Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος
Κανών 5
Περί τῶν ἀκοινώνητων γενομένων, εἴτε τῶν ἐν κλήρω, εἴτε τῶν ἐν λαϊκῷ τάγματι, ὑπό τῶν καθ’ ἕκαστην ἐπαρχίαν ἐπισκοπῶν, κρατείτω ἡ γνώμη, κατά τόν κανόνα τόν διαγορεύοντα, τούς ὑφ’ ἑτέρων ἀποβληθέντας ὑφ’ ἑτέρων μή προσίεσθαι. Ἐξεταζέσθω δέ, μή μικροψυχίᾳ ἤ φιλονεικείᾳ, ἤ τινι τοιαύτῃ ἀηδίᾳ τοῦ ἐπισκόπου, ἀποσυνάγωγοι γεγένηνται. Ἵνα οὖν τοῦτο τήν πρέπουσαν ἐξέτασιν λαμβάνοι, καλῶς ἔχειν ἔδοξεν, ἑκάστου ἐνιαυτοῦ, καθ’ ἑκάστην ἐπαρχίαν δίς τοῦ ἔτους συνόδους γίνεσθαι· ἵνα κοινῇ πάντων τῶν ἐπισκόπων τῆς ἐπαρχίας ἐπί τό αὐτό συναγομένων, τά τοιαῦτα ζητήματα ἐξετάζηται, καί οὕτως οἱ ὁμολογουμένως προσκεκρουκότες τῷ ἐπισκόπῳ, κατά λόγον ἀκοινώνητοι παρά πάσιν εἶναι δόξωσι, μέχρις ἄν τῷ κοινῶ τῶν ἐπισκόπων δόξῃ τήν φιλανθρωποτέραν ὑπέρ αὐτῶν ἐκθέσθαι ψῆφον. Αἱ δέ σύνοδοι γινέσθωσαν, μία μέν πρό τῆς Τεσσαρακοστῆς, ἵνα πάσης μικροψυχίας ἀναιρούμενης, τό δῶρον καθαρόν προσφέρηται τῷ Θεῶ· δευτέρα δέ, περί τόν τοῦ μετοπώρου καιρόν.
Μετάφρασις :
Σχετικά μ’ αὐτούς πού ἔγιναν «ἀκοινώνητοι» ἀπό τούς ἐπισκόπους κάθε ἐπαρχίας, εἴτε εἶναι κληρικοί εἴτε λαϊκοί, ἄς ἰσχύει ἡ ἀπόφαση σύμφωνα μέ τόν κανόνα πού ὁρίζει ὅσοι ἀφορίστηκαν ἀπό κάποιους (ἐπισκόπους) νά μή γίνονται δεκτοί ἀπό ἄλλους (ἐπισκόπους). Ὅμως νά ἐξετάζεται μήπως ἔχουν ἀφοριστεῖ ἐξαιτίας μικροψυχίας ἤ φιλονικίας ἤ κάποιας παρόμοιας ἐμπάθειας τοῦ ἐπισκόπου. Γιά νά ἐξετάζεται λοιπόν αὐτό ὅπως ἁρμόζει, ἀποφασίστηκε ὅτι εἶναι καλό κάθε ἔτος νά γίνονται σύνοδοι σέ κάθε ἐπαρχία δύο φορές τό χρόνο, γιά νά ἐξετάζονται τά τέτοιου εἴδους ζητήματα ἀπό κοινοῦ, ἀφοῦ συγκεντρωθοῦν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι της ἐπαρχίας στόν ἴδιο τόπο, καί ἔτσι αὐτοί πού δικαιολογημένα κατά κοινή ὁμολογία ἔχουν συναντήσει τήν ἀντίδραση τοῦ ἐπισκόπου νά φανοῦν σέ ὅλους ὅτι δικαιολογημένα ἔχουν ἀποκλειστεῖ ἀπό τή ζωή τῆς ἐκκλησίας, ὥσπου ἡ σύνοδος τῶν ἐπισκόπων νά ἀποφασίσει νά ἐκφέρει γι’ αὐτούς φιλανθρωπότερη κρίση. Οἱ σύνοδοι νά γίνονται μία πρίν ἀπό τή σαρακοστή, γιά νά προσφέρεται στό Θεό καθαρό τό δῶρο, ἀφοῦ ἐκλείψει κάθε μικροψυχία, καί ἡ δεύτερη τήν ἐποχή τοῦ φθινοπώρου.
