Ἡ κατοικία μας ὡς οἶκος τοῦ Θεοῦ

Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

 

 

Γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα εὐνοϊκὸ περιβάλλον καὶ μία ἑστία προστατευτική, δηλαδὴ μία οἰκογένεια καὶ ἕνα σπίτι.

1. ῾Ο οἰκογενειακὸς οἶκος

Γιὰ τὴν σημασία τῆς κατοικίας καὶ τὴν ἀξία της  διαβάζουμε στὸ βιβλίο τῶν Παροιμιῶν· Σὰν τὸ πουλὶ ποὺ μακριὰ πλανιέται ἀπὸ τὴν φωλιά του, εἶναι ὅποιος ἀπὸ τὸν τόπο του πλανιέται μακριά. ῾Η κατοικία προσφέρει προστασία. (Παροιμιῶν κζ΄, 8) 

Στὸ βιβλίο τῆς Σοφίας Σειρὰχ ὁμοίως τονίζεται αὐτὴ ἡ βασικὴ ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἔχει κατοικία (Σοφίας Σειράχ κθ΄ 21-22)

῾Ο Θεὸς προστατεύει τὴν οἰκογενειακὴ ἑστία καὶ τὴν περιουσία τοῦ ἀνθρώπου. ῾Η ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο εἶναι σαφής· Δὲν θὰ ἐπιθυμήσεις τὸ σπίτι τοῦ συνανθρώπου σου, οὔτε τὸ χωράφι του (Ἐξόδου κ΄, 17)

᾿Αρέσει στὸν ἄνθρωπο νὰ ὑποδέχεται στὸ σπίτι του φιλοξενούμενους, ὅπως ὁ δίκαιος Λὼτ τοὺς δύο ἀγγέλους· Παρακαλῶ, κύριοί μου, ἐλᾶτε στὸ σπίτι τοῦ δούλου σας νὰ περάσετε τὴν νύχτα. Νὰ πλύνετε τὰ πόδια σας,  καὶ τὸ πρωὶ σηκώνεστε καὶ συνεχίζετε τὸν δρόμο σας (Γενέσεως ιθ΄, 2). ῾Η ἁγία Λυδία ἐξανάγκασε τὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ τὴν συνοδεία του νὰ δεχθοῦν τὴν φιλοξενία της· ᾿Αφοῦ βαπτίσθηκε αὐτὴ καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά της, μᾶς παρακαλοῦσε· ἂν μὲ κρίνετε πιστὴ στὸν Κύριο, ἐλᾶτε νὰ μείνετε στὸ σπίτι μου, καὶ μᾶς τὸ ζητοῦσε μὲ πολλὴ ἐπιμονή. (Πράξεων ιστ΄, 15)

2. Τὸ θεμέλιο τῆς κατοικίας μας

Βασικὴ προϋπόθεσις γιὰ τὴν δημιουργία μιᾶς χριστιανικῆς οἰκογένειας εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως τῶν οἰκούντων κατὰ τό «ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα». (Πρός Ἐφεσίους δ΄, 4)

Πρὶν θέσουμε τὸ πρῶτο λιθάρι, τὸν θεμέλιο λίθο γιὰ νὰ ἀνεγείρουμε τὴν κατοικία μας καὶ πρὶν ἀγοράσουμε τὸ βασικότερο ἔπιπλο, πρέπει νὰ τοποθετήσουμε τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ σπιτιοῦ μας καὶ τῆς οἰκογένειάς μας, τὸν Θεό. Στὴν ῾Αγία Γραφὴ διαβάζουμε γιὰ τέτοιες εὐλογημένες οἰκογένειες· Μερικὲς μνημονεύονται στὴν Καινὴ Διαθήκη σὰν ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις. 

