Ἀνακαίνιση-Ἀναγέννηση
(Ὁ Κύριος ) «Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ τὰ πάντα»
(Ἀποκαλύψεως κα΄, 5)
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.
Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος αἰσθάνεται βαθιά μέσα του τήν ἀνάγκη γιά μία ριζική, ὁλοκληρωτική ἀλλαγή. Ἐπιθυµεῖ νά ἀλλάξει τελείως. Θέλει νά γίνουν ὅλα μέσα του καινούργια, νέα. Καινούργιες σκέψεις, καινούργιοι πόθοι, καινούργια σχέδια, καινούργια ζωή. Ἕνας καινούργιος κόσμος ν ἀναστηθεῖ μέσα του.
Τήν ἀνανέωση αὐτή οὔτε ἡ κοινωνία, οὔτε κάποιο σύστημα οὔτε ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά τήν ἐπιτύχει. Ἡ ἀλλαγή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πνευματική ὑπόθεση. Εἶναι ἐσωτερική ὑπόθεση. Καί στόν πλανήτη μας δέν ὑπάρχει δύναμη πού νά μπορεῖ νά κάνει τόν ἄνθρωπο καινούργιο, μέ μία τελείως καινούργια ζωή. Κάθε μεταρρύθμιση ἀπ’ ἔξω ἤ αὐτοµεταρρύθµιση, παρά τίς καλές διαθέσεις καί τῶν ἄλλων καί τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου, καταλήγει σέ ἀποτυχία καί ἀπογοήτευση εἶναι ἀναποτελεσματική. Ἡ παρακμή τῶν ἰδεολογιῶν καί τῶν συστημάτων τό ἐπιβεβαιώνει, χωρίς ποτέ νά ὁμολογήσουν μέ εἰλικρίνεια τά λάθη τους καί νά ζητήσουν συγγνώμη γιά τά θύματά τους.
Ἡ μοναδική δύναμη πού εἶναι ἱκανή νά ἐπιτύχει τήν ριζική ἀλλαγή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἦρθε ὁ Ἰησοῦς Χριστός στή γῆ γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο καινούργιο, μέ μία ἐντελῶς καινούργια ζωή «ἵνα ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Πρός Ρωμαίους στ΄, 4). Βεβαίως αὐτό συμβαίνει στόν ἄνθρωπο, βέβαια πού θά θελήσει καί θά ζητήσει τήν ἀλλαγή αὐτή.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τήν πείρα του καί ἀπό τήν πείρα ἄλλων Χριστιανῶν διακηρύττει: « Ὅποιος εἶναι τοῦ Χριστοῦ εἶναι καινούργιο δημιούργημα. Τά παλαιά πέρασαν, ὅλα ἔγιναν καινούργια» (Β΄ Πρός Κορινθίους ε΄,17). Ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου γιά μία ὁλοκληρωτική ἀνακαίνιση γίνεται πραγµατικότητα ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό σέ κάθε ἄνθρωπο.
Στήν Ἁγία Γραφή τό γεγονός αὐτό παρουσιάζεται σάν µιά καινούργια γέννηση. Μία «ἀναγέννηση» «ἄνωθεν». Ὁ Ἰησοῦς Χριστός στό σοφό Νικόδημο παρουσίασε τό ξαναγέννημα αὐτό τοῦ ἀνθρώπου μέ τά παρά κάτω λόγια: « Ἄν δέν γεννηθεῖ κανείς ἀπό ἄνω δέν μπορεῖ νά δεῖ τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάννου γ΄, 3). Τόνισε στό Νικόδηµο, καί τονίζει καί σ' ἐμᾶς ὅτι ἡ καινούργια ζωή προέρχεται ἀπό πάνω, ἀπό τόν Θεό καί ὄχι ἀπό τόν ἄνθρωπο.
«Οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν» (Ἰωάννου α΄, 13)
Γιά νά ζήσει κανείς μία ὄμορφη εὐαγγελική ζωή (τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ στή γῆ), θά πρέπει νά ξαναγεννηθεῖ ἀπό τόν Θεό. Τό ἔργο αὐτό τῆς ἀναγέννησης τό κάνει τό Τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό Ἅγιο Πνεῦμα (Πρός Γαλάτας γ΄, 2).
