Οἱ τρεῖς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυρίου μας

         

Τήν τελευταία ἑβδομάδα τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κορυφώνεται ἡ διακονία Του γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, γι’ αὐτό καί ἀποτελεῖ σταθμό στήν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας πού προβάλλει πρόσωπα καί γεγονότα πού νοηματοδοτοῦν τά ἔργα τοῦ Σωτῆρος. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τούς πιστούς νά βιώσουν τά γεγονότα τῆς Ἑβδομάδας συμπορευόμενοι μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό μέχρι τό Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση.

Μεγάλη Πέμπτη

Ὅλοι γνωρίζουμε, ὅτι τήν παραμονή τοῦ σταυρικοῦ Του θανάτου, τό βράδυ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός τέλεσε ὁ Ἴδιος γιά πρώτη φορά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖο παρέδωσε στούς Ἀποστόλους, μέ τήν ἐντολή, νά ἐξακολουθήσουν καί ἐκεῖνοι νά τό τελοῦν. Ἀπό τούς  Ἀποστόλους τό Ἁγιώτατο Μυστήριο παραδόθηκε στούς διαδόχους τους καί ἀπ’ αὐτούς στούς ἑπομένους, καί οὕτω καθεξῆς, διά μέσου τῶν αἰώνων, ἔφθασε ἕως τίς μέρες μας. Ἔχουμε δέ καί ἐμεῖς τό ἴδιο ἱερό προνόμιο, πού δόθηκε τήν πρώτη ἐκείνη Μεγάλη Πέμπτη στούς Ἀποστόλους: Νά ἔχουμε κατά τήν Θεία Λειτουργία ἐνώπιόν μας αὐτόν τόν Ἴδιον τόν Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν, νά μᾶς προσφέρει τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του τό ἅγιον. Δέν πρέπει ποτέ νά παραμελοῦμε αὐτή τήν θεία δωρεά, ἀλλά καί οὔτε νά λησμονήσουμε ποτέ μέ πόση προσοχή καί εὐλάβειαν πρέπει νά τήν δεχόμαστε.

 

 Μεγάλη Παρασκευή

Ὅσοι καί ἄν ἐλέχθησαν ὅσα καί ἄν ἐγράφησαν καί ἄν μέ ὁποιαδήποτε μορφή ἀνθρωπίνης τέχνης, ἐχρησιμοποιήθησαν γιά τήν παράσταση τοῦ δράματος τῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ, τίποτε δέν ὑπῆρξε ἱκανό νά μᾶς  τό καταστήσει καί νά τό ἐξυμνήσει ἐκτός ἀπό ὅσα μᾶς εἶπε γι’ αὐτό ὁ Ἴδιος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Καί ὅσον καί ἄν οἱ ἄνθρωποι-ὁσονδήποτε σοφοί, εὐσεβεῖς καί ἐνάρετοι –προσπάθησαν νά ἐξηγήσουν τό μυστήριο αὐτό τῆς σωτηρίας τοῦ  Σταυροῦ, ποτέ ἡ ἀνθρωπίνη ἀντίληψη δέν μπόρεσε (μήτε καί στό μέλλον θά μπορέσει) νά τό ἐξιχνιάσει, γιατί δέν εἶναι δυνατό ποτέ τά ἀνθρώπινα νά ταυτισθοῦν μέ τά θεῖα καί οἱ ἄνθρωποι σκέπτονται καί κρίνουν πάντοτε μέ ἀνθρωπινά μέτρα. Ἐκεῖνοι ὅμως πού ἐπίστευσαν ἀληθινά στόν Ἐσταυρωμένο Λυτρωτή ἔχουν προσωπική πλέον πείραν τῆς πραγματικότητος, πού δημιούργησε ὁ Σταυρός Του, καί ἑκατομμύρια ἀπ’ αὐτούς προτίμησαν νά χύσουν τό αἷμα τους μέσα στό φρικτό μαρτύριο παρά νά χωρισθοῦν ἀπό κοντά Του.

 

 

 Μέγα Σάββατο

«Τοῦτο Σάββατόν ἐστι ὁ ὑπερευλογημένον»! Ἔτσι ὀνομάζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τήν ἡμέραν τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Διότι τήν θεωρεῖ ὡς τήν πραγματική ἡμέρα τῆς καταπαύσεως, ἀφοῦ κατ’ αὐτήν ἀνεπαύθη σωματικῶς στόν τάφο τόσο ἐργασθείς γιά τήν σωτηρία μας καί τόσο πονέσας γι’ αὐτήν ὁ θεῖος Λυτρωτής. Δέν ἔμεινε ὅμως ἀδρανής τοῦ ὑπερανθρώπου ἡ ψυχή. Ἀπ’ ἐναντίας, ἑνωμένη πάντοτε μέ τήν Θεότητα βρῆκε τήν εὐκαιρία νά ἐπικοινωνήσει καί μέ τούς προαπελθόντες,  ὅλους ἐκείνους πού εἶχαν ποθήσει τήν λύτρωση γιά τή σωτηρία, χωρίς νά τήν συναντήσουν στήν παροῦσα ζωή.  Καί τούς χάρισε τήν πνευματική ἀνάσταση καί τήν αἰώνια σωτηρία, τήν ὁποία πραγματοποίησε πρός χάριν ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος μέ τήν θυσίαν Του ἐπάνω στόν Σταυρό.  Ἀλλά καί σ’ ἐκείνους ἀκόμη, πού συνειδητά εἶχαν περιφρονήσει τόν θεῖο Νόμο καί ἤταν ἄξιοι μεγαλυτέρας καταδίκης, καί τούς προσέφερε αὐτή τήν σωτηρία, ὅταν πῆγε στόν Ἅδη ὡς Λυτρωτής.