῾Ο ἀρχιτελώνης δεχόμενος τὸν Χριστὸ ἀπόλαυσε «σωτηρίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ» (Λουκᾶ ιθ΄, 9).  ῾Ο δεσμοφύλακας τῶν Φιλίππων, ὅταν πίστευσε «ἐβαπτίσθη αὐτὸς καὶ οἱ αὐτοῦ πάντες παραχρῆμα» (Πράξεων ιστ΄, 33). Ὁ Κορνήλιος ἦταν εὐσεβὴς καὶ εἶχε προσχωρήσει στὴν ἰουδαϊκὴ κοινότητα μαζὶ μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά του. ῎Εδιδε πολλὲς ἐλεημοσύνες καὶ προσευχόταν συνεχῶς στὸν Θεό. (Πράξεων ι΄, 2)

Σήμερα πολλοί, στὶς χριστιανικὲς οἰκογένειες, ἄφησαν νὰ σβύσει ἡ ἱερὴ φλόγα, νὰ ἀτονήσει ἡ πίστις, νὰ παραμεληθεῖ ἐγκληματικὰ ἡ πνευματικὴ ζωή, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γκρεμισθεῖ ἡ οἰκογένεια, νὰ ἀφανισθοῦν οἱ δεσμοὶ τῶν προσώπων, νὰ διαλυθεῖ, νὰ ἐκπέσει. Τὰ διαζύγια, τὰ οἰκογενειακὰ δράματα ὡς αἰτία τους ἔχουν ὄχι τοὺς κάποιους οἰκονομικοὺς λόγους ἢ τὴν ἀσυμφωνία τῶν χαρακτήρων ἢ κάτι ἄλλο, ἀλλὰ τὸ σβύσιμο αὐτῆς τῆς ἱερῆς φλόγας, τῆς πίστεως στὸν ἀληθινὸ Θεό. 

῍Ας θυμηθοῦμε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου μας, μὲ τοὺς ὁποίους συνιστᾶ καὶ προτρέπει τὸν πιστὸ νὰ οἰκοδομήσει τὴν οἰκογένειά του στὸν ἀκλόνητο βράχο τῆς πίστεως καὶ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ· ῞Οποιος ἀκούει αὐτὰ τὰ λόγια μου καὶ τὰ τηρεῖ, αὐτὸν τὸν παρομοιάζω μ᾿ ἕναν συνετὸ ἄνθρωπο, ποὺ ἔχτισε τὸ σπίτι του ἐπάνω στὸν βράχο. ῎Ετσι, ὅταν ἦρθε ἡ βροχὴ καὶ πλημμύρισαν τὰ ποτάμια καὶ φύσηξαν οἱ ἄνεμοι καὶ ἔπεσαν ὁρμητικὰ ἐπάνω σ᾿ ἐκεῖνο τὸ σπίτι, δὲν γκρεμίστηκε, γιατὶ εἶχε θεμελιωθεῖ ἐπάνω στὸν βράχο. Καὶ ὅποιος ἀκούει αὐτὰ τὰ λόγια μου, μὰ δὲν τὰ τηρεῖ στὴν πρᾶξι, μοιάζει μ᾿ ἕναν ἄμυαλο ἄνθρωπο, ποὺ ἔχτισε τὸ σπίτι του ἐπάνω στὴν ἄμμο. ῎Ετσι, ὅταν ἦρθε ἡ βροχὴ καὶ πλημμύρισαν τὰ ποτάμια καὶ φύσηξαν οἱ ἄνεμοι κι ἔπεσαν ἐπάνω σ᾿ ἐκεῖνο τὸ σπίτι, αὐτὸ γκρεμίστηκε· καὶ ἡ πτῶσις ἦταν ὁλοκληρωτικὴ καὶ πλήρης. (Ματθαίου ζ΄, 24-27)

῾Η κατοικία λοιπὸν γιὰ νὰ σταθεῖ χωρὶς κλονισμὸ πρέπει νὰ εἶναι χῶρος στὸν ὁποῖο θὰ στεγάζεται «ἡ κατ᾿ οἶκον ἐκκλησία». Αὐτῆς τῆς ὁποίας κεφαλὴ θὰ εἶναι ὁ Κύριος καὶ μέλη οἱ ἐκλεκτὲς ψυχές, οἱ ὁποῖες ὅλες μαζὶ ζοῦν σὲ μία εὐλογημένη κοινότητα ζωῆς.

