Ἡ αὐτάρκεια τοῦ πιστοῦ πρός δόξαν Θεοῦ

Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

Δημοσιεύθηκε τήν 22.10.2020

Αὐτάρκεια σημαίνει νὰ ἀρκεῖται ὁ ἄνθρωπος σ᾿ αὐτὰ ποὺ ἔχει, σ᾿ αὐτὰ ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ ἔχει. ῾Ο Θεὸς θέλει ὁ πιστὸς νὰ εἶναι πνευματικά γυμνασμένος νὰ ἀντιμετωπίσει ὅποια κατάστασι Αὐτὸς ἐπιτρέψει νὰ ἔλθει στὴν ζωή του. ᾿Αγόγγυστα νὰ δέχεται ὅσα ὁ Θεὸς ἐπιτρέψει νὰ ἔλθουν στὴν ζωή του.

Παράδειγμα ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης στὸν Θεὸ εἶναι ὁ ᾿Ιώβ, ὁ ὁποῖος ἐπετίμησε τὴν γυναίκα του, ἡ ὁποία τὸν συμβούλευε καὶ τὸν ὠθοῦσε νὰ παραπονεθεῖ στὸν Θεὸ γιὰ τὶς συμφορές του, λέγοντας σ᾿ αὐτή «σὰν μία ἀνόητη γυναίκα ὁμίλησες; ᾿Εὰν τὰ καλὰ δεχθήκαμε ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, τὰ θλιβερὰ δὲν πρέπει νὰ τὰ δεχθοῦμε;» (Ἰώβ β΄, 10)

Θαυμάζουμε καὶ διδασκόμαστε ἀπὸ τὴν αὐτάρκεια ποὺ αἰσθανόταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας «᾿Εγὼ ἔμαθα, λέγει ὁ ᾿Απόστολος, νὰ ἀρκοῦμαι σὲ ὅσα ἔχω. Μπορῶ νὰ ζήσω καὶ μὲ στερήσεις καὶ μὲ ἀφθονία· ἔχω μάθει νὰ ἀντιμετωπίζω κάθε φορὰ ὁποιαδήποτε κατάστασι· καὶ νὰ εἶμαι χορτάτος καὶ νὰ πεινῶ· καὶ νὰ ἔχω περίσσευμα καὶ νὰ στεροῦμαι. ῞Ολα τὰ μπορῶ χάρι στὸν Χριστὸ ποὺ μὲ δυναμώνει» (Πρός Φιλιππησίους δ΄, 11-13)

Γι᾿ αὐτὸ συμβούλευε τὸν ἀπόστολο Τιμόθεο : «δὲν φέραμε μαζί μας τίποτε ὅταν ἤρθαμε στὸν κόσμο, καὶ εἶναι φανερὸ πὼς τίποτε δὲν μποροῦμε νὰ βγάλουμε φεύγοντας. ῞Οταν ἔχουμε, λοιπόν, τροφὲς καὶ ἐνδύματα, θὰ ἀρκεσθοῦμε σ᾿ αὐτά»  (Πρός Τιμόθεον Α΄, στ΄, 7-8)

῾Ο πιστὸς ἄνθρωπος δὲν λησμονεῖ ὅτι τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἀπολαμβάνει στὴν ζωή του εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Δὲν ὑπάρχει, κατὰ τὴν ἀντίληψι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τίποτε καλύτερο γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ τὸ νὰ τρώγει, νὰ πίνει καὶ νὰ ἀπολαμβάνει τὸν κόπο του. «Βλέπω ὅμως ὅτι αὐτὸ προέρχεται ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ» (Ἐκκλησιαστής β΄, 24)

 ῾Ο κίνδυνος τῶν καταχρήσεων

῾Ο ἄνθρωπος διατρέχει τὸν κίνδυνο παρανοώντας καί διαστρέφοντας τήν αὐτάρκειά του νὰ καταχρασθεῖ τὴν τροφὴ καί τά προσφερόμενα ἀπό τόν Θεό καὶ νὰ περιπέσει:  

α´. Στὴν λαιμαργία καὶ στὴν μέθη, ἀλλά καί στά παρεπόμενα αὐτῶν, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὴν ἀθλιότητα. Γι᾿ αὐτὸ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συμβουλεύει «Ἀκουσε υἱέ μου καὶ γίνε σοφὸς καὶ τὴν καρδιά σου ὁδήγησέ την στὸν ἴσιο δρόμο, Μὴν εἶσαι στὴν παρέα τῶν μέθυσων, κι ἐκείνων ποὺ μὲ κρέατα παραχορταίνουν· γιατὶ ὁ μέθυσος καὶ ὁ λαίμαργος πτωχαίνουν, καὶ ντύνει μὲ κουρέλια τὸν ὑπναρᾶ ἡ νωθρότητα (Παροιμιῶν κγ΄, 19-21)

῾Ο ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τοὺς χριστιανούς «μὴ μεθᾶτε μὲ κρασί, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀσωτία, ἀλλὰ νὰ γεμίζετε τὴν ψυχή σας μὲ Πνεῦμα ῞Αγιο» (Πρός Ἐφεσίους ε΄, 18)

β´. Στὴν χλιδὴ καὶ στὴν τέρψι τῶν ἀπολαύσεων.

