«Νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»
Ἡ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν περιορίζεται στήν ἐπίγεια καί ἐγκόσμια σημασία της. Ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς μας ἐδῶ στή γῆ καί συγχρόνως θά εἶναι τό κέντρο τῆς λατρείας μας στόν οὐρανό γιά πάντα. Μέ αὐτό τόν τρόπο λαμβάνει ἕνα καθολικό χαρακτῆρα καί μιά παγκόσμια λυτρωτική διάσταση μέ κοσμοσωτήρια ἀποτέλεσματα γιά τόν ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα δέ τό πιστό πού εἶναι μέλος ἐνεργό στήν Ἐκκλησία μας.
Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι διδάσκουν ὅτι τό ἅγιο Σῶμα καί τίμιο αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού θυσιάσθηκε κατά τόν ἄδικο ἑκούσιο θάνατό Του μᾶς ἀποκαθιστᾶ, μᾶς δικαιώνει, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί στήν αἰώνια πνευματική βασιλεία Του. Μέ τό τρόπο αὐτό ἐνισχύει καί δυναμώνει τό πιστό πού τόν λατρεύει ὡς σύμβολο μέ αὐτές τίς προϋποθέσεις ἀλλά καί μέ αὐτές τίς προοπτικές.
Οὔτε ἡ συνήθως «πτωχή» ἀξία μας, οὔτε τά ματαιόδοξα ἔργα μας, οὔτε ἡ «ἐπώνυμη» καταγωγή μας μποροῦν νά μᾶς ἀποκαταστήσουν στήν πνευματική καί αἰώνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ “Χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι” (Ἐφεσίους β΄ 5) θά κηρύξει μεγαλοφώνως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Ἡ σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι, ὅτι ὁ ἐπί τοῦ Σταυροῦ θάνατος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ λυτρωτική θυσία Του θά εἶναι τό κέντρο τῆς αἰώνιας λατρείας τῶν σεσωσμένων πιστῶν Του πού τόν δοξολογοῦν καί τό λατρεύουν: “Δέν εἶδα ναό σ’ αὐτή τήν πολιτεία, γιατί ναός της εἶναι ὁ Κύριος, ὁ Θεός ὁ παντοκράτορας, καί τό Ἀρνίο”. (βλ. Ἀποκαλύψεως κα΄ 22).
Ἡ μόνη αὐθεντική καί εἰλικρινής λατρεία μας εἶναι ἡ σταυρική θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, Αὐτή τήν σταυρική θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ βιώνουμε μυστικά, ὅταν τελοῦμε στήν γῆ τήν θεία λειτουργία (βλ. εὐχή τῆς Ἀναφορᾶς : «Μεμνημένοι τοίνυν τῆς σωτηρίου ταύτης ἐντολῆς καί πάντων τῶν ὑπέρ ἡμῶν γεγενημένων τοῦ σταυροῦ, τοῦ τάφου, τῆς τριημέρου ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανούς ἀναβάσεως, τῆς ἐκ δεξιῶν καθέδρας, τῆς δευτέρας καί ἐνδόξου πάλιν παρουσίας τά σά ἐκ τῶν σῶν σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα».
Ὁ ἄνθρωπος σέ ὅλες τίς ἐποχές διψᾶ γιά τήν ἀληθινή ζωή. Ἐπιθυμεῖ νά ζήσει αὐθεντικά κατά Θεόν. Λαχταρᾶ νά κορέσει τήν ἄσβεστη δίψα του γιά ζωή σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τό θεῖο θέλημα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος του. Πολλοί ὅμως ἀπατῶνται ἐδῶ στήν γῆ καί μένουν διψασμένοι μέ τήν ψευδαίσθηση ὅτι ζοῦν. Αὐτοί εἶναι οἱ πεινῶντες καί διψῶντες κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου “οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην” (Ματθαίου ε΄ 6).
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν χριστολογικό ὕμνο του τῆς πρός Φιλιππησίους ἐπιστολῆς του συνδυάζει τήν ταπείνωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τήν σταυρική θυσία Του καί τήν αἰώνια δόξα Του: “Νά ὑπάρχει μεταξύ σας τό ἴδιο φρόνημα πού εἶχε κι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἦταν Θεός, δέ θεώρησε τήν ἰσότητα του μέ τόν Θεό ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς, ἀλλά τά ἀπαρνήθηκε ὅλα, πῆρε μορφή δούλου κι ἔγινε ἄνθρωπος καί ὄντας πραγματικός ἄνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικά ὑπακούοντας μέχρι θανάτου, καί μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ. Γι΄ αὐτό καί ὁ Θεός τόν ἀνέβασε πολύ ψηλά καί τοῦ χάρισε τό ὄνομα πού εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα τά ὀνόματα. Κι ἔτσι, στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ὅλα τά ἐπουράνια, τά ἐπίγεια καί τά ὑποχθόνια θά προσκυνήσουν καί κάθε γλώσσα θά ὁμολογήσει ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γιά νά δοξάζεται ἔτσι ὁ Θεός Πατέρας” (Πρός Φιλιππησίους β΄ 5-11).
Ἡ ἀήττητη καί νικητήρια δύναμη τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί οἱ πιστοί θά νικήσουν τόν διάβολο καί τήν ἁμαρτία τοῦ θανάτου, καταλυτικά καί αἰώνια.
Αὐτός πού ἐξῆλθε στό Γολγοθᾶ “νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ” (Ἀποκαλύψεως στ΄ 2) εἶναι ὁ Νικητής πού ὑπόσχεται αἰώνιες νίκες καί ἔπαθλα σ’ ὅλους τούς νικητές πού εἶναι ἤ καλοῦνται νά γίνουν μαθητές Του, ὅπως ἀναφέρεται στούς Ἀγγέλους τῶν ἑπτά Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀποκαλύψεως (βλ. Ἀποκαλύψεως β΄ 7, β΄ 11, β΄ 17, β΄ 26, γ΄ 5, γ΄ 12, γ΄ 21, ιβ΄ 11).
Ὁ Κύριό μας Ἰησοῦς Χριστός ὁδηγήθηκε ἐθελούσια, ὑποτασσόμενος στό θέλημα τοῦ Πατρός Του κατά τήν ἐπίγεια ζωή Του ὡς ἄκακο πρόβατο στήν σφαγή γιά νά χαρίσει αἰώνια λύτρωση καί δόξα σ’ ὅσους πιστέψουν σ’ Αὐτόν καί ἐφαρμόσουν στήν ζωή τους τήν γνήσια διδασκαλία Του. Ἀλλά αὐτή ἡ ἀκακία θά μεταβληθεῖ σέ ἀδυσώπητη ὀργή στήν αἰωνιότητα πού θά στρέφεται ἐναντίον ἐκείνων πού περιφρόνησαν καί ἀρνήθηκαν τήν παρεχομένη σ’ αὐτούς δυνατότητα τῆς σωτηρία τους ἤ καί πολέμησαν μέ λύσσα καί ἀπαράμιλλο σθένος τήν Ἐκκλησία πού εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας.
Τό ἀρνίο εἶναι σύμβολο πραότητας ἀνεξικακίας καί ταπεινώσεως. Ὅμως στη βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης περιγράφει τήν ὀργή τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου, τοῦ Σταυρωθέντος Κυρίου κατά τῆς ἄπιστης καί ἀντίθεης ἀνθρωπότητας, πού ἔχει ἀπορρίψεις τόν Ἰησοῦ Χριστό ἀπό τήν ζωή της. Σ’ αὐτό τό σύμβολο τῆς ἀκακίας θά συντρίβονται ὅσοι ἀγάπησαν καί ὑπηρέτησαν τήν ματαιότητα τῆς ἁμαρτίας. Σύμφωνα μέ τό ἀπόσπασμα πού παραθέτουμε ἀπό τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: “Εἶδα τότε τό Ἀρνίο ν’ ἀνοίγει τήν ἔκτη σφραγίδα. Τότε ἔγινε σεισμός μεγάλος, ὁ ἥλιος ἔγινε μαῦρος σάν πένθιμο ροῦχο, τό φεγγάρι ἔγινε ὁλόκληρο κόκκινο σάν αἷμα, καί τ’ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ ἔπεσαν στήν γῆ σάν τά ἄγουρα σύκα, πού τά ρίχνει ἡ συκιά ὅταν τήν φυσάει δυνατός ἄνεμος· ὁ οὐρανός ἐξαφανίστηκε ὅπως τυλίγεται μέ μιᾶς ἕνα κυλινδρικό χειρόγραφο, κι ὅλα τά βουνά καί τά νησιά μετακινήθηκαν ἀπό τήν θέσης τους. Τότε οἱ βασιλιάδες τῆς γῆς καί οἱ κυβερνῆτες, οἱ στρατηγοί, οἱ πλούσιοι, οἱ δυνατοί καί ὅλοι, δοῦλοι κι ἐλεύθεροι, κρύφτηκαν στίς σπηλιές καί στά βράχια τῶν βουνῶν καί εἶπαν στά βουνά καί στά βράχια: Πέστε πάνω μας καί κρύψτε μας ἀπ’ αὐτόν πού κάθεται στόν θρόνο κι ἀπό τήν ὀργή τοῦ Ἀρνίου. Ἔφτασε ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς ὀργῆς του· ποιός μπορεῖ νά τήν ἀντέξει;”. (Ἀποκαλύψεως στ΄ 12-17).
Αὐτή ἡ ὀργή Του θά τρομάζει τούς βασιλεῖς τῆς γῆς, τούς μεγιστάνες καί τούς χιλιάρχους, τούς πλουσίους καί τούς ἰσχυρούς καί κάθε δοῦλο καί κάθε ἐλεύθερο θά τούς ἀναγκάσει νά τραποῦν σέ φυγή καί νά ζητήσουν καταφύγιο στά σπήλαια τῆ γῆς καί νά λένε στίς πέτρες “ Πέστε πάνω μας καί κρύψτε μας ἀπ’ αὐτόν πού κάθεται στό θρόνο κι ἀπό τήν ὀργή τοῦ Ἀρνίου. Ἔφτασε ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς ὀργῆς του· ποιός μπορεῖ νά τήν ἀντέξει (βλ. Ἀποκαλύψεως στ΄ 17).
Ζήστε στή ζωή σας καί στήν αἰωνιότητα μέ τόν Σταυρωμένο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
