Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Φωτοβόλος λύχνος τῶν πιστῶν
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἡ παρουσία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς θεόπνευστες Ἅγιες Γραφές παραμένει τό θεμέλιο ὁλοκλήρου τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος καί τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν πιστῶν κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα πού προσευχήθηκε γιά τόν ἁγιασμό τῶν Μαθητῶν Του λέγοντας : «Ἁγίασον αὐτούς ἐν τῇ ἀληθείᾳ· ὁ λόγος ὁ σός ἀλήθεια ἐστίν» (Ἰωάννου ιζ΄, 17).
Ὁ πιστός ἄνθρωπος ζεῖ στόν κόσμο “κατά τάς γραφάς” συμπεριφερόμενος δηλαδή ὅπως ὁρίζουν καί διδάσκουν οἱ ἅγιες Γραφές, ἐφαρμόζοντας “τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον” (Πρός Ρωμαίους ιβ΄ 2).
Στίς ἅγιες Γραφές ἤ ἁγία Γραφή ἀναφέρεται ἡ ἀποκάλυψι τοῦ ἀληθινοῦ καί ζωντανοῦ Θεοῦ. Αὐτή ὁμιλεῖ γιά τά θαυμαστά ἔργα τοῦ Θεοῦ καί κυρίως γιά τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας.
Β΄ Χαρακτηρισμοί τῆς ἁγίας Γραφῆς
Ἡ ἁγία Γραφή περιέχει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ πού εἶναι
- Καθρέπτης.
Ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος παρομοιάζει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μέ καθρέπτη, πού μᾶς δείχνει τήν πραγματική πνευματική κατάστασί μας : “Αὐτόν τό λόγο νά τόν κάνετε πράξη κι ὄχι μόνο νά τόν ἀκοῦτε ξεγελώντας τούς ἑαυτούς σας. Γιατί ὅποιος ἀκούει τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί δέν τόν ἐφαρμόζει, αὐτός μοιάζει μέ ἄνθρωπο πού βλέπει τόν ἑαυτό του μέσα σ’ ἕναν καθρέφτη, τόν βλέπει καί φεύγοντας ξεχνάει ἀμέσως πῶς ἦταν. Ὅποιος ὅμως μελέτησε τόν τέλειο νόμο, δηλαδή τό νόμο τῆς ἐλευθερίας, καί ἔμεινε σταθερός σ’ αὐτόν, ὅποιος δέν ὑπῆρξε ἁπλός ἀκροατής πού ξεχνάει, ἀλλά τόν ἐφήρμοσε στήν πράξη, αὐτός μέ τήν ἔμπρακτη αὐτή ἐφαρμογή θά εἶναι μακάριος ” (Ἰακώβου α΄ 22-25).
- Φῶς.
Ὁ προφήτης καί βασιλέας Δαβίδ ἐξυμνεῖ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἶναι φῶς στά μονοπάτια τῆς ζωῆς του:
“Φωτοβόλος λύχνος εἰς τήν πορείαν τῆς ζωῆς μου εἶναι, ὁ Νόμος σου. Φῶς πλούσιον στούς δρόμους μου ” (Ψαλμός ριθ΄, 105).
3. Φωτιά.
Ὁ Κύριος παρομοιάζει τόν λόγο του μέ φωτιά πού καταφλέγει τήν ἁμαρτία πού καίει τό κακό μέσα μας καί μᾶς καθαρίζει: “ Ἰδού, οἱ λόγοι μου δέν εἶναι ὡσάν τό πῦρ, λέγει ὁ Κύριος, ὡσάν πέλεκυς, ὁ ὁποῖος κόπτει καί αὐτόν ἀκόμη τόν βράχον; ” (Ἱερεμίου κγ΄ 29).