῾Ο προφήτης ᾿Αμὼς ἐλέγχει τοὺς τρυφῶντες καί ἀλλαζόνες «᾿Αλλοίμονο... σὲ σᾶς ποὺ ξαπλώνετε ἀμέριμνα σὲ ἀνάκλιντρα στολισμένα μὲ ἐλεφαντόδοντο, καὶ ποὺ τρῶτε ἀρνάκια καὶ καλοθρεμένα μοσχαράκια ἀπὸ τὰ κοπάδια σας» (Ἀμώς στ΄, 4)

γ´. Στὴν ἀδικία καὶ τὴν ἐκμετάλλευσι τοῦ πτωχοῦ. Αὐτὰ μὲ σφοδρότητα ἐλέγχει καὶ ἐπιτιμᾶ ὁ Θεός καί ὁ Κύριός μας στό λόγο του καί τίς παραβολές του.

7. ῾Ο Θεὸς εἶναι ἡ τροφὴ τῶν παιδιῶν του πού πρέπει νά νιώθουν αὐτάρκη

῾Ο χριστιανὸς δὲν εἶναι πλέον «δεδουλωμένος ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου». Μὲ τὴν υἱοθεσία, Γαλάτας δ´ 3 καὶ ἑξῆς, ἔχει γίνει παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀνήκουν ὅλα ὅσα εὑρίσκονται μέσα στὴν οἰκουμένη κατὰ τὸν ἀποστολικὸ λόγο· « Γι᾿ αὐτὸ κανεὶς νὰ μὴν καυχᾶται ὅτι ἀνήκει σὲ ἀνθρώπους. ῞Ολα εἶναι δικά σας· καὶ ὁ Παῦλος καὶ ὁ ᾿Απολλὼς καὶ ὁ Πέτρος· σὲ σᾶς ἀνήκει ὅλος ὁ κόσμος, καὶ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος, καὶ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον. ῞Ολα σὲ σᾶς ἀνήκουν· ἐσεῖς ὅμως ἀνήκετε στὸν Χριστό, καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι γνήσιος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ» (Πρός Κορινθίους γ΄, 21-23)

῾Επομένως ὅ,τι καὶ νὰ φάγει ἢ νὰ πιεῖ ὁ χριστιανός, καθώς καί ὅ, τι κατέχει καί σέ ὅ, τι δρᾶ πρέπει νὰ γίνεται γι᾿ αὐτὸν πηγὴ εὐχαριστίας κατὰ τὴν ἀποστολικὴ προτροπή· «Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» (Πρός Κορινθίους Α΄, ι΄, 31)

8. ῾Ο Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός

῾Ο Κύριος μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς γιὰ νὰ δείξει ὅτι τοῦ ἀρκεῖ ὁ Θεὸς καὶ ὅτι ἡ τροφή Του εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα Του ἀποκρίθηκε κατά τόν πειρασμό πού δέχθηκε ἀπ τόν διάβολο : «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ» (Ματθαίου δ΄, 1-4)

Στὴν ἐπὶ τοῦ ῎Ορους ὁμιλία Του συνιστοῦσε στοὺς μαθητές Του νὰ ἐμπιστεύονται στὸν ᾿Επουράνιο Πατέρα τους τὰ θέματα τῆς ζωῆς τους· «Μὴ μεριμνᾶτε τί φάγετε» (Ματθαίου στ΄, 25), «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ματθαίου στ΄, 33). Γι᾿ αὐτὸ συνέστησε σὲ ὅσους εὐεργετήθηκαν νὰ ζητοῦν κάτι περισσότερο ἀπό «τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην» (Ἰωάννου στ΄, 27 καί Πρός Ρωμαίους ιδ΄, 17), δηλαδὴ τὴν ὑλικὴ τροφή, ποὺ εἶναι προσωρινὴ καὶ χάνεται καὶ πρότεινε ὁ ῎Ιδιος τὴν σάρκα Του, ὡς ἀληθινὴ τροφὴ καὶ τὸ αἷμα Του, ὡς ἀληθινὸ ποτό. «῾Η σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις» (Ἰωάννου στ΄, 55).

῾Η θεία Εὐχαριστία, στὴν ὁποία ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος τῆς γῆς γίνεται τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, κάνει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἔχει γίνει παιδὶ τοῦ Θεοῦ, ἱκανὸν νὰ τρέφεται καί νά εἶναι αὐτάρκης. Ἔτσι σὲ κάθε δύσκολη περίστασί του ἐνισχύεται ἀπὸ τὸν Κύριός μας ᾿Ιησοῦ Χριστό, ἀπὸ τὰ λόγια Του, ἀπὸ τὴν θυσία Του, ἀπὸ τὴν ζωή Του.