3.«Κατ᾿ οἶκον ᾿Εκκλησία» (Πρός Ρωμαίους ιστ΄, 4)

῾Ο σκοπὸς τῆς κατοικίας δὲν εἶναι μόνο ὑλικός, εἶναι καὶ πνευματικός. Δὲν εἶναι μόνο τὸ μέρος ποὺ γευματίζουμε καὶ κοιμόμαστε, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὁ τόπος στὸν ὁποῖο προσευχόμαστε, μελετᾶμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐπικοινωνοῦμε μὲ τοὺς ἀδελφούς μας, ἀσκούμεθα στὰ πνευματικὰ ἀγωνίσματα, βιώνουμε τὴν ἐν Χριστῷ ἀδελφότητά μας, ἀγαπᾶμε καὶ ἀγαπώμεθα. ᾿Αναφερόμαστε στὴν χριστιανικὴ οἰκογένεια.

4.Στὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ

῾Ο Θεὸς δὲν ἀρκεῖται νὰ δώσει στὸν ἄνθρωπο μία φυσικὴ οἰκογένεια καὶ μία κατοικία. Θέλει νὰ εἰσαγάγει τὸν ἄνθρωπο μέσα στὸν δικό Του οἶκο, ὄχι σὰν ὑπηρέτη, ἀλλὰ μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ υἱοῦ.

Γι᾿ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἀφοῦ κατοίκησε ἀνάμεσα στὸν ᾿Ισραὴλ μέσα στὸν Ναό, ἔστειλε τὸν Μονογενῆ Υἱό Του γιὰ νὰ κατασκευάσει ἕνα πνευματικὸ οἶκο, τὴν ᾿Εκκλησία, φτιαγμένο ἀπὸ ζωντανὲς πέτρες καὶ ἀνοικτὸ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. «῾Υμεῖς ἐστὲ Θεοῦ οἰκοδομή» (Πρός Κορινθίους γ΄, 9). Εἶστε οἰκοδόμημα τοῦ Θεοῦ. ᾿Ελᾶτε καὶ σεῖς νὰ χρησιμοποιηθεῖτε σὰν ζωντανὰ λιθάρια στὸ χτίσιμο τοῦ πνευματικοῦ ναοῦ (Α΄ Πέτρου β΄, 5)

῾Ο Κύριος ὑπόσχεται ὅτι θὰ καταλύσει τὸν ἐπίγειο οἶκο τῆς ψυχῆς καὶ θὰ οἰκοδομήσει νέο ἐντὸς τριῶν ἡμερῶν· ᾿Εγὼ θὰ γκρεμίσω αὐτὸ τὸν ναό, ποὺ ἔγινε ἀπὸ ἀνθρώπινα χέρια, καὶ σὲ τρεῖς ἡμέρες θὰ οἰκοδομήσω ἄλλον, ποὺ δὲν θὰ τὸν ἔχουν φτιάξει ἀνθρώπινα χέρια (Μάρκου ιδ΄, 58).

῾Ο πιστὸς ἀτενίζει πρὸς τὴν αἰωνία κατοικία του· «῾Ημῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Πρός Φιλιππησίους γ΄, 20)  Γνωρίζουμε πώς, ἂν ἡ ἐπίγεια σκηνὴ ποὺ κατοικοῦμε, δηλαδὴ τὸ σῶμα μας, διαλυθεῖ, ἔχουμε στοὺς οὐρανοὺς κατοικία αἰώνια, οἰκοδομημένη ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὄχι ἀπὸ ἀνθρώπινα χέρια (Πρός Κορινθίους Β΄, ε΄, 1).

Αὐτὴ ἡ αἰώνια κατοικία εἶναι οἱ σκηνὲς τῶν δικαίων.