«Ζήλευε οὖν καί μετανόησον»
Ἡ Κυριακή Α΄ Νηστειῶν – τῆς Ὀρθοδοξίας μᾶς δίδει τό ἔναυσμα νά συλλογισθοῦμε γιά τό πλοῦτο καί τό μεγαλεῖο, πού ὡς πιστοί τῆς Ἐκκλησίας κατέχουμε, ἀλλά καί πού ὀφείλουμε νά τόν διαφυλλάτουμε ἀκέραιο. Ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαίωσε μέ τόν ἀψευδέστατο λόγο Του, ὅτι «πῦλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσι τῆς Ἐκκλησίας» (Ματθαίου ιστ΄ 18) δηλαδή οὔτε ὁ θάνατος μπορεῖ νά ἐξαφανίσει τήν Ἐκκλησία.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες γιά νά στηρίξουν τήν «ἐν Χριστῷ» ζωή καί τήν ἐλπίδα τῶν πιστῶν ὑπέστησαν μαρτύρια, ἐξορίες, διωγμούς, ἀποκλεισμούς, φυλακίσεις, δημεύσεις, βασανισμούς, θάνατο, ἀλλά δέν ὑποτάχθηκαν στήν ἀσεβῆ ἐξουσία πού τούς δίωκε καί ἔμειναν σταθεροί ὑποστηρικτές τῆς ἀληθείας. Οἱ ἐχθροί καί διῶκτες τους ὅμως ἡττήθηκαν ἀπό τή δύναμη τῆς ἀλήθειας καί τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος τῆς δόξης ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, ὥστε νά μή διαιωνίζει ὁ θάνατος τό γένος τῶν βροτῶν.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐρωτᾶ: «Ποῦ σου θάνατε τό κέντρον; Ποῦ σου Ἅδη τό νῖκος;» (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 55). Γι’ αὐτά πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία μας. Γι’ αὐτό τόν θρίαμβο χαίρεται καί εὐφραίνεται.
Στίς ἑπτά ἐπιστολές τῆς Ἀποκαλύψεως πρός τίς ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας περιγράφεται ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τῆς γεννήσεώς Της καί μέχρι τήν Δευτέρα Ἔλευση τοῦ Χριστοῦ:
Οἱ ἐπισημάνσεις καί οἱ προτροπές δύνανται νά ἐφαρμοσθοῦν καί στήν πνευματική πορεία κάθε πιστοῦ, ὡς ἑξῆς.
1. Ἐπιστολή 1η στήν Ἐκκλησία τῆς Ἐφέσου.
(Ἀποκαλύψεως β’, 1-7).
Ἡ Ἐκκλησία ἐπαινεῖται γιά τήν πρώτη της ἁγνότητα καί ἐπισημαίνεται, ὅτι «τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκας. μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκας, καὶ μετανόησον καὶ τὰ πρῶτα ἔργα ποίησον»
Ἅς ἐπιστρέψουμε στήν πρώτη ἁγνότητα πού εἶναι ἡ δωρεά τοῦ Βαπτίσματος- Νά διαφυλάξουμε τήν σφραγίδα τοῦ ἁγίου Πνεύματος-Νά διατηρήσουμε τήν ψυχή μας ἀκηλίδωτη ἀπό τίς ἐμπαθεῖς ἐπιθυμίες καί τό κοσμικό φρόνημα.
2. Ἐπιστολή 2η στήν Ἐκκλησία τῆς Σμύρνης.
(Ἀποκαλύψεως β΄, 8-11).
Προαναγγέλεται ὁ διωγμός τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνθαρρύνεται νά μείνει πιστή «ἄχρι θανάτου». Ἄς δείχνουμε ὑπομονή στίς θλίψεις, τίς συκοφαντίες, τούς διωγμούς, γενικῶς στούς πειρασμούς
3. Ἐπιστολή 3η στήν Ἐκκλησία τῆς Περγάμου.
(Ἀποκαλύψεως β΄, 12-17)
Ἡ Ἐκκλησία ἐλέγχεται πού ἀνέχεται νά ζοῦν ἀνάμεσα στούς πιστούς ὁπαδοί ἀλλοτρίων παραδόσεων πού ἀπομακρύνουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό. Ἀναφέρεται :«μή συναναστρέφεστε ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνήθικη διαγωγή. Βέβαια, δέν ἐννοοῦσα ὅλους γενικά τούς ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία ἀνήθικους αὐτοῦ του κόσμου ἤ τούς πλεονέκτες ἤ τούς κλέφτες ἤ τούς εἰδωλολάτρες· γιατί τότε θά ἔπρεπε νά ἐγκαταλείψετε τόν κόσμο! … ἐννοοῦσα νά μή συναναστρέφεστε κάποιον πού, ἐνῶ ὀνομάζεται χριστιανός, εἶναι ἀνήθικος ἤ πλεονέκτης ἤ εἰδωλολάτρης ἤ ὑβριστής ἤ μέθυσος ἤ ἅρπαγας…Φυσικά, δέν εἶναι δικό μου ἔργο νά κρίνω ἐγώ αὐτούς πού εἶναι ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία. Ὁ Θεός θά τούς κρίνει. Ἀλλά αὐτούς πού εἶναι μέσα στήν ἐκκλησία ἐσεῖς δέν πρέπει νά τούς κρίνετε; Ἡ Γραφή λέει: Διῶξτε τόν κακό ἀπό ἀνάμεσά σας» (Κορινθίους Α΄, ε΄, 9-13)
4. Ἐπιστολή 4η στήν Ἐκκλησία τῶν Θυατείρων.