4. Μαχαίρι.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ζωντανό δραστικό καί κοφτερό μαχαίρι πού εἶναι ἱκανό νά ξεχωρίζει τήν ἀρετή ἀπό τήν ἁμαρτία, τό κακό ἀπό τό καλό, τό ἀγαθό ἀπό τήν πονηρία, τήν ἀλήθεια ἀπό τό ψεῦδος: “ Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ζωντανός καί δραστικός, πιό κοφτερός κι ἀπό κάθε δίκοπο σπαθί· εἰσχωρεῖ βαθιά, ὥς ἐκεῖ πού χωρίζει τήν ψυχή ἀπ’ τό πνεῦμα, τό κόκαλο ἀπ’ τό μεδούλι, καί κρίνει τούς διαλογισμούς καί τίς προθέσεις τῆς καρδιᾶς ” (Πρός Ἑβραίους δ΄ 12).
5. Σπόρος.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος διδάσκει, ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ὁ πνευματικός σπόρος πού φέρνει μέσα μας ζωή: “ Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ἔχετε ξαναγεννηθεῖ ἀπό Πατέρα, πού δέν εἶναι θνητός, ἀλλά ἀθάνατος, διά τοῦ λόγου του πού εἶναι ζωντανός καί αἰώνιος ” (Α΄ Πέτρου α΄ 23).
6. Μέλι.
Ὁ προφήτης καί βασιλεύς Δαβίδ χαρακτηρίζει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ γλυκύ πού γλυκαίνει τήν ζωή πού γίνεται πικρή ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν πονηρία μας: “Πόσον γλυκέα καί εὐχάριστα εἶναι τά λόγια σου στόν λάρυγγά μου! Ὅταν τά προφέρω διά τοῦ στόματός μου, εἶναι γλυκύτερα παρά πάνω ἀπό τό μέλι ” (Ψαλμός ριθ΄ 103).
7. Γάλα.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος χαρακτηρίζει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ γάλα, πού τρέφει καί αὐξάνει τόν πιστό, γιά νά ἐνηλικιωθεῖ πνευματικά: “Σάν τά νεογέννητα βρέφη, νά λαχταρᾶτε τό πνευματικό κι ἄδολο γάλα, γιά νά αὐξηθεῖτε καί νά φτάσετε τή σωτηρία ”(Α΄ Πέτρου β΄ 2).
8. Προϋπόθεσι γιά ἐπιτυχημένη ζωή.
Ὁ προφήτης καί βασιλεύς Δαβίδ σ’ ἕνα ρητορικό διάλογο μέ τόν Θέο Πατέρα διετύπωσε τήν ἄποψι ὅτι γιά τόν νέο ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ ἀσφαλῆ καί βέβαιο τρόπο γιά νά ἔχει μιά ἐπιτυχημένη καί καταξιωμένη ζωή : “Μέ ποιόν τρόπον θά κατορθώση καί θά ἐπιτύχη ὁ νεώτερος εἰς τήν ζωήν του; Μόνον ὅταν τηρῆ τούς λόγους σου ”
(Ψαλμός ριθ΄ 9).
9. Τσεκούρι.
Ὁ Κύριος παρομοιάζει τόν λόγο Του μέ τσεκούρι κοφτερό πού κόφτει καί τήν σκληρή πέτρα, δηλαδή συντρίβει τήν σκληρή καί ἀμετανόητη καρδιά πού ὁμοιάζει μέ βράχο : “ Ἰδού, οἱ λόγοι μου δέν εἶναι ὡσάν τό πῦρ, λέγει ὁ Κύριος, ὡσάν πέλεκυς, ὁ ὁποῖος κόπτει καί αὐτόν ἀκόμη τόν βράχον; ” (Ἱερεμίου κγ΄ 29).
10. Τροφή.
Ὁ Κύριός μας ἀποκρούοντας τόν πρῶτο πειρασμό στό ὄρος τῶν πειρασμῶν χαρακτήρισε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ τροφή πνευματική πού εἶναι ἀπαραίτητη γιά νά ζήσουμε: “ Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοῦ ἀποκρίθηκε: «Ὁ ἄνθρωπος λέει ἡ Γραφή δέ ζεῖ μέ μόνο τό ψωμί, ἀλλά μέ κάθε λόγο πού βγαίνει ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ» ”(Ματθαίου δ΄ 4).