθορισμένο στή φωτιά, γιά ν’ ἀποκτήσεις πλούτη, λευκά ροῦχα γιά νά ντυθεῖς καί νά μήν ντρέπεσαι πού φαίνεται ἡ γύμνια σου, κολλύριο γιά ν’ ἀλείψεις τά μάτια σου καί ν’ ἀποκτήσεις τό φῶς σου».
* * * * *
Ε΄. Παραδείγματα πνευματικῆς τυφλώσεως
- Ὁ λαός Ἰσραήλ
« Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, ἵνα μὴ ἦτε παρ᾿ ἑαυτοῖς φρόνιμοι, ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ ᾿Ισραὴλ γέγονεν ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ» (Πρός Ρωμαίους ια΄ 25)
Δηλαδή : «Καί γιά νά μήν ἔχετε ψεύτικη αὐτοπεποίθηση‚ ἀδελφοί, δέ θέλω νά μείνετε στήν ἄγνοια, σχετικά μέ τό ἑξῆς μυστικό σχέδιο τοῦ Θεοῦ: Ἡ ἀπιστία τοῦ Ἰσραήλ στό Θεό θά κρατήσει ὡσότου νά δεχτοῦν ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοί τή σωτηρία»
«Ἀλλ᾿ ἕως σήμερον, ἡνίκα ἀναγινώσκεται Μωϋσῆς, κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται» (Πρός Κορινθίους Β΄ γ΄ 15)
Δηλαδή : «Ἀκόμα μέχρι σήμερα, ὅποτε διαβάζουν τό βιβλίο τοῦ Μωυσῆ, τό κάλυμμα αὐτό ὑπάρχει στή σκέψη τους»
- Οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι
«Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει...... ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες» (Ματθαίου κγ΄ 16, 24)
Δηλαδή : «Ἀλίμονό σας, τυφλοί ὁδηγοί, πού λέτε: “ὅποιος ὁρκιστεῖ στό ναό, ὁ ὅρκος του δέν πιάνει, ὅποιος ὅμως ὁρκιστεῖ στό χρυσάφι τοῦ ναοῦ, πρέπει νά τηρήσει τόν ὅρκο τού”....Τυφλοί ὁδηγοί, πού περνᾶτε ἀπό στραγγιστήρι τό κουνούπι καί καταπίνετε ὁλόκληρη καμήλα»
- Ἡ Ἐκκλησία τῆς Λαοδικείας
«Ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς χρείαν ἔχω, - καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός» (Ἀποκαλύψεως γ΄ 17)
Δηλαδή : «Καυχιέσαι πώς εἶσαι πλούσιος, πώς ἀπόχτησες μεγάλη περιουσία, πώς δέν ἔχεις ἀνάγκη ἀπό τίποτε. Ξεχνᾶς, φαίνεται, πώς στήν πραγματικότητα εἶσαι ταλαίπωρος κι ἀξιοθρήνητος, φτωχός, τυφλός καί γυμνός»