(Ἀποκαλύψεως β΄, 18-29).
Ἐπισημαίνεται, ὅτι ἡ ἀποστασία τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό τόν ἐκθέτει σέ σοβαρούς κινδύνους, θλίψεις καί πειρασμούς γιά παιδαγωγικούς λόγους.
Ὁ πιστός δέν πρέπει νά παρασύρεται ἀπό πρακτικές καί θεωρίες οἱ ὁποῖες ἔστω κι ἄν φαίνονται δελεαστικές τελικῶς τόν ἀποξενώνουν ἀπό τόν Θεό. «Ὅ ἔχετε κρατήσατε ἄχρις οὗ ἄν ἥξω», λέγει ὁ Κύριος.
5. Ἐπιστολή 5η στήν Ἐκκλησία τῶν Σάρδεων.
(Ἀποκαλύψεως γ΄, 1-6)
Ἐπισημαίνεται ἡ αὐταπάτη πολλῶν πού πιστεύουν ὅτι εἶναι ζωντανοί πνευματικά, ἀλλά στήν οὐσία εἶναι νεκροί στήν ζωή τους «οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου»
Γι’ αὐτό θά κηρύσσεται ἐγερτήριο σάλπισμα ἀπό πνευματική νάρκωση καί νέκρωση. Ὁ πιστός πρέπει νά θυμᾶται αὐτά πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό καί αὐτά πού ἄκουσε νά τά τηρεῖ καί νά μετανοεῖ γι’ ὅσα δέν τήρησε. Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν ἀποδεικνύει τήν ζωντανή, ἐνεργή καί θερμή πίστη.
6. Ἐπιστολή 6η στήν Ἐκκλησία τῆς Φιλαδελφείας.
(Ἀποκαλύψεως γ΄, 7-13)
Τονίζεται, ὅτι ἡ ἀξία τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐξωτερικές δυνατότητές της, ἀλλά ἀπό τήν συνέπεια καί τήν πιστότητά Της στόν Κύριο. Ὁ Κύριος θά ταπεινώσει ὅσους ἀνήκουν στήν συναγωγή τοῦ Σατανᾶ καί στούς ὀλίγους πιστούς πού δέν ἀρνήθηκαν τήν πίστη τους ὁ Κύριος θά τούς ἐμποδίσει νά εἰσέλθουν στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ πιστός νά μένει σταθερός παρά τήν φαινομενική ἀδυναμία μπροστά στήν φορά τοῦ κόσμου
7. Ἐπιστολή 7η στήν Ἐκκλησία τῆς Λαοδικείας.
(Ἀποκαλύψεως γ΄, 14-22).
Ἡ Ἐκκλησία ἐλέγχεται γιά τήν χλιαρότητα τῆς πίστεως καί τῆς ζωῆς σέ σχέση μέ τόν Κύριο. Ἐλέγχεται γιά τήν ἐκκοσμίκευσή της. Εἶχε τήν ψευδαίσθηση ὅτι διαθέτει δύναμη καί πλοῦτο καί ὅτι ἀναγνωρίζεται ἀπό τούς κοσμικούς ἄρχοντες. Στήν οὐσία ὅμως γιά τό Θεό ἦταν ταλαίπωρη καί ἀξιοθρήνητη, φτωχή, τυφλή καί γυμνή.
Ὁ Κύριος συμβουλεύει ὅτι μόνο Αὐτός κατέχει τό καθαρό χρυσάφι πού τό διανέμει στούς πιστούς, μόνο Αὐτός ἐνδύει τόν ἄνθρωπο τήν θεοΰφαντη στολή τῆς ἁγιότητος καί ἀθανασίας μόνο Αὐτός διανοίγει τούς πνευματικούς ὀφθαλμούς γιά νά ἐννοήσει ὁ ἄνθρωπος τά μυστήρια τῆς βασιλείας. Ὁ Κύριος ἐπισημαίνει: «Ἐγώ ὅσους ἐάν φιλῶ, ἐλέγχω καί παιδεύω· ζήλευε οὖν καί μετανόησον» (Ἀποκαλύψεως γ΄, 19).
