ΚΥΡΙΑΚΗ  Β  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

"…..συμμαρτυρούσης αὐτῶν 

τῆς συνειδήσεως"

            Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος  μας λέει πως ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης στην κρίση του. Δεν θα αδικήσει κανένα. Ο Νόμος της συνειδήσεως, η Παλαιά διαθήκη και η Καινή  είναι το ίδιο πράγμα. Όλες οι εντολές του Θεού, που είναι γραμμένες στην Αγία γραφή, υπάρχουν και στη συνείδηση του ανθρώπου. Παραδείγματος χάριν η καλλιέργεια της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της αγαθότητος, κ.α. την έχει βάλει ο Θεός μέσα στην ανθρώπινη φύση. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει πως «πρὸς τὸ ἀγαθὸν αὐτοκίνητοι  πεφύκαμεν ἅπαντες». Υπάρχουν φυλές  αγρίων ανθρώπων, που δεν σκοτώνουν, δεν βιάζουν τις γυναίκες των διπλανών τους, δεν κλέβουν. Ποιός τους τα δίδαξε αυτά; Ασφαλώς οι ίδια η συνείδηση τους. Ας πούμε λίγα λόγια για τη συνείδηση αυτή.

             Συνείδηση είναι ο Νόμος του Θεού, που γράφτηκε πριν ακόμη δοθεί στον Μωυσή, μέσα στις πλάκες της ψυχής του κάθε ανθρώπου. Από  φυσικού τους οι άνθρωποι είναι πλασμένοι να κάνουν το καλό. Είναι ο έμφυτος Νόμος του καλού και του κακού στον άνθρωπο. Αυτό το υπαινίσσεται ο Κύριος λέγοντας : «καθὼς θέλετε ἴνα ποιώσιν ὑμὶν οἱ  ἄνθρωποι, ποιεῖτε αὐτοὶς ὁμοίως»(Λουκ.6,31). Η  ίδια η φύση μας γίνεται δάσκαλος του καλού η αποτρεπτική του κάκου. Δεν υπάρχει κάποιος δικαστής, που να είναι  πιο άγρυπνος από τη συνείδηση. Γιατί οι  άνθρωποι  - δικαστές πολλές φορές, επειδή η κρίση τους είναι χαλαρή, άλλοτε πέφτουν έξω στις αποφάσεις τους, άλλοτε διαφθείρονται από τα χρήματα, τις πολιτικές καταστάσεις, τις προσωπικές τους ιδιοτέλειες και γνωριμίες, ενώ η συνείδηση ποτέ δεν πέφτει έξω.

             Η ψήφος της συνειδήσεως είναι πάντοτε ορθή. Ο αμαρτωλός  καταδικάζει τον εαυτό του έστω και αν δεν το καταδικάζει κανείς. Μόνο εάν το συνειδός γίνει «περικακήσαν », δηλαδή ποροθεί, τότε μόνο δεν θα μπορεί να ελέγχει τον άνθρωπο, τονίζει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.

            Ο μεγαλύτερος κακούργος έστω και αν έχει διαπράξει τα πιο φρικτά εγκλήματα, έρχεται ώρα που έχει  κρίση συνειδήσεως και αναζητεί τη βοήθεια του Θεού. Η κρίση της συνειδήσεως είναι ένα μαρτύριο για τον άνθρωπο. Δεν τον αφήνει να ησυχάσει, να κοιμηθεί, να βρει μια στοιχειώδη ανάπαυση. Εκείνος, που έχει καθαρή συνείδηση αντιμετωπίζει σωστά όλα τα προβλήματα του, ακόμη και του θανάτου. Η συνείδηση είναι μια φυσική Βίβλος, που διαβάζουμε καθαρά όλες μας τις πράξεις, γράφει ο Μάρκος ο Ασκητής. Ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή του γράφει πως το καύχημα του είναι «τὸ μαρτύριο τῆς συνειδήσεως», δηλαδή η καθαρή συνείδηση (Β Κορ.1,12).

         Ένας πατέρας μια, δύο, τρείς ή και δέκα φορές αφού επιτιμήσει το παιδί του, όταν διαπιστώσει πως είναι αδιόρθωτο, το αποκηρύσσει και το διώχνει  από το σπίτι αγνοώντας τη συγγένεια. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τη συνείδηση του ανθρώπου. Έστω και αν μία, δύο, και μύριες φορές πει και παρακούσουμε, πάλι λέει και δεν φεύγει μέχρι της έσχατης αναπνοής. Στο σπίτι και την ώρα του φαγητού, και κατά τη διάρκεια της δουλειάς και στο δρόμο, πολλές φορές ακόμη και στα όνειρα, παρουσιάζει τα είδωλα και τις φαντασίες των αμαρτωλών πράξεων.

        Ο ιερός Χρυσόστομος συμπληρώνει : «πάντοτε μέν μας κεντάει ἡ συνείδηση τῶν ἁμαρτιῶν, μάλιστα δὲ τὴν ὥρα, ποὺ πρόκειται νὰ φύγουμε ἀπὸ δῶ γιὰ νὰ δώσουμε λογαριασμὸ τῶν εὐθυνῶν μας καὶ νὰ πᾶμε στὸ φοβερὸ δικαστήριο. Τότε, ἐὰν κάποιος ἅρπαξε ἢ  πλεονέκτησε  ἢ παρέσυρε  κάποιον στὴν   ἁμαρτία, εἴτε ἔγινε  αἰτία ἔχθρας ἄδικα, εἴτε ἔκανε  ὁτιδήποτε ἄλλο κακό, ὁλόκληρος ὁ ἑσμὸς τῶν ἁμαρτημάτων μας ἀνανεώνεται καὶ στέκεται πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μας καὶ κεντάει τὴν διάνοια», οι τύψεις συνειδήσεως είναι το προστάδιο της μέλλουσας κρίσης. «Ἕως πότε  οἱ διαλογισμοὶ ὑπάρχουσι ἐνώπιόν σου;» ερωτά ο προφήτης Ιερεμίας(Ιερ.4,14).

         Έχοντας υπόψη ο καθένας μας αυτά ας εξετάσει τον εαυτό του και αφού αναλογιστεί τα παραπτώματα του, ας καταλογίσει τις ευθύνες στον εαυτόν του, για να μη κατακριθεί τότε μαζί με τη μερίδα των ασεβών. Είναι φοβερό το βήμα της κρίσης του Κυρίου. Επίσης θα λέγαμε πως ο πιστός χριστιανός έχει εκκλησιαστική συνείδηση και γνωρίζει πως πρέπει να συμπεριφέρεται μέσα στην εκκλησιαστική κοινότητα και στην ενορία του. Ξέρεις πως πρέπει να είναι οι σχέσεις του με όλους τους ανθρώπους. Δεν δημιουργεί καταστάσεις, σχίσματα και έριδες  χωρίς λόγο. Είναι άνθρωπος με καθαρή συνείδηση και ότι κάνει το κάνει από αγάπη προς την Εκκλησία.

 Την συνείδηση μας την ξεπλένει μόνο το ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ και της χαρίζει την άφεση και την απαλλαγή από τις αμαρτίες. Η καθαρή συνείδηση ας μας χαρίσει την αίσθηση της βασιλείας του Θεού από αυτήν εδώ τη ζωή. ΓΕΝΟΙΤΟ!