Ὁ διακρατῶν καί διακυβερνῶν

Ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος Κύριος τοῦ σύμπαντος κόσμου διακρατῶν καί διακυβερνῶν αὐτόν μέ τήν σοφία Του, τήν ἀγαθότητά Του, τήν παντοδυναμία Του καί τήν δικαιοσύνη Του μᾶς ἀξιώνει νά εἰσέλθουμε στό νέο ἔτος 2025.

Μέ εὐγνωμοσύνη καί δοξολογία Τόν εὐχαριστοῦμε καί γι’ αὐτή τήν δωρεά Του καί Τόν παρακαλοῦμε νά εὐλογήσει τό νέο ἔτος τῆς χρηστότητός Του νά εἶναι εἰρηνικό καί σωτήριο, νά μᾶς ἀξιώσει νά ζήσουμε μέ εὐσέβεια καί σεμνότητα κατά τό ἅγιο θέλημά Του καί νά ἐπιδείξουμε βίο ἄμεμπτο καί ἐνάρετο τηρώντας τίς ἐντολές καί τά προστάγματά Του.

Ὀφείλουμε νά ἐπισημάνουμε ὅτι γιά νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τά ἀπατηλά, τά πρόσκαιρα καί φθαρτά τοῦ παρόντος κόσμου μέ τά ὁποῖα ὁ πονηρός μᾶς δελεάζει καί μᾶς ἐξαπατᾶ, ὅτι αὐτά μᾶς χαρίζουν τήν εὐτυχία καί εὐημερία ἡ Γραφή μᾶς ἐπισημαίνει ὅτι ὁ «κόσμος παρέρχεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ».

Ὁ λόγος αὐτός ἀναφέρεται στό ἐφήμερο τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου. Ὁ «πειράζων» μᾶς προσφέρει κάποιο δόλωμα, κάποιο θεαματικό ἀντικείμενο, πού θέλγει ἑλκύει τό σωματικό μάτι ἤ τήν διάνοια καί σπεύδουμε νά τό πιάσουμε, ἀλλά καθώς εἴμαστε ἕτοιμοι νά τό ἁρπάξουμε ἐκεῖνο φεύγει. Ὁ «πειράζων» ἀκόμη μᾶς κολακεύει ἐξαπατώντας μας, ὅτι εἴμαστε τάχα σπουδαῖοι καί αὐτός μᾶς προσφέρει τά πάντα.

Σήμερα ὅμως πρέπει νά βεβαιωθοῦμε ὅτι ἡ δόξα, τά ὑλικά ἀγαθά, οἱ τιμές καί οἱ ἡδονές εἶναι παροδικά καί ἐφήμερα, πιό ἐφήμερα καί ἀπό τά ἴδια τά πράγματα. Μόνο ὁ Κύριός μας μένει σταθερός καί ἀμετάβλητος, ἡ πρόνοιά Του, ἡ ἀγάπη Του, ἡ μακροθυμία Του.

Αὐτός εἶναι ὁ ἀσάλευτος λίθος τό θεμέλιο τῆς ζωῆς μας στό ὁποῖο οἰκοδομοῦμε καί στηρίζουμε τήν ζωή μας : «Πρὸς ὃν προσερχόμενοι, λίθον ζῶντα, ὑπὸ ἀνθρώπων μὲν ἀποδεδοκιμασμένον, παρὰ δὲ Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον, καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός, ἱεράτευμα ἅγιον, ἀνενέγκαι πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» .

Ὅταν ὁ Κύριος διευκρίνησε στούς ἔκπληκτους μαθητές Του πού εἶδαν τούς ἀνθρώπους νά γυρίζουν τήν πλάτη τους στό θεῖο Διδάσκαλο ἐπειδή δέν μποροῦσαν νά Τόν ἀκούσουν ὅτι μποροῦσαν νά ἀπομακρυνθοῦν κι αὐτοί ἄν ἤθελαν, ἐκεῖνοι μέ ἐμπιστοσύνη ὁμολόγησαν : «Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις· καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» .

Ὅσοι καί ὅποιοι κι ἄν εἶναι αὐτοί πού καί σήμερα γυρίζουν τήν πλάτη τους στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ἐπειδή ἀδυνατοῦν νά ἐννοήσουν τήν διδασκαλία Του, οἱ πιστοί ὀφείλουμε  νά μένουμε σταθεροί, ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν Χριστόν» .

Ἄν παρατηρήσουμε τόν κόσμο καί τά ἐν τῷ κόσμῳ θά διαπιστώσουμε, ὅτι παρά τήν ἐργώδη προσπάθεια τῆς ἀνθρωπότητος γιά πρόοδο καί ἀνάπτυξη ἡ κοινωνία μας ἀντί νά εὐημερεῖ εἶναι μία κοινωνία δυστυχίας καί ἴσως γίνει ἀκόμη πιό δυστυχισμένη. Ἴσως νά μήν ἔχουμε φθάσει στήν σκοτεινότερη ὥρα.

Τά δάκρυα τῶν ἀδικουμένων καί καταπιεζομένων, τῶν μικρῶν παιδιῶν, τῶν τρομαγμένων προσφύγων, τῶν ὑποφερόντων ἀπό τό ἄπληστο ἐμπόριο καί τούς μεθυσμένους ἀπό ἐξουσία τυράννους τῆς γῆς σχηματίζουν τό ποτάμι τῆς ὀδύνης.

Ἡ αἰτία γιά τό ὅτι ὁ κόσμος μετεβλήθη σέ «κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος»  εἶναι προφανής κατά τήν Ἁγία Γραφή ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι διάλεξαν νά ὑπηρετοῦν τήν ἁμαρτία καί τό Ἐγώ. Ἐπειδή ἔστρεψαν τά νῶτα πρός τόν Θεό γιά τόν Ὁποῖο δημιουργήθηκαν καί ὁ καθένας τράβηξε τό δικό του δρόμο. Γι’ αὐτό κληρονομοῦν τώρα τά δάκρυα, τόν πόνο, τά ἀγκάθια τοῦ θανάτου. Ζοῦν ἐγκλωβισμένοι σέ ποικίλα ἀδιέξοδα. Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ὑποφέρουν πολλοί ἀθῶοι ἐξ αἰτίας ἄλλων .

Ἐμεῖς ἐμπιστευόμαστε τόν Κύριό Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτός μᾶς ὁδηγεῖ. Αὐτόν ἀκολουθοῦμε. Αὐτός εἶναι ἡ σωτηρία μας. Ἡ Γραφή ἐπισημαίνει «Μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» .

Ὁ Θεός ὅμως ἦλθε μέ τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ Του νά μᾶς σπογγίσει τά δάκρυά μας καί νά μᾶς δώσει ζωή «Ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσιν»  καί ἐλπίδα, ὅπως βεβαιώνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης :

«Ὅτι τὸ ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμανεῖ αὐτούς καὶ ὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς πηγὰς ὑδάτων, καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν»

Σήμερα προσευχόμαστε ἰδιαιτέρως καί θερμῶς παρακαλώντας ὁ Ἐλεήμων καί Φιλάνθρωπος Θεός νά ἐξαλείψει τά δάκρυα ἀπό τά μάτια τῶν στεναζόντων, τῶν πενθούντων, τῶν καμνόντων, νά τούς χαρίσει ζωή καί ὅλα τά ἀγαθά Του εἰρήνη, ἐπάρκεια καί ἀφθονία ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἀσφάλεια καί εὐημερία.