Ἡ 12η ἐπέτειος (28.01.2008-28.01.2020) τῆς κοιμήσεως τοῦ μακαριστοῦ ἀνανεώνει τήν καταληφθεῖσα μαρτυρία γιά τό χρόνο τῆς ἐπί γῆς παρουσίας τοῦ πεπνυμένου Πρωθιεράρχου καί τῆς ἐν γένει διακονίας αὐτοῦ  στήν Ἐκκλησία.

Α΄. Οἱ σπουδές του

Λεόντιος Σχολή – Νομική Σχολή – Θεολογική Σχολή.

Ἄριστη θεολογική κατάρτιση καί εὐρεία γλωσσομάθεια.

Β. Ἡ διακονία του

Διακρίνονται τρεῖς περίοδοι διακονίας του στήν ζωή του.

Πρώτη περίοδος: Ἡ περίοδος τῆς Ἱερατικῆς διακονίας του

Μοναχός στήν Ἱερά Μονή Βαρλαάμ τῶν Ἁγίων Μετεώρων

Ἱδρυτικό μέλος τῆς Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος «Χρυσοπηγή» καί δραστήριο στέλεχος αὐτῆς ὡς Κατηχητής, Κυκλάρχης καί Ὁμιλητής

Προϊστάμενος τῆς Ἐνορίας τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοῦ Φαλήρου (Ἔδεμ)

Γραμματέας τῶν Συνοδικῶν Δικαστηρίων καί Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Δεύτερη περίοδος 1974-1998

Τό 1974 ἐξελέγη Μητροπολίτης Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ.

Τά 24 ἔτη τῆς ἀρχιερατικῆς διακονίας του στό Βόλο καλλιέργησε μέ θερμό ζῆλο, θεία ἔμπνευση, ἀκάματη προσπάθεια, ὅλους τούς τομεῖς τῆς ποιμαντικῆς διακονίας καί γιά ὅλες τίς κοινωνικές ὁμάδες καί ἡλικίες.

Συμπαραστάθηκε καί καθοδήγησε μέ τήν ἀνυπόκρητη ἀγάπη του, τόν εὐθύ καί καθαρό λόγο του τόν λαό τοῦ Θεοῦ.  

Τρίτη περίοδος 1998-2008

Τήν 28 Ἀπριλίου 1998 ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος.

Στά δέκα ἔτη τῆς ἀρχιερατικῆς διακονίας του ξεδίπλωσε τό ὄραμά του γιά τήν Ἐκκλησία μας πού πρέπει νά ἀγκαλιάζει τόν σύγχρονο ἄνθρωπο καί τίς ἀνάγκες του.

12 ἔτη ἀπό τήν ὁσιακή κοίμησή του ἡ μνήμη του παραμένει ἰσχυρή στόν λαό τοῦ Θεοῦ πού καταφεύγει στίς παρακαταθῆκες του γιά νά καθοδηγηθεῖ στήν ζωή καί νά ἀντιμετωπίσει τά σύγχρονα προβλήματα. 

«Ἐκεῖνος πού ἀσχολεῖται μέ τήν καλλιέργεια τοῦ πνεύματος καί εἶναι ἀφιερωμένος στό ὄνομα τοῦ Ὑψίστου, αὐτός θ’ ἀναζητήσει τή σοφία ὅλων τῶν ἀρχαίων καί μέ τίς προφητεῖες θ’ ἀσχοληθεῖ. Τά λόγια θά φυλάξει ὀνομαστῶν ἀνδρῶν καί στά λεπτά σημεῖα τῶν παραβολῶν θά ἐμβαθύνει. Θ’ ἀναζητήσει τίς μυστικές ἔννοιες τῶν παροιμιῶν καί θ’ ἀσχοληθεῖ μέ τά αἰνιγματικά ἀποφθέγματα. Θά ὑπηρετήσει ἄντρες μεγάλους καί μπροστά σέ ἡγεμόνες θά σταθεῖ. Σέ ξένες χῶρες θά ταξιδέψει, γιατί ξέρει ἀπό πείρα τίς καλές καί τίς κακές πλευρές τῶν ἀνθρώπων. Ὁ μελετητής τῆς σοφίας θά δώσει ὅλη του τήν προσοχή ἀπό τό πρωΐ στόν Κύριο πού τόν ἔπλασε. Στόν Ὕψιστο θά πλησιάσει καί θά τόν ἱκετέψει νά τοῦ συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες του. Ἄν ὁ μεγάλος Κύριος τό θελήσει, θά τόν γεμίσει μέ πνεῦμα φρόνησης. Ἔτσι τά λόγια τά σοφά σάν τή βροχή θά χύνονται ἀπό τό στάμα του. Καί ὅταν προσεύχεται θά εὐχαριστεῖ τόν Κύριο. Τή σκέψη καί τή γνώση του θά βάλει σέ ἴσιο δρόμο καί θά συλλογᾶται τά μυστήρια τοῦ Κυρίου. Μέσα στή διδαχή του θά φανερώνεται ἡ παιδεία πού ἔλαβε καί θά ἔχει καύχημά του τό νόμο τῆς διαθήκης πού ἔδωσε ὁ Κύριος στό λαό του. Πολλοί θά παναίψουν τή φρόνησή του καί ποτέ δέ θά σβήσει ἀπό τή μνήμη τους. Δέ θά πάψουν ποτέ νά τόν θυμοῦνται καί τό ὄνομά του ἀθάνατο ἀπό γενιά σ΄ ἄλλη γενιά θά μένει. Τά ἔθνη θά μιλοῦν γιά τή σοφία του κι ἡ Ἐκκλησία θά τόν ἐγκωμιάζει. Πολύ ἄν ζήσει, τ’ ὄνομά του θά εἶναι πιό ἔνδοξο ἀπό χιλιάδες ἄλλα. Καί ἀπό τή ζωή ὅταν φύγει αὐτό θά τοῦ ἀρκεῖ»  (Σοφία Σειράχ λθ΄, 1-11).

Αἰωνία ἡ μνήμη του.

Χριστοδούλου

τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πᾶσης Ἑλλάδος

Αἰωνία ἡ μνήμη.