ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Ο άνθρωπος που δέχεται ένα δώρο ή μία επίσκεψη συνήθως υποχρεώνεται. Θεωρεί, ότι οι ευγενικές αυτές εκδηλώσεις στο πρόσωπο του τον τιμούν και τον υποχρεώνουν. Νοιώθει περήφανος για αυτό και φιλοτιμείται να ανταποδώσει τις τιμητικές αυτές διακρίσεις.
Συμβαίνει όμως το ίδιο, όταν τον άνθρωπο επισκέπτεται η Χάρις του Θεού; Φιλοτιμείται και τότε ο άνθρωπος να ανταποκριθεί στη μεγάλη τιμή της επισκέψεως του Θεού; Για το σπουδαίο αυτό θέμα της πνευματικής ζωής μιλάει στη σημερινή περικοπή ο Απόστολος Παύλος, έχοντας προσωπική εμπειρία του πράγματος.
Οι επισκέψεις της Χάριτος.
Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει τις αλλεπάλληλες επισκέψεις της χάριτος του Θεού σε διάφορα πρόσωπα. Με ιδιαίτερη δε συγκίνηση στέκεται στην προσωπική του περίπτωση : «ὁ τελευταῖος ἀπὸ ὅλους τους Ἀποστόλους, στὸν ὁποῖο φανερώθηκε ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ ἤμουν ἐγὼ»! Αν και ήμουνα διώκτης της Εκκλησίας Του, μου έκανε τη μεγάλη τιμή να μου δώσει τη σωτήρια χάρη Του. «καὶ ὅ,τι εἶμαι αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ χρωστῶ στὴν ἐπίσκεψη αὐτὴ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ»!
Οι επισκέψεις της χάριτος του Θεού αφθονούν στη ζωή και στην ιστορία. Σαν τις ακτίνες του ήλιου, ακτινοβολούν, φωτίζουν και ζωογονούν κάθε άνθρωπο και κάθε δημιούργημα της κτήσεως. Λέει ο Δαυίδ σχετικά: «ὅταν, Θεέ μου, ἀνοίγεις τὸ εὐεργετικό σου χέρι, σκορπίζεις τόσα ἀγαθά, ὥστε μὲ τὶς εὐεργεσίες νὰ γεμίζει ὁλόκληρο τὸ σύμπαν….. Καὶ κάθε δημιούργημα νὰ ἱκανοποιεῖ κάθε ἐπιθυμία του»(Ψαλ.103,20. 144,16). Το ότι υπάρχει και διατηρείται στον κόσμο η ζωή, αυτό είναι αποτέλεσμα της χάριτος του Δημιουργού. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στο Θεό και αγαπούν το Θεό και τους ανθρώπους και αυτό είναι ενέργεια και εκδήλωση της χάριτος του Θεού στις ψυχές των ανθρώπων αυτών. Οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Άγιοι της ιστορίας και της Εκκλησίας οφείλουν τη μεγαλειώδη ύπαρξή τους στην επίσκεψη της χάριτος Του. Αλλά και κάθε χριστιανός, μέχρι και το τελευταίο νήπιο που βαπτίστηκε χθες στον Ναό μας τον επισκέπτεται η Χάρις του Θεού. Ό,τι είναι και ό,τι υπάρχει στον κόσμο και στους ανθρώπους είναι καρπός της χάριτος του Θεού.
Αλλά εάν οι επισκέψεις του δωρεοδότη Θεού είναι τόσο πολλές και τόσο ευεργετικές, ανάλογες πρέπει να είναι και οι εκδηλώσεις φιλοτιμίας.
Σημειώνει ο Απόστολος : «ἡ Χάρις πού μου ἔδωσε ὁ Κύριος δὲν ἔμεινε ἄκαρπη καὶ νεκρή. Γιατί φιλοτιμήθηκα καὶ ἐκοπίασα γιὰ τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας περισσότερο ἀπὸ ὅλους τους Ἀποστόλους». Το ποσό εκοπίασε ο Απόστολος Παύλος για τη δόξα του Χριστού, το γνωρίζουμε από έκθεση που αναγκάστηκε να κάνει ο ίδιος, σαν απολογία(Β΄Κορ.ια΄22-ιβ΄12). Το μεγαλειώδες αυτό έργο ανέδειξε τον Απόστολο Παύλο μοναδικό υπόδειγμα χριστιανικής φιλοτιμίας.
Ο χριστιανός που δέχεται τη χάρη του Θεού, οφείλει να ανταποκρίνεται στη μεγάλη αυτή τιμή. Και η ανταπόκριση αυτή δεν αρκεί να περιορίζει ή να περιορίζεται σε λόγια μόνο ευγνωμοσύνης και αναγνωρίσεως, αλλά κυρίως σε έργα και εκδηλώσεις Πίστεως, αγάπης και μεγάλης αφοσιώσεως στο Θεό.
Μια φιλότιμη και γεμάτη ευγνωμοσύνη ύπαρξη που δέχθηκε τη χάρη του Θεού πρέπει να προσπαθεί ειλικρινά για την καρποφορία της Χάρητος. Και αυτό σημαίνει, ότι θα συνεργάζεται με τη θέληση και τη χάρη του Θεού για τον πραγματικό της καταρτισμό ότι θα αγωνίζεται με ζήλο για τη μετάδοση και εξάπλωση της χριστιανικής Πίστεως ότι θα συμμετέχει στη μεγάλη κίνηση της Εκκλησίας για την κυριαρχία της αγάπης. Και θα επαναλαμβάνει αυτό που έλεγε ο Απόστολος Παύλος : «θεωρῶ τιμή μου καὶ ἀγωνίζομαι φιλότιμα νὰ κηρύττω τὸ Εὐαγγέλιο»(Ρωμ.ιε΄20) και «προσπαθοῦμε φιλότιμα νὰ εἴμαστε εὐάρεστοι στὸ Χριστὸ»(Β Κορ.ε΄9).
Η φιλοτιμία του χριστιανού αυξάνει και μεγαλώνει όσο σκέπτεται, ότι τα πάντα οφείλει «στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι μαζί του καὶ τὸν ἐνισχύει». Η Χάρις του Θεού είναι το κεφάλαιο που καταθέτει όπου ο πλούσιος πατέρας μας για δικό μας λογαριασμό. Οι φιλότιμες εκδηλώσεις και προσπάθειες μας είναι επενδύσεις με τις οποίες οφείλουμε να αξιοποιούμε το πολύτιμο αυτό κεφάλαιο. Αυτός είναι ο τρόπος του «πλουτεὶν εἰς Θεὸν»(Λουκ.ιβ΄21). Έτσι αυξάνεται το κεφάλαιο της χάριτος στην Τράπεζα του Θεού.
Ο Κύριος δε θα παύσει να δίνει τη χάρη του. Τα χέρια Του είναι πάντα γεμάτα. Ζητούνται μόνο ανοικτές καρδιές, φιλότιμες και ευγνώμονες υπάρξεις, που θα δέχονται τις ουράνιες δωρεές και θα αξιοποιούν τους θησαυρούς του Θεού. Η βασιλεία του Θεού, η τελευταία και ύψιστη χάρη, θα δοθεί σε εκείνους που θα έχουν μάθει να δέχονται και να αξιοποιούν φιλότιμα τις δωρεές του Θεού. Αυτοί θα ακούσουν την ωραία εκείνη πρόσκληση : «εἴσελθε δοῦλε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου»!