Ὁ Δαβίδ παρουσιάζει τήν ἀλλαγή αὐτή στή ζωή του μέ τά παρακάτω λόγια: : «Φώναξα δυνατά στόν Κύριο καί μέ ἀνέβασε ἀπό λάκκο ταλαιπωρίας, ἀπό βορβορώδη πηλό, καί ἔστησε στήν πέτρα τά πόδια μου, στερέωσε τά βήματά μου· καί ἔβαλε στό στόμα μου καινούργιο τραγούδι, ὕµνο στό Θεό». (Ψαλµοῦ μ΄, 1-3). Ὁ ἄνθρωπος πού ξαναγεννιέται ἀπό τόν Θεό, ἐλευθερωμένος ἀπό τήν παλαιά του ζωή, κινεῖται μέ σταθερότητα καί βεβαιότητα στή ζωή. Χαίρεται. Ζεῖ χωρίς ἄγχη, μέ μία ἐντελῶς καινούργια διάθεση γιά τή ζωή.
Στό ἐρώτημα πώς ὅμως ξαναγεννιέται ὁ ἄνθρωπος ἀπαντᾶ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μέ τήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ.
Πῶς ὁ ἄσωτος υἱός ἦρθε πίσω στόν πατέρα του καί στήν ὄμορφη οἰκογενειακή ζωή; Μία μέρα, ἐκεῖ πού ἔβοσκε τούς χοίρους, τόν βλέπουμε ξαφνικά νά παίρνει τήν ἀπόφαση (πρῶτο βῆμα) νά γυρίσει πίσω στόν πατέρα του, νά ὁμολογήσει τήν ἀποτυχία του (δεύτερο βῆμα) καί νά ζητήσει ἀπό τόν πατέρα του νά τόν δεχτεῖ (τρίτο βῆμα). Διαβάζουμε ὅτι εἶπε στόν ἑαυτό του: «Θά σηκωθῶ καί θά πάω στόν πατέρα μου καί θά τοῦ πῶ, Πατέρα ἁμάρτησα» (τέταρτο βῆμα) (Λουκᾶ ιε΄, 18). Καί αὐτό ἀκριβῶς ἔκανε. Ἀπό τό «δός μοι» παρεκάλεσε μέ τό «ποίησόν με» (πέμπτο βῆμα).
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος καταλάβει ὅτι βρίσκεται μακριά ἀπό τόν Θεό καί λυπηθεῖ γι’ αὐτό, ὅταν ἔρθει στόν Θεό καί μέ ταπεινό πνεῦµα ζητήσει ἀπό Αὐτόν νά τόν δεχτεῖ, τότε καί μόνο τότε ὁ Θεός τόν δέχεται καί τοῦ χαρίζει τό Ἅγιο Πνεῦμα γιά νά τόν ὁδηγήσει στή νέα ζωή. Αὐτό ἔκανε καί ὁ ἄσωτος υἱός. Αὐτό ὅρισε ὁ Θεός νά κάνει κάθε ἄνθρωπος πού ἐπιθυµεῖ μία νέα ζωή. Μέ μετάνοια γιά τίς ἁμαρτίες του, μέ πίστη στόν μόνο Σωτήρα, τόν Ἰησοῦ Χριστό, νά ζητήσει μέσα ἀπό τήν καρδιά του ὁ Θεός νά τόν δεχθεῖ καί νά τόν κάνει ἕνα καινούργιο ἄνθρωπο.
Μετά ἀπό τήν συνδιαλλαγή αὐτή μέ τόν Πατέρα, ὁ Θεός μέ τό Ἅγιό Του Πνεῦμα ξαναγεννᾶ τόν ἄνθρωπο καί μένει στή ζωή του βοηθός καί προστάτης Του. Ἡ ζωή μετά τήν ἀναγέννηση εἶναι μία ζωή γεμάτη ἀπό «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστοήθεια, ἀγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια». (Πρός Γαλάτας ε΄, 22).
Αὐτό ζητάει ὁ ἄνθρωπος σήμερα!
Γι’ αὐτό χρειάζεται ν’ ἀλλάξει μέ εἰλικρίνεια καί ταπεινό πνεῦµα τήν ζωή του καί τότε θά πνεύσει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί οἱ σκέψεις του, τά συναισθηματά του καί οἱ ἐπιθυμίες του οἱ λόγοι του καί οἱ πράξεις του θά εἶναι «σφραγισμένες» ἀπό τήν θεία χάρη.
«Εἰ δὲ Πνεύματι ἄγεσθε, οὐκ ἐστὲ ὑπὸ νόμον» (Πρός Γαλάτες ε΄, 18)
