1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
“ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ”
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ
Δ α ν ι ή λ
Τήν 1 Σεπτεμβρίου ἀρχίζει τό ἐκκλησιαστικό ἔτος πού διατηρεῖ μέχρι σήμερα τήν ἀρχαία ὀνομασία Ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου ἤ Ἐπινεμήσεως.
- Ἡ λέξη Ἴνδικτος εἶναι λατινική καί χρησιμοποιεῖται μέ τήν ἔννοια τοῦ ἔτους. Στά ἑλληνικά χρησιμοποιεῖται καί ἡ λέξη Ἐπινέμησις δηλαδή μερισμός τοῦ χρόνου πού εἶναι τό ἔτος.
- Ὁ μῆνας Σεπτέμβριος εἶναι ὁ ἕβδομος μῆνας συναριθμούμενος ἀπό τοῦ Μαρτίου πού θεωρεῖται ὁ πρῶτος μῆνας τοῦ ἔτους κατά τό Ἐξόδου ιβ΄ 1 πού ὁ Μωϋσῆς νομοθέτησε στούς Ἰουδαίους ὅτι «Ὁ μῆνας αὐτός θά εἶναι γιά σᾶς ἡ ἀρχή τῶν ἄλλων μηνῶν καί ὁ πρῶτος μεταξύ τῶν μηνῶν τοῦ ἔτους».
Οἱ Πατέρες καί Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἐξηγοῦν, γιατί ἀφοῦ ὁ Μάρτιος εἶναι ὁ πρῶτος μῆνας ἐμεῖς ἀρχίζουμε τό ἔτος τόν Σεπτέμβριο πού εἶναι ὁ ἕβδομος. Ὁ λόγος εἶναι βαθύτατα θεολογικός. Δέχονται, ὅτι ὁ μῆνας Μάρτιος εἶναι ὁ μῆνας τῆς δημιουργίας καί τῆς ἀναδημιουργίας τῆς φύσεως, ἀλλά καί ὁ μῆνας πού συνέβησαν τά σωτηριώδη γεγονότα τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στήν περίοδο τῆς Παλαιᾶς καί σ’ αὐτή τῆς Καινῆς Διαθήκης.
- Ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μῆνας τῆς φθορᾱς γι’ αὐτό καί μᾶς εἰσάγει στό Φθινόπωρο. Ἐξηγεῖ ὁ ὕπατος τῶν Φιλοσόφων τοῦ Βυζαντίου Μιχαήλ Ψελλός τήν αἰτία πού ἀποφασίσθηκε τό ἔτος νά ἀρχίζει τόν Σεπτέμβριο, ὅτι γιά τήν πρώτη κτίση (δημιουργία ) καί γιά τήν αὔξηση στό καλλίτερο φαίνεται, ὅτι ἡ ἀρχή εἶναι ἡ πρώτη ἰσημερία τοῦ χρόνου, δηλαδή ὁ Μάρτιος, ὕστερα ὅμως ἀπό τήν κατάρα (τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων) ἐξ αἰτίας τῆς παραβάσεώς τους καί τήν ὑπαγωγή τους στήν κοπιαστική ζωή πού ὁδηγεῖ στήν φθορά ἡ ἀρχή τοῦ ἔτους τέθηκε ἡ δεύτερη ἰσημερία, ἐπειδή ἀπ’ ἐκεῖ ἀρχίζουν ὅλα νά ὁδηγοῦνται στήν φθορά
Συγχρόνως ὅμως ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ἡ ἀρχή τῆς συλλήψεως καί κυοφορίας σχεδόν ὅλων τῶν καρπῶν γιά τήν ἀναγέννηση τῆς φύσεως πού προμηνύει τήν ἐλευθερία της ἀπό τήν δουλεία τῆς φθορᾶς κατά τό Πρός Ρωμαίους η΄ 20-21.
- Γι’ αὐτό καί ὁ ἑορτολογικός κύκλος τῶν ἀκινήτων καί τῶν κινητῶν ἑορτῶν ἀρχίζει τόν Σεπτέμβριο μέ τίς ἑορτές πρῶτα τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου τήν 8 Σεπτεμβρίου καί μετά τῆς συλλήψεως τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου τήν 23 Σεπτεμβρίου.
- Κατά τήν 1 Σεπτεμβρίου ἑορτάζουμε:
α. Τήν ἀρχή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.
β. Τήν εἴσοδο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν Συναγωγή τῆς Ναζαρέτ πού ἀναφέρεται στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας (Λουκᾶ δ΄ 16-30) καί
γ. Γιά νά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά μᾶς σπλαγχνισθεῖ καί νά εὐλογήσει τόν νέο ἔτος καί νά μᾶς τό χαρίσει εὐτυχῆ γεμᾶτο ἀπ’ ὅλα τά σωματικά ἀγαθά καί νά φωτίσει τό νοῦ μας γιά νά περάσουμε ὅλη τήν ἐτήσια περίοδο μέ καθαρή καρδιά καί ἀγαθή συνείδηση καί νά εὐαρεστήσουμε τόν Θεό μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του καί ἔτσι νά ἐπιτύχουμε τῶν ἐν οὐρανοῖς αἰωνίων ἀγαθῶν.
δ. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀποφάσισε κατ’ αὐτήν τήν 1η Σεπτεμβρίου νά ἀναπέμπονται εἰδικαί δεήσεις «ὑπέρ τῆς προστασίας τοῦ περιβάλλοντος» καί μέ κατάλληλα κηρύγματα καί ἐκδηλώσεις νά διαφωτίζονται οἱ πάντες καί νά κινητοποιοῦνται γιά τήν ἀνάσχεση καί ἀποτροπή τῶν ἐπικρεμαμένων κινδύνων ἀπό τήν κατάχρηση τοῦ περιβάλλοντος.