 

 

 Κυριακή τοῦ Πάσχα

Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή μαζί μέ ἄλλες γυναῖκες ἀφοῦ εἶχαν ἐπιστρέψει ἀπό τόν Γογλοθᾶ στήν πόλη, παρευρέθηκαν στόν ἐνταφιασμό τοῦ Σωτήρα κατά τό βράδι τῆς Παρασκευῆς καί εἶχαν ἑτοιμάσει ἀρώματα καί μύρα γιά νά ἔλθουν νά ἀλείψουν τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα ἐξαιτίας τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου ἡσύχαζαν γιά ὅλη τήν ἡμέρα. Τήν ἑπομένη ἡμέρα Κυριακή ἀπό πολύ πρωΐ, πού ἀπό τούς εὐαγγελιστές ὀνομάζεται πρώτη Σαββάτου καί μία τῶν Σαββάτων, δηλαδή ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας, τότε 25 Μαρτίου καί ἀφοῦ εἶχαν περάσει τριάντα ἕξι ὥρες σχεδόν ἀπό τόν θάνατο τοῦ ζωοδότου Λυτρωτή πῆγαν μέ τά νεκρώσιμα ἀρώματα στό μνημεῖο. Καί καθώς σκέφτονταν γιά τήν δυσκολία τῆς μετακινήσεως τοῦ λίθου μέ τόν ὁποῖο εἶχε σφραγισθεῖ ἡ θύρα τοῦ μνημείο, ἔγινε μεγάλος σεισμός καί ἕνας Ἄγγελος πού φεγγοβολοῦσε σάν ἀστραπή κλαί ἡ στολή του ἦταν λευκή σάν χιόνι μετακίνησε τόν λίθο καί ἀφοῦ κάθισε πάνω του ἔκανε τούς φύλακες τρομάξουν πάρα πολύ καί τούς ἔστρεψε σέ φυγή. Οἱ γυναῖκες στήν συνέχεια μπῆκαν στό μνημεῖο καί ἀφοῦ δέν βρῆκαν τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ βλέπουν ἄλλυς δύο Ἀγγέλους πού φοροῦσαν λευκούς χιτῶνες, ἔχοντες ἡλικία ἄντρα καί ἀφοῦ τίς πληροφόρησαν γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ  τίς ἀπέστειλαν γιά νά διαμηνύσουν γρήγορα τά χαρούμενα γεγονότα καί τίς καλές ἀγγελίες στούς Μαθητές τοῦ Ἰησοῦ. Τήν στιγμή ἐκείνη ἔφθασε στό σημεῖο αὐτό ὁ Πέτρος καί ὁ Ἰωάννης καί ἀφοῦ πληροφορήθηκαν τά ὅσα εἶχαν γίνει ἀπό τήν Μαγδαληνή μπῆκαν στό μνημεῖο καί βρήκαν μόνο τά σάβανα. Ἐπανερχόμενοι ὅλοι στήν πόλη μέ μεγάλη χαρά διακήρυτταν τήν ὑπερφυή ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ τόν Ὁποῖον καί εἶδαν πραγματικά ζωντανό πέντε φορές κατά τήν σημερινή ἑορτή.

Αὐτή τήν χαρμόσυνη ἀνάσταση ἑορτάζουμε σήμερα καί ἀσπαζόμαστε ὁ ἕνας τόν ἄλλον ἐν Χριστῷ δείχνοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν κατάλυση τῆς προηγούμενης ἔχθρας μας μέ τόν Θεό καί τήν μεταξύ μας διαλλαγή μέσω τοῦ πάθους τοῦ Σωτῆρα μας. Ἡ ἑορτή ὀνομάζεται Πάσχα κατά ὁμωνυμία μέ τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων πού σημαίνει διάβαση. Γιατί ὁ Ἰησοῦς Χριστός πού ἔπαθε καί ἀναστήθηκε μᾶς διεβίβασε ἀπό τήν κατάρα τοῦ Ἀδάμ καί τῆς δουλείας τοῦ Διαβόλου στήν ἀρχαία ἐλευθερία καί μακαριότητα. Ἡ ἡμέρα αὐτή τῆς ἑβδομάδας ἡ ὁποία εἶναι ἡ πρώτη τῶν ὑπολοίπων ἀφιερώθηκε στήν τιμή τοῦ Κυρίου μας καί γιά τό λόγο αὐτό ὀνομάσθηκε Κυριακή. Σ’ αὐτήν τήν ἡμέρα μετατέθηκε ἀπό τούς Ἀποστόλους  ἡ ἀργία καί ἡ ἀνάπαυση τῆς ἑορτῆς τοῦ Σαββάτου σύμφωνα μέ τόν παλαιό νόμο.     

 «Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον

ὑμνοῦμεν τὴν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ.

Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι’ ἡμᾶς

θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν»