Ὄψεις καί πλευρές τῆς σωτηρίας
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.
Στήν ἁγία Γραφή περιγράφονται οἱ ὄψεις τῆς σωτηρίας πού μᾶς χάρισε ὁ Κυριός μας Ἰησοῦς Χριστός
Α΄ ὄψεις τῆς σωτηρίας
- Ἀπό τήν «ἐνοχή» τῆς ἁμαρτίας
«Ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι» (Α΄ Πέτρου γ΄ 18)
Δηλαδή : «Γιατί κι ὁ Χριστός ὑπέμεινε τό πάθος μία γιά πάντα γιά τίς ἁμαρτίες μας, ἕνας δίκαιος γιά χάρη τῶν ἁμαρτωλῶν. Γιά νά μᾶς φέρει κοντά στό Θεό, θανατώθηκε σωματικά, τό Πνεῦμα ὅμως τόν ζωοποίησε».
- Ἀπό τήν «δύναμη» τῆς ἁμαρτίας
«Ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας» (Πρός Ρωμαίους στ΄ 7)
Δηλαδή : «Γιατί σ’ ἕναν πού πέθανε, ἡ ἁμαρτία δέν ἔχει πιά καμία ἐξουσία».
- Ἀπό τη «δύναμη»τοῦ Σατάν
«Ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ» (Πράξεων κστ΄ 18)
Δηλαδή : «Γιά ν’ ἀνοίξεις τά μάτια τους, ὥστε νά ἐπιστρέψουν ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς κι ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ στό Θεό. Γιατί, ἄν πιστέψουν σ’ ἐμένα θά λάβουν τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καί μία θέση ἀνάμεσα σ’ ἐκείνους πού ἀνήκουν στό Θεό».
4.Ἀπό τήν «δύναμη» τοῦ κόσμου
«Τοῦ δόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ὅπως ἐξέληται ἡμᾶς ἐκ τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος πονηροῦ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν» (Πρός Γαλάτας α΄ 4)
Δηλαδή : «Αὐτός, ὅπως τό θέλησε ὁ Πατέρας μᾶς Θεός, ἔδωσε τή ζωή του γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τόν τωρινό κόσμο, ὅπου κυριαρχεῖ τό κακό»
- Ἀπό τήν «δύναμη» τοῦ νόμου
«Τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι» (Πρός Ρωμαίους ι΄ 4)
Δηλαδή : «Γιατί ὁ Χριστός εἶναι τό τέλος τοῦ νόμου, ἀφοῦ ἐκπληρώνει τό σκοπό του, δίνοντας τή σωτηρία σ’ ὅποιον πιστεύει».
- Ἀπό τήν «δύναμη» τῆς ὀργῆς
«Αὐτοὶ γὰρ περὶ ἡμῶν ἀπαγγέλλουσιν ὁποίαν εἴσοδον ἔσχομεν πρὸς ὑμᾶς, καὶ πῶς ἐπεστρέψατε πρὸς τὸν Θεὸν ἀπὸ τῶν εἰδώλων δουλεύειν Θεῷ ζῶντι καὶ ἀληθινῷ, 10 καὶ ἀναμένειν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν οὐρανῶν, ὃν ἤγειρεν ἐκ τῶν νεκρῶν, ᾿Ιησοῦν τὸν ρυόμενον ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ὀργῆς τῆς ἐρχομένης» (Πρός Θεσσαλονικεῖς α΄ 9, 10)
Δηλαδή : «Ὅλοι αὐτοί ἔχουν νά τό λένε πῶς μᾶς δεχτήκατε ὅταν ἤρθαμε σ’ ἐσᾶς καί πῶς ἐσεῖς, ἐγκαταλείποντας τά εἴδωλα, ἐπιστρέψατε στή λατρεία τοῦ ζωντανοῦ κι ἀληθινοῦ Θεοῦ· καί προσμένετε νά κατεβεῖ δοξασμένος ὁ Υἱός του, πού ἐκεῖνος τόν ἀνάστησε, ὁ Ἰησοῦς, πού θά μᾶς γλιτώσει ἀπό τήν ἐπερχόμενη θεϊκή ὀργή».
- Ἀπό τήν «παρουσία» τῆς ἁμαρτίας
«Οὕτω καὶ ὁ Χριστός, ἅπαξ προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶν ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας, ἐκ δευτέρου χωρὶς ἁμαρτίας ὀφθήσεται τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις εἰς σωτηρίαν» (Πρός Ἑβραίους θ΄ 28)
Δηλαδή : «Ἔτσι κι ὁ Χριστός, ἀφοῦ θυσιάστηκε μία φορά γιά νά σηκώσει πάνω του τίς ἁμαρτίες ὅλων μας, θά ἐμφανιστεῖ γιά δεύτερη φορά, ὄχι γιά ν’ ἀντιμετωπίσει τήν ἁμαρτία, ἀλλά γιά νά σώσει αὐτούς πού τόν προσμένουν».
Πλευρές τῆς σωτηρίας
Ἐπίσης στήν Ἁγία Γραφή συναντᾶμε καί τίς πλευρές τῆς σωτηρίας.
- Ὁ χορηγός τῆς σωτηρίας εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός
«Καὶ τελειωθεὶς ἐγένετο τοῖς ὑπακούουσιν αὐτῷ πᾶσιν αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου» (Ἑβραίους ε΄ 9)
Δηλαδή : «Ἔτσι ὁλοκλήρωσε τό ἔργο κι ἔγινε ἡ αἰτία νά σωθοῦν γιά πάντα ὅλοι ὅσοι ὑπακοῦν σ’ αὐτόν».
2.Τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας.
Ὅσοι πιστέψουν στήν Ἰησοῦ Χριστό θά λάβουν τήν σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
«Ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ ῾Αγίῳ » (Πρός Ἐφεσίους α΄ 13)
Δηλαδή : «Ἔτσι κι ἐσεῖς ἀκούσατε τό λόγο τῆς ἀλήθειας, τό χαρμόσυνο μήνυμα πού σᾶς φέρνει τή σωτηρία. Κι ἀφοῦ πιστέψατε στό Χριστό, σᾶς σφράγισε ὁ Θεός μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα πού εἶχε ὑποσχεθεῖ».
- Ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας
Ὁ Θεός ἄνοιξε γιά τόν ἄνθρωπο τήν ὁδό τῆς σωτηρίας πού κηρύττουν οἱ ἀπεσταλμένοι Του:
«Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι (Παῦλος καί Σίλας) δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ὑμῖν ὁδὸν σωτηρίας» (Πράξεων ιστ΄ 17)
Δηλαδή : «Αὐτή ἀκολουθοῦσε τόν Παῦλο καί τό Σίλα καί φώναζε: «Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι δοῦλοι τοῦ ὕψιστου Θεοῦ, πού σᾶς κηρύττουν τήν ὁδό τῆς σωτηρίας».
- Ἡ γνώση τῆς Σωτηρίας.
Ἡ σωτηρία δίδεται μέ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν.
« Τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ, ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν » (Λουκᾶ α΄ 77)
Δηλαδή : «Κάνοντας γνωστά στό λαό του τή σωτηρία μέ τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τους»
- Ἡ χαρά τῆς σωτηρίας
«Λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας» (Λουκᾶ ιε΄ 7)
Δηλαδή : «Σᾶς βεβαιώνω πώς τό ἴδιο χαρά θά εἶναι στόν οὐρανό γιά τή μετάνοια ἑνός ἁμαρτωλοῦ παρά γιά ἐνενήντα ἐννιά δικαίους, πού δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό μετάνοια».
- Ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας.
Ὁ πιστός ὁπλίζεται μέ τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας.
«Ὑμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν, ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας» (Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς ε΄ 8)
Δηλαδή : «Ἐμεῖς ὅμως, ὡς ἄνθρωποι τῆς ἡμέρας, ἄς εἴμαστε νηφάλιοι, φορώντας τήν πίστη καί τήν ἀγάπη γιά θώρακα καί τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας γιά περικεφαλαία».